Malfetto. Północna gwiazda

Historia zawarta w ostatniej części trylogii miała duży potencjał. Mogło z niej wyjść coś na miarę tolkienowskiej podróży do Mordoru. Natomiast w rezultacie czytelnik otrzymuje pobieżnie opisaną fabułę z wieloma skrótami i uproszczeniami. Na przykład, wszyscy jak jeden mąż ulegają argumentom Raffaele, który okazuje się być mędrcem, historykiem i jasnowidzem w jednej osobie. Idąc dalej, dawne konflikty odchodzą w zapomnienie, a największym wrogom się pośpiesznie wybacza. Na deser pojawiają się wątki metafizyczne.
Podsumowując, potencjalnie bardzo dobra książka okazała się kompletnie przeciętna.

Historia zawarta w ostatniej części trylogii miała duży potencjał. Mogło z niej wyjść coś na miarę tolkienowskiej podróży do Mordoru. Natomiast w rezultacie czytelnik otrzymuje pobieżnie opisaną fabułę z wieloma skrótami i uproszczeniami. Na przykład, wszyscy jak jeden mąż ulegają argumentom Raffaele, który okazuje się być mędrcem, historykiem i jasnowidzem w jednej osobie....

Bardzo wciągająca autorka pokochałam za ta powieść jak i za Legendę. Polecam

Bardzo wciągająca autorka pokochałam za ta powieść jak i za Legendę. Polecam

Malfetto Północna gwiazda trzecia część cyklu Malfetto autorstwa Marie Lu. Początek wielku fantastycznych historię. Kraina która ledwo zdołała podnieść się po zarazie przed lat. W której wielu z ludzi zostało naznaczonych mrocznym piętnem, a nieliczni z nich otrzymali moce równe bogom. Jednak ich wszystkich nazwano malfetto, uznano za demony i skazano na śmierć. To licznych walkach, prawowici następcy tronu Kenettre zostali zgładzeni, a krajem rządzi bezwzględna królowa Adelina, sieje postrach we wszystkich przymorskich królestwach wraz ze swoją armią róży. W każdej książce potrzebny jest teraz bohater który wyzwoli kraj od tej tyrani jednka tutaj to Adelina jest naszym bohaterem. Tak mało dzieli dobro od zła, choć czy ktoś władający iluzjami też może być pod jej wpływem. Moce malfetto stają się ich zgubą, coraz bardziej ich ciała przestają radzić sobie z tą mocą, Adelina nie jest wyjątkiem. Do tego cały czas czyha na nią inne niebezpieczeństwo. Enzo żyje i pragnie przejąć tron. Ma że sobą wielu sojuszników a ona jest sama. Pozostał z nią tylko Magiano, który zaczyna tracić nadzieje że Adelina wyrwie się ze szponów ciemności. Granica między światem żywych a zmarłych się zaciera. Zaświaty przedzierają się, a mroczne piętna bardziej słabną. Dopiero teraz wątek mocy malfetto zostaje rozwinięty. Walka nie toczy się już o tron, lecz o przetrwanie wszystkich. Zakończenie dokładnie takie jakiego się spodziewałam nie bez powodu od razu gdy przeczytałam tytuł przypomniała mi się seria Piąta fala, jest to trzecie najlepsze zakończenie jakie przeczytałam.

Malfetto Północna gwiazda trzecia część cyklu Malfetto autorstwa Marie Lu. Początek wielku fantastycznych historię. Kraina która ledwo zdołała podnieść się po zarazie przed lat. W której wielu z ludzi zostało naznaczonych mrocznym piętnem, a nieliczni z nich otrzymali moce równe bogom. Jednak ich wszystkich nazwano malfetto, uznano za demony i skazano na śmierć. To licznych...

