Niepokorne. Judyta

Ostatni tom historii Klary, Elizy i Judyty. Tym razem większą część lektury spędzimy w Wiedniu przyglądając się jak się rozwija kariera malarki batików oraz jak miota się pomiędzy mężczyznami. Którego wybierze i dlaczego? Poza tym dowiemy się jak potoczą się dalsze losy Klary i Elizy. Kobiety dojrzewają, ich wybory nie są już takie kategoryczne. Z ciekawością przyglądałam się zmienianiu się ich charakterów, poglądów. To chyba najlepszy tom i z żalem rozstałam się z książką. Jedynym mankamentem jest lektorka, do której potknięć językowych oraz cudacznych gwarowych naleciałości nie umiałam się przyzwyczaić. Polecam. Z ostrożnością.

Ostatni tom historii Klary, Elizy i Judyty. Tym razem większą część lektury spędzimy w Wiedniu przyglądając się jak się rozwija kariera malarki batików oraz jak miota się pomiędzy mężczyznami. Którego wybierze i dlaczego? Poza tym dowiemy się jak potoczą się dalsze losy Klary i Elizy. Kobiety dojrzewają, ich wybory nie są już takie kategoryczne. Z ciekawością przyglądałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odsluchane w formie audiobooka.
Chociaz troche czasu minelo od przeczytania poprzednich czesci, dosc szybko poprzypominalam sobie fabule.
W tych ksiazkach podoba mi sie to, ze historie osadzone sa w realiach Polski pod zaborami, na poczatku wieku - w czasach, ktore na lekcjach historii w szkole mam wrazenie byly traktowane nieco po macoszemu. Dzieki temu zaczyna czlowiek oharniac temat masakry na placu teatralnym, republiki slawkowskiej czy po prostu obyczajow na terenach okupowanej Polski.

Odsluchane w formie audiobooka.
Chociaz troche czasu minelo od przeczytania poprzednich czesci, dosc szybko poprzypominalam sobie fabule.
W tych ksiazkach podoba mi sie to, ze historie osadzone sa w realiach Polski pod zaborami, na poczatku wieku - w czasach, ktore na lekcjach historii w szkole mam wrazenie byly traktowane nieco po macoszemu. Dzieki temu zaczyna czlowiek...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepiękna,życiowa książka zaskakująca,oczarowana jestem tą książką.
Poruszyła mnie,wzruszyła.

Przepiękna,życiowa książka zaskakująca,oczarowana jestem tą książką.
Poruszyła mnie,wzruszyła.

Pokaż mimo to

Z wyjątkową przyjemnością odkrywałem losy Elizy, Klary, a także finalnie Judyty. Wszystkie trzy książki zebrane pod jedynym wspólnym tytułem 'Niepokorne', a zawdzięczamy je Wydawnictwu Nasza Księgarnia.

Poezja smaku i wykwintność. Doskonale oddane realia końca XIX i początku XX wieku. Autorka w urzekający sposób odmalowała przemiany społeczne i polityczne Galicji i Kongresówki. Emocje, lekkość myśli i słowa i lektura, do której jeszcze często będę wracał.

Doskonały pod każdym względem tryptyk i choć nie jest to saga poziomem jednak nie ustępuje 'Stuleciu Winnych' Ałbeny Grabowskiej.

Z wyjątkową przyjemnością odkrywałem losy Elizy, Klary, a także finalnie Judyty. Wszystkie trzy książki zebrane pod jedynym wspólnym tytułem 'Niepokorne', a zawdzięczamy je Wydawnictwu Nasza Księgarnia.

