Opowiadania są przepiękne i warto nad nimi przystanąć, zastanowić się i przemyśleć na spokojnie. W ciekawy sposób poruszają kwestię niepełnosprawności, inności, tolerancji i jest to jedna z tych książek, które z przyjemnością przekazałabym dziecku.

Nie podoba mi się natomiast ta moralizatorska otoczka do opowiadań w przypadku pierwszego z nich całkowicie zniszczyła mi radochę z samego opowiadania, potem już sprawiła, że straciłam zainteresowanie. Morał? Owszem, jestem jak najbardziej za, uwielbiam takie motywy, ale nie znoszę, kiedy autor próbuje wyjaśnić i objaśnić coś, co powinniśmy sami analizować.

Opowiadania są przepiękne i warto nad nimi przystanąć, zastanowić się i przemyśleć na spokojnie. W ciekawy sposób poruszają kwestię niepełnosprawności, inności, tolerancji i jest to jedna z tych książek, które z przyjemnością przekazałabym dziecku.

Nie podoba mi się natomiast ta moralizatorska otoczka do opowiadań w przypadku pierwszego z nich całkowicie zniszczyła mi...

Książka w nietypowy sposób podchodząca do problemu tolerancji oraz akceptacji – wartości, które w pędzie codziennego życia, zostają zatracone.
Na podstawie bajek, opowiadań, można w bardzo dobry sposób wytłumaczyć dzieciom tym starszym i młodszym czym jest niepełnosprawność. Z jakimi problemami borykają się chorzy ludzie oraz jak należy ich traktować. Mimo obrazowej i bajkowej formy, książka skierowana jest również do dorosłych, którym powinna ona ułatwić rozmowę z dzieckiem na ten temat. Książka uczy tolerancji, szacunku i wsparcia. To bardzo ciekawa i pouczająca publikacja.

Książka w nietypowy sposób podchodząca do problemu tolerancji oraz akceptacji – wartości, które w pędzie codziennego życia, zostają zatracone.
Na podstawie bajek, opowiadań, można w bardzo dobry sposób wytłumaczyć dzieciom tym starszym i młodszym czym jest niepełnosprawność. Z jakimi problemami borykają się chorzy ludzie oraz jak należy ich traktować. Mimo obrazowej i...

Ze wzruszeniem i pełnym zaangażowaniem przeczytaliśmy z synami najnowszą książkę Mai Chmiel. Rzadko zdarza się, by jakaś pozycja zaabsorbowała naszą trójkę w całości, bo każdy z nas szuka w opowieściach zupełnie czegoś innego. Tutaj było inaczej. Cieszę się, że ta książka powstała. Jeszcze przyjemniej, że patronuję jej medialnie. Z dumą. Miałam okazję, by porozmawiać z synami o ważnych tematach, o problemach nas otaczających, o inności, tolerancji, estymie i etyce. O wartościach, które z każdym dniem naszej rzeczywistości gdzieś się zacierają, gdzieś ulatują, odpływają w ferworze codzienności. Z przykrością stwierdzam, że nawet w szkołach rzadko się dyskutuje o tych kwestiach, albo i wcale. To przykre, bo świat zatapia się coraz bardziej w wirtualnych realiach, ustępując miejsca sztuczności. A kiedy mamy konwersować o tym, co istotne, jak nie za młodu. Moich synów nie dzieli jakaś specjalna przepaść wiekowa (3 lata),ale widzę pewne różnice w przyswajaniu wiedzy. Nawet nastolatkowie czasami nie umieją racjonalnie podejść do pewnych spraw.

Autorka ujęła w pięciu interesujących opowieściach światy i sposób spostrzegania rzeczywistości przez osoby niepełnosprawne, chore, których ułomności ujawniają się w różny sposób, ale nie jest to powód, by je marginalizować. To różne postaci. Stworki wymyślone, żyjące we własnym świecie. Dziewczynka, która szukała prawdziwej przyjaźni. A nawet zwierzęta spersonifikowane na potrzeby sugestywnej, osobliwej historii z mądrym morałem i ważnym przesłaniem. W tych historiach nie ma żadnej pompatyczności, czy sztuczności. Ich prosty język skłania, by podsunąć je dzieciom, by mogły same, bądź wspólnie z nami czytać i wyciągać z nich to, co relatywne.


Warto pochylić się nad tą pozycją. Niewielkich rozmiarów opowieści skłaniają przede wszystkim dorosłych do głębszych refleksji i są znakomitym pretekstem do tego, by nawet dzieci dyskutowały między sobą o jej aspektach. Pod każdą z historii jest podsumowanie i słowo do rodziców. Znakomita do wspólnych konwersacji, czy rozważań na temat inności, która nas otacza, o niepotrzebnych uprzedzeniach i właściwym zachowaniu. Szczerze polecam!