Ω Mroczne Piętna były błyskiem światła na burzowym niebie, ulotną ciemnością przed świtem. Nigdy wcześniej nie istniały i już nigdy istnieć nie będą.
⭐️
Ω Spoiler/zapowiedź: Po zdobyciu korony Adelina rusza na podbój świata. Niestety owy świat zaczyna pokazywać skutki pojawienie się malfetto i ich talentów – dary obracają się przeciwko ich posiadaczom. Aby wszystkich ocalić zwaśnione strony muszą połączyć siły i udać się w prawdopodobnie ich ostatnią podróż – do Zaświatów.
⭐️
Ω Z zakończeniem tej trylogii zwlekałam ładnych parę lat, ale nie żałuję, bo teraz, jako bardziej doświadczony czytelnik, byłam w stanie zwrócić uwagę na więcej elementów niż bym była w przeszłości🤓. Ogólnie rzecz biorąc na ostatnich stronach ogarnęła mnie wielka nostalgia, której do tej pory jeszcze tak nie odczuwałam przy książkach @marieluthewriter . Ciężko było mi puścić nici tych bohaterów, nawet jeśli wiem, że w każdej chwili mogę do nich zajrzeć ponownie. Niemniej jednak książka sama w sobie okazała się bardzo dobrym zakończeniem dla tak wspaniałej trylogii. Dziwi mnie jednak jej obszerność, a w zasadzie jej brak🤭. W trzecim tomie Lu poruszyła wątek, którego można się było od początku spodziewać, jednak na zupełnie innym poziomie🤯. Patrząc na ilość informacji dotyczących miejsc, postaci i wydarzeń, według mnie, pozycja miała duży potencjał na bycie najgrubszą częścią serii, w której poruszane wątki mogłyby być rozwinięte i objaśnione w 100%. Tu, w tych lekko ponad 300 stronach, autorka wrzuca nas na głęboką wodę, a bohaterowie, praktycznie bez mrugnięcia okiem, ryzykują życie dla domniemanej teorii odnośnie sposobu na ocalenie świata. Cóż, banda samobójców😅! Ale trzeba przyznać, że odważnych, charyzmatycznych i walecznych, o których nie idzie zapomnieć i warto poznać ich na własną rękę zagłębiając się w świat Malfetto💫🤯🐺⚔️🥀🤓.

Ω Mroczne Piętna były błyskiem światła na burzowym niebie, ulotną ciemnością przed świtem. Nigdy wcześniej nie istniały i już nigdy istnieć nie będą.
⭐️
Ω Spoiler/zapowiedź: Po zdobyciu korony Adelina rusza na podbój świata. Niestety owy świat zaczyna pokazywać skutki pojawienie się malfetto i ich talentów – dary obracają się przeciwko ich posiadaczom. Aby wszystkich ocalić...

Podoba mi się pokazanie tego całego obłędu, zwidów.

Podoba mi się pokazanie tego całego obłędu, zwidów.

Lu kończy trylogię w dobrym stylu. Nie chcę spojlerować, ale kto czytał pozostałe części, raczej nie będzie zaskoczony. W finale tęczowych jednorożców i "żyli długo i szczęśliwie" nie ma, choć nie jest to też jakaś depresyjna końcówka, po której wszystkiego się odechciewa.
Na największą pochwałę zasługuje w "Malfetto" wybór na bohaterkę osoby, która jest przeważnie bardziej "zła" niż "dobra". Adelina nieustannie nurza się w moralnie wątpliwym błotku, zabija, zdradza, torturuje, a jednak nie można jej skreślać. Coś jest w tej dziewczynie, coś, co nie pozwala nam jej nie współczuć. Cóż, pogratulować pisarce, że potrafiła umiejętnie poprowadzić tak niewdzięczną charakterologicznie postać.
Całe tło historii jest już słabsze, wtórne (super moce i ich koszt), niemniej jednak interesująco opisane.
Cieszę się, że po cyklu "legenda" Marie Lu nie rozczarowała mnie i znowu mogłam się cieszyć ciekawą lekturą - młodzieżową czy nie młodzieżową, nieważne. :)

Lu kończy trylogię w dobrym stylu. Nie chcę spojlerować, ale kto czytał pozostałe części, raczej nie będzie zaskoczony. W finale tęczowych jednorożców i "żyli długo i szczęśliwie" nie ma, choć nie jest to też jakaś depresyjna końcówka, po której wszystkiego się odechciewa.
Na największą pochwałę zasługuje w "Malfetto" wybór na bohaterkę osoby, która jest przeważnie bardziej...

