Kto powiedział, że książki o budowie są tylko dla chłopaków? Dobrze pamiętam, że swego czasu ulubioną bajką mojej młodszej siostry był Bob Budowniczy, a moje marzenie z dzieciństwa o jeżdżeniu walcem po dziś dzień nie zostało jeszcze spełnione i wciąż nad tym ubolewam. Dlatego moja Maj na pewno nie usłyszy ode mnie, że jakaś interesująca dziedzina jest „tylko dla chłopaków”.

Nasze osiedle jest w ostatnich latach mocno rozbudowywane i od jakiegoś czasu, codziennie rano po zrobieniu tacie „papa” przez okienko, oglądamy robotników zmierzających naszą ulicą w kierunku placu budowy i najróżniejsze maszyny, które krążą wokół powstających bloków i domków jednorodzinnych. Im pojazd większy i dziwniejszy, tym Bobasa bardziej się cieszy. Betoniarka i wywrotka zupełnie zdeklasowały śmieciarkę i wóz strażacki na majowej liście ulubionych ciężarówek. A na barkach mamy spoczęło trudne zadanie nazywania wszystkich tych cudów techniki i tłumaczenia ich funkcji. Musiałam zatem przypomnieć sobie, że koparka i spychacz to dwie zupełnie różne rzeczy. Zaczęłam zatem rozglądać się za dziecięcą literaturą, która mogłaby udzielić mi wsparcia i tak oto trafiłam na cudowną w swojej prostocie serię kartonówek Taro Miury „Pracujące pojazdy”. Po głębszej analizie doszłam do wniosku, że najbardziej podpasuje nam książeczka „Zostaw to mnie”, której bohaterami są koparka, wywrotka, ładowarka, holownik, dźwig i ciężarówka, ale na serię składają się jeszcze pozycje „Czy dosięgnie?” i „Hej, ho!”.

„Zostaw to mnie” jest nieskomplikowaną historią o współpracy. Każdy z sympatycznych, kolorowych pojazdów ma do spełnienia określoną funkcję, po czym prosi kolejną maszynę o pomoc w dalszej czynności. Koparka nabiera szuflą ziemię, i prosi wywrotkę o zawiezienie jej. „Zostaw to mnie!” odpowiada wywrotka i kontynuuje pracę. Przejrzysta, niemalże minimalistyczna koncepcja japońskiego autora tłumaczy najmłodszym ideę działania poszczególnych pojazdów i sens pracy w grupie.

Twarde kartonowe strony, czytelne, kolorowe obrazki na białym tle i proste historyjki o wspólnym rozwiązywaniu problemów i fascynująca tematyka to cechy, za które bardzo lubimy tą książeczkę.

Kto powiedział, że książki o budowie są tylko dla chłopaków? Dobrze pamiętam, że swego czasu ulubioną bajką mojej młodszej siostry był Bob Budowniczy, a moje marzenie z dzieciństwa o jeżdżeniu walcem po dziś dzień nie zostało jeszcze spełnione i wciąż nad tym ubolewam. Dlatego moja Maj na pewno nie usłyszy ode mnie, że jakaś interesująca dziedzina jest „tylko dla...

Najmłodszy w rodzinie wybrał sobie w bibliotece trzy książki. "Hej ho!", "Czy dosięgnie?" i "Zostaw to mnie".
Po ostatniej książce innego autora ale podobnego wydźwięku zaczynam stwierdzać że czasem dzieciom nie jest potrzebna opowieść, potrzebują aby móc aktywnie uczestniczyć w czytaniu, a w tych książkach tak jest. Ty rodzicu czytasz jedną stronę typu "koparka powiedziała - wywrotko zawieź ziemię " a na następnej stronie jest wywrotka i tekst "Zostaw to mnie" Tak przechodzimy przez całą książkę ktoś kogoś o coś prosi a tamten przy wykonywaniu czynności krzyczy "Zostaw to mnie" Obaj moi chłopcy i ten trzy latek i ten pięciolatek dziarsko krzyczą przy kolejnych stronach "Zostaw to mnie"
Myślę że książki miały uczyć współpracy przy "zostaw to mnie", szacowania wielkości maszyny przy "czy dosięgnie", oraz przeznaczenia różnych maszyn przy "hej ho". Nie jest to jednak super oczywiste a dzieci głownie radują okrzyki które mogą wydawać przy czytaniu. jak dla mnie to już jest plus. Książka która dziecko angażuje to nie byle co

Najmłodszy w rodzinie wybrał sobie w bibliotece trzy książki. "Hej ho!", "Czy dosięgnie?" i "Zostaw to mnie".
Po ostatniej książce innego autora ale podobnego wydźwięku zaczynam stwierdzać że czasem dzieciom nie jest potrzebna opowieść, potrzebują aby móc aktywnie uczestniczyć w czytaniu, a w tych książkach tak jest. Ty rodzicu czytasz jedną stronę typu "koparka powiedziała...

Ulubione dla Małych miłośników placu budowy.Geniusz tkwi w prostocie przekazu.Nadal czytamy.

Ulubione dla Małych miłośników placu budowy.Geniusz tkwi w prostocie przekazu.Nadal czytamy.