Poezja smaku i wykwintność. Doskonale oddane realia końca XIX i początku XX wieku. Autorka w urzekający sposób odmalowała przemiany społeczne i polityczne Galicji i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzecia część cyklu "Niepokorne" wciągnęła mnie jeszcze bardziej, niż dwie poprzednie. Ostatnie strony czytałam już w środku nocy, aby tylko przekonać się, jak zakończy się ta historia i jakie ostatecznie decyzje podejmą bohaterki. Przeżywałam razem z nimi rozterki i radości, a także wielkie tragedie.
Dopiero teraz, po zakończeniu "Judyty" widać, że cała seria jest skupiona na tej bohaterce najbardziej, jej losy były szczegółowo omawiane od początku opowieści, w przeciwieństwie do dwóch pozostałych pań. Ogromnie podobało mi się uwypuklenie szczególnej roli Judyty poprzez rozpoczynanie niemal każdego rozdziału z jej udziałem od nazwy miesiąca żydowskiego. Judyta była też osobą, której szczęściem najbardziej się przejmowałam.
W cyklu "Niepokorne" autorka opisała trzy silne kobiety, które ze wszystkich sił walczyły o własny sposób na życie wbrew przeciwnościom, które napotykały na swej drodze. Szczerze wszystkim polecam :)

Trzecia część cyklu "Niepokorne" wciągnęła mnie jeszcze bardziej, niż dwie poprzednie. Ostatnie strony czytałam już w środku nocy, aby tylko przekonać się, jak zakończy się ta historia i jakie ostatecznie decyzje podejmą bohaterki. Przeżywałam razem z nimi rozterki i radości, a także wielkie tragedie.
Dopiero teraz, po zakończeniu "Judyty" widać, że cała seria jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mój apetyt na słodkości został na jakiś czas zaspokojony. Pisałam chyba wcześniej, że nie jest to wybitna literatura, co nie zmienia faktu, że stanowi miłą odskocznię od rzeczywistości. Czyta się szybko i miło, od czasu do czasu taka naiwna literatura przynosi ukojenie i wyciszenie. Mnie było to bardzo potrzebne, tego chciałam, to dostałam.

Mój apetyt na słodkości został na jakiś czas zaspokojony. Pisałam chyba wcześniej, że nie jest to wybitna literatura, co nie zmienia faktu, że stanowi miłą odskocznię od rzeczywistości. Czyta się szybko i miło, od czasu do czasu taka naiwna literatura przynosi ukojenie i wyciszenie. Mnie było to bardzo potrzebne, tego chciałam, to dostałam.

Pokaż mimo to

Miła kontynuacja losów trzech przyjaciółek. Niestety realia trochę trudniejsze i smutniejsze, a początek trochę mi się przeciągał zanim się wciągnęłam. Końcówka natomiast zyskałaby sporo moim zdaniem gdyby autorka zrezygnowała ze szczegółowych opisów, które wszędzie wcześniej bardzo mi odpowiadały. Jednak w epilogu tak istotne było dla mnie rozstrzygnięcie losów Judyty, że nie interesowało mnie zbytnio jak wyglądał czy brzmiał wielkanocny targ.

Ładna opowieść. Zamknięta kilkoma zgrabnymi klamrami. Szkoda, że Eliza wypada trochę blado. Utraciła niestety na wyrazistości. Klara wspaniała! Judyty można czasem nie lubić, ale nie można odmówić jej realistyczności.
Poprzednie części bardziej mi się podobały, ale absolutnie nie zniechęcam.

Miła kontynuacja losów trzech przyjaciółek. Niestety realia trochę trudniejsze i smutniejsze, a początek trochę mi się przeciągał zanim się wciągnęłam. Końcówka natomiast zyskałaby sporo moim zdaniem gdyby autorka zrezygnowała ze szczegółowych opisów, które wszędzie wcześniej bardzo mi odpowiadały. Jednak w epilogu tak istotne było dla mnie rozstrzygnięcie losów Judyty, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pamiętajmy, szukając iluzji możemy przegapić skarby, które codziennie dzieją się w naszym życiu …

„Nie chcę tego, nie pragnę tamtego, marzę o tym czego nie mam…”.Tak mogłaby brzmieć maksyma Judyty.Najbardziej skomplikowanej z całej trójki „ Niepokornych”.Bohaterki, która przyniosła mnie osobiście najwięcej problemów z akceptacją tej postaci.

