Sea of Swords

Wulfgar pływa wraz z Deudermontem na Duszku, szukając Sheili Kree i jego skradzionego młota. Jednak niesubordynacja na statku powoduje, że Deudermont jak i Robilliard rekomendują mu pozostanie z rodziną w Waterdeep. Strapiony Wulfgar, po lekkim popchnięciu kieruje swe kroki ku Dolinie Lodowego Wichru i opuszczonym przyjaciołom.

Drizzt i Cattie-Brie szukają Wulfgara. Na swojej drodze odwiedzają Luskan, Waterdeep oraz małe, odwiedzone niegdyś przez barbarzyńcę lenno, powoli odtwarzając przygody dawnego przyjaciela. Wiedzą już, że Wulfgar rozpacza po stracie młota i wyruszają na jego poszukiwanie, po drodze dołączając do Bruenora i Regisa.

W którym momencie tej historii losy przyjaciół się splotą? Czy może ktoś na finałową bitwę nie zdąży? Kim jest złoto-oka elfka tak nienawidząca Drizzt'a?

Tak jak są upadki, tak i są wzloty. Po średnio motywującej poprzedniej książce sagi, czas na poprawę. Znowu dostajemy całą drużynę, znowu dostajemy wartką akcję i duuuużo więcej zapomnianych krain :)

Wulfgar pływa wraz z Deudermontem na Duszku, szukając Sheili Kree i jego skradzionego młota. Jednak niesubordynacja na statku powoduje, że Deudermont jak i Robilliard rekomendują mu pozostanie z rodziną w Waterdeep. Strapiony Wulfgar, po lekkim popchnięciu kieruje swe kroki ku Dolinie Lodowego Wichru i opuszczonym przyjaciołom.

Drizzt i Cattie-Brie szukają Wulfgara. Na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Da się czytać tylko dla beki. Ale spokojnie, w kolejnych tomach jest jeszcze gorzej.

Da się czytać tylko dla beki. Ale spokojnie, w kolejnych tomach jest jeszcze gorzej.

Pokaż mimo to

- przeczytana drugi raz (2011)

- przeczytana drugi raz (2011)

Pokaż mimo to

Nigdy więcej nic o Drizztcie ....no może za kilka lat.

Nigdy więcej nic o Drizztcie ....no może za kilka lat.

Pokaż mimo to

Ścieżki Mroku (trylogia, bądź tetralogia, zależy jak liczyć) to pozycje dla fanów Drizzta, którzy jeszcze nimi są po przebrnięciu przez wszystkie poprzednie cykle :)

Na plus przeniesienie uwagi na postaci poboczne, zwłaszcza historia upadku społecznego Wulfgara oraz perypetie nietypowych sojuszników: Jarlaxle'a i Artemisa Entreri w Słudze Reliktu (która to książka początkowo kończyła trylogię). Dla wielu plusem będzie także ostateczny pojedynek Artemisa z Drizztem, zakończony śmiercią jednego z nich.

Świeżość wprowadzają także nowe postaci, jak np. Morik Łotr (budzący moje skojarzenia z Szarym Kocurem czy Szarlejem) czy Sheila Kree - piratka, która zawładnęła Aegis Fangiem.

Na minus to co zwykle, czyli dość dużo moralizatorstwa i częste powtórzenia. Mój top trzy najczęściej występujących słów to: "dekadzień", "podbrzusze" i "pewien" - ale trudno wnioskować czy odpowiedzialny jest Autor czy Tłumacze, bez znajomości oryginału.

Generalnie jak zwykle polecam, jeśli ktoś polubił wcześniejsze części, to będzie bardzo zadowolony. Natomiast jeśli nie, to niech omija szerokim łukiem :)

Ścieżki Mroku (trylogia, bądź tetralogia, zależy jak liczyć) to pozycje dla fanów Drizzta, którzy jeszcze nimi są po przebrnięciu przez wszystkie poprzednie cykle :)

Na plus przeniesienie uwagi na postaci poboczne, zwłaszcza historia upadku społecznego Wulfgara oraz perypetie nietypowych sojuszników: Jarlaxle'a i Artemisa Entreri w Słudze Reliktu (która to książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sprawy ponownie zmieniają bieg. Wulfgar postanawia odzyskać swą moc i godność. Jednocześnie w innej części Zapomnianych Krain, Drizzt wraz z Catie'brie dowiadują się, że wspaniały młot barbarzyńcy Aegis'fang zaczyna działać po stronie zła i obawiają się najgorszego.
Jest to ostatni tom o towarzyszach, ale na szczęście Salvatore nie porzucił ich całkowicie.

Sprawy ponownie zmieniają bieg. Wulfgar postanawia odzyskać swą moc i godność. Jednocześnie w innej części Zapomnianych Krain, Drizzt wraz z Catie'brie dowiadują się, że wspaniały młot barbarzyńcy Aegis'fang zaczyna działać po stronie zła i obawiają się najgorszego.
Jest to ostatni tom o towarzyszach, ale na szczęście Salvatore nie porzucił ich całkowicie.

Pokaż mimo to

ścieżki mroku są słabą trylogią :( Książka jest po prostu nudnawa, a może miałem za duże spoilery...

ścieżki mroku są słabą trylogią :( Książka jest po prostu nudnawa, a może miałem za duże spoilery...

Pokaż mimo to

Takie sobie średnie... Bardzo zawiodłem się na tej trylogii. Może powinienembył odpocząć trochę od Drizzta po 10 częściach. Ta walka jest już taka nudna

Takie sobie średnie... Bardzo zawiodłem się na tej trylogii. Może powinienembył odpocząć trochę od Drizzta po 10 częściach. Ta walka jest już taka nudna

Pokaż mimo to

Zakończenie Legendy Drizzta bez wątpienia zostało wykonane w dobrym stylu. Większość wątków zostaje zamknięta i to nie w byle jaki sposób. Sama historia - ciekawa, sporo podróży, sporo nawiązań do poprzednich książek, dużo szczęścia i radości wśród pozytywnych bohaterów. Książka zdecydowanie na plus

Zakończenie Legendy Drizzta bez wątpienia zostało wykonane w dobrym stylu. Większość wątków zostaje zamknięta i to nie w byle jaki sposób. Sama historia - ciekawa, sporo podróży, sporo nawiązań do poprzednich książek, dużo szczęścia i radości wśród pozytywnych bohaterów. Książka zdecydowanie na plus

Pokaż mimo to

Drizzt i jego niesamowite pamiętniki.
Z całego cyklu niestety do tej pory jedyna przeczytana.
Forgotten Realms jako niesamowity i rozległy świat kreowany na wiele sposobów przez wielu autorów, gdzie Salvatore odnajduje się doskonale, kreaujac postaci zgodne z kanonami świata.
Brutalnych barbarzyńców z wątpliwosciami, niziołków straszliwie spietranych,
czy też długowieczny "dark" elf potrafiący zachwycać się pięknem świata i wyrażać zachwyt nad przemijająca chwilą.
"CARPE DIEM" - człowieku

Drizzt i jego niesamowite pamiętniki.
Z całego cyklu niestety do tej pory jedyna przeczytana.
Forgotten Realms jako niesamowity i rozległy świat kreowany na wiele sposobów przez wielu autorów, gdzie Salvatore odnajduje się doskonale, kreaujac postaci zgodne z kanonami świata.
Brutalnych barbarzyńców z wątpliwosciami, niziołków straszliwie spietranych,
czy też długowieczny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to