"Kumin, kakao i karawana. Odyseja aromatyczna" to, jak zdradza nam tytuł, pełna orientalnych smaków i zapachów wyprawa śladami dawnych kupców korzennych. Podróżujemy więc dawnymi szlakami handlowymi, odkrywając pochodzenie różnych przypraw i ich wpływ na globalną politykę.

Autor ma bliskowschodnie korzenie, ale mieszka w Stanach Zjednoczonych, gdzie prowadzi gospodarstwo i uprawia przyprawy. Jego dziadkowie i rodzice zajmowali się handlem przyprawami. Ta podróż ma więc dla niego również wymiar biograficzny, podróżuje do swoich korzeni i dowiaduje się więcej o życiu swoich przodków.

Historia handlu przyprawami przedstawiona jest z perspektywy arabsko-muzułmańskiej. Śledzimy więc najdawniejszą historię świata aż do czasów hiszpańskiej inkwizycji, ale możemy poznać inną, nieeuropocentryczną, wersję wydarzeń. Autor próbuje udowodnić, że globalizacja rozpoczęła się tak naprawdę już w starożytności, a jej zalążkiem stał się właśnie handel przyprawami.

W książce znajdziemy opis jego podróży wraz z wieloma ciekawostkami o odwiedzonych miejscach, obszerny kontekst historyczny, dawne przepisy pochodzące z odwiedzonych miejsc, ze szczególnym naciskiem na użyte w nich przyprawy, a także krótkie charakterystyki poszczególnych przypraw. Język autora sprawia, że całość czyta się z ogromną przyjemnością, niemal jak powieść przygodową. Towarzyszymy mu w zwiedzaniu suków i targów, przeżywamy niedogodności w podróży, niemal możemy odczuć kołysanie wielbłąda i ciepłe promienie słoneczne na skórze.

Główny moim zastrzeżeniem jest ułożenie tekstu - zdjęcia, przepisy i opisy przypraw umieszczone są w ramkach dość losowo wpasowanych w treść rozdziału, nierzadko dosłownie w połowie zdania, co bardzo wybija z rytmu czytania i wymaga ciągłego przerzucania kartkami. Dużo bardziej czytelnie byłoby, gdyby umieszczono je na końcu lub na początku rozdziału.

Odnoszę wrażenie, że momentami autor dobiera niektóre opisywane wydarzenia historyczne pod swoją tezę o globalizacji, choć stara się zachować obiektywizm. Mimo wszystko, jest to jednak świetna książka o historii Arabów, powstania i rozwoju ich imperium oraz ekspansji islamu. A wszystko to osadzone w historii przypraw. Fascynująca lektura!

"Kumin, kakao i karawana. Odyseja aromatyczna" to, jak zdradza nam tytuł, pełna orientalnych smaków i zapachów wyprawa śladami dawnych kupców korzennych. Podróżujemy więc dawnymi szlakami handlowymi, odkrywając pochodzenie różnych przypraw i ich wpływ na globalną politykę.

Autor ma bliskowschodnie korzenie, ale mieszka w Stanach Zjednoczonych, gdzie prowadzi gospodarstwo...

Kumin , kakao i karawana - Odyseja aromatyczna. Ta książka pachnie. Ale oprócz aromatu przypraw i kadzidła, którymi kupcy od dawna handlowali autor opisuje niezwykłe historie jak zmieniał się świat, jak zmieniały się religie wraz wymienianymi towarami.
Dużo tu o Proroku Mahomecie, który handlując z żydami i chrześcijanami zapragnął monoteistycznej religii dla swoich ludzi. Dużo tu o Nabatejczykach, którzy oprócz bitumu nie posiadali nic czym mogliby handlować a jednak zbudowali swe królestwo praktycznie tylko pośrednicząc w wymianie towarów, trzymając dystans miedzy producentami a konsumentem dóbr.
Polecam z całego serca, pięknie napisane i jakże interesujące. Konieczne jest picie kawy z kardamonem podczas lektury.
PS. Wiecie, że kozy, które biegają po Petrze nazywają się tłustoogoniaste? A są taaaakie chude:D

Kumin , kakao i karawana - Odyseja aromatyczna. Ta książka pachnie. Ale oprócz aromatu przypraw i kadzidła, którymi kupcy od dawna handlowali autor opisuje niezwykłe historie jak zmieniał się świat, jak zmieniały się religie wraz wymienianymi towarami.
Dużo tu o Proroku Mahomecie, który handlując z żydami i chrześcijanami zapragnął monoteistycznej religii dla swoich ludzi....