Dla odmiany ocena trzeciej części tomu „Niepokornych” sprawiła mi najmniej problemu.Po dobrej części pierwszej, bardzo dobrej „Klarze”, i z „Judytą” nie mogło być źle.Odniosłam wrażenie, jakby pani Agnieszka Wojdowicz rozwijała skrzydła zawsze wówczas, gdy opisywała losy Judyty.Gdyż bohaterka ta pochłonęła największą ilość stronic w przeciągu wszystkich trzech tomów.Judyta przeżyła najwięcej, najwięcej też poświęciła.Goniła za mrzonką, potrzebowała tak zwanych kilku kopniaków od życia, by zrozumieć, że powinniśmy rozglądać się wokół siebie, gdyż szczęście jest w zasięgu ręki.Czytając tom trzeci, byłam już tak bardzo oswojona z bohaterkami, ich losami, że myśl o zbliżającym się zakończeniu spowodowała, że wszystkie braki poprzednich tomów stały się nieistotne.Doceniłam fakt, że pani Wojdanowicz do końca potrafiła zaskoczyć.Cenię sobie to, gdy autor potrafi spowodować, że więź łącząca czytającego i bohaterów jest tak wielka, że niemożliwym jest wręcz pojęcie, że to już koniec.Zawsze zadaję sobie pytanie na ile dana powieść jest dla mnie ważna i jak bardzo nie chcę rozstawać się z bohaterami lektury.Oceniając „Judytę” oceniam całość, dziękuję autorce a Was zapraszam do przygody z Kobietami Niepokornymi.Myślę, że warto je poznać ;)

Pamiętajmy, szukając iluzji możemy przegapić skarby, które codziennie dzieją się w naszym życiu …

„Nie chcę tego, nie pragnę tamtego, marzę o tym czego nie mam…”.Tak mogłaby brzmieć maksyma Judyty.Najbardziej skomplikowanej z całej trójki „ Niepokornych”.Bohaterki, która przyniosła mnie osobiście najwięcej problemów z akceptacją tej postaci.

Dla odmiany ocena trzeciej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tom III poświęcony jest głównie Judycie - mojej ulubionej bohaterce tej serii. Moim zdaniem jest ona najbardziej "niepokorna" z całej trójki (choć w 3 tomie Klara też dojrzała, przyjemnie się czytało o jej losach). Judyta musi popełnić dużo błędów, aby mogła się w końcu przekonać czego na prawdę w życiu pragnie. Jakie to jest ludzkie nie móc się zdecydować, nie być zadowolonym z tego co się posiada!

"Niepokorne. Judyta" to też najbardziej "romansowy" tom trylogii, pod koniec powieść stała się trochę sentymentalna, łzawa, ale dzięki wprowadzonemu przez autorkę dramatyzmowi moim zdaniem książka się wybroniła.

Szkoda, że to już ostatnia część, że już nie spotkam bohaterek cyklu. Jestem jednak podbudowana tym, że jednak nasze rodzime autorki potrafią napisać dobrą obyczajówkę. Może uda mi się niedługo trafić na koleje perełki :)

Tom III poświęcony jest głównie Judycie - mojej ulubionej bohaterce tej serii. Moim zdaniem jest ona najbardziej "niepokorna" z całej trójki (choć w 3 tomie Klara też dojrzała, przyjemnie się czytało o jej losach). Judyta musi popełnić dużo błędów, aby mogła się w końcu przekonać czego na prawdę w życiu pragnie. Jakie to jest ludzkie nie móc się zdecydować, nie być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatni tom trylogii "Niepokorne". Konieczny do przeczytania z racji "czytelniczego obowiązku" . Nie jestem bynajmniej zwolennikiem pornografii , ale sceny intymne są niezbyt jasne i przez to niepotrzebnie należy się domyślać faktów . Poza tym jak już napisałem w opiniach dotyczących poprzednich części to "solidna rzemieślnicza robota".

Ostatni tom trylogii "Niepokorne". Konieczny do przeczytania z racji "czytelniczego obowiązku" . Nie jestem bynajmniej zwolennikiem pornografii , ale sceny intymne są niezbyt jasne i przez to niepotrzebnie należy się domyślać faktów . Poza tym jak już napisałem w opiniach dotyczących poprzednich części to "solidna rzemieślnicza robota".

Pokaż mimo to