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/05/patronat-medialny-wyjatkowi-sa-wsrod.html

Ze wzruszeniem i pełnym zaangażowaniem przeczytaliśmy z synami najnowszą książkę Mai Chmiel. Rzadko zdarza się, by jakaś pozycja zaabsorbowała naszą trójkę w całości, bo każdy z nas szuka w opowieściach zupełnie czegoś innego. Tutaj było inaczej. Cieszę się, że ta książka powstała. Jeszcze przyjemniej, że patronuję jej medialnie. Z dumą. Miałam okazję, by porozmawiać z...

Książka ta skierowana jest zarówno do dzieci, jak i ich rodziców, bo to oni są pierwszymi nauczycielami swoich pociech – nauczycielami życia. Po każdej bajce sformułowana jest refleksja, dzięki której dorosłym łatwiej będzie wytłumaczyć dzieciom trudne pojęcia, jakie jak inność, niepełnosprawność, tolerancja.

Książka ta skierowana jest zarówno do dzieci, jak i ich rodziców, bo to oni są pierwszymi nauczycielami swoich pociech – nauczycielami życia. Po każdej bajce sformułowana jest refleksja, dzięki której dorosłym łatwiej będzie wytłumaczyć dzieciom trudne pojęcia, jakie jak inność, niepełnosprawność, tolerancja.

Książka bardzo specyficzna, niebanalna. Ujmująca treścią, bajkowością, pewną beztroską, a jednocześnie swoją rangą zmuszająca dorosłego czytelnika do chwili zadumy, zastanowienia. Niesie ze sobą wiele przesłań, zadaje pytania, dzięki którym, jak pisze sama autorka:

"może będzie łatwiej zrozumieć, wytłumaczyć, przekazać i przede wszystkim samemu sobie odpowiedzieć reflektując się w zaciszu własnego sumienia..."

Książka bardzo specyficzna, niebanalna. Ujmująca treścią, bajkowością, pewną beztroską, a jednocześnie swoją rangą zmuszająca dorosłego czytelnika do chwili zadumy, zastanowienia. Niesie ze sobą wiele przesłań, zadaje pytania, dzięki którym, jak pisze sama autorka:

"może będzie łatwiej zrozumieć, wytłumaczyć, przekazać i przede wszystkim samemu sobie odpowiedzieć...

Maja Chmiel, jak napisała już w przedmowie do książki "Wyjątkowi są wśród nas", sama jest mamą niepełnosprawnego dziecka, co natychmiast zwraca uwagę na ważność tej pozycji.

Książka składa się z pięciu historii, rozdzielonych pewnym krótkim podsumowaniem dla dorosłych. Niektóre z nich skupiają się na wymyślonych stworkach, chadzających własnymi ścieżkami, o bogatej wyobraźni, a niektóre na zwykłych dziewczynkach szukających przyjaźni i wybaczenia. Najbardziej przypadła mi do gustu historia niebieskiej gąsienicy Matyldy, która była bardzo barwną postacią, ale odsyłam Was do lektury, żebyście sami mogli wskazać faworyta.

Myślę, że warto zatrzymać się nad formą utkanie tej książki. Bardzo ważne jest, żeby to rodzice przekazywali swoim dzieciom wartości, już od najmłodszych lat. Szacunek i otwartość w kierunku osób, które różnią się od nas, jest bardzo ważna. I z tego względu panel dla rodziców, bardziej przykuł w tej książce moją uwagę, ponieważ wskazuje kierunek i drogę, którą należy obrać, podejmując z własnymi dziećmi, tak trudne tematy. I jeśli pomysły, uśmiech i nauka, płynie z tak przyjemnych historii, to w literaturze, zawsze znajdzie się dla nich miejsce.
Polecam serdecznie, historie dla pociech, ale przede wszystkim, możliwość refleksji dla dorosłych.

https://angeliconpoint.blogspot.com/

Maja Chmiel, jak napisała już w przedmowie do książki "Wyjątkowi są wśród nas", sama jest mamą niepełnosprawnego dziecka, co natychmiast zwraca uwagę na ważność tej pozycji.

Książka składa się z pięciu historii, rozdzielonych pewnym krótkim podsumowaniem dla dorosłych. Niektóre z nich skupiają się na wymyślonych stworkach, chadzających własnymi ścieżkami, o bogatej...