Muszę przyznać że książka nie pochłonęła mnie do końca ale końcowe strony były prawdziwym skarbem. Najpiękniejsze zakończenie jakie kiedykolwiek przeczytałam

Muszę przyznać że książka nie pochłonęła mnie do końca ale końcowe strony były prawdziwym skarbem. Najpiękniejsze zakończenie jakie kiedykolwiek przeczytałam

Marie Lu,autorka znana z z bestsellerowej serii "Legenda" zamyka historię Adeliny w tej trzeciej,ostatniej i emocjonującej odsłonie serii Malfetto :)

Adelina dopięła swego-jest królową Kennetry,rządzi całymi Morskimi Krainami,ale jej nieograniczona ambicja sprawia,że pragnie podbić jeszcze więcej miast i krain.Rządzi za pomocą strachu i lęku,który wywołuje wśród zwykłych mieszkańców czy buntowników,jeżeli ci spróbują sprzeciwić się jej rządom,karci natychmiastową śmiercią za znieważenie naznaczonych mrocznym piętnem,bezlitośnie i bezwzględnie potraktuje każdego,kto złamie jej nowo ustanowione prawa.Staje przeciwko tym,którzy ją niegdyś skrzywdzili,wykorzystali i zdradzili i dokonuje ostatecznej zemsty,lecz jej moce,mrok,iluzje,które tworzy,ciemność,która ją wypęłnia,zaczynają wymykać się spod jej kontroli i zaczyna tracić całkowicie nad nimi panowanie,co może zagrozić utracie temu,co dziewczyna zyskała-władzę,panowanie,poddanych.
Nadchodzi inne niebezpieczeństwo,które zagraża wszystkim malfetto,każdemu,kto jest naznaczony mrocznym piętnem,a i światu,jaki istnieje,dlatego Adelina będzie musiała zawrzeć sojusz ze swoimi dawnymi przyjaciómi,teraz wrogami ze Bractwa Sztyletu,aby zażegnać zagrożenie,jakie na nich czyha,ale cena ocalenia całego istnienia będzie wysoka,zwłaszcza dla głównej bohaterki....

Cała powieść jest świetna,wciągająca,porywająca.To najkrótsza część ze wszystkich poprzednich,ale to nie zmienia faktu,że jest udanym zwieńczeniem całej serii o dziewczynie,która pogrąża się w mroku,przepełnia jej serce mrokiem,żywiąca się strachem,furią,ale jest też ambitna,inteligentna,wrażliwa,tragiczna,żyjąca przeszłością,okrutna,pałająca nienawiścią tych,którzy ją skrzywdzili,o ludziach,którzy zostali obdarzeni czy być może przeklęci,naznaczeni przez bogów niezwykłymi mocami,zdolnościami.W końcu dowiedzieliśmy się,jak powstały Mroczne Piętna,jakim wydarzeniem zapoczątkowały swe istnienie,powieść opowiadana z perspektywy różnych postaci no i ciekawą sprawą było,to,że głównym bohaterem był czarny charakter,choć prawie całkiem przepełniona mrokiem to miała odrobinę światła w postaci kogoś,kto jej pomagał utrzymać się przy zdrowych zmysłach,opanowaniu i dawał jej tę radość,ukojenie i spokój,jakiego z pewnością potrzebowała.
Zakończenie mnie bardzo pozytywnie zafascynowało,ponieważ trochę przewidziałam,co się stanie z co niektórymi bohaterami,ale takiego to się nie spodziewałam,naprawdę poruszające za serca :)

"Niektórzy mówią,że dawno temu miała księcia,ojca,grupę przyjaciół.Inni powiadają,ze była kiedyś okrutną królową,siejącą złudzenia,dziewczyną,która pokryła świat ciemnością.Jeszcze inni mówią,że kiedyś miała siostrę i że kochała ją bardzo mocno.Być może wszystko to jest prawdą"

Cała powieść jak i seria jest warta i godna uwagi,naprawdę rewelacyjna.Z całego serca polecam :)

Marie Lu,autorka znana z z bestsellerowej serii "Legenda" zamyka historię Adeliny w tej trzeciej,ostatniej i emocjonującej odsłonie serii Malfetto :)

Adelina dopięła swego-jest królową Kennetry,rządzi całymi Morskimi Krainami,ale jej nieograniczona ambicja sprawia,że pragnie podbić jeszcze więcej miast i krain.Rządzi za pomocą strachu i lęku,który wywołuje wśród zwykłych...

