Można było to jeszcze dopracować. Pośpiech w wydaniu nie zawsze działa na korzyść książki.

Można było to jeszcze dopracować. Pośpiech w wydaniu nie zawsze działa na korzyść książki.

Bardzo dobra książka, dostarczająca czytelnikowi odpowiednią dawkę śmiechu i wyważonego humoru. Poznajemy trzy przyjaciółki, które mimo zmieniającego się życia wspierają się już od licealnych czasów. Tola i Ewa wyruszają razem z Izą na poszukiwania jej biologicznej matki. Ciągła akcja, zaskakujące wydarzenia, a do tego nagłe pojawienie się przystojnych mężczyzn nie pozwalają przerwać czytania. Maja Chmiel wraz ze swoją debiutancką opowieścią zaprasza do życia trzech pozytywnie zwariowanych przyjaciółek i ich przygód. Serdecznie polecam.

Bardzo dobra książka, dostarczająca czytelnikowi odpowiednią dawkę śmiechu i wyważonego humoru. Poznajemy trzy przyjaciółki, które mimo zmieniającego się życia wspierają się już od licealnych czasów. Tola i Ewa wyruszają razem z Izą na poszukiwania jej biologicznej matki. Ciągła akcja, zaskakujące wydarzenia, a do tego nagłe pojawienie się przystojnych mężczyzn nie...

Plus tylko za okładkē,bo treść ani do mnie nie przemowila ani nie powalila na kolana

Plus tylko za okładkē,bo treść ani do mnie nie przemowila ani nie powalila na kolana

Po książkę sięgnąć warto. Jest to lektura lekka i przyjemna. Bohaterki są niezwykle sympatyczne i bardzo prawdziwe. W zasadzie każda z nich mogłaby być naszą znajomą.

Dylematy, z którymi przychodzi im się borykać możemy określić jako „swojskie”. Oznacza to, że nie mamy do czynienia z rozbudowaną, literacką fikcją, ale bardzo przyziemną historią, która nie wykracza poza ramy rzeczywistości. Porzucenie, przyjaźń, nieszczęśliwa miłość, zawiedzione zaufanie, macierzyństwo, problemy małżeńskie, zdrada, utrata bliskiej osoby, samotność, rozczarowanie, poszukiwanie szczęścia, codzienne porażki, czy dalekosiężne plany, to przecież samo życie.

Po książkę sięgnąć warto. Jest to lektura lekka i przyjemna. Bohaterki są niezwykle sympatyczne i bardzo prawdziwe. W zasadzie każda z nich mogłaby być naszą znajomą.

Dylematy, z którymi przychodzi im się borykać możemy określić jako „swojskie”. Oznacza to, że nie mamy do czynienia z rozbudowaną, literacką fikcją, ale bardzo przyziemną historią, która nie wykracza poza...

Rzadko czytam literaturę polską. Czasem sięgnę jednak po coś, co przykuje moją uwagę. Tym razem za sprawą wydawnictwa Psychoskok wzięłam się za obyczajówkę Mai Chmiel. Zapraszam na moją recenzję.


"Sięgając marzeń" to historia o trójce przyjaciółek, które ruszają w podróż, aby jedna z nich mogła odnaleźć swoją biologiczną matkę. Tola i Ewa pomagają Izie zrealizować jej plan. Jednak czy Iza jest do końca przygotowana na to co ją czeka? Czy Tola i Ewa również rozprawią się ze swoimi problemami?

Coś, co zdecydowanie do mnie przemówiło, to różnorodność problemów tej trójki kobiet. Każda z nich znajduje się na innym etapie życia. Jedna szuka matki, druga rozstaje się z mężem, a trzecia toczy walki ze swoją mamą i poszukuje mężczyzny, aby uciec samotności. Jestem pewna, że każda czytelniczka znajdzie coś dla siebie w tej pozycji.

"Życie nigdy jej nie rozpieszczało. Wychowała się w domu dziecka, gdzie zostawiła ją matka tylko na chwilę, „aby załatwić sprawy osobiste” i już nie wróciła."

Autorka przeplata swoją historię dozą humoru. Bohaterki to kobiety z ogromnym temperamentem. Każda z nich jest innym typem człowieka, stąd też zabawne sytuacje i dialogi.

