Nie ma to jak klasycy!
Przeczytałam „Baryłeczkę” G. de Maupassanta i zadumałam się nad ponadczasowością tego opowiadania, które ostro uderza w hipokryzję i zakłamanie oraz fałszywe poczucie wyższości warstw uprzywilejowanych nad zwykłymi ludźmi. Francuskiemu realiście, który tworzył w II połowie XIX wieku udało się po mistrzowsku w niewielkiej formie przedstawić społeczeństwo w pigułce i relacje między przedstawicielami różnych klas. I mimo że akcja toczy się w latach 70. XIX wieku to fabuła w niczym się nie zestarzała, co świadczy o wyjątkowej wartości tego utworu.
Bohaterką jest Elżbieta Rousset, prostytutka, zwana Baryłeczką ze względu na jej tuszę. Wraz z dziewięciorgiem pasażerów podczas okupacji pruskiej we Francji ucieka dyliżansem z Rouen do Hawru. Podróż bohaterów staje się dla autora okazją do zaprezentowania zachowań ludzkich wynikających z trudnej sytuacji, w jakiej się znaleźli. Okazuje się, że szlachetne pochodzenie nie łączy się ze szlachetnością i szacunkiem dla drugiego człowieka, a przynależność do stanu duchownego z miłosierdziem i zrozumieniem cudzych ułomności. Paradoksalnie ta, która otoczona jest pogardą z racji swojej profesji, okazuje się być jedyną szczerą i szlachetną osobą.
Wyjątkowość tego opowiadania wynika też ze sposobu, w jaki Maupassant maluje portrety swoich bohaterów. Robi to subtelnie, pokazując ich w konkretnych sytuacjach i pozwalając czytelnikom na ocenę postaw kolejnych postaci. Dyliżans i zajazd stają się scenami, na których, jak w teatrze, obserwujemy poszczególne osoby i budujemy ich wizerunki z okruchów informacji. A ostatnia scena uderza nas jak obuchem. Okazuje się, że niezależnie od okoliczności człowiek jest samotny, bo życie w społeczeństwie opiera się na egoizmie, braku współczucia i wykorzystywaniu słabszych.
„Baryłeczka” to mądra lekcja człowieczeństwa, podana w eleganckiej formie. Warto ją przeczytać nie tylko dla uniwersalnego przesłania, ale i dla przyjemności obcowania z Literaturą (przez wielkie L). Szczerze polecam wielbicielom klasyki.

Nie ma to jak klasycy!
Przeczytałam „Baryłeczkę” G. de Maupassanta i zadumałam się nad ponadczasowością tego opowiadania, które ostro uderza w hipokryzję i zakłamanie oraz fałszywe poczucie wyższości warstw uprzywilejowanych nad zwykłymi ludźmi. Francuskiemu realiście, który tworzył w II połowie XIX wieku udało się po mistrzowsku w niewielkiej formie przedstawić...