„Kwiecień w Paryżu” to kolejny trafiony prezent od przyjaciółki, którego pewnie sama bym nigdy nigdzie nie wynalazła. Kolejna niespodzianka, która trafiła w mój gust i to nie tylko ze względu na Paryż. Mimo, iż opis książki podkreśla jej podobieństwo do „Casablanki” i „Angielskiego pacjenta” mi powieść Wallnera bardziej przypomina prozę Remarque'a. Również określenie „romans wojenny”, przypisywane tej książce, przywodzi mi na myśl typowo „babską literaturę”, a nigdy bym tej książki w ten sposób nie określiła.

Głównym bohaterem książki jest młody, niemiecki oficer pełniący w wojsku rolę tłumacza, który zostaje przeniesiony w 1943 roku do okupowanego Paryża. Jego zadanie będzie odtąd polegać na tłumaczeniu podczas gestapowskich przesłuchań głównie członków ruchu oporu. Wrażliwy Michael znajduje niezbyt rozsądny sposób, by odciąć się – chociaż złudnie – od wojennej rzeczywistości: mimo, iż jest to surowo zabronione, w cywilnym ubraniu wymyka się wieczorami i spaceruje po mieście, udając francuskiego studenta. Jeden spacer całkowicie zmieni jego życie – bez opamiętania zakocha się w pięknej Chantal. Niebezpieczny romans stanie się dla obojga czymś dużo więcej, niż rozrywką podczas wojny. Czy jednak miłość między niemieckim oficerem a bojowniczką ruchu oporu ma szansę na szczęśliwe zakończenie?

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

„Kwiecień w Paryżu” to kolejny trafiony prezent od przyjaciółki, którego pewnie sama bym nigdy nigdzie nie wynalazła. Kolejna niespodzianka, która trafiła w mój gust i to nie tylko ze względu na Paryż. Mimo, iż opis książki podkreśla jej podobieństwo do „Casablanki” i „Angielskiego pacjenta” mi powieść Wallnera bardziej przypomina prozę Remarque'a. Również określenie...

Niemiecki żołnierz zakochany we francuskiej działaczce ruchu oporu... zważywszy na okoliczności, czyli czasy II wojny światowej, historia byłaby ciekawy, gdyby nie język, którym powieść została napisana. Niedopuszczalne jest to, że fragmenty książki są napisane w języku francuskim bez tłumaczenia, bez przypisów i zwykły zjadacz chleba, który niekoniecznie musi znać ten język, traci cały urok obcowania ze słowem pisanym.

Niemiecki żołnierz zakochany we francuskiej działaczce ruchu oporu... zważywszy na okoliczności, czyli czasy II wojny światowej, historia byłaby ciekawy, gdyby nie język, którym powieść została napisana. Niedopuszczalne jest to, że fragmenty książki są napisane w języku francuskim bez tłumaczenia, bez przypisów i zwykły zjadacz chleba, który niekoniecznie musi znać ten...

Generalnie książka nie była najgorsza. Przeczytałam ja szybko, bo i rozmiarów nie jest zbyt dużych. Na pewno mogę ją polecić fanom klimatów wojennych, lecz dla osób, które szukają pięknego i romantycznego wątku miłosnego w scenerii wojennej, nie do końca bym polecała, bo podobnie jak ja mogła czuć niedosyt.

Generalnie książka nie była najgorsza. Przeczytałam ja szybko, bo i rozmiarów nie jest zbyt dużych. Na pewno mogę ją polecić fanom klimatów wojennych, lecz dla osób, które szukają pięknego i romantycznego wątku miłosnego w scenerii wojennej, nie do końca bym polecała, bo podobnie jak ja mogła czuć niedosyt.

Książka pt. "Kwiecień w Paryżu" jest całkiem ciekawa. Porusza kwestię zakazanej miłości w trudnych czasach. Akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej - szczerze mówiąc jestem już przesycona tym wydarzeniem historycznym, ale przyznaję, że nawet mi to nie przeszkadzało w tej książce. Chantal wydawała mi się od samego początku bardzo sukowata(za przeproszeniem)ale intrygowało mnie co takiego Michael w niej widział. Piękny opis scen erotycznych - bez wulgarności, zmysłowo.
Trochę za dużo tych francuskich zdań bez tłumaczeń. Mnie akurat to nie przeszkadzało bo trochę znam francuski, ale ktoś kto go nie zna może mieć problem ze zrozumieniem.

