Ta końcówka dzięki nietypowym metodom Eldera i kochaniu Pim zmieniły ją w Tasmin, tę dziewczynę , która była przed porwaniem , sprzedaniem , torturowaniem, biciem , poniżaniem , gwałceniem, głodzeniem ,przed jej najgorszym koszmarem. Dziewczynę, która kochała , lubiła się całować z chłopakami, uśmiechała się i chodziła na randki. W tej części bardzo polubiłam Eldera chociaż nadal nie wiemy co takiego zrobił,że rodzina się jego wyrzekła ,że stał się okrutnym mordercą, on stał się dl Pim dżentelmenem, bardzo troskliwym mężczyzna dbało nią jak o najcenniejszy skarb, chociaż nieraz gdy brakowało mu cierpliwości pokazywał swoją ciemna stronę i pożądanie jakie czuł do Pim doprowadziło do tego,że w końcu do niego przemówiła, tego się nie spodziewał po tym co zrobił, ale to własnie ją uratowało, odblokowało, co teraz zrobi Elder , czy da jej wolność po tym jak Pim do niego przemówiła, sprzeda ja , czy jednak będzie jego na zawsze i nie pozwoli jej nigdy odejść?

Ta końcówka dzięki nietypowym metodom Eldera i kochaniu Pim zmieniły ją w Tasmin, tę dziewczynę , która była przed porwaniem , sprzedaniem , torturowaniem, biciem , poniżaniem , gwałceniem, głodzeniem ,przed jej najgorszym koszmarem. Dziewczynę, która kochała , lubiła się całować z chłopakami, uśmiechała się i chodziła na randki. W tej części bardzo polubiłam Eldera chociaż...

Przeczytałam kolejny raz, na spokojnie.
To bardzo trudna seria. W zasadzie brak dialogów, ciągle siedzimy w głowie Eldera i Pim. Nad tą książką trzeba się pochylić. Z walizką wyobraźni, wyrozumiałości i jakiegoś pojęcia na temat stresu pourazowego. Jeśli tego nie będziemy mieli, nie zrozumiemy tego co się dzieje.
Koniec książki sprawił, że w końcu się uśmiechnęłam i zostałam w zawieszeniu do następnej części, ale z nadzieją. Że w końcu Pim odzyska spokój po latach niewyobrażalnego cierpienia, niewyobrażalnych tortur, niewyobrażalnej przemocy. Że pokocha dźwięki muzyki, które kojarzą jej się z łańcuchem uderzającym w jej ciało, łamiącym kości. Że zaakceptuje dotyk, że zaufa i odzyska zdolność mówienia. Jest na dobrej drodze do tego wszystkiego i nie mogę się doczekać, żeby o tym przeczytać.

Przeczytałam kolejny raz, na spokojnie.
To bardzo trudna seria. W zasadzie brak dialogów, ciągle siedzimy w głowie Eldera i Pim. Nad tą książką trzeba się pochylić. Z walizką wyobraźni, wyrozumiałości i jakiegoś pojęcia na temat stresu pourazowego. Jeśli tego nie będziemy mieli, nie zrozumiemy tego co się dzieje.
Koniec książki sprawił, że w końcu się uśmiechnęłam i...

Buuu, jestem zawiedziona. O ile pierwsza część mnie pochłonęła i forma narracji mi odpowiadała, tak w części drugiej zaczęło mnie to męczyć.
Brakowało mi dialogów, których w sumie może było 5 stron. Podejrzewam, że P. Winters chciała skupić się na aspekcie psychologicznym, ale za bardzo jej to nie wyszło. Za wiele się nie działo, praktycznie cały tom to znowu osobiste przemyślenia głównych bohaterów. Nie jestem przeciwko takiej formie, ale musi mnie to intrygować, a nie wywoływać uczucie: "ileż jeszcze do końca pozostało?".

Ogólnie "Dollars" to dobra pozycja, ale Pepper zdecydowanie stać na więcej.
Mam nadzieję, że kolejna część tej serii będzie lepsza, choć czytając opinie mcleny, obawiam się, że mogę przeżyć rozczarowanie.

Buuu, jestem zawiedziona. O ile pierwsza część mnie pochłonęła i forma narracji mi odpowiadała, tak w części drugiej zaczęło mnie to męczyć.
Brakowało mi dialogów, których w sumie może było 5 stron. Podejrzewam, że P. Winters chciała skupić się na aspekcie psychologicznym, ale za bardzo jej to nie wyszło. Za wiele się nie działo, praktycznie cały tom to znowu osobiste...

"I was alone. I was tiny. I was no one. Live or die; the world wouldn't know or care."

Bardzo intrygująca kontynuacja, ale jednocześnie też troszkę męcząca. To niezdecydowanie między bohaterami momentami jest dość ciężkie do strawienia, ale z drugiej strony też przecież uzasadnione. Ten tom to jak gra w tenisa, co rusz zwrot to w jedną to w drugą stronę. Zakończenie mocno zaskakujące i nie mogę się doczekać jakie decyzje zapadną po tak istotnym wydarzeniu, jakie tutaj miało miejsce. Elder wciąż jest enigmą, którą trudno rozwikłać, chociaż mamy możliwość odrobinę poznać jego przeszłość, jest tego na tyle niewiele, że nadal nie do końca rozumiem jego motywy i co nim kieruje - czy aby napewno tylko obsesyjny perfekcjonizm?
Co jednak najbardziej mi sie podoba to to, że Pepper Winters porzuciła zagrywki typowo erotyczne. Owszem pojawiaja się, ale nie w takiej ilości, do jakiej mnie przyzwyczaiła i to bardzo duży plus. Jej oddanie psychologicznemu elementowi powieści jest mocnym elementem fabuły, ale też troszkę zbyt mocno go wałkuje i przez co mam wrażenie, że umyślnie nabija treść niepotrzebnymi wewnętrznymi monologami głownych bohaterów i to na dodatek często powtarzalnymi.
Wybaczam jej to jednak, bo intryguje mnie jak zamierza poprowadzić dalszą historię Pim i Eldera, jednak wątpię, aby był to jej najlepszy projekt - czy aby napewno - czas pokaże.

"I was alone. I was tiny. I was no one. Live or die; the world wouldn't know or care."

Bardzo intrygująca kontynuacja, ale jednocześnie też troszkę męcząca. To niezdecydowanie między bohaterami momentami jest dość ciężkie do strawienia, ale z drugiej strony też przecież uzasadnione. Ten tom to jak gra w tenisa, co rusz zwrot to w jedną to w drugą stronę. Zakończenie mocno...