"Sięgając marzeń" ma też kilka wad. Uważam, że zwiększenie objętości byłoby dobrym pomysłem i pozwoliłoby autorce rozwinąć bardziej pewne kwestie. Dałoby to też szansę na lepszą kreację bohaterów. Jednak spójrzmy przychylnym okiem na tę pozycję, ponieważ jest to debiutancka powieść tej autorki.

Podsumowując, "Sięgając marzeń" polecam wyłącznie kobietom, które nie oczekują rozrywki na najwyższym poziomie, ale przyjemnej, lekkiej lektury, przy której będą mogły uśmiechnąć się w jesienne wieczory.

Za udostępnienie książki do recenzji dziękuję wydawnictwu Psychoskok, a Was zachęcam również do zapoznania się z nowościami od tego wydawnictwa.

Na więcej recenzji zapraszam na mojego bloga pomiedzy-ksiazkami.blogspot.com

Rzadko czytam literaturę polską. Czasem sięgnę jednak po coś, co przykuje moją uwagę. Tym razem za sprawą wydawnictwa Psychoskok wzięłam się za obyczajówkę Mai Chmiel. Zapraszam na moją recenzję.


"Sięgając marzeń" to historia o trójce przyjaciółek, które ruszają w podróż, aby jedna z nich mogła odnaleźć swoją biologiczną matkę. Tola i Ewa pomagają Izie zrealizować jej...

Literatura kobieca cieszy się ostatnio dużą poczytnością. Z reguły mężczyźni po nią nie sięgają, ale to tak tylko teoretycznie, gdyż w praktyce można dostrzec całkiem inne zjawisko.

Nie każda też pozycja tego działu musi oznaczać kolejną opowiastkę o niespełnionej miłości. Czasem tytuł, prócz zaciekawienia, może mile zaskoczyć prezentując swoją treścią coś na co tak naprawdę czytelnik nie był przygotowany.

Podobnie jest z debiutancką powieścią Mai Chmiel pt: „ Sięgając marzeń”. Książką napisaną z pewną dozą humoru i niestroniącą od błyskotliwych dialogów, aczkolwiek poruszającą ważne aspekty życia. Pełna zwrotów akcji, zabawnych sytuacji oraz niedomówień wynikających z mocno zarysowanych, przez autorkę, cech charakteru bohaterów.

Maja Chmiel kreuje w swojej powieści obraz trzech kobiet – przyjaciółek, które wciąż szukają swojego szczęścia. Pragnące czegoś więcej, niż tylko zwykłej, szarej rzeczywistości i rutyny dnia codziennego, wyruszają w podróż, poniekąd zmuszone zaistniałą sytuacją. Wszystko za sprawą jednej z bohaterek – Izki, która chce odnaleźć biologiczną matkę i mając jedynie oparcie w Ewce oraz Jolce prosi je o pomoc.

Prawdziwa przyjaźń zobowiązuje...
Wsiadają więc do starego peugeota i wyruszają w poszukiwaniu przeszłości Izki.

I tutaj cała prawda, krok po kroku, a może kilometr po kilometrze, wychodzi na jaw.

Tolka, jako nosicielka ZPW – Zespołu Pecha Wielopokoleniowego i jedynaczka nadopiekuńczej matki, w sposób dosadny oraz lekko krytyczny przedstawia swoje stanowisko dotyczące związków.

Ciężko jej zaakceptować postawę Ewki – żony, matki, która w tej roli spełnia się bez dwóch zdań, jednak nie potrafi przerwać toksycznego związku z mężem notorycznie ją zdradzającym.

Także niezbyt budujące doświadczenia Izki oraz rozpad jej związku z Krzyśkiem, dla którego dopasowanie to sprawa najwyższej rangi, jeszcze mocniej ją utwierdzają w swoich przekonaniach na temat mężczyzn.

Co by było jednak bez facetów? Bohaterki są skazane na ich pomoc... i tu pojawia się światełko w tunelu.

Może ZPW to tylko wymówka, próba usprawiedliwienia własnej klęski na linii ognia kobieta – mężczyzna? Może istnieje nadzieja, iż nie każdy osobnik rodzaju męskiego, okazuje się wybrakowanym materiałem na męża, a zdrada nie zawsze musi być wpisana w ryzyko małżeństwa?