Książka pt. "Kwiecień w Paryżu" jest całkiem ciekawa. Porusza kwestię zakazanej miłości w trudnych czasach. Akcja rozgrywa się w czasie II wojny światowej - szczerze mówiąc jestem już przesycona tym wydarzeniem historycznym, ale przyznaję, że nawet mi to nie przeszkadzało w tej książce. Chantal wydawała mi się od samego początku bardzo sukowata(za przeproszeniem)ale...

Oceniam 5/10
wedlug mnie fabula jest dosc banalna, typowa opowiesc o milosci, Niemiec raz widzi dziewczyne i nie moze przestac o niej myslec, ta praktycznie go nie znajac spedza z nim noc, a na koniec chlopak dopuszcza sie zdrady stanu dla kogos kogo nawet nie zna...Wszystko to jest dla mnie wysoce nieprawdopodobne i generalnie ´´nie trzyma sie kupy´´

Mozna przeczytac z braku laku...

Oceniam 5/10
wedlug mnie fabula jest dosc banalna, typowa opowiesc o milosci, Niemiec raz widzi dziewczyne i nie moze przestac o niej myslec, ta praktycznie go nie znajac spedza z nim noc, a na koniec chlopak dopuszcza sie zdrady stanu dla kogos kogo nawet nie zna...Wszystko to jest dla mnie wysoce nieprawdopodobne i generalnie ´´nie trzyma sie kupy´´

Mozna przeczytac z...

Bardzo dobra książka. Opowiada o wojnie z nietypowego punktu widzenia - znudzonego Niemca przebywającego w okupowanym Paryżu, który wciela się we Francuza. Nie za bardzo kupiłam wątek romansu, trochę niemrawo było to opisane. Pierwsze spotkanie i od razu wielka miłość. Autor trochę zaniedbał temat i przez to wydaje się on naciągany. Cała jednak reszta naprawdę wciąga. Od momentu uwięzienia Rotha nie mogłam przestać czytać, póki nie przeczytałam do końca.

Bardzo dobra książka. Opowiada o wojnie z nietypowego punktu widzenia - znudzonego Niemca przebywającego w okupowanym Paryżu, który wciela się we Francuza. Nie za bardzo kupiłam wątek romansu, trochę niemrawo było to opisane. Pierwsze spotkanie i od razu wielka miłość. Autor trochę zaniedbał temat i przez to wydaje się on naciągany. Cała jednak reszta naprawdę wciąga. Od...

Wszystko byłoby idealnie gdyby nie te francuskie wstawki:( zakłucały mi całokształt.

Wszystko byłoby idealnie gdyby nie te francuskie wstawki:( zakłucały mi całokształt.

Słaba na tyle, że ostatnie strony pominęłam. Początek mnie zauroczył, jednak dalej już niestety nie. Liczyłam na świetną powieść, jednak się zawiodłam.

Słaba na tyle, że ostatnie strony pominęłam. Początek mnie zauroczył, jednak dalej już niestety nie. Liczyłam na świetną powieść, jednak się zawiodłam.