Ze smutkiem przyjmuję fakt, że "Północna Gwiazda" jest ostatnim tomem tej serii. To jedna z niewielu książek młodzieżowych gdzie bohaterowie są przedstawieni w sposób dojrzały, bez trajkoczących przyjaciółek, bez wielkiego nemezis, wobec którego skupiają się wszystkie działania, bez skomplikowanych romansów, których sami bohaterowie się gubią, bez "śmiesznych" odzywek.
Jednak największą przyczyną mojej wielkiej sympatii do tej serii jest fakt, że jej główną bohaterką jest antagonistka. Adelina z przestraszonej duszyczki wyrosła na bezwzględną władczynię wielkiego mocarstwa. Dziewczyna jest wyrazistą postacią, wie czego chce i po trupach (dosłownie) dąży do celu. Niestety z czasem jej paranoja staje się coraz większa. Nikomu już w pełni nie ufa. Odejście Violetty spowodowało powrót koszmarów i nasilenie się głosów w jej głowie. Jednak od czasu do czasu panna Amouteru pokazuje swą ludzką stronę. Tęskni za siostrą, która dawała jej ukojenie, szuka towarzystwa Magiano, który wpuszcza do jej duszy odrobinę światła. Przez tę wielowymiarowość jej charakteru kocham ją i nienawidzę.
Moje serce skradł również wcześniej wspomniany Magiano. Przebywał ponad rok na dworze Adeliny, która spełniała każdą jego zachciankę, mimo to nasz ciemnoskóry złodziej nie stracił "tego czegoś". Mi Adalinetta również to w nim ceni i nawet nie zaprząta sobie głowy myśleniem o swojej dawnej relacji z Enzo.
Właśnie, Enzo. Ognisty książę stał się zombiakiem w drugim tomie. Siedzi i gapi się w morze. Naprawdę? Naprawdę, Enzo? Naprawdę, pani Lu? Kosiarz wyraźnie ciążył autorce i widać, że nie miała na niego pomysłu. Po prostu ot zrobiła z niego pustą skorupę wypełnioną esencją bogini Moritas, by potem w połowie książki ponownie go uśmiercić w sposób niegodny władcy płomieni. Ech, wstyd pani Lu, wstyd.
Zakończenie przewidziałam, jednak przy czytaniu zabolało mnie serduszko. Można to było załatwić w trochę inny sposób, bardziej finezyjny, chociaż trochę rozumiem autorkę. Adelina jest złą postacią i w sumie jej los jest o niebo lepszy niż ten, na który zasłużyła. Słodko-gorzko. No trudno.
Co do całokształtu to książki czyta się ją lekko i szybko. Opisy są krótkie acz dokładnie obrazują to co ma być zobrazowane. Dialogi są naturalne i (o dziwo) żaden z bohaterów nie głosi naiwnej gadki. Podoba mi się relacja Białej Wilczycy i Magiano. Jest subtelna, bez trzęsienia się nad tym czy złodziej jest ze srebrnowłosą uzurpatorką dla chciwości czy też nie. Nie ma też ukradkowych spojrzeń i wielkich boleści serca i duszy. Chcą być razem to są. I spokój.
Północną Gwiazdę polecam każdemu kto przeczytał poprzednie tomy. Nie ukrywam, że mam lekki niedosyt, chociaż lepsze to niż przesada i niesmak. Ta seria utrwaliła się w mojej głowie, jako coś świeżego i nowego w tej kategorii. Na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Ze smutkiem przyjmuję fakt, że "Północna Gwiazda" jest ostatnim tomem tej serii. To jedna z niewielu książek młodzieżowych gdzie bohaterowie są przedstawieni w sposób dojrzały, bez trajkoczących przyjaciółek, bez wielkiego nemezis, wobec którego skupiają się wszystkie działania, bez skomplikowanych romansów, których sami bohaterowie się gubią, bez "śmiesznych" odzywek....

więcej recenzji na www.roseperdu-books.blogspot.com
Ocena: 6,9/10

Adelina w końcu zasiada na tronie. Teraz może zemścić się na wszystkich, który ją zdradzili. Niestety jej mrok wymyka się spod kontroli i zagraża wszystkiemu, co dziewczyna osiągnęła. Na horyzoncie pojawia się nowe niebezpieczeństwo. By je pokonać Adelina musi współpracować ze Sztyletami. Czy będą w stanie sobie zaufać?

