Dalej

Książkę, która zostaje wydana trzy lata po śmierci autorki czyta się trochę inaczej i z refleksją. Dziewiętnastu rozmówców i rozmówczyń, reprezentantów życia politycznego, społecznego i publicznego opowiada w tych rozmowach o różnorakich wartościach. Wartościach, które często ulegają niestety zatraceniu. Rozmowy te, przeprowadzone w latach 2002 - 2009, przeplatane są zapisami „Sądów”, autorskiego pomysłu Torańskiej realizowanego przed laty w „Gazecie Wyborczej” na temat aborcji, segregacji materialnej uczniów, kwestie żydowskie oraz wyrok eksmisyjny. Z pewnością nie jest to książka dla każdego ale każdy powinien tą książkę przeczytać.

Książkę, która zostaje wydana trzy lata po śmierci autorki czyta się trochę inaczej i z refleksją. Dziewiętnastu rozmówców i rozmówczyń, reprezentantów życia politycznego, społecznego i publicznego opowiada w tych rozmowach o różnorakich wartościach. Wartościach, które często ulegają niestety zatraceniu. Rozmowy te, przeprowadzone w latach 2002 - 2009, przeplatane są...

Największą wartością tej książki jest fakt, że te rozmowy zostały przeprowadzone i spisane. Bo coraz bardziej oddalamy się od tego okresu, kolejne pokolenia traktują to tylko jako rozdział z podręcznika historii, a przecież to niesamowicie wielka zmiana w naszym kraju, o której nie wolno zapomnieć. W dodatku rozmowy i osoby wybrane przez autorkę to sama esencja tych zmian - najważniejsze lub po prostu osobiście uczestniczące w pewnych wydarzeniach osoby, które miały szansę opowiedzieć jak było i jak się czuły, co myślały i dlaczego np. podjęły tę a nie inną decyzję. Ale też trzeba podkreślić, że to nie jest chronologicznie uporządkowany zbiór i ciągła opowieść - ta książka to urywki, wcięcia, napomknięcia, dygresje. Jednak dzięki umiejętnym pytaniom i prowadzeniu rozmowy przez autorkę - bezcenne informacje o tym okresie i ludziach w nich uczestniczących, czasem nawet tylko z boku, wspierająco, ale jednak bezpośrednio opisujących ten okres walki o wolność - dzięki tej walce dzisiaj wszyscy z tego korzystamy i warto o tym pamiętać.

Największą wartością tej książki jest fakt, że te rozmowy zostały przeprowadzone i spisane. Bo coraz bardziej oddalamy się od tego okresu, kolejne pokolenia traktują to tylko jako rozdział z podręcznika historii, a przecież to niesamowicie wielka zmiana w naszym kraju, o której nie wolno zapomnieć. W dodatku rozmowy i osoby wybrane przez autorkę to sama esencja tych zmian -...

Świetna książka.
Przedstawia mechanizm działania tworzącego się ustroju z wielu punktów widzenia.
Rozmowy przeplatane są zapisem debat na tematy społeczne, sprzed kilkunastu lat, a wciąż aktualne.

Świetna książka.
Przedstawia mechanizm działania tworzącego się ustroju z wielu punktów widzenia.
Rozmowy przeplatane są zapisem debat na tematy społeczne, sprzed kilkunastu lat, a wciąż aktualne.

Bardzo wartościowy tekst. Torańskiej nie trzeba reklamować. Rozmowy z osobami, które miały wpływ na historię naszego kraju. Wiele rzeczy sobie poukładałam, wiele faktów poznałam, na niektóre spojrzałam z innej strony. Każdego rozmówcę możemy poznać z tej bardziej ludzkiej strony, jako zwykłego człowieka postawionego przed ważnymi decyzjami, zmagającego się z wątpliwościami i presją społeczną. Polecam.

Bardzo wartościowy tekst. Torańskiej nie trzeba reklamować. Rozmowy z osobami, które miały wpływ na historię naszego kraju. Wiele rzeczy sobie poukładałam, wiele faktów poznałam, na niektóre spojrzałam z innej strony. Każdego rozmówcę możemy poznać z tej bardziej ludzkiej strony, jako zwykłego człowieka postawionego przed ważnymi decyzjami, zmagającego się z wątpliwościami...

Wywiady Torańskiej pozwalają zrozumieć nam Polskę, kraj, który pozornie znamy. Rozmowy z ludźmi mającymi realny wpływ na tworzenie naszej Ojczyzny w ciągu pierwszych 15 lat suwerenności dają nam obraz relacji na najwyższych szczeblach władzy, analizy najbardziej aktualnych, zarówno wtedy, jak i teraz, problemów społecznych. Przede wszystkim są jednak rozmowami o wartościach, wartościach, którymi każdy człowiek w demokratycznym państwie powinien się kierować, zwłaszcza w czasach, gdy, cytując wywiad z ministrem Hausnerem, "niektórzy zapomnieli, że należy powiedzieć "nie wypada"".