Lekka i przyjemna książka przedstawiająca, jakże „poukładany” świat każdej z bohaterek. Dowcipna oraz zabawna, lecz niestroniąca od tematów ważnych, jakimi są: samotność, zdrada, miłość oraz niepewność. To opowieść o poszukiwaniu szczęścia i sensu życia, w obliczu tylu niewiadomych. To zmiany, na które nasze bohaterki nie są w pełni przygotowane. Wartości, dzięki którym może łaskawszym okiem spojrzą na ludzi, świat, a przede wszystkim mężczyzn...osobniki rodzaju męskiego, które mimo wszystko nie należą do ginącego gatunku.

To książka do ostatniej strony trzymająca czytelnika w napięciu, by na końcu pozostawić go w zadumie własnych refleksji...

Literatura kobieca cieszy się ostatnio dużą poczytnością. Z reguły mężczyźni po nią nie sięgają, ale to tak tylko teoretycznie, gdyż w praktyce można dostrzec całkiem inne zjawisko.

Nie każda też pozycja tego działu musi oznaczać kolejną opowiastkę o niespełnionej miłości. Czasem tytuł, prócz zaciekawienia, może mile zaskoczyć prezentując swoją treścią coś na co tak...

"- (...) Jak to stwierdził, że nie pasujecie, a co, wy to puzzle czy dwie połówki jabłka?
W jakim on świecie żyje? Nie ma dziś par idealnie dobranych do siebie
tylko lekko pokrywające się pod różnymi względami.
Facet rzadko do tych spraw podchodzi z miłości, czy jak on to mówi - dopasowania.
Dopasować to on sobie może krawat do koszuli.
Większość związków w tej brutalnej rzeczywistości jest z rozsądku."


Gdy pewnego dnia otrzymałam wykaz wrześniowych zapowiedzi Wydawnictwa Psychoskok, od razu zwróciłam uwagę na powieść obyczajową "Sięgając marzeń". Głównie za sprawą wielobarwnej okładki, od której z jakiegoś konkretnie niesprecyzowanego powodu nie mogłam oderwać wzroku. Im intensywniej się w nią wpatrywałam, tym wyraziściej dostrzegałam w niej jesienną aurę. Pomyślałam wówczas, że zapewne opowiada smutną historię, a na takową nie miałam wtedy za bardzo ochoty. Jednak, gdy zapoznałam się z jej opisem, który sugerował, że to powieść optymistyczna, stanowiąca odskocznię od ponurej rzeczywistości, postanowiłam po nią sięgnąć. Jakie zatem są moje wrażenia po lekturze powieści "Sięgając marzeń"? Zapraszam na krótką opinię :)

Maja Chmiel zadebiutowała powieścią "Sięgając marzeń" poruszającą ważne aspekty życia z dużą dozą humoru. W tym samym roku wychodzi kolejna powieść autorki "Zespół Downa... Trudniejsze życie, piękniejszy świat " - przepiękna i bardzo osobista historia o chłopcu z Zespołem Downa oparta na faktach. (źródło: http://www.wydawnictwopsychoskok.pl)

Jola, Izka i Ewa przyjaźnią się od kilku lat. Uwielbiają spędzać czas w swoim towarzystwie, pomagać sobie nawzajem i podejmować rozmowy na rozmaite tematy. Pewnego dnia, wczesnym rankiem u Jolki zjawia się Izka, informując ją, że zamierza odszukać swoją biologiczną matkę i poznać odpowiedź na dręczące ją od wielu lat pytanie: dlaczego? Trzy przyjaciółki postanawiają zatem wyruszyć do Jaworzna, dokąd prowadzą ślady. Kobiety mogą liczyć na wsparcie Marka - policjanta, kolegi Ewy ze szkolnych lat oraz jego brata Sebastiana, który dołącza później do grupy. Jola, Izka i Ewa nie zdają sobie sprawy, że ta wyprawa w pewnym stopniu odmieni życie każdej z nich już na zawsze...

