Rozmyślania

Pomnik treści, dzieło, które w niedługim czasie w pełni przeobraża czytelnika. W krótkich, żołnierskich, lecz pełnych semantycznego wdzięku słowach, które w wielu momentach wręcz się powtarzają cesarz przekazuje nam filozofię życiową, która - dla mnie - jest wyrażeniem najlepszego możliwego podejścia do świata, latarnią morską wobec wszelkich życiowych szkwałów. Tak oto zapraszam każdego do uważnej lektury i do wprowadzania pryncypiów Aureliusza we własnej praktyce - co ja sam w pokłosiu czytania tej książki czynię.

Pomnik treści, dzieło, które w niedługim czasie w pełni przeobraża czytelnika. W krótkich, żołnierskich, lecz pełnych semantycznego wdzięku słowach, które w wielu momentach wręcz się powtarzają cesarz przekazuje nam filozofię życiową, która - dla mnie - jest wyrażeniem najlepszego możliwego podejścia do świata, latarnią morską wobec wszelkich życiowych szkwałów. Tak oto...

Właściwie to słuchałem audiooboka, ale później się zorientowałem, że też jest ten tekst gdzieś w repozytorium: a więc tłumaczenie jest darmowe i można z nim robić się, co się chce.

Cała książka jest dla mnie bardzo ważna i jest cennym elementem całkowitej historii filozofii, dla innego raczej nie. Dla innego to będzie coś z fajnym stoickim zacięciem. Dla mnie to zostało napisane przez człowieka, który gdyby zauważył że mu brakuje honoru to odebrał by sobie życie, nie widząc sensu w tym, że ktoś go poniewera i stracił swą męskość.
Śmierć przez brak szacunku, samozabójstwo. Coś niemożliwego już dzisiaj, gdy przecież nieudane to zabetonowali by przykładowo popełniającego z domu obłąkanych: a kiedyś to wyraz cnoty.
Wyraz tego, że zli ludzie nie mają do mnie dostępu i nie wyjdą za mną w mrok gdzie nie ma światła. Żyć dobrze lub wcale. I nie chodzi tu o bycie niewolnikiem, ale pewien rodzaj zniszczenia duszy który jest nieodwracalny w skutkach.

Właściwie to słuchałem audiooboka, ale później się zorientowałem, że też jest ten tekst gdzieś w repozytorium: a więc tłumaczenie jest darmowe i można z nim robić się, co się chce.

Cała książka jest dla mnie bardzo ważna i jest cennym elementem całkowitej historii filozofii, dla innego raczej nie. Dla innego to będzie coś z fajnym stoickim zacięciem. Dla mnie to zostało...

"Pamiętaj o całości materii, której malutką cząstkę posiadasz. I o całym czasie, którego krótki i drobniuchny dział ci wydzielono. I o losie, którego jakże znikomą jesteś cząstką!" Patrząc na ogrom Wszechświata jesteśmy niczym i niedługo, również Ty, drogi czytelniku tejże opinii, przestaniesz istnieć, a wszytko co posiadałeś, posiadasz lub też posiadać będziesz utracisz nieodwołanie. Przez tę chwileczkę swej bytności na tej mizernej planecie można jednak wiele rzeczy uczynić. Można np. sięgnąć po wybitną ksiązkę, której autorem jest Marcus Aurelius Antoninus Augustus, czyli Marek Aureliusz. I myślę, że może to być czyn, który wiele dobrego może sprawić.
"Wszystko, wnet znika w istocie wszechświata. A wszelką przyczynę chłonie w siebie wnet wszechprzyczyna. A wszelkie wspomnienie chłonie w siebie wieczność". To kolejny pobudzający do myślenia fragment dzieła cesarza i filozofa, który zawiera warte przeczytania jego rozmyślania. Zebrane zostały w dwanaście rozdziałów zwanych księgami. Napisane w języku greckim, w latach 171-175. Dzieło najeżone jest niezwykle interesującymi myślami, wielce frapującymi zdaniami, niesamowicie ciekawymi opiniami. Powodów do zadumy, do własnych przemyśleń jest tu bez liku. Książka pobudza, inspiruje, przepełniona jest głównie filozoficznym duchem stoicyzmu. Można ją studiować często, wracać do niej wielokrotnie i czytać w całości lub też we fragmentach.
Opinię zakończę jeszcze jednym, ważnym dla mnie cytatem książkowym. To jeden z moich ulubionych fragmentów z księgi szóstej. Być może i ten cytat skłoni kogoś do przeczytania tej wspaniałej książki... kto wie? Oto on: "Przebudź się i przyjdź do siebie! A jak byś wstał ze snu i poznał, że cię trapiły sny, tak na jawie patrz na to, jak na tamto patrzyłeś".