Wywiady Torańskiej pozwalają zrozumieć nam Polskę, kraj, który pozornie znamy. Rozmowy z ludźmi mającymi realny wpływ na tworzenie naszej Ojczyzny w ciągu pierwszych 15 lat suwerenności dają nam obraz relacji na najwyższych szczeblach władzy, analizy najbardziej aktualnych, zarówno wtedy, jak i teraz, problemów społecznych. Przede wszystkim są jednak rozmowami o...

Trzy lata po śmierci Teresy Torańskiej (1944 – 2013) otrzymaliśmy piękny prezent: zbiór wywiadów prowadzonych przez nią wzbogacony sławnymi "Sądami" realizowanymi kiedyś w "Gazecie Wyborczej".
Wychwalać Torańskiej nie zamierzam, bo wystarczą moje dotychczasowe oceny jej książek: trzy razy 10 gwiazdek i raz 9. Absolutny szczyt; żaden pisarz jej nie dorówna. Przekonany jestem, że tak różnorodny zbiór równie mnie zachwyci. Jedyny problem, że będąc w połowie lektury nie mam pomysłu na recenzję. Do cytowania jest za dużo, a powtarzać notki redakcyjnej i innych recenzentów nie zamierzam. Zdecydowałem się tylko przepisać słowa Haliny Bortnowskiej z okładki:

"Teresa docierała do uniwersalnych prawd i wartości, doraźność nie interesowała jej bardziej niż jako pretekst, punkt wyjścia do pokazania tego, co jest głębiej. I to zostaje".

Po lekturze smutny jestem, bo rzeczywistość skłania do refleksji : to nie tak miało być. Dlaczego mając tylu mądrych ludzi - m. in. rozmówców Torańskiej, doprowadziliśmy do tragedii, której nawet autorka nie przewidziała. Mazowiecki proponował:
"Przeszłość odkreślamy grubą kreską"
Odrzuciliśmy propozycję nie bacząc, że w PRL konformizm był powszechny, że w PZPR było do 3 mln członków plus ponad pół miliona w satelickich ZSL i SD, stwarzając możliwość wybiórczego oskarżania niewygodnych konkurentów politycznych. Pierwszą ofiarą stał się rząd Olszewskiego, dający największe nadzieje na zapewnienie stabilności Państwa. A potem zaczęło się piekiełko, które po 28 latach wolnej Polski trwa nadal, a nawet przybiera na sile. Powstały podziały, a priorytetem jest wojna polsko-polska.

Ilość ciekawych rozmówców duża, różnorodność tematów też, postanowiłem więc skreślić parę uwag, bardziej dla siebie „ku pamięci”, niż dla Państwa, bo mój odbiór i wybór jest nadzwyczaj subiektywny.

Nie ulega wątpliwości, że perełką jest rozmowa z Mazowieckim, stanowiąca cenny materiał poznawczy. I ją każdy winien nadzwyczaj uważnie przeczytać i przemyśleć, przeto moje uwagi są zbędne. Niestety, więcej takich perełek nie zauważyłem. Są natomiast rozdziały najbardziej szokujące. Myślę tu o „Sądzie nad gabinetem” (s. 199), którego tematem jest aborcja oraz „Sąd nad obrazem” (s. 239) o obrazie eksponowanym w katedrze w Sandomierzu, zatytułowanym „Infanticiada”, przedstawiający fałszywy do absurdu żydowski mord rytualny chrześcijańskiego dziecka w celu uzyskania krwi na macę. W obu dyskusjach padają słowa rodem z najciemniejszego Średniowiecza, tak głupie, że nie będę ich powtarzał. Dodajmy, ze do Sandomierza przyjeżdżają wycieczki zagraniczne specjalnie w celu obejrzenia tego fenomenu zacofania w XXI wieku.

Ostatnie moje uwagi dotyczą oświadczeń, z których jedno wzbudza empatyczny uśmiech, a drugie - krytyczny rechot. Tak nieprzyjazną reakcję wzbudza uporczywe, permanentne powtarzanie przez Kieresa (s. 226), że „antysemityzm jest w Polsce zjawiskiem marginalnym”, natomiast prawdę pozytywnie przeze mnie przyjętą i wielokrotnie przeze mnie głoszoną, wypowiada tu Cimoszewicz (s. 301): „Ja w ogóle żadnego opozycjonisty do 1989 roku nie znałem”, mimo, że przeżyłem w PRL 45 lat. To ja, bo Cimoszewicz o siedem lat mniej.