Czy przyjaciółki odnajdą matkę Izki? Czy Izce uda się porozmawiać z matką i uzyskać odpowiedzi na pytania, które od lat kotłowały się w jej głowie? Co tak naprawdę łączy Ewę i Marka? Co wydarzy się w trakcie podróży? Jakie życiowe decyzje podejmą przyjaciółki? Jak potoczą się ich dalsze losy?

Główną bohaterką, a jednocześnie narratorką jest Jolka. Cała historia i wyprawa w poszukiwaniu Pani Kulczyńskiej (matki Izki) przedstawiona jest z jej perspektywy. Jolka to trzydziestosześcioletnia kobieta, która nie ma szczęścia do mężczyzn. Wszystkie jej związki niestety kończyły się porażką. Jak sama twierdzi, cierpi na Zespół Pecha Wielopokoleniowego. Kobieta kilkakrotnie rzucała studia, aby następnie udać się na kurs reklamy i marketingu. Mieszka sama, pracuje w jednej z firm, spłaca kredyt, uwielbia palić papierosy, a wieczorami imprezuje. Jest jedynaczką i oczkiem w głowie matki, która za wszelką cenę pragnie znaleźć odpowiedniego mężczyznę dla córki, bawiąc się w swatkę. Czy Jolka znajdzie w końcu swoją drugą połówkę? Czy zazna miłości i szczęścia?

Izka Kulczyńska (Ruda) jest kobietą energiczną, sympatyczną, pozytywnie nastawioną do świata i niesamowicie pomysłową. Przeszła w swoim życiu wiele trudnych momentów, a mimo to z uśmiechem spogląda w przyszłość. W wieku sześciu lat została porzucona przez matkę. Wychowała się w domu dziecka. Ojca niestety nigdy nie poznała. Jej związek z chłopakiem nie przetrwał próby czasu i się rozpadł. Po rozstaniu okazało się, że Izka jest z nim w ciąży. Jednak mężczyzna nie poczuwał się do odpowiedzialności i zwyczajnie zwiał. Gdy kobieta dowiaduje się, że będzie mamą, podejmuje decyzję o odnalezieniu swojej biologicznej matki. Pragnie zamknąć wreszcie przeszłość i rozpocząć życie na nowo. Czy Izka odnajdzie matkę? Czy będzie w stanie kiedykolwiek wybaczyć kobiecie, że ta kilkanaście lat temu pozostawiła ją w domu dziecka i już nie wróciła? Czy były partner Izki do niej powróci?

Ewka (Mała) jest mężatką i oddaną matką trójki chłopaków. Zajmuje się wychowywaniem synów oraz domem. Chłopcy są dla niej wszystkim, kocha ich najbardziej na świecie. Jej małżeństwo niestety nie należy do udanych i szczęśliwych. Mąż nieustannie przebywa w delegacjach, rzadko bywa w domu, nie interesuje się swoimi dziećmi. Ewa podejrzewa męża o zdradę. Uświadamia sobie, że nie tak wyobrażała sobie ten związek, a tym bardziej życie rodzinne. I wtedy podejmuje decyzję... Czy rzeczywiście mąż Ewki ją zdradza? Czy kobieta da mu jeszcze jedną szansę? A może dojdzie do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem będzie rozwód? Czy Mała postanowi zmienić swoje życie?

Od początku obdarzyłam sympatią zarówno Jolkę, jak i jej przyjaciółki. Wszystkie trzy są bardzo sympatyczne, ciepłe, żywiołowe i serdeczne. I pomimo, iż nieustannie borykają się z pewnymi życiowymi problemami, że muszą podejmować trudne decyzje, które tak naprawdę wpłyną na ich dalsze życie, to nadal z uśmiechem, pełne wiary i nadziei spoglądają w przyszłość.

Fabuła jest banalna, ale w miarę ciekawa, lekko wciągająca, a akcja toczy się bardzo szybko. Uważam nawet, że za intensywnie. Nie miałabym nic przeciwko temu, aby powieść była bardziej rozbudowana, a ukazane wątki zostały rozszerzone. Książkę czyta się z ogromną lekkością i przyjemnością. Nie odczułam ani jednego momentu znudzenia i znużenia. Od pierwszej do ostatniej strony na mojej twarzy gościł uśmiech. Jej lektura pozwala na oderwanie się od codzienności, otaczającej rzeczywistości oraz własnych dylematów. To powieść optymistyczna i pełna pozytywnej energii.