"Pamiętaj o całości materii, której malutką cząstkę posiadasz. I o całym czasie, którego krótki i drobniuchny dział ci wydzielono. I o losie, którego jakże znikomą jesteś cząstką!" Patrząc na ogrom Wszechświata jesteśmy niczym i niedługo, również Ty, drogi czytelniku tejże opinii, przestaniesz istnieć, a wszytko co posiadałeś, posiadasz lub też posiadać będziesz utracisz...

przeczytałam po raz trzeci i po raz trzeci oczarowanie

przeczytałam po raz trzeci i po raz trzeci oczarowanie

Oj, chyba jednak nie jestem stworzona do filozofii :")

Słowem wyjaśnienia: zdecydowanie nie polecam tej pozycji w audiobooku - mi akurat trafił się lektor dziwnie akcentujący zdania, nie pomagało to zbytnio w skupieniu się na treści.

Nie będę też ukrywać, że filozofia to jednak nie moja bajka, chciałam sprawdzić w dużej mierze dla Marka Aureliusza (top 3 cesarzy rzymskich), jednak dla mnie "Rozmyślania" to rzeczy oczywiste, typu "nie gniewaj się na innych bo szkoda czasu", albo "stare ciotki zawsze będą plotkować". Jeśli kogoś skłoniło to do szerszych, wewnętrznych rozważań to super, ja niestety nie dowiedziałam się niczego odkrywczego.

Oj, chyba jednak nie jestem stworzona do filozofii :")

Słowem wyjaśnienia: zdecydowanie nie polecam tej pozycji w audiobooku - mi akurat trafił się lektor dziwnie akcentujący zdania, nie pomagało to zbytnio w skupieniu się na treści.

Nie będę też ukrywać, że filozofia to jednak nie moja bajka, chciałam sprawdzić w dużej mierze dla Marka Aureliusza (top 3 cesarzy...

Lektura, która nawróciła mnie na prawdziwe życie, dlatego darzę ją niemałym sentymentem. W opiniach niżej chyba wszystko zostało już napisane, ja tylko dodam, że nie polecam nowego tłumaczenia, jakieś takie karkołomne, mało natchnione i trudne. Być może wierniejsze niż Mariana Reitera, ale brzydsze, "nie chwyta" tak dobrze jak starsze.

Lektura, która nawróciła mnie na prawdziwe życie, dlatego darzę ją niemałym sentymentem. W opiniach niżej chyba wszystko zostało już napisane, ja tylko dodam, że nie polecam nowego tłumaczenia, jakieś takie karkołomne, mało natchnione i trudne. Być może wierniejsze niż Mariana Reitera, ale brzydsze, "nie chwyta" tak dobrze jak starsze.

Jedno z najciekawszych dzieł filozoficznych zachowanych do naszych czasów ze świata starożytnego. Autor - Marek Aureliusz, postać wybitna z grona największych rzymskich cesarzy z dynastii Antoninów i w ogóle.

Poruszone przez Aureliusza tematy mają bardzo szeroki wachlarz. Interesują go zagadnienia takie jak sprawiedliwość, prawda, cnota, miłość, władza, dusza, przemijanie czy śmierć. Oczywiście wszystko w duchu stoickim gdzie króluje rozwaga, rozsądek i umiarkowanie.