Uwielbiam tą serię i myśl o tym, że została mi jedna część do końca, przepełniała mnie smutkiem. W związku z tym, że czytałam serię „Legenda”, wiedziałam na co stać autorkę i moje wymagania do finału były ogromne. Niestety muszę przyznać, że trochę się zawiodłam. Na pewno winą mogę obarczyć moje oczekiwania, ale także to, że wiedziałam, czego mogę się spodziewać po Marie Lu. Nie zrozumcie mnie źle, „Północna Gwiazda” jest świetna, po prostu brakowało mi takiego wielkiego BUM na końcu.

Adelina podejmuje bardzo złe decyzje, jest samolubna, nie przejmuje się nikim. Jednak jest bardzo ciekawą postacią. Przez całą trylogię widzieliśmy, jak się stawała zła, przez co trudno było mi ją całkowicie znienawidzić. Rozumiem skąd biorą się u niej takie zachowania, co oczywiście nie znaczy, że to ją usprawiedliwia. Marie Lu ma dar do tworzenia bohaterów. Nie są jednowymiarowi, mają dobre i złe cechy. Trudno jest określić, kto jest złoczyńcą. To jest jedna z najlepszych części tej książki.

W „Malfetto. Północna Gwiazda” jest kilka narratorów. Moim ulubionym jest Raffaele. Uwielbiam go. To zdecydowanie jedna z najlepszych postaci. Dostarcza nam wielu informacji, pomaga zrozumieć, jak działają moce Malfetto. Dodatkowo jest świetną osobą. Lubię czytać o jego przeżyciach i poznawać jego historię. Punkt widzenia Adeliny także był bardzo ciekawy, ponieważ mieliśmy wgląd w jej walkę z cieniami, w jej psychikę, jej pobudki. Pozwalał nam na zrozumienie jej.

Tak jak pisałam zawiodłam się na tej części. Uwielbiam tą serię. Pierwszy i drugi tom mnie zachwyciły i zaskoczyły, ale trzeciemu czegoś brakowało. Sam pomysł na akcję był świetny. Nie mogę wam powiedzieć, co się dzieje, bo nie chcę wam spoilerować, ale wierzcie, że jest ciekawie. Jednak autorka nie zaskoczyła mnie rozwiązaniem. Niektóre rzeczy w końcówce były przewidywalne. Finał serii mnie nie zaskoczył. Wiem, że Marie Lu mogła stworzyć coś o wiele lepszego.

W tej części poznajemy nowe fakty dotyczące tego świata. Dowiadujemy się jak to się stało, że Malfetto są na tym świecie, skąd te moce. Autora zaskoczyła mnie tymi informacjami. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Duże brawa dla Marie Lu za wymyślenie czegoś takiego!

Muszę się jeszcze przyczepić do wydawnictwa. Dlaczego na ich stronie jest napisane, że wiek czytelnika to 12-14 lat? W życiu bym nie dała tego czternastolatce, a co dopiero dwunastolatce! Ludzie się tam mordują. Adelina niszczy wszystkich i wszystko. Ta książka jest mroczna! Za mroczna dla tak młodych ludzi. Nie wiem kto zajmuje się tą stroną internetową, ale powinien poprawić ten błąd, bo tylko zmyli rodziców. Na szczęście na samej książce jest to poprawione. Na tylnej okładce jest napisane, że to lektura dla osób w wieku 15+.

Jak widzicie kłębi się we mnie wiele mieszanych uczuć. Autorka stworzyła ciekawą akcję, jednak samo zakończenie mnie zawiodło. To nie zmienia tego, że cieszę się, że przeczytałam tą książkę. Jeśli podobały się wam dwie poprzednie części, to musicie sięgnąć po „Malfetto. Północna Gwiazda”. Nie pożałujecie spędzonego z nią czasu. A może akurat was zaskoczy to zakończenie.

więcej recenzji na www.roseperdu-books.blogspot.com
Ocena: 6,9/10

Adelina w końcu zasiada na tronie. Teraz może zemścić się na wszystkich, który ją zdradzili. Niestety jej mrok wymyka się spod kontroli i zagraża wszystkiemu, co dziewczyna osiągnęła. Na horyzoncie pojawia się nowe niebezpieczeństwo. By je pokonać Adelina musi współpracować ze Sztyletami. Czy będą w stanie...