Historię XX-wiecznego, postkolonialnego i powojennego spadku Holendrów, opisuje Ian Buruma w swojej książce „Śmierć w Amsterdamie. Zabójstwo Theo van Gogha i granice tolerancji”. Z chirurgiczną wręcz precyzją rozbiera społeczeństwo holenderskie ostatnich lat, analizując kluczowe wydarzenia i postacie, które przyczyniły się (lub przeciwnie) do pewnych wydarzeń. Buruma przywołuje historię niezwykle popularnego, lecz kontrowersyjnego (można mieć wrażenie, że „kontrowersyjny” to jeden z narodowych przymiotników określających Holendrów) polityka, Pima Fortuyna, łączącego w sobie mocno liberalne zachowania i styl bycia z ostro konserwatywnymi poglądami, przechodząc przez postacie wspomnianych już Theo van Gogha i Ayaan Hirsi Ali. Zastanawia się na ile ich społeczne angażowanie się wpłynęło na obecną sytuację w kraju, a także jaki wpływ na nią miały wydarzenia wcześniejsze.

Oprócz postaci najbardziej znanych i oczywistych dla świata holenderskiej polityki i kultury, Ian Buruma przeprowadza dziesiątki rozmów z osobami mniej znanymi, lecz równie ważnymi, często mającymi większe pojęcie o otaczającym ich świecie od osób na najwyższych szczeblach. I chociaż źródeł głównych problemów dopatruje się w narodach afrykańskich czy azjatyckich, nie ocenia ich, a stara się zrozumieć jak polityczne zaniechania, od których Holandia odcinała się od czasów wojny, doprowadziły do ich obecnej sytuacji. Sięga wręcz głębiej, nie skupiając się tylko na Marokańczykach czy Molukańczykach, a poruszając też kwestie imigrantów z Surinamu czy byłej Jugosławii, ze szczególnym uwzględnieniem mocno muzułmańskiej Bośni. Bo chociaż prowadzi dyskusje z wieloma muzułmanami, to właśnie w islamie dopatruje się największych głównej przyczyny załamania holenderskiej otwartości i wielokulturowości. Szczególnie w różnicach między kulturą świata islamskiego a europejskiego i braku zrozumienia jednej dla drugiej.

„Śmierć w Amsterdamie” to zgrabne połączenie dziennikarskich faktów z językiem kojarzącym się z najlepszymi powieściami sensacyjnymi; mariaż literackiego reportażu z niemal naukowym sprawozdaniem z innego kraju. Te połączenia sprawiają, że jest to lektura trudna, ale poruszana tematyka czyni ją szalenie interesującą. Dzięki niej kolejny raz można zauważyć jak wielkie różnice społeczne i mentalne dzielą Polskę i Holandię, mimo niewielkiej odległości geograficznej i kulturowej. Lektura „Śmierci w Amsterdamie” dodatkowo pozwala zrozumieć co tak naprawdę dzieje się w sercu Europy i dlaczego sytuacja, w której znajduje się nasz kontynent, jest trudna, jeśli nie niemożliwa do opanowania bez podsycania wzajemnych niechęci po obu stronach. Granice tolerancji są bowiem na tyle tylko szerokie, na ile pozwala nasz własny umysł, a żeby zrozumieć wszystkich, trzeba zrozumieć najpierw jednostkę. Nigdy odwrotnie.

Po bardziej szczegółową recenzję zapraszam do siebie - https://kulturalnynihilista.pl/smierc-w-amsterdamie-zabojstwo-theo-van-gogha-i-granice-tolerancji-ian-buruma-holandia-cz-10/

Historię XX-wiecznego, postkolonialnego i powojennego spadku Holendrów, opisuje Ian Buruma w swojej książce „Śmierć w Amsterdamie. Zabójstwo Theo van Gogha i granice tolerancji”. Z chirurgiczną wręcz precyzją rozbiera społeczeństwo holenderskie ostatnich lat, analizując kluczowe wydarzenia i postacie, które przyczyniły się (lub przeciwnie) do pewnych wydarzeń. Buruma...

Jeśli ktoś chce rozszerzyć sobie światopogląd, jest to idealna pozycja. Buruma przybliża w niej rozterki mieszkańców Niderlandów, tak odmienne od naszych, głównie pod kątem problemów migracyjnych ludności ze świata islamu. Ponadto czyni to niezwykle swobodnym i żywym językiem, z przytaczaniem rozmów z wieloma osobami bezpośrednio zaangażowanymi w sprawy, o których opowiada.

Jeśli ktoś chce rozszerzyć sobie światopogląd, jest to idealna pozycja. Buruma przybliża w niej rozterki mieszkańców Niderlandów, tak odmienne od naszych, głównie pod kątem problemów migracyjnych ludności ze świata islamu. Ponadto czyni to niezwykle swobodnym i żywym językiem, z przytaczaniem rozmów z wieloma osobami bezpośrednio zaangażowanymi w sprawy, o których opowiada.

Trafna diagnoza głównych problemów niderlandzkiego społeczeństwa początku XXI w.

Trafna diagnoza głównych problemów niderlandzkiego społeczeństwa początku XXI w.