Zamysł ujęcia w sposób popularyzatorski dziejów wczesnego etapu wojen między Cesarstwem a Persją Sasanidów na pewno zasługuje na uznanie, ale książka T. Sińczaka nieco zawiodła moje nadzieje. Tytułowe zagadnienie zostały omówione siłą rzeczy w sposób syntetyzujący, zwykle bez zagłębiania się w szczegóły, co w sumie jest zrozumiałe wobec założeń pracy i domyślnego odbiorcy, ale prowadzić może do konstatacji, że informacje na takim poziomie ogólności znaleźć można także w innych opracowaniach (np. w podręcznikowym opracowaniu M.J. Olbrychta czy doktoracie K. Maksymiuk). Pewnie dla niektórych czytelników wygodniej będzie sięgnąć po pracę Sińczaka, ale niestety nie znajdzie w niej dużo więcej informacji. Praca jest wprawdzie o kilka lat nowsza od wspomnianej "Historii Iranu", natomiast Autor w niewielkim stopniu wykorzystał nowsze publikacje.

Te braki w wykorzystaniu literatury przedmiotu rzuciły mi się w oczy. W wielu miejscach aż się prosi o zacytowanie choćby monografii Harrela (co ciekawe, wspomniana na s. 15, ale nigdzie dalej) albo - dla wyprawy Juliana - również popularyzatorskiej, choć bardziej szczegółowej pracy Drabika "Ktezyfont 363" (ktoś powie, że to seria HB, ale z niej Szeląg "Amida 359" jest cytowany, a praca Drabika jest według mnie od tamtej lepsza). Cytowana praca Pourshariati o upadku państwa Sasanidów też dałaby się lepiej wykorzystać, bo jest w niej sporo informacji na temat funkcjonowania państwa sasanidzkiego, co pozwoliłoby lepiej naświetlić wojny z Rzymem. O wojnie perskiej Aleksandra Sewera i o zbiorze "Historia Augusta" pisał też Suski, ale tych jego prac Sińczak nie cytuje. Dziwne to, bo dotarł do prac czasem znacznie trudniej dostępnych.

Jest też kilka błędów, które wymagają sprostowania. Na s. 12 Autor zwięźle charakteryzuje literaturę syryjską, stwierdzając, że Syria stanowiła integralną część Cesarstwa. Może to wywołać mylne wrażenie czytelnika, że literatura, o której tu mowa, również powstała w Cesarstwie, tymczasem jest wręcz przeciwnie i jej waga dla badania relacji rzymsko-perskich wynika w dużej mierze z faktu, że autorzy syryjscy działali także pod władzą szachów. Na s. 11 w sposób cokolwiek nieprecyzyjny została ujęta problematyka genezy Szahname Ferdousiego i wykorzystania przez jej twórcę sasanidzkich Chwadajnamag. Zamiast pisać "sic!" przy każdym nazwaniu Persów Partami lub Asyryjczykami dobrze byłoby poświęcić choć akapit tematowi nazewnictwa ludów Wschodu w tekstach grecko-rzymskich: taki brak precyzji nie jest w nich niczym dziwnym i zakorzeniony jest w generalizującym sposobie myślenia o państwach tego regionu. Ściśle wiąże się z tą kwestią problem sasanidzkiego sięgania do dziedzictwa Achemenidów - jeden z najciekawszych problemów historii Iranu przedmuzułmańskiego. Ta problematyka jest sygnalizowana, ale tu również przydałby się akapit tekstu na temat współczesnej communis opinio na ten temat.

Osobny problem to fatalna korekta. Może jestem na tym punkcie przewrażliwiony, ale kolejny raz z rzędu w publikacjach wydawnictwa Napoleon V ta kwestia prezentuje się fatalnie. Bałagan edytorski najwyższego szczebla, masa błędów w nazwach własnych, a od czasu do czasu nawet błędy ortograficzne. Biorąc pod uwagę fakt, że mowa o drugim wydaniu książki, to niepoprawienie tych usterek wydaje mi się bardzo poważnym niedopatrzeniem tak ze strony Autora, jak wydawnictwa.

Wszystko to bardzo obniża moją ocenę tej książki, choć tematyka należy bez wątpienia to najbardziej interesujących w całych dziejach starożytnych i w ostatnich dekadach przeżywa znaczny wzrost zainteresowania. Skoro praca Sińczaka doczekała się drugiego wydania, to może dojdzie też do wydania trzeciego, w którym te niedoskonałości zostałyby poprawione. Niedługo pojawi się też w sprzedaży nowa książka Autora, która również dotyczy sasanidzkiego Iranu, bardzo chętnie się z nią zapoznam. I mam nadzieję, że ze strony edytorskiej będzie stała na lepszym poziomie.

Tomasz Babnis

Zamysł ujęcia w sposób popularyzatorski dziejów wczesnego etapu wojen między Cesarstwem a Persją Sasanidów na pewno zasługuje na uznanie, ale książka T. Sińczaka nieco zawiodła moje nadzieje. Tytułowe zagadnienie zostały omówione siłą rzeczy w sposób syntetyzujący, zwykle bez zagłębiania się w szczegóły, co w sumie jest zrozumiałe wobec założeń pracy i domyślnego odbiorcy,...

