Mimo zapowiedzi, książka nie dostarcza ani humoru, ani wzruszeń, bohaterka jest antypatyczna, a pisarsko wyszło bardzo kiepsko. Ale okładka jest śliczna. (Nie oceniam książek niżej niż 4 gwiazdki.)

Mimo zapowiedzi, książka nie dostarcza ani humoru, ani wzruszeń, bohaterka jest antypatyczna, a pisarsko wyszło bardzo kiepsko. Ale okładka jest śliczna. (Nie oceniam książek niżej niż 4 gwiazdki.)

Ledwie przebrnęłam, książka bardzo nie wciągająca, tylko sporadyczne fragmenty mnie zaciekawiły. Nie polecam.

Ledwie przebrnęłam, książka bardzo nie wciągająca, tylko sporadyczne fragmenty mnie zaciekawiły. Nie polecam.

Bardzo przyjemna powieść obyczajowa.

Bardzo przyjemna powieść obyczajowa.

Podobała mi się. Takie trochę "Gotowe na wszystko".

Podobała mi się. Takie trochę "Gotowe na wszystko".

Rzadko zdarza mi się nie przeczytać książki do końca jednak w tym przypadku odpadłam w połowie i to bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Książka jest naprawdę zła - nudna, mdła i bez wyrazu, do tego koszmarne tłumaczenie. Szkoda czasu.

Rzadko zdarza mi się nie przeczytać książki do końca jednak w tym przypadku odpadłam w połowie i to bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Książka jest naprawdę zła - nudna, mdła i bez wyrazu, do tego koszmarne tłumaczenie. Szkoda czasu.

Czy w obliczu tragedii byłabyś w stanie wyciągnąć dłoń do obecnej żony swojego byłego męża? Czy pozwoliłabyś jej naruszyć swoją przestrzeń, zarowno prywatną i domową? Czy Twój „wróg” może stać się Twoim przyjacielem?

Czy w obliczu tragedii byłabyś w stanie wyciągnąć dłoń do obecnej żony swojego byłego męża? Czy pozwoliłabyś jej naruszyć swoją przestrzeń, zarowno prywatną i domową? Czy Twój „wróg” może stać się Twoim przyjacielem?

Richard zmarł pozostawiając ex żonę z bliźniakami oraz obecną żonę z synkiem. Obie kobiety mocno to przeżyły, ale zdecydowały się na wspólne zamieszkanie ze sobą dla dobra dzieci. Czy to na pewno ze względu na pociechy? Czy to na pewno dobry pomysł?
Jeżeli mam być szczera to książka jest nudna na tyle, że przy każdej kolejnej próbie wytrzymywała góra kilkadziesiąt stron. Nie ma w niej nic, co by mogło przyciągnąć uwagę. Jedyny ciekawy wątek to jest wspomnienie o obyczajach żydowskich choć to też nie wszystkim może się spodobać. Za dużo opisów wszystkiego co jest zbędne, tak jak by na siłę były tam wpisane byle tylko książka miała więcej stron.

Richard zmarł pozostawiając ex żonę z bliźniakami oraz obecną żonę z synkiem. Obie kobiety mocno to przeżyły, ale zdecydowały się na wspólne zamieszkanie ze sobą dla dobra dzieci. Czy to na pewno ze względu na pociechy? Czy to na pewno dobry pomysł?
Jeżeli mam być szczera to książka jest nudna na tyle, że przy każdej kolejnej próbie wytrzymywała góra kilkadziesiąt stron....

Taka o niczym, pobabranie się trochu w uczuciach a od początku wiadomo jak się się skończy.

Taka o niczym, pobabranie się trochu w uczuciach a od początku wiadomo jak się się skończy.

Dlaczego taka gruba ta książka, a tak mało mądrości życiowych? :)
Kiedyś czytałam powieść o troszkę podobnej tematyce ''Żona senatora'' Sue Miller i byłam zachwycona. Pięknie napisana, taka przyjemna i ciepła, dużo z niej wyciągnęłam, ale jednak nieporównywalna jeśli chodzi o ''Zony pana Glassa''.
Kupując, byłam przekonana, że się z niej czegoś nauczę, liczyłam, że popłynie z niej jakieś ciepło, a tu nuuuudy.
Ani bohaterek nie polubiłam, ani tego całego Pana Glassa, ani zakończenia. Nic

Dlaczego taka gruba ta książka, a tak mało mądrości życiowych? :)
Kiedyś czytałam powieść o troszkę podobnej tematyce ''Żona senatora'' Sue Miller i byłam zachwycona. Pięknie napisana, taka przyjemna i ciepła, dużo z niej wyciągnęłam, ale jednak nieporównywalna jeśli chodzi o ''Zony pana Glassa''.
Kupując, byłam przekonana, że się z niej czegoś nauczę, liczyłam, że...

Okropność. Nie dość, że bohaterka jest irytująca, to książka pełna jest potworków językowych, z czego większość jest chyba "zasługą" tłumacza. Bohaterka czuje się "spoliczkowana tupetem", ma"przekłute pole siłowe", jej serce otacza falochron, a jej myśli "sklęsły"."Scenariusze przyszłości wiły się w jej myślach jak tasiemiec" itd.W obliczu takich "kwiatków" trudno poważnie traktować jej perypetie.

Okropność. Nie dość, że bohaterka jest irytująca, to książka pełna jest potworków językowych, z czego większość jest chyba "zasługą" tłumacza. Bohaterka czuje się "spoliczkowana tupetem", ma"przekłute pole siłowe", jej serce otacza falochron, a jej myśli "sklęsły"."Scenariusze przyszłości wiły się w jej myślach jak tasiemiec" itd.W obliczu takich "kwiatków" trudno...