Określenie kino europejskie ma jednakże wiele znaczeń, lecz najpoważniejsze z nich oznacza po prostu kino anie-amerykańskie’‘, czy raczej anie-hollywoodzkie’‘. Kino hollywoodzkie kojarzy się głównie z dynamicznym kinem akcji, przygody, rozrywki. Miloś Forman, który od dziesiątków lat tworzy za Oceanem, powiada: aW amerykańskich filmach rozrywka jest na pierwszym miejscu, zaś badanie duszy ludzkiej dopiero na drugim, w kinie europejskim mamy sytuację odwrotną’‘. Jest to kino myśli, intelektu, głęboko sięgające do wnętrza człowieka, oddające to, co nazywamy abólem istnienia’‘. Nie trzyma się kurczowo ustalonych reguł opowiadania (początek-środek-koniec--momenty zwrotne),a także typowego dla hollywoodzkiej afabryki snów’‘ happy endu, lecz szuka (nieraz po omacku) rozwiązań oryginalnych, pozwalających zgłębiać tajemnice ludzkiej egzystencji, a także meandry chaotycznej rzeczywistości społecznej. Stać je na improwizację, na odrobinę tak potrzebnego w sztuce szaleństwa, a nawet również dziś na tworzenie manifestów artystycznych, czego przykładem duńska aDogma’‘.