Pomimo istnienia tysięcy publikacji poświęconych rozwojowi uzbrojenia w
Trzeciej Rzeszy, wciąż pozostaje w historiografii luka w postaci prac
nad arsenałami, które mogłyby skierować wojnę na nowe tory, a zwyczajnie
nie zostały użyte, względnie nie trafiły do masowej produkcji. Hitler
miał, bowiem w swoim zasięgu poważne atuty, z których istnienia nie
zawsze zdawał sobie sprawę.





W wielu przypadkach zwycięstwo było dosłownie o włos, jak w przypadku
walk pod Moskwą, czy opisanego w książce opanowania Kaukazu. W tym
ostatnim przypadku wyjście w kierunku Bliskiego Wschodu było tylko
kwestią zapewnienia Wermachtowi odpowiednich możliwości logistycznych.
Inne rodzaje broni, takie jak np. śmigłowce, mogły chociażby
zrewolucjonizować walkę na morzu… Niewykorzystanych atutów było jednak
znacznie więcej. Szersze ich wyliczenie stanowi spis treści. Wbrew
pozorom, nie zawsze była to tylko kwestia zdolności produkcyjnych. Nawet
optymalne użycie arsenałów już istniejących miałoby bowiem często wielki
wpływ – jak np. przyjecie gospodarczej koncepcji prowadzenia wojny,
które z łatwością doprowadziłoby do sparaliżowania radzieckiego
przemysłu ciężkiego.