Książka Tomasza Sińczaka w przystępny sposób przedstawia zmagania Cesarstwa Rzymskiego z Persją Sasanidów. Rok 226 to data rozpoczęcia panowania dynastii, rok 363 kończył zmagania między Szapurem II a cesarzem Jowianem. Autor opisuje szereg wojen, które miały miejsce za panowania takich rzymskich władców jak chociażby Aleksander Sewer, Walerian, Karus, Dioklecjan czy Julian Apostata. Co ciekawe, autor nie odnosi się tylko do źródeł pisanych, ale chętnie korzysta ze źródeł numizmatycznych czy epigraficznych. Sama pozycja nie jest zbytnio rozbudowana, książka wraz z dodatkami liczy około 150 stron. Powoduje to, że praca ma pewne braki. Osobiście żałuję, że autor nie pokusił się o przedstawienie wojskowości obu stron, co mimo wszystko powinno być normą w tego typu pracach. Niestety, książka jest napisana dosyć kiepską polszczyzną. Niektóre zdania są dosyć dziwne, w tekście przytrafia się sporo literówek, a nawet błędy ortograficzne, których jest naprawdę sporo jak na tak krótki tekst, tym bardziej, iż mam w rękach poprawione drugie wydanie publikacji. W dodatkach można znaleźć spis władców irańskich i rzymskich panujących w omawianym okresie, sześć map, pięć ilustracji ukazujących stele z Palmiry oraz indeks nazw geograficznych.

Książka Tomasza Sińczaka w przystępny sposób przedstawia zmagania Cesarstwa Rzymskiego z Persją Sasanidów. Rok 226 to data rozpoczęcia panowania dynastii, rok 363 kończył zmagania między Szapurem II a cesarzem Jowianem. Autor opisuje szereg wojen, które miały miejsce za panowania takich rzymskich władców jak chociażby Aleksander Sewer, Walerian, Karus, Dioklecjan czy Julian...

Nieźle się ją czyta. Należy docenić pracę tego autora. Jest on bowiem pionierem na gruncie polskim w swoich tematach. Na uwagę zasługuje kompetentne i obszerne zestawienie źródeł i literatury naukowej. Autor posługuje się nimi dość dobrze. Większość jego tez została dobrze udokumentowana. Ma oparcie w źródłach. Szczerze gratuluje autorowi śmiałości w formułowaniu własnych tez i wniosków. Z czystym sumieniem zachęcam do lektury niniejszej pozycji. :)

Nieźle się ją czyta. Należy docenić pracę tego autora. Jest on bowiem pionierem na gruncie polskim w swoich tematach. Na uwagę zasługuje kompetentne i obszerne zestawienie źródeł i literatury naukowej. Autor posługuje się nimi dość dobrze. Większość jego tez została dobrze udokumentowana. Ma oparcie w źródłach. Szczerze gratuluje autorowi śmiałości w formułowaniu własnych...

"Wojny Cesarstwa Rzymskiego z Iranem Sasanidów w latach 226-363" Tomasza Sińczaka można uznać za udaną pozycję z wydawnictwa Napoleon V. Jest to książka mająca być w zamierzeniu bodźcem dla dlaszych badań nad poruszanym tematem i swoją rolę powinna z powodzeniem spełnić. Napisana została językiem przystępnym i jasnym, a zarazem konkretnym. W sposób spójny, nieco syntetyczny opisuje narodziny państwa Sasanidów i kolejno wszystkie zmagania persko-rzymskie od czasów Aleksandra Sewera i Ardaszira I do momentu niesławnego pokoju z 363 roku. Opisy walk nie są specjalnie długie ani porywające jednak każdy konflikt/seria konfliktów został wystarczająco przeanalizowany i podsumowany w osobnym rozdziale. Autor nie zajmuje się również specjalnie opisywaniem wojskwości obu walczących mocarstw, i w pewnym momencie, zdaje się nie rozróżniać zbytnio pojęcia rzymskich legionów "dawnych" a "zreformowanych" (choć to opinia mocno subiektywna). Konkretyzację i pewnego rodzaju kondensację przekazu pozbawionego zbędnych rozwlekłych rozważań na pewno obrazuje niewielka objętość książki (128 stron, tekst właściwy s. 7-106). Tekst zasadniczy uzupełnia sześć mapek poszczególnych kampanii/wojen, wykaz władców perskich i rzymskich panujących w omawianym okresie oraz indeks nazw geograficznych. Bibliografia powinna zadowalać.
Na plus moim zdaniem ta pozycja jest również dla wydawnictwa. Choć można spotkać w tekście nieco literówek i bodaj jeden błąd ortograficzny, mamy tu znaczącą poprawę poziomu redakcyjnego w porównaniu ze sporą częścią innych wydanych uprzednio prac. Jakość materiałowa również zadowala. Ogólnie ocena solidnie dobra.

"Wojny Cesarstwa Rzymskiego z Iranem Sasanidów w latach 226-363" Tomasza Sińczaka można uznać za udaną pozycję z wydawnictwa Napoleon V. Jest to książka mająca być w zamierzeniu bodźcem dla dlaszych badań nad poruszanym tematem i swoją rolę powinna z powodzeniem spełnić. Napisana została językiem przystępnym i jasnym, a zarazem konkretnym. W sposób spójny, nieco...