Pozycja dla osób lubiących historię. Zwłaszcza Bliskiego Wschodu. Spora garść wiedzy o świecie kupców, karawan, szlakach korzennych oraz o tym jak ukształtował się nasz obecny świat, to co jemy dzięki ludziom którzy nie bali się iść sprzedać to co mieli tysiące kilometrów dalej. Paradoksalnie to co je teraz cały świat zawdzięczamy muzułmanom i żydom, ich życie, kuchnia, mocno się wtedy przenikały i bardzo mocno wpłynęły na kuchnie Europy, Azji i obu Ameryk.

Pozycja dla osób lubiących historię. Zwłaszcza Bliskiego Wschodu. Spora garść wiedzy o świecie kupców, karawan, szlakach korzennych oraz o tym jak ukształtował się nasz obecny świat, to co jemy dzięki ludziom którzy nie bali się iść sprzedać to co mieli tysiące kilometrów dalej. Paradoksalnie to co je teraz cały świat zawdzięczamy muzułmanom i żydom, ich życie, kuchnia,...

Chciałam kontynuować lekturę, jednakże gdy złapałam się na przeskakiwaniu sporych fragmentów tekstu, doszłam do wniosku, że nie ma sensu się męczyć. Nie wiem na czym polega magiczność tej książki, że totalnie nie dało się jej czytać.
Temat jest niesamowicie ciekawy, a książka niestrawna.

Chciałam kontynuować lekturę, jednakże gdy złapałam się na przeskakiwaniu sporych fragmentów tekstu, doszłam do wniosku, że nie ma sensu się męczyć. Nie wiem na czym polega magiczność tej książki, że totalnie nie dało się jej czytać.
Temat jest niesamowicie ciekawy, a książka niestrawna.

Nie mam pojęcia o kuchni arabskiej, ani o przyprawach, a po książkę sięgnęłam, ponieważ przyśniła mi się część jej tytułu. Wygooglawszy okładkę uznałam, że spróbuję udać się w tym nieznanym mi kierunku w „odyseję aromatyczną” . No cóż, zawsze warto zgłębiać nowe nurty, ale ja chyba jednak powinnam była poprzestać na jakimś artykule z ładnymi zdjęciami. W książce zdjęcia są, ale słabej jakości, a wtrącane bez żadnej zasady czy wyróżnienia opisy przypraw oraz przepisy zlewają się z całością. Przez to wydanie wygląda jak sprzed dwudziestu lat (nawet upewniłam się w stopce redakcyjnej, widnieje tam rok 2016). W samej treści autor ma ambicję, by wywieść od handlu przyprawami dzisiejsze zjawisko globalizacji. Odnosi się też do wielu wydarzeń, postaci, zwyczajów z przeszłości i rzeczywiście można wyczuć w książce arabski klimat. Jednocześnie jest trochę… nudno i – jak dla mnie – ciężko przekłada się na polską rzeczywistość. Być może dlatego jakoś mało utrwaliłam i wciąż muszę mówić, że nie mam pojęcia o kuchni arabskiej, ani o przyprawach. Nie znalazłam też przepisu, który miałabym ochotę wypróbować, choć niektóre zrobiły na mnie wrażenie, zwłaszcza ten: „Daktyle zagniatane z szarańczą i przyprawami korzennymi. (…) Znajdź stado szarańczy odpoczywające po długim locie i zbierz owady do koszyczka z pokrywką…”.

Nie mam pojęcia o kuchni arabskiej, ani o przyprawach, a po książkę sięgnęłam, ponieważ przyśniła mi się część jej tytułu. Wygooglawszy okładkę uznałam, że spróbuję udać się w tym nieznanym mi kierunku w „odyseję aromatyczną” . No cóż, zawsze warto zgłębiać nowe nurty, ale ja chyba jednak powinnam była poprzestać na jakimś artykule z ładnymi zdjęciami. W książce zdjęcia są,...

1. bardzo historyczna. nie jest, jak mogłoby się wydawać, ani podróżnicza, ani kulinarna.
2. szkoda, że nieliczne zdjęcia były małego formatu oraz czarno-białe.
3. informacje o poszczególnych przyprawach powinny być na początku/końcu rozdziału, w którym odgrywają główną rolę. wpychanie ich pomiędzy tekst, prawie zawsze w środku zdania, było najgorszym z możliwych wyborów. podobnie wygląda sprawa z przepisami.

1. bardzo historyczna. nie jest, jak mogłoby się wydawać, ani podróżnicza, ani kulinarna.
2. szkoda, że nieliczne zdjęcia były małego formatu oraz czarno-białe.
3. informacje o poszczególnych przyprawach powinny być na początku/końcu rozdziału, w którym odgrywają główną rolę. wpychanie ich pomiędzy tekst, prawie zawsze w środku zdania, było najgorszym z możliwych wyborów....

