Niepokorne. Judyta

Dosyć dobrze napisana powieść obyczajowa, z wątkami historycznymi. Tytułowe Niepokorne kobiety, jak na ówczesne czasy, przeżywają swoje wzloty i upadki. Trzecia część dla mnie najciekawszą i najbardziej trzymająca w niepewności. Lekka lektura na letnie wieczory.

Dosyć dobrze napisana powieść obyczajowa, z wątkami historycznymi. Tytułowe Niepokorne kobiety, jak na ówczesne czasy, przeżywają swoje wzloty i upadki. Trzecia część dla mnie najciekawszą i najbardziej trzymająca w niepewności. Lekka lektura na letnie wieczory.

Zacznę od tego, że bardzo się cieszę, że ta trzytomowa seria trafiła w moje ręce. Po pierwsze dlatego, iż uważam, że powieści są jednymi z lepszych form opowiadania o polskiej historii. Pojawiły się tutaj nie tylko nawiązania do określonych wydarzeń historycznych, ale i postaci ważnych dla polskiej kultury i historii. W dialogi i doświadczenia bohaterów wplecione zostały także kwestie obyczajowo-polityczno-społeczne tamtej epoki. Można było poznać nastroje i przemyślenia, które mogły towarzyszyć ludziom żyjącym na przełomie wieków. Drugą istotną w moim odczuciu kwestią jest fakt, że bardzo cenię każdą książkę, która porusza kwestie mojego ulubionego okresu, czyli przełomu XIX i XX w., a o którym niestety współcześni polscy pisarze nie są chętni pisać, gdyż rynek wydawniczy przejęła głównie tematyka obozowa czasu II wojny światowej. Muszę przyznać, że czytając tę część dało się odczuć, że jest ona zwieńczeniem całego cyklu. Zakończenie było dla mnie totalnym zaskoczeniem, bo absolutnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Bardzo żałuję, że w całej trylogii tak mało było jednak Elizy, gdyż dwoma głównymi filarami "Niepokornych" były bez dwóch zdań Judyta i Klara. Na pewno miło będę wspominać chwile spędzone z bohaterkami wszystkich trzech części i kto wie...może za jakiś czas znów zaczytam się w ich historii na nowo.

Zacznę od tego, że bardzo się cieszę, że ta trzytomowa seria trafiła w moje ręce. Po pierwsze dlatego, iż uważam, że powieści są jednymi z lepszych form opowiadania o polskiej historii. Pojawiły się tutaj nie tylko nawiązania do określonych wydarzeń historycznych, ale i postaci ważnych dla polskiej kultury i historii. W dialogi i doświadczenia bohaterów wplecione zostały...

Trzeci tom "Niepokornych" chyba najbardziej przypadł mi do gustu. Judyta była kobietą nietuzinkową. Szczęśliwie jej związek z wiedeńskim architektem trafił na właściwe tory. Zanim to nastąpiło karmiła się mrzonkami dawno minionej, choć trzymanej głęboko w sercu, miłości do malarza Stojnowskiego.
Eliza, najbardziej poukładana z trzech kobiet, odnalazła porozumienie z rodziną. I tylko Klary szalenie mi szkoda, bo nie rozumiem celowości pozbawiania jej życia. Trzeba było ją oszczędzić. Odważna i bezkompromisowa mogłaby dużo jeszcze dla kraju zdziałać...

Jest w tym tomie nieco irytująco, bo trzeba miotać się w nerwach na nierozsądne decyzje Judyty, tragicznie przy okolicznościach niepotrzebnej śmierci Klary i bardzo sentymentalnie, bo czytamy o epoce, która już nigdy nie wróci. A tło historyczne prezentowane przez autorkę z dużą pieczołowitością odtwarza ówczesne realia obyczajowe, kulturalne, a nawet kulinarne. Zachwyca nas dawny młodopolski Kraków, nasycony pasją tworzenia obrazów i literatury, w którym świat artystycznej bohemy niewolny był od animozji i rywalizacji o uznanie publiczności. Pani Wojdowicz przemyca zgrabnie na kartach swej sagi a to Stanisława Wyspiańskiego, a to Tadeusza Żeleńskiego, a to nawet Józefa Piłsudskiego. Zabiera nas na zjazdy polskich emancypantek, nie omijając przy tym słynnej profesorowej Bujwidowej. Towarzyszymy akcjom politycznym polegającym na przemycaniu ulotek i amunicji z Krakowa do Warszawy. Rok 1905 był przecież znamienny pod tym względem.
Przysłuchujemy się wywodom konserwatystów krakowskich, zadowolonych z autonomii i obserwujemy carski terror w stolicy.

