Lektura rewelacyjna, oczywiście dotyczy to dwóch tomów. Choć może nie do końca wypada oceniać sobie taką materię w kategoriach czysto czytelniczych, to jednak właśnie w tych kategoriach, jako odtrutka na wielkie nic dzisiejszego świata, jest świetna. Wielki dokument swojego czasu, na który natrafiłem dzięki pomocy znajomego księgarza. Wgląd w historię, który daje taka książka jest bezcenny. Wiele kwestii, które dotąd wydawały się niejasne, sporne, krystalizuje się w obliczu siły bezpośredniej relacji. Cudownie ozdrowieńcza jest świadomość, że autor nie jest zawodowym pisarzem/historykiem lub, nie daj Boże, filozofem. Nie snuje teorii i teoryjek, nie dorabia wątpliwej filozofii - pisze o tym, co widzi na własne oczy. Jest to postawa, która zarobiła na kilak gwiazdek z tych, które z przyjemnością i bez wątpliwości przydzieliłem. Znajomy czytelnik, z którym ostatnio czytamy równolegle, potwierdza w całości moje bardzo wysokie oceny "Zamojszczyzny". Trudno pisać o zawartości książki. Zarówno fragment o przedwojennej prowincji (ponoć jedne z najlepszych w literaturze polskiej),jak i szokujący zapis wyjątkowego terroru niemieckiego na Zamojszczyźnie, jak i pierwsze lata PRL-u (bez złudzeń) - wszystko jest bardzo ciekawe. Polecam bez zastrzeżeń - bezwzględnie warto!

Lektura rewelacyjna, oczywiście dotyczy to dwóch tomów. Choć może nie do końca wypada oceniać sobie taką materię w kategoriach czysto czytelniczych, to jednak właśnie w tych kategoriach, jako odtrutka na wielkie nic dzisiejszego świata, jest świetna. Wielki dokument swojego czasu, na który natrafiłem dzięki pomocy znajomego księgarza. Wgląd w historię, który daje taka...

Tych rzeczy spisanych w niniejszej książce nie znajdziemy w podręcznikach historii. Są tam sprawy ludzi pomniejszych w miejscach mniej istotnych. Ale dzięki temu ta książka po prostu przenosi w czasie. Przenosi do małego miasteczka na Zamojszczyźnie; gdzie okupacja niemiecka wyglądała zupełnie inaczej niż ta, którą znamy z Warszawy i innych większych miast; gdzie okupacja niemiecka pokazała swój najohydniejszy obraz w całej Europie – obóz zagłady Żydów w Bełżcu, masowa pacyfikacja zamojskich wsi (pacyfikacja - ładne słowo, ale za tym wiąże się wymordowanie wszystkich mieszkańców i zrównanie wsi z ziemią),wysiedlanie mieszkańców, wywożenie pełnych pociągów dzieci do Niemiec (Dzieci Zamojszczyzny),bandy UPA.
A w tym wszystkim niezwykle mądry człowiek – Zygmunt Klukowski – dyrektor szpitala w Szczebrzeszynie, który potajemnie dzień po dniu spisywał swoje spostrzeżenia. Bezcenne są te jego zapiski.
W tym tomie są jego wspomnienia z lat 1918-1939 i dziennik 1939-1943. Same lata 1942-1943 zajmują 1/3 objętości książki.
Dotknięcie historii, po którym ciężko się otrząsnąć. Po prostu zawrót głowy. Polecam każdemu, a zwłaszcza ludziom z Zamojszczyzny (jak ja).

Tych rzeczy spisanych w niniejszej książce nie znajdziemy w podręcznikach historii. Są tam sprawy ludzi pomniejszych w miejscach mniej istotnych. Ale dzięki temu ta książka po prostu przenosi w czasie. Przenosi do małego miasteczka na Zamojszczyźnie; gdzie okupacja niemiecka wyglądała zupełnie inaczej niż ta, którą znamy z Warszawy i innych większych miast; gdzie okupacja...

Rzecz zdecydowanie warta przeczytania, nie tylko przez fascynatów historii. Jedna z najlepszych rzeczy przedstawiająca życie i realia międzywojnia, wojny i pierwszych lat Polski ludowej.

Rzecz zdecydowanie warta przeczytania, nie tylko przez fascynatów historii. Jedna z najlepszych rzeczy przedstawiająca życie i realia międzywojnia, wojny i pierwszych lat Polski ludowej.