W lutym miałam szczęście przeczytać książki, które prawdopodobnie będą moimi książkami roku ("Ganbare!" i "Dziki łabędź" chociażby),a w marcu miałam pecha natrafić na najgorszą książkę roku, co jest o tyle bolesne, że oczekiwania miałam bardzo duże.
Jak na książkę o przyprawach, o niezwykle cennych "korzeniach", do których dostęp wpływał na politykę, podróże, odkrycia i - bez mała - kształt świata, książka ta jest niesamowicie... nudna. Mdła. Bez wyrazu. Bez smaku.
Największy kłopot miałam przy rozpoznaniu, jaka właściwie jest jej funkcja.
Opracowanie historyczne? Nie, niestety, za dużo jest tu ogólników w stylu "wtedy", "przez klika stuleci", "w przeszłości" etc. Oczywiście rozumiem, że ze względu na specyfikę tematu trudno o dokładne dane, o momenty graniczne pewnych procesów, ale skoro autor podejmuje się pisania na taki temat, to przydałoby się zadbać o warstwę merytoryczną.
Przewodnik? Niestety, również tutaj "Odyseja aromatyczna" się nie sprawdza, bo niemal wszystkie peregrynacje autora sprowadzają się do tego, że przybył do jakiegoś miasta szukać pozostałości bazaru sprzed czterystu lat/szczątków kultury kupieckiej, a nie znalazł nic. Niestety, "Odyseja aromatyczna" nie jest w większym stopniu szkicem kulturoznawczym, etnograficznym, antropologicznym niż jest przewodnikiem.
Najgorsze jednak było to, że książka Nabkuna próbuje być kroniką rodzinną, gdzie autor oczywiście wywodzi swoją genealogię od królewskich plemion z pustyń Arabii Szczęśliwej. Miejscami miałam ochotę skierować do autora proste pytanie: "Co mnie to obchodzi? Miało być o cynamonie!".

Jest w tej książce kilka godnych uwagi fragmentów, szczególnie o Nabatejczykach i kupcach arabskich operujących w Azji Wschodniej i Południowej, o wielkiej polityce, która tam się właśnie kształtowała, ale to wciąż trochę za mało, żeby wyszło to na dobre całości. "Historia smaku" Bruce'a była lekturą i bardziej wartościową, i przyjemniejszą.
Komu przypadnie do gustu? Na pewno będzie gratką dla osób zainteresowanych kulturą takich krajów, jak Oman, Jemen, Jordania, Syria. Opisy tamtych rejonów są plastyczne i barwne - mnie nie porwały, ale może innym przypadną do gustu.

W lutym miałam szczęście przeczytać książki, które prawdopodobnie będą moimi książkami roku ("Ganbare!" i "Dziki łabędź" chociażby),a w marcu miałam pecha natrafić na najgorszą książkę roku, co jest o tyle bolesne, że oczekiwania miałam bardzo duże.
Jak na książkę o przyprawach, o niezwykle cennych "korzeniach", do których dostęp wpływał na politykę, podróże, odkrycia i -...

Ta odyseja jest zdecydowanie najbardziej aromatyczna pośród wszystkich mi znanych :) O ile miałam już wcześniej do czynienia z różnorodnymi książkami podejmującymi temat historii określonych kuchni, o tyle tak wnikliwe studium pochodzenia przypraw to dla mnie zupełna nowość. Niech nie zwiodą nas adnotacje w popularnych przepisach czy też informacje na zakupionych opakowaniach! Historia przypraw to temat osobny, pełen zawiłości i historycznych niuansów. Od pewnego czasu coraz bardziej skłaniam się ku aromatycznym potrawom - kuchnia polska już mi się znudziła i przejadła - dlatego coraz bardziej zagłębiam się w niuanse kulinarne. Ta książka zdecydowanie poszerzyła moją wiedzę i stała się źródłem dalszych inspiracji. W czasach, w których kwitnie slow food,a uwaga poświęcona recepturom staje się coraz bardziej wnikliwa , warto zagłębić się w tematykę doprawiania - szybko zauważymy jak często nasze książki kucharskie upraszczają dania pozbawiając je aromatów - bo nie wystarczy sól i pieprz, bądź też skróty myślowe typu zioła prowansalskie do kuchni śródziemnomorskiej czy też curry do indyjskiej (swoją drogą w Indiach to znane w polskiej wersji nie występuje). Odpowiednio dobrane przyprawy potrafią całkowicie odmienić smaki całkiem prostych , niewieloskładnikowych potraw.
Książka jest niebanalna, pełna szczegółów, historycznych niuansów, oderwana od trendów gdzie zdjęcia są ważniejsze niż tekst - z pewnością zachwyci kulinarnych pasjonatów.

