Przyznam, że książka mi się bardzo podobała. Myślę, że Michel Rouche chciał, by czytelnik zanurzył się w opowieści, dlatego rozpoczął ją od samych zalążków w plemionach germańskich. Formułuje też całkiem ciekawe teorie, jak uznawanie kobiety w społeczeństwach germańskich za „brzuch dynastii” i matriarchatu u ludów koczowniczych. Skupienie się na postaciach świętych, może wskazywać na poglądy i wyznanie autora. Sama książka wydaje się też nie tyle biografią sławnego króla, co po prostu wczesną historią Francji, ocierającą się może trochę o mit, ale wzniosły, mit-legendę. Bardzo dobrze się to czytało. Jak najbardziej więc polecam.

Przyznam, że książka mi się bardzo podobała. Myślę, że Michel Rouche chciał, by czytelnik zanurzył się w opowieści, dlatego rozpoczął ją od samych zalążków w plemionach germańskich. Formułuje też całkiem ciekawe teorie, jak uznawanie kobiety w społeczeństwach germańskich za „brzuch dynastii” i matriarchatu u ludów koczowniczych. Skupienie się na postaciach świętych, może...

O Chlodwigu w szkołach mówi się tyle co kot napłakał, ot, że się ochrzcił i dał podwaliny pod Królestwo Franków. Rouche zabiera nas w podróż po świecie dynamicznych zmian, w których cesarstwo zachodniorzymskie upada, powstają królestwa barbarzyńców, a pokonani muszą odnaleźć się w nowych realiach. Faktycznie pozycja jest ciekawa i zawiera ogrom szczegółów, co może trochę wymęczyć. Faktem jest, że oprócz biografii samego Chlodwiga, otrzymujemy sytuację polityczną w tej części Europy. Myślę, że warto do niej zajrzeć, zwłaszcza gdy ciekawi nas okres IV-VI wieku ;)

O Chlodwigu w szkołach mówi się tyle co kot napłakał, ot, że się ochrzcił i dał podwaliny pod Królestwo Franków. Rouche zabiera nas w podróż po świecie dynamicznych zmian, w których cesarstwo zachodniorzymskie upada, powstają królestwa barbarzyńców, a pokonani muszą odnaleźć się w nowych realiach. Faktycznie pozycja jest ciekawa i zawiera ogrom szczegółów, co może trochę...

To jest bodajże pierwsza książka historyczna, która mnie przerosła -- nic albo niewiele zrozumiałem z tego co autor napisał.

Ciekawe czasy, bo to okres rozpadania się Rzymu (jako strefy wpływów) i świt bytów "narodowych" (wiem, to ahistoryczne określenie).To już z definicji rodzi problem, bo mamy mnogość imion wodzów, królów, których z dziecka nazywano wg jednego wzorca -- Genzeryk, Atanaryk, Teuderyk, Euryk, Gunderyk, Chilperyk, ooooo rany... a to zaledwie kilka postaci. Nie opanowałem tego, szum w głowie i tyle.

Drugie dołożył autor prezentując aż trzy biedne mapki na końcu książki. Przy takiej wielości plemion, wodzów, wojen i lokalnych ruchawek mapa powinna znajdować się przy każdym rozdziale, a najlepiej przy każdej sekcji rozdziału.

W ogólnym zarysie wyłapałem strategiczne decyzje Chlodwiga, ale niuansów co skłaniało go do tych decyzji i co powodowało jego wrogami już nie. Nie ocenię głębiej tej książki, bo mimo, iż ją przeczytałem, mam wrażenie jakbym jej w ogóle nie czytał -- autor równie dobrze mógłby pociąć tekst na wyrazy i zsypać je do worka, do tego stopnia miałem odczucie chaosu podczas lektury.

Osoby, któe znają świetnie ten okres, bądź te które mają fotograficzną pamięć być może skorzystają, ale innym raczej nie polecam -- zbyt ciężki orzech do zgryzienia.

To jest bodajże pierwsza książka historyczna, która mnie przerosła -- nic albo niewiele zrozumiałem z tego co autor napisał.

Ciekawe czasy, bo to okres rozpadania się Rzymu (jako strefy wpływów) i świt bytów "narodowych" (wiem, to ahistoryczne określenie).To już z definicji rodzi problem, bo mamy mnogość imion wodzów, królów, których z dziecka nazywano wg jednego wzorca...