Trzy lata po śmierci Teresy Torańskiej (1944 – 2013) otrzymaliśmy piękny prezent: zbiór wywiadów prowadzonych przez nią wzbogacony sławnymi "Sądami" realizowanymi kiedyś w "Gazecie Wyborczej".
Wychwalać Torańskiej nie zamierzam, bo wystarczą moje dotychczasowe oceny jej książek: trzy razy 10 gwiazdek i raz 9. Absolutny szczyt; ...

Tak jak w książce ONI Torańska ujawniła kulisy socjalizmu, tak wywiady zamieszczone w książce DALEJ pokazują dlaczego nie wychodzi nam budowanie nowoczesnej demokracji. Selekcja pośmiertna ale bardzo dobra. Książka definitywnie godna polecenia.

Tak jak w książce ONI Torańska ujawniła kulisy socjalizmu, tak wywiady zamieszczone w książce DALEJ pokazują dlaczego nie wychodzi nam budowanie nowoczesnej demokracji. Selekcja pośmiertna ale bardzo dobra. Książka definitywnie godna polecenia.

Mądre rozmowy, prawdziwe, rzetelne dziennikarstwo,które nie goni za sensacją,za to chce poznać rację drugiej strony.

Mądre rozmowy, prawdziwe, rzetelne dziennikarstwo,które nie goni za sensacją,za to chce poznać rację drugiej strony.

Uwielbiam czytać wywiady Teresy Torańskiej. Jej styl prowadzenia konwersacji przypomina mi o tym, że dobre dziennikarstwo polega na umiejętnym moderowaniu wypowiedzi osób mających coś istotnego do przekazania. Jest to rzadkość w czasach, w których niektórym dziennikarzom gwiazdorstwo myli się z profesjonalizmem. Red. Torańska dobiera mądrych i doświadczonych rozmówców i starannie prowadzi dyskusje, tylko delikatnie komentując od czasu do czasu. Wydaje się jednak, że są to dotknięcia kluczowe dla kontynuacji interesującej rozmowy. Świetnie się to czyta. Szkoda, że nie ma jej już wśród nas..

Uwielbiam czytać wywiady Teresy Torańskiej. Jej styl prowadzenia konwersacji przypomina mi o tym, że dobre dziennikarstwo polega na umiejętnym moderowaniu wypowiedzi osób mających coś istotnego do przekazania. Jest to rzadkość w czasach, w których niektórym dziennikarzom gwiazdorstwo myli się z profesjonalizmem. Red. Torańska dobiera mądrych i doświadczonych rozmówców i...

Teresy Torańskiej nie ma już wśród nas, ale ciągle powstają jej nowe książki!
Ta jest efektem pracy sprzed lat przy dużym udziale Magdaleny Kicińskiej, autorki opracowania książki. Należy sądzić, iż do niej należał pomysł złożenia publikacji z dwóch części. Pierwszej, zawierającej rozmowy, z m.in. Leonem Kieresem, Tadeuszem Mazowieckim, Stefanem Mellerem, Janem Nowakiem Jeziorańskim, Olgą Krzyżanowską. I z drugiej - „Sądów”, autorskiego pomysłu Torańskiej realizowanego przed laty w „Gazecie Wyborczej” (cykl debat poświęconych ważnemu, bieżącemu problemowi z udziałem ludzi uchodzących z autorytety).
"Sądy" dotyczą m.in: interwencji policji w trakcie dokonywania aborcji, czy też znanego obrazu w Sandomierzu pokazującego rzekomy żydowski mord rytualny. Czyli właściwie to przypomnienie głośnych niegdyś spraw.
Na mnie osobiście wywiady robią większe wrażenie, w końcu to przez lata była zasadnicza domena Teresy Torańskiej. Czuć ten nerw rasowej rozmówczyni. Każda z rozmów ma konkretny punkt wyjścia, a Torańska często potrafi uchwycić to coś, co można wyciągnąć zza zasłony ogólnej wypowiedzi. No i tworzy taką atmosferę, że wyciąga z rozmówców więcej niż mógłby wydobyć przeciętny dziennikarz. To czyta się jak rzecz niemal aktualną.
Przeczytać zdecydowanie warto i... czekać na kolejne książki, bo uważam, że jeszcze niejedno pozostało w jej archiwum.

Teresy Torańskiej nie ma już wśród nas, ale ciągle powstają jej nowe książki!
Ta jest efektem pracy sprzed lat przy dużym udziale Magdaleny Kicińskiej, autorki opracowania książki. Należy sądzić, iż do niej należał pomysł złożenia publikacji z dwóch części. Pierwszej, zawierającej rozmowy, z m.in. Leonem Kieresem, Tadeuszem Mazowieckim, Stefanem Mellerem, Janem Nowakiem...