Gdyby o zakupie miała decydować okładka „Kwiecień w Paryżu” nigdy nie wzbogaciłby mojej prywatnej biblioteczki. Okładka nic nie mówi o książce. Jest taka nijaka jak dla mnie. Na dodatek to połączenie kolorów: biel i pomarańcz… no nie przekonało mnie. Jednak gdy otworzyłam skrzydełko z opisem książki skradła moje serce. Uwielbiam wszystko co tyczy się historii, a gdy już rzecz dzieje się podczas II wojny światowej to jestem kupiona na zabój. Dlatego wobec książki miałam wysokie oczekiwania, których niestety nie spełniła.
Michael Roth jest Niemcem, który w dzień pracuje jako tłumacz dla niemieckiego gestapo w Paryżu. Pewnego dnia jednak przebiera się w swój garnitur w drobną kartę i udaje Paryżanina. W przebraniu, które jest maską wchodzi w struktury ludzi, których wojna niszczy, ludzi którzy z powodu wojny utracili to co najcenniejsze: wolność i swoich bliskich. Michael nie jest zagorzałym poplecznikiem Hitlera. Stara się jak najmniej ubrudzić ręce przy okupowaniu Paryża. Jednak przy każdym przesłuchaniu, które tłumaczy z francuskiego na niemiecki jego dłonie plamią się krwią ludzi walczących z okupantem.
Podczas jednego ze swoich wieczornych spacerów w cywilnym ubraniu napotyka piękną i młodą mieszkankę Paryża. Jest nią zafascynowany. Udaje mu się ją bliżej poznać. Okazuje się, że Chantal jest członkinią największego wroga Rzeszy… Chantal jest członkinią francuskiego ruchu oporu Résistance. Wiedzą, że stąpają po cienkim lodzie, który w każdej chwili może pęknąć. Michael przecież natychmiast powinien donieść swojemu szefowi. Dałoby mu to awans, uznanie przełożonych i większe prawdopodobieństwo, że nie zostanie wysłany na front. Jednak Michael nie chce być tym za kogo biorą go Niemcy.
Michael już jako młody chłopak musiał radzić sobie sam. Rodzicom wystarczyło tylko na wykształcenie jednego syna, starszego brata Michaela. Roth chciał skończyć prawo. Jednak wojna mu to uniemożliwiła. Wstąpił do wojska. Wysłany do Francji próbował odnaleźć się w świecie gdzie każdy sprzeciw jest surowo karany. Powiedzmy sobie szczerze szczęście Michaela gaśnie w najmniej spodziewanych okolicznościach i musi on stoczyć walkę ze śmiercią.
Przy okazji tej pozycji literackiej udało mi się poznać lepiej wewnętrzne struktury Wehrmachtu. Nie raz i nie dwa przy czytaniu o torturach jakim podawani byli przesłuchujący po moich plecach przechodził dreszcz strachu. Autor oddał te wszystkie czynności ze skrupulatnością jakiej się nie spodziewałam. Zdecydowanie nie jest to powieść, którą można poczytać gdy ma się gorszy dzień. Z pewnością dostała mi się również informacja na temat jak niemieccy żołnierze spędzali wieczory. Gdzie chodzili i co robili.
Dużym minusem książki jest to, że pewne dialogi są po francuski i nie ma do nich żadnego odnośnika z tłumaczeniem, a ja nie nawykłam do czytania książki ze słownikiem w ręku.
Podsumowując spodziewałam się po tej książce jednak czegoś więcej. Sama nawet nie wiem czego. Jednak brakowało jej zdecydowanie więcej do ideału niż powinno. Początkowo akcja wlecze się niemiłosiernie by potem przyśpieszyć i zdecydowanie zdezorientować czytelnika. Na dodatek Michael jest postacią nijaką. Brakuje mu zdecydowania i swoich własnych poglądów. Przez wojnę chce przemknąć się jak szczur. To Chantal ma więcej przebojowości. Ma cel, o który chce walczyć. Jest tym za kogo się podaje i nikogo nie udaje. Chantal jest również bardzo trudna do zrozumienia. Gdzieś przeczytałam, że była okropna. Jednak żyła w czasach wojny i musiała walczyć przede wszystkim o siebie. Nie zdradzę zakończenia, ale powiem, że jest to jeden z pozytywnych zaskoczeń jakie doznałam od autora.

"Człowiek tęskni za byciem we dwoje, ale tak naprawdę cały czas czuje się obcy." ~Michael Wallner, Kwiecień w Paryżu, Warszawa 2007, s. 67.

Gdyby o zakupie miała decydować okładka „Kwiecień w Paryżu” nigdy nie wzbogaciłby mojej prywatnej biblioteczki. Okładka nic nie mówi o książce. Jest taka nijaka jak dla mnie. Na dodatek to połączenie kolorów: biel i pomarańcz… no nie przekonało mnie. Jednak gdy otworzyłam skrzydełko z opisem książki skradła moje serce. Uwielbiam wszystko co tyczy się historii, a gdy już...

Ten tytuł mnie nie powalił. Mało w tym było wojny, mało romansu, wszystko takie nijakie. Historia ma potencjał, ale myślę, że zostałby wykorzystany w całości w dłuższej powieści, opowiedziana w ciekawy sposób. Choć przyznam, że zakończenie nieprzeciętne, jak na tego rodzaju powieść. (:

Ten tytuł mnie nie powalił. Mało w tym było wojny, mało romansu, wszystko takie nijakie. Historia ma potencjał, ale myślę, że zostałby wykorzystany w całości w dłuższej powieści, opowiedziana w ciekawy sposób. Choć przyznam, że zakończenie nieprzeciętne, jak na tego rodzaju powieść. (: