Lela Santos decyzją Sędzi powraca do Rhode Island jako Kapitan oddziału terenowego. Zespół, którym dowodzi to zdegradowany do stopnia porucznika Malachi oraz Strażnicy z innych piekieł – niesubordynowany Jim oraz rezolutny Henry. Lela, za dnia wcielająca się w rolę „zwykłej” nastolatki, nocą zaś łowczyni Mazikinów, musi stawić czoła rosnącemu zagrożeniu. Tym bardziej, że to właśnie na dziewczynie i jej bliskich skupia się uwaga tych mrocznych kreatur, które w ludzkim świecie radzą sobie coraz lepiej i pewniej. Nie pomagają jej komplikacje we własnym życiu, które mimo pokonania barier i otwarcia na otoczenie wcale nie maleją.

„Ludzka zdolność do samooszukiwania się nie zna granic.”

Tym razem autorka osadza akcję we współczesnym świecie, przez co klimat tej części jest zdecydowanie inny. Tempo wydarzeń jest nadal wysokie, ale oprócz historii Strażników fabuła w dużej mierze skupia się na codzienności grupy nastolatków. To oni obok swoich prywatnych rozterek muszą mierzyć się z problemem samobójstw, bezdomności, czy troską o przyjaciół. Fine pokazuje jak ważne jest wyjście z własnej strefy komfortu i zwrócenie uwagi na kogoś obok. Myślę, że jej doświadczenie psychologiczne i praca z dziećmi miały duży wpływ na tę tematykę. Nie jest to jednak żaden wywód terapeuty, a wciągająca przygoda pełna wątków pobocznych oraz napięcia między bohaterami, obraz ich lęków, marzeń i nadziei. Jako dorośli w pewnym momencie zapominamy, że problemy, które dla dojrzałych już ludzi wydają się błahe, u progu dorosłości potrafią urastać do rangi dramatów. A brak pomocy i zainteresowania najbliższych może niekiedy mieć opłakane skutki.

Można próbować przyporządkować tę książkę do kategorii urban fantasy, czy paranolam romance, zarzucać jej schematyczność, czy prostotę. Dla mnie jest to po prostu wciągająca przygoda, która mimo młodych postaci nie razi niedojrzałością, ani nie wkurza. W dodatku autorka serwuje takie zakończenie, że chce się od razu gnać po kolejną część, bo wszystko wskazuje na to, że akcja ponownie będzie osadzona w zaświatach, a to jest coś czym Sarah Fine mnie przekonała. A tu zonk… bo jak dotąd ostatni tom u nas nie został wydany.
Trafił mi się właśnie jeden z dramatów seryjnego książkoholika.

Lela Santos decyzją Sędzi powraca do Rhode Island jako Kapitan oddziału terenowego. Zespół, którym dowodzi to zdegradowany do stopnia porucznika Malachi oraz Strażnicy z innych piekieł – niesubordynowany Jim oraz rezolutny Henry. Lela, za dnia wcielająca się w rolę „zwykłej” nastolatki, nocą zaś łowczyni Mazikinów, musi stawić czoła rosnącemu zagrożeniu. Tym bardziej, że to...

Zdecydowanie druga część jest lepsza od pierwszej! Jeśli nie byliście zachwyceni pierwszym tomem, dajcie szansę tej serii i sięgnijcie po drugi :) Jest więcej wątków, więcej postaci, więcej akcji, więcej wszystkiego! Fabuła naprawdę fajnie się rozwinęła. Jest zdecydowanie ciekawsza i bardziej złożona od tej z pierwszej części. Pojawią się zagadki, zaskakujące zwroty akcji, intryga. Bohaterowie wcale nie są idealni. Często coś się im nie udaje, może nawet trochę za często. W pewnym momencie miałam już dosyć tego, że nie mogą niczego znaleźć i posunąć się dalej. Pod koniec zaczęło mnie też trochę denerwować to, że Lela nigdy nie może wygrać walki. Zawsze albo zostaje ranna albo ktoś ją łapie i unieruchamia. Z drugiej strony, wydaje się to być w miarę realistyczne - w porównaniu do Malachiego, który był strażnikiem przez 70 lat, Lela ma znacznie mniejsze umiejętności. Niemniej jednak książka bardzo mnie wciągnęła. Czytałam ją z zapartym tchem, nie mogąc doczekać się co będzie dalej. Ale mam jeden zarzut - Pani Fine, tak się książek nie kończy, złamała mi Pani serce, wypłakałam dobre kilka chusteczek :( Teraz koniecznie muszę sięgnąć po trzeci tom, bo chyba umrę z ciekawości. I wam polecam zrobić to samo :)

Zdecydowanie druga część jest lepsza od pierwszej! Jeśli nie byliście zachwyceni pierwszym tomem, dajcie szansę tej serii i sięgnijcie po drugi :) Jest więcej wątków, więcej postaci, więcej akcji, więcej wszystkiego! Fabuła naprawdę fajnie się rozwinęła. Jest zdecydowanie ciekawsza i bardziej złożona od tej z pierwszej części. Pojawią się zagadki, zaskakujące zwroty akcji,...

Muszę szczerze przyznać, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Odniosłam wrażenie, że nieważne jest nic poza uczuciami kłębiącymi się między główną bohaterką a Malachim, reszta akcji schodzi na dalszy plan.
Jeśli jest się ciekawym dalszych losów bohaterów to polecam, ale część zdecydowanie moim zdaniem słabsza od poprzedniej.

Muszę szczerze przyznać, że spodziewałam się po tej książce czegoś więcej. Odniosłam wrażenie, że nieważne jest nic poza uczuciami kłębiącymi się między główną bohaterką a Malachim, reszta akcji schodzi na dalszy plan.
Jeśli jest się ciekawym dalszych losów bohaterów to polecam, ale część zdecydowanie moim zdaniem słabsza od poprzedniej.

Jestem zachwycona! Czekam na więcej.

Jestem zachwycona! Czekam na więcej.

„Rozłąka” to drugi tom cyklu „Strażnicy z krainy cieni” spod pióra amerykańskiej pisarki Sarah Fine. Jak potoczą się losy Leli i Malachiego po odesłaniu ich z powrotem na ziemię by bronili śmiertelnego świata przed rozprzestrzeniającymi się coraz szybciej Mazikinami?

Lela zostaje kapitanem nietypowego, czteroosobowego oddziału, który ma za zadanie rozprawić się z Mazikinami i wygnać je ze świata śmiertelników. Misja jednak wydaje się zupełnie niemożliwa, zwłaszcza gdy dziewczyna musi na powrót zmagać się z problemami codziennego życia: szkołą, policjom, kuratorem, przyjaciółmi i wrogami. Zamierza jednak być silna i sobie poradzić, przynajmniej dopóki Malachi, w którym zakochała się do szaleństwa, nie postanawia wbić jej noża w plecy. Jak wiele jeszcze może znieść dziewczyna, która i tak w życiu nigdy nie miała lekko? Czy ostatecznie postanowi się poddać, a może okaże się dość silna, by walczyć do samego końca, nawet jeżeli nie widzi szans na wygraną…

Pierwszy tom „Sanktuarium” niezwykle przypadł mi do gustu. Był utrzymany w mrocznym klimacie, akcja toczyła się w niesamowitym, tajemniczym mieście samobójców. Przez wiele stron nie miałam pojęcia co może się wydarzyć. Drugi tom nie wygląda już tak dobrze. Fabuła stała się nieco zbyt pospolita, a bohaterowie kręcą się w kółko. Szkolnego życia jest nieco zbyt dużo (lub nieco zbyt mało jak na powieść, w której ma być ono jednym z głównych wątków). Mimo jednak pewnym wad powieść bez trudu wciąga i przenosi czytelników do świata, z którym musi zmagać się główna bohaterka.

Jednej rzeczy jednak nie jestem w stanie wybaczyć Sarah Fine. Zostawiła otwarte zakończenie. Akcja po prostu się urywa, a ja nie mam w rękach kolejnego tomu. Każdy, kto kiedykolwiek znalazł się w podobnej sytuacji, powinien zrozumieć mój słuszny gniew i rozgoryczenie. Liczę tylko na to, że tym razem wydawnictwo Jaguar nie każe nam czekać na kolejny tom całe dwa lata… (wersja angielska premierę miała w 2014 roku). Mam także nadzieję, że pojawią się na polskim rynku również inne powieści spod pióra pisarki.

W „Rozłące” do fantastycznej fabuły wkrada się normalne życie i problemy psychologiczne porzuconego dziecka, które nigdy nie czuje się dość dobre. Leli ciężko nawiązywać jakiekolwiek relacje z ludźmi, ponieważ czuje się od nich gorsza. Nie sądzi, że mogłaby być warta cudzych uczuć. Rówieśnicy jednak niejednokrotnie ją zaskakują, a dziewczyna zaczyna rozumieć, że na ziemi może mieć coś więcej niż tylko jedną, wartą wszelkich poświęceń przyjaciółkę.

Jestem niezwykle zadowolona, że nareszcie miałam możliwość poznania drugiego tomu „Sanktuarium”, szczęście to jednak walczy z rozgoryczeniem spowodowanym tak urwanym zakończeniem. Z niecierpliwością czekam na kolejną część i liczę na to, że tym razem pojawi się znacznie szybciej! Serię polecam — zdecydowanie należy do tych wartych uwagi!

recenzja z bloga http://miye.eu

„Rozłąka” to drugi tom cyklu „Strażnicy z krainy cieni” spod pióra amerykańskiej pisarki Sarah Fine. Jak potoczą się losy Leli i Malachiego po odesłaniu ich z powrotem na ziemię by bronili śmiertelnego świata przed rozprzestrzeniającymi się coraz szybciej Mazikinami?

Lela zostaje kapitanem nietypowego, czteroosobowego oddziału, który ma za zadanie rozprawić się z...

Przyznam że po rewelacyjnym 1 tomie ten tom niestety nie zachwyca tak bardzo jak poprzedni. Bohaterka nieco się gubi co sprawia że nie jest tak cudowna jak w 1 tomie. Nieco bardziej przypomina normalną dziewczynę niż idealną wojowniczkę :) Mimo to z chęcią sięgnę po kolejny tom :)

Przyznam że po rewelacyjnym 1 tomie ten tom niestety nie zachwyca tak bardzo jak poprzedni. Bohaterka nieco się gubi co sprawia że nie jest tak cudowna jak w 1 tomie. Nieco bardziej przypomina normalną dziewczynę niż idealną wojowniczkę :) Mimo to z chęcią sięgnę po kolejny tom :)

Dotarlam do prawie koncazostalo mi około 50stron i już nie mogłam ta bohaterka mnie strasznie irytowala w sumie jak i chyba całą książka

Dotarlam do prawie koncazostalo mi około 50stron i już nie mogłam ta bohaterka mnie strasznie irytowala w sumie jak i chyba całą książka

Ciekawa i wartka akcja, choć troszkę przygnębiające zakończenie. Muszę zdobyć kolejną część :⁠-⁠)

Ciekawa i wartka akcja, choć troszkę przygnębiające zakończenie. Muszę zdobyć kolejną część :⁠-⁠)