Ponadto napisana jest prostym, nieskomplikowanym i łatwo przyswajalnym językiem. Owszem, zdarzały się pojedyncze błędy interpunkcyjne czy literowe, ale szczerze mówiąc, w żadnym stopniu nie przeszkadzało mi to w odbiorze powieści.

Książka traktuje o porzuceniu, zdradzie, nadopiekuńczości, utracie bliskiej osoby, macierzyństwie oraz małżeństwie. Opowiada o nieszczęśliwej miłości, wyjątkowej przyjaźni, poczuciu osamotnienia, radzeniu sobie z traumatycznymi wspomnieniami, porażkach, rozczarowaniach, poszukiwaniu drogi do szczęścia i miłości, realizowaniu własnych planów, dążeniu do wyznaczonego celu, spełnieniu marzeń, wybaczaniu oraz nadziei na pełne spokoju i radości życie.

"Sięgając marzeń" to moim zdaniem całkiem udana debiutancka powieść, która - mimo poruszanych niełatwych zagadnień - stanowi doskonałą rozrywkę oraz dostarcza sporą dawkę humoru. To idealna propozycja na miłe i przyjemne spędzenie jesiennego popołudnia lub wieczoru. Zachęcam do jej lektury :)


Cytaty:


"Wysiadłam z auta i wyjęłam papierosa.
Brak nikotyny spowalnia u mnie proces racjonalnego myślenia.
Niestety jakoś trzeba tłumaczyć sobie nałogi, a to o wiele lepiej brzmi niż PALENIE ZABIJA
czy PALENIE SZKODZI. Nie wiem kto to wymyślił, ale człowiek, który brałby na serio
wszystkie zakazy, pomijam kodeks ruchu drogowego, i przejmował się czy to jest zdrowe,
bezpieczne, czy to nas zabije, czy nie, musiałby się stać współczesnym Franciszkiem z Asyżu.
Kompletna asceza. Oczywiście nie wykluczam seksu, który także wchodzi w grę."


"Człowiek w swoim życiu spotyka różnych ludzi, zawiera znajomości, czasami związki typu
kobieta - mężczyzna, które na dłuższą metę się udają.
Pomijam oczywiście moją skromną osobę, gdyż jestem przypadkiem ciężkim,
daleko odbiegającym od norm, trudnym do wytłumaczenia wręcz odosobnionym.
Na dzień obecny nie widzę szans na poprawę swojej sytuacji jeśli chodzi o związki partnerskie,
a co dopiero na skalę biegu maratońskiego."


"- Wiesz przecież, jaką wagę przywiązuje do wyglądu - kłamstwo jak z nut.
W normalnych okolicznościach doprowadzenie się do "użytku dziennego"
zajmuje mi zaledwie kilka minut.
Najchętniej to bym nic nie robiła tylko wstała, narzuciła coś na siebie i wyszła do pracy,
czy gdziekolwiek, ale szkoda mi ludzi.
Mój wygląd mógłby niektórych doprowadzić do zaburzeń na tle psychicznym.
W życiu jest zbyt wiele dramatów, a moje sumienie pała chęcią
zaoszczędzenia innych dodatkowych emocji - nie zawsze pozytywnych."


"Miłość niestety jest dla mnie zbyt skomplikowanym zjawiskiem.
Za dużo wymaga, choć wiele daje, ale gdy w końcu odchodzi, zabiera wszystko...
Pozostawia człowieka - domniemaną ofiarę w hiperbolicznym rozkładzie
i dramatycznie uczepionego nikłej nadziei, niebezpiecznie balansującego
nad przepaścią życia i śmierci."


"Życie powinno być czarno-białe, podobnie jak pionki na szachownicy
lub dawne telewizory, choć byłoby nudniej.
Bóg, tworząc świat, za wiele barw użył do tego dzieła.
Czy nie mógł pójść na łatwiznę, musiał być aż tak gorliwy i doskonały?"