Tak, ten tom uważam za najlepszy. Niepokorne kobiety - walczące o swe prawa, realizujące marzenia, zdobywające wiedzę zastrzeżoną dotąd tylko dla mężczyzn, miotane silnymi emocjami, w końcu dojrzewają umiejętnie godząc karierę i życie rodzinne. Pomysł doskonały, język może czasem zbyt górnolotny, ale niesamowicie piękny. Lektura przednia, wystarczyły trzy dni, by połknąć całą sagę.
Poczytałabym więcej.
Polecam!

Trzeci tom "Niepokornych" chyba najbardziej przypadł mi do gustu. Judyta była kobietą nietuzinkową. Szczęśliwie jej związek z wiedeńskim architektem trafił na właściwe tory. Zanim to nastąpiło karmiła się mrzonkami dawno minionej, choć trzymanej głęboko w sercu, miłości do malarza Stojnowskiego.
Eliza, najbardziej poukładana z trzech kobiet, odnalazła porozumienie z...

Trzeci tom trylogii "Niepokorne", którego główną bohaterką jest Judyta pochodząca z rodziny żydowskiej i ten wątek dotyczący jej rodziny jest, jak i zresztą cała powieść, bardzo ciekawy. To kolejna młoda bohaterķa, łamiąca zasady życia kobiet w XIX wieku i zmagajaca się z konsekwencjami swego postępowania. A dylematy wszystkich trzech bohaterek tej niezwykłej trylogii są ponadczasowe, bo również kobiety w czasach współczesnych postępujace wbrew przyjętym zasadom i schematom są narażone na krytykę.
Większość akcji tej powieści dzieje się w Krakowie. To miasto zacofane, niezbyt bezpieczne, z obowiązującymi regułami źycia społecznego. Jednakże dla większości kojarzy się z miejscem młododopolskich artystów i z artystycznymi wydarzeniami. I w tej powieści również pojawiają się znani twórcy. Przyjemnie się czyta, z ciekawością. A życie kobiet w ciągu ostatniego stulecia naprawdę się zmieniło.

Trzeci tom trylogii "Niepokorne", którego główną bohaterką jest Judyta pochodząca z rodziny żydowskiej i ten wątek dotyczący jej rodziny jest, jak i zresztą cała powieść, bardzo ciekawy. To kolejna młoda bohaterķa, łamiąca zasady życia kobiet w XIX wieku i zmagajaca się z konsekwencjami swego postępowania. A dylematy wszystkich trzech bohaterek tej niezwykłej trylogii są...

Ostatni tom historii Klary, Elizy i Judyty. Tym razem większą część lektury spędzimy w Wiedniu przyglądając się jak się rozwija kariera malarki batików oraz jak miota się pomiędzy mężczyznami. Którego wybierze i dlaczego? Poza tym dowiemy się jak potoczą się dalsze losy Klary i Elizy. Kobiety dojrzewają, ich wybory nie są już takie kategoryczne. Z ciekawością przyglądałam się zmienianiu się ich charakterów, poglądów. To chyba najlepszy tom i z żalem rozstałam się z książką. Jedynym mankamentem jest lektorka, do której potknięć językowych oraz cudacznych gwarowych naleciałości nie umiałam się przyzwyczaić. Polecam. Z ostrożnością.

Ostatni tom historii Klary, Elizy i Judyty. Tym razem większą część lektury spędzimy w Wiedniu przyglądając się jak się rozwija kariera malarki batików oraz jak miota się pomiędzy mężczyznami. Którego wybierze i dlaczego? Poza tym dowiemy się jak potoczą się dalsze losy Klary i Elizy. Kobiety dojrzewają, ich wybory nie są już takie kategoryczne. Z ciekawością przyglądałam...

Odsluchane w formie audiobooka.
Chociaz troche czasu minelo od przeczytania poprzednich czesci, dosc szybko poprzypominalam sobie fabule.
W tych ksiazkach podoba mi sie to, ze historie osadzone sa w realiach Polski pod zaborami, na poczatku wieku - w czasach, ktore na lekcjach historii w szkole mam wrazenie byly traktowane nieco po macoszemu. Dzieki temu zaczyna czlowiek oharniac temat masakry na placu teatralnym, republiki slawkowskiej czy po prostu obyczajow na terenach okupowanej Polski.

