Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie często nie mogą zrozumieć jednej bardzo prostej sprawy: że przebaczając komuś, największą przysługę oddają sobie. Zwracają sobie wolność.

[...] na świecie jeszcze nikt nie wynalazł i zapewne nigdy nie wynajdzie lepszego środka nasennego niż książki.

Nie sztuką jest mówić sobie tylko dobre rzeczy. Największym wyzwaniem jest przyznać się do błędów i nie bać się odrzucenia.

Nigdy nie poznaje się drugiego człowieka do końca.

Nigdy nie jest za późno, żeby być szczęśliwym.

Miłość to największy z darów, jaki człowiek może dać drugiemu człowiekowi. To siła, która zjawia się nagle i burzy ustalony wcześniej porządek, zabiera nam to, co nieważne, a zostawia tylko blask.

To niesamowite, że człowiek, który dotychczas był nam prawie obcy, w ciągu zaledwie kilku dni, tygodni wkracza do naszego życia, a my stwierdzamy, że chcielibyśmy, by został w nim na zawsze.

Nawet najgorsza prawda jest lepsza od najpiękniejszego kłamstwa.

Ludzie, którzy są sobie bliscy, powinni być zawsze blisko siebie.

Nie sztuką jest mówić sobie tylko dobre rzeczy. Największym wyzwaniem jest przyznać się do błędów i nie bać się odrzucenia.

Ludzie często nie mogą zrozumieć jednej bardzo prostej sprawy: że przebaczając komuś, największą przysługę oddają sobie. Zwracają sobie wolność.

Nawet najgorsza prawda jest lepsza od najpiękniejszego kłamstwa.

Wiesz, Emilko, ludzie często nie mogą zrozumieć jednej bardzo prostej sprawy: że przebaczając komuś, największą przysługę oddają sobie. Zwracają sobie wolność.

Słowa, nieważne, wypowiedziane czy zapisane, mają wielką moc. Potrafią niszczyć lub budować. Mogą cię utulić lub zaciągnąć na dno rozpaczy.

Nigdy nie jest za późno, żeby być szczęśliwym.

...Ludzie często nie mogą zrozumieć jednej bardzo prostej sprawy: że przebaczając komuś, największą przysługę oddają sobie. Zwracają sobie wolność...

...Nie powinno być czegoś takiego jak rozstania, nie wiem kto w ogóle to wymyślił. Ludzie, którzy są sobie bliscy, powinni być zawsze blisko siebie...

(...) można nagle stracić wszystko: miłość, bezpieczeństwo. Mniej lub bardziej uporządkowany świat, niczym wielki głaz może w jednej chwili spaść z samego szczytu. Jedyne co nam pozostaje, to zebrać siły i spróbować znów wtoczyć go na górę.

Wspomnienia niosą zapach chwili, do której się odnoszą. Dopóki trzymamy je przy sobie, dopóty zapach jest ich częścią.

...Słowa, nieważne, wypowiedziane czy zapisane, mają wielką moc. Potrafią niszczyć lub budować. Mogą cię utulić lub zaciągnąć na dno rozpaczy...

Przyjaźniły się od dzieciństwa, chodziły do tego samego przedszkola. (...) Niby różne, a jednak tak sobie bliskie, jak dwa brzegi tej samej rzeki.