Ta odyseja jest zdecydowanie najbardziej aromatyczna pośród wszystkich mi znanych :) O ile miałam już wcześniej do czynienia z różnorodnymi książkami podejmującymi temat historii określonych kuchni, o tyle tak wnikliwe studium pochodzenia przypraw to dla mnie zupełna nowość. Niech nie zwiodą nas adnotacje w popularnych przepisach czy też informacje na zakupionych...

aromatyczna podróż.

aromatyczna podróż.

Wyobrażacie sobie świat bez aromatycznych przypraw? I nie chodzi mi tylko o warstwę gastronomiczną, bo przyprawom zawdzięczamy o wiele więcej, niż jedynie dobry smak wielu potraw. Gary Paul Nebhan zabiera czytelników w podróż pełną smaków, ale również historii, polityki, handlu, wielkich odkryć, wojen i wymiany kulturowej oraz religijnej. To prawdziwie aromatyczna wyprawa!


Książka napisana przez amerykańskiego etnobotanika i ekologa żywności składa się z kilku elementów, dla których warto po nią sięgnąć.

Nabhan - Kumin, kakao i karawanaPrzede wszystkim, autor podąża z nami śladami kupieckich karawan wędrujących wiele lat temu lądami i morzami przez co pozwala zrozumieć procesy globalizacji oraz poznać życie ludzi trudniących się handlem. Szczególnie podobały mi się historie znanych handlarzy czy podróżników, ponieważ przedstawiały sporo ciekawych faktów, o których wcześniej nie wiedziałem. Mamy zatem ogromną dawkę wiedzy z zakresu historii, geografii, polityki i rozwoju różnych cywilizacji.

Kolejną częścią, która okazuje się wielce interesująca, jest wyszczególnienie i opis kilkunastu popularnych przypraw, wśród których znajdziemy min.: mastyks, kardamon, kapary, sezam, goździki oraz oczywiście tytułowe kumin i kakao – ale i wiele innych. Przy każdej z nich dowiemy się nie tylko o pochodzeniu i wykorzystaniu, ale również historii ich rozwoju i wędrówkach, jakie odbywali handlarze, aby rozpowszechnić ich występowanie w różnych rejonach świata. Dodatkowo Nabhan przybliża nam historię swojej rodziny, która okazuje się dość interesująca, chociaż brakuje mi jakiegoś podsumowania tego wątku.

Kolejnym– ale dla mnie dodatkowym – elementem są przepisy, dzięki którym poznajemy, znowu, nie tylko instrukcję przygotowywania potraw, ale również ich historię, która często liczy sobie kilka tysięcy lat. Przepisy z resztą, jak dowiecie się z lektury, odkrywają również historię wymiany kulturowej oraz przenikania się różnych ludów i tego, co niosły one za sobą. Nie od dziś wiadomo, że kuchnia i jedzenie to elementy towarzyszące nawiązywaniu relacji i budowaniu stosunków międzyludzkich.

Lektura książki stanowiąca połączenie powyższych części, jak sam autor kilkukrotnie wskazuje, ma pomóc nam w zrozumieniu wpływu przypraw oraz handlu nimi na rozpoczęcie procesu globalizacji, który Nabhan upatruje właśnie wśród lądowych i morskich karawan oraz wielu targów i odwiedzających je kupców. Dodatkowo zwraca uwagę na wpływ religii judaistycznej, chrześcijańskiej oraz islamu, których wyznawcy w największym stopniu przemieszczali się po szlakach handlowych, przyczyniając do upowszechniania przypraw, a wraz z nimi kultury oraz wiedzy o świecie.

„Kumin, kakao i karawana” to pozycja, która zadowoli zarówno tych, którzy lubią podróżować po świecie, jak i tych, którzy lubią świata smakować w kuchni. Ta lektura poszerza horyzonty i pobudza zmysły!

Wyobrażacie sobie świat bez aromatycznych przypraw? I nie chodzi mi tylko o warstwę gastronomiczną, bo przyprawom zawdzięczamy o wiele więcej, niż jedynie dobry smak wielu potraw. Gary Paul Nebhan zabiera czytelników w podróż pełną smaków, ale również historii, polityki, handlu, wielkich odkryć, wojen i wymiany kulturowej oraz religijnej. To prawdziwie aromatyczna...