Odsluchane w formie audiobooka.
Chociaz troche czasu minelo od przeczytania poprzednich czesci, dosc szybko poprzypominalam sobie fabule.
W tych ksiazkach podoba mi sie to, ze historie osadzone sa w realiach Polski pod zaborami, na poczatku wieku - w czasach, ktore na lekcjach historii w szkole mam wrazenie byly traktowane nieco po macoszemu. Dzieki temu zaczyna czlowiek...

Przepiękna,życiowa książka zaskakująca,oczarowana jestem tą książką.
Poruszyła mnie,wzruszyła.

Przepiękna,życiowa książka zaskakująca,oczarowana jestem tą książką.
Poruszyła mnie,wzruszyła.

Z wyjątkową przyjemnością odkrywałem losy Elizy, Klary, a także finalnie Judyty. Wszystkie trzy książki zebrane pod jedynym wspólnym tytułem 'Niepokorne', a zawdzięczamy je Wydawnictwu Nasza Księgarnia.

Poezja smaku i wykwintność. Doskonale oddane realia końca XIX i początku XX wieku. Autorka w urzekający sposób odmalowała przemiany społeczne i polityczne Galicji i Kongresówki. Emocje, lekkość myśli i słowa i lektura, do której jeszcze często będę wracał.

Doskonały pod każdym względem tryptyk i choć nie jest to saga poziomem jednak nie ustępuje 'Stuleciu Winnych' Ałbeny Grabowskiej.

https://internetowacela.blogspot.com/

Z wyjątkową przyjemnością odkrywałem losy Elizy, Klary, a także finalnie Judyty. Wszystkie trzy książki zebrane pod jedynym wspólnym tytułem 'Niepokorne', a zawdzięczamy je Wydawnictwu Nasza Księgarnia.

Poezja smaku i wykwintność. Doskonale oddane realia końca XIX i początku XX wieku. Autorka w urzekający sposób odmalowała przemiany społeczne i polityczne Galicji i...

Trzecia część cyklu "Niepokorne" wciągnęła mnie jeszcze bardziej, niż dwie poprzednie. Ostatnie strony czytałam już w środku nocy, aby tylko przekonać się, jak zakończy się ta historia i jakie ostatecznie decyzje podejmą bohaterki. Przeżywałam razem z nimi rozterki i radości, a także wielkie tragedie.
Dopiero teraz, po zakończeniu "Judyty" widać, że cała seria jest skupiona na tej bohaterce najbardziej, jej losy były szczegółowo omawiane od początku opowieści, w przeciwieństwie do dwóch pozostałych pań. Ogromnie podobało mi się uwypuklenie szczególnej roli Judyty poprzez rozpoczynanie niemal każdego rozdziału z jej udziałem od nazwy miesiąca żydowskiego. Judyta była też osobą, której szczęściem najbardziej się przejmowałam.
W cyklu "Niepokorne" autorka opisała trzy silne kobiety, które ze wszystkich sił walczyły o własny sposób na życie wbrew przeciwnościom, które napotykały na swej drodze. Szczerze wszystkim polecam :)

Trzecia część cyklu "Niepokorne" wciągnęła mnie jeszcze bardziej, niż dwie poprzednie. Ostatnie strony czytałam już w środku nocy, aby tylko przekonać się, jak zakończy się ta historia i jakie ostatecznie decyzje podejmą bohaterki. Przeżywałam razem z nimi rozterki i radości, a także wielkie tragedie.
Dopiero teraz, po zakończeniu "Judyty" widać, że cała seria jest...

Mój apetyt na słodkości został na jakiś czas zaspokojony. Pisałam chyba wcześniej, że nie jest to wybitna literatura, co nie zmienia faktu, że stanowi miłą odskocznię od rzeczywistości. Czyta się szybko i miło, od czasu do czasu taka naiwna literatura przynosi ukojenie i wyciszenie. Mnie było to bardzo potrzebne, tego chciałam, to dostałam.

Mój apetyt na słodkości został na jakiś czas zaspokojony. Pisałam chyba wcześniej, że nie jest to wybitna literatura, co nie zmienia faktu, że stanowi miłą odskocznię od rzeczywistości. Czyta się szybko i miło, od czasu do czasu taka naiwna literatura przynosi ukojenie i wyciszenie. Mnie było to bardzo potrzebne, tego chciałam, to dostałam.