Prócz swojej oczywistej wymowy w kwestiach filozofii stoickiej i ogólnie przyjętej moralności dziełko jest także wartościowe pod względem historycznym. Autor przekazał nam w nim sporo informacji na temat wyglądu i charakteru zarówno swojego jak i swego przybranego ojca, cesarza Antonina Piusa (136-161). Z tego względu zbiór ma dla historyków podwójną wartość.

Jedno z najciekawszych dzieł filozoficznych zachowanych do naszych czasów ze świata starożytnego. Autor - Marek Aureliusz, postać wybitna z grona największych rzymskich cesarzy z dynastii Antoninów i w ogóle.

Poruszone przez Aureliusza tematy mają bardzo szeroki wachlarz. Interesują go zagadnienia takie jak sprawiedliwość, prawda, cnota, miłość, władza, dusza, przemijanie...

Rozmyślania Marka Aureliusza to dzieło, które najprawdopodobniej nigdy nie miało się publicznie ukazać. Zapewne nie ucieszyłby się zbytnio, gdyby dowiedział się, ile osób ma teraz wgląd w jego osobiste przemyślenia. Znajdziemy więc tutaj medytacje cesarza Rzymu o tematach zarówno tak prozaicznych, jak próba wczesnego wstawania z łóżka i radzenia sobie z nieznośnymi ludźmi, jak i o kwestiach wagi egzystencjalnej, jak, życie zgodne z naturą, służba społeczeństwu, śmierć i przemijanie.

Prywatny charakter książki czyni ją jednocześnie bardziej intrygującą. Pod przykryciem maksym, twierdzeń i racjonalnych dowodów doszukiwać się możemy bowiem drugiej, nieprzelanej na papier części “Rozmyślań” - osobistych zmagań Marka Aureliusza, które skłoniły go do prowadzenia tych zapisków. Z tego samego powodu trzeba też przyjąć z przymrużeniem oka pewną powtarzalność treści zawartych w “Rozmyślaniach” - w końcu są to zebrane w jednym miejscu myśli, które zapisywane były w przeciągu dłuższego czasu, zapewne jako praktyka utrwalania, przypominania sobie tego, co ważne i trzymania się pewnego życiowego celu.

Z pewnością jest to lektura nie na jedno spotkanie, która wymaga od nas stopniowego odkrywania nowych warstw znaczeniowych za każdym kolejnym podejściem. Warto więc dać jej trochę czasu i stoickiej cierpliwości. Otrzymamy w zamian dawkę inspiracji do praktyki nad sobą i radzenia sobie z wyzwaniami, jakie stawia nam codzienność.

Rozmyślania Marka Aureliusza to dzieło, które najprawdopodobniej nigdy nie miało się publicznie ukazać. Zapewne nie ucieszyłby się zbytnio, gdyby dowiedział się, ile osób ma teraz wgląd w jego osobiste przemyślenia. Znajdziemy więc tutaj medytacje cesarza Rzymu o tematach zarówno tak prozaicznych, jak próba wczesnego wstawania z łóżka i radzenia sobie z nieznośnymi ludźmi,...

Nie jest mi po drodze ze starożytnymi stoikami, doceniam jednak ironię niektórych z aureliuszowych przemyśleń. Jak dbanie o cnotę i wyzbywanie się potrzeby zbytku mieszkając w pałacu. Niemniej jest to wcale dobre ćwiczenie medytacyjne i myślowe.
Ponieważ są to prywatne zapiski w formie "dziennika" duchowego (unikalny format jak na współczesne mu formy), możemy przeżyć bardzo intymny kontakt z Aureliuszem, zobaczyć jak widział swoją rzeczywistość, jaki starał się być.
Dobry przekład z równie dobrym komentarzem od tłumacza.

Nie jest mi po drodze ze starożytnymi stoikami, doceniam jednak ironię niektórych z aureliuszowych przemyśleń. Jak dbanie o cnotę i wyzbywanie się potrzeby zbytku mieszkając w pałacu. Niemniej jest to wcale dobre ćwiczenie medytacyjne i myślowe.
Ponieważ są to prywatne zapiski w formie "dziennika" duchowego (unikalny format jak na współczesne mu formy), możemy przeżyć...

Marek Aureliusz to był gość :)

Marek Aureliusz to był gość :)