"Samotność jest dobra, ale nie na dłuższą metę.
Nie można przecież wiecznie wracać do pustego mieszkania,
na szybko zjeść kolację z mikrofalówki i nie czuć potrzeby bycia kochanym.
Miłość wszystko zmienia i, choć wiele może zabrać w razie pomyłki,
to jednak warto zaryzykować,
bo życie jest zbyt krótkie i kiedyś można żałować."

http://wielbicielka-ksiazek.blogspot.com

"- (...) Jak to stwierdził, że nie pasujecie, a co, wy to puzzle czy dwie połówki jabłka?
W jakim on świecie żyje? Nie ma dziś par idealnie dobranych do siebie
tylko lekko pokrywające się pod różnymi względami.
Facet rzadko do tych spraw podchodzi z miłości, czy jak on to mówi - dopasowania.
Dopasować to on sobie może krawat do koszuli.
Większość związków w tej...

Ostatnim czasem ukazała się w sprzedaży debiutancka powieść Mai Chmiel „Sięgając marzeń”, przedstawiająca perypetie trzech przyjaciółek uwikłanych
w problemy życia codziennego.

Książka lekka oraz dowcipna, którą czyta się z niezwykłą przyjemnością.
Autorka ukazuje w niej świat widziany oczyma swoich bohaterek wychowanych
w różnych środowiskach.
Podejście do życia każdej z nich jest inne, podobnie jak cele do osiągnięcia, czy marzenia do spełnienia.
Opierając się na autorytetach, mocno zakorzenionych jeszcze w dzieciństwie, obierają drogi, które nie zawsze prowadzą do poszukiwanego szczęścia.

Jolka – główna bohaterka, wręcz obnaża przed nami swój, jakże precyzyjnie ułożony świat, w którym określenie „ułożony” dalekie jest od ładu...
Tworzy obraz matki wraz z jej destrukcyjną nadopiekuńczością i pozwala wkroczyć czytelnikowi w progi własnych, mało budujących przekonań na temat mężczyzn.

Ewka to przykład ułożonej żony oraz matki, która nie chce przyznać sama przed sobą, że jej małżeństwo istnieje jedynie na papierze.
Wrażliwa, całym sercem oddana dzieciom, choć marząca o trochę innym życiu.
Pochodzi z dobrej rodziny... o takim dzieciństwie, jakie miał wielu może tylko pomarzyć.
Rodzice są dla niej przykładem prawdziwej miłości, troski, bezpieczeństwa i wspierają ją na każdym kroku.

Izka jest przeciwieństwem Ewy, a raczej jej życia, które całkowicie odbiega od jakichkolwiek przyjętych norm.
Pozbawiona matczynej opieki, porzucona w wieku kilku lat i mająca nadzieję,
że stworzy kiedyś wspaniały dom, którego ona nigdy nie miała.

By zbytnio nie myśleć o swoim dzieciństwie rzuca się w wir pracy, co pozwala jej zapomnieć i jest pewnego rodzaju odskocznią od resztek wspomnień, jakie pozostały.

Niestety przeszłość nie chce odpuścić.
Pewnego dnia Izka postanawia odnaleźć matkę, by się dowiedzieć, dlaczego wtedy po nią nie wróciła.

Każda z nich ma za sobą nieudany związek, co sprawia, że z dystansem podchodzą do stosunków damsko-męskich.
Paradoksalnie jednak podczas swojej podróży są zdane na pomoc takowych osobników płci przeciwnej.

„Sięgając marzeń” to książka o pragnieniu tego, co tak oczywiste: miłości, szczęścia, rodziny.
To pragnienie bycia dla kogoś kimś ważnym, wyjątkowym.
Traktująca o sprawach zwykłych, ale nie błahych, stosunkach międzyludzkich oraz konfliktach, do których dochodzi z racji różnicy między pokoleniami.

Ciekawa i tak naprawdę do końca nieprzewidywalna lektura, którą polecam każdemu kto w zwyczajności dnia chce szukać własnego szczęścia.

Ostatnim czasem ukazała się w sprzedaży debiutancka powieść Mai Chmiel „Sięgając marzeń”, przedstawiająca perypetie trzech przyjaciółek uwikłanych
w problemy życia codziennego.

Książka lekka oraz dowcipna, którą czyta się z niezwykłą przyjemnością.
Autorka ukazuje w niej świat widziany oczyma swoich bohaterek wychowanych
w różnych środowiskach.
Podejście do życia każdej...