Przeczytałam bo chciałam zobaczyć co będzie po pierwszej części. Było trochę słabiej, zagadka morderstwa mniej wciągająca, ale za to bohaterowie opowieści lepsi. Fajna była ironia, która aż skapywała z każdego zdania oraz przemyślenia detektywa-księgarza-pisarza. Akcja przeplatała się z procesem twórczym jakim jest pisanie książki. Ciekawy zabieg, pisanie książki na bieżąco. Nawiązanie do tego, uwypuklenie prawdy, że wszystko co się robi i mówi już jest gdzieś zapisane, nie da się tego cofnąć ani wymazać.

Przeczytałam bo chciałam zobaczyć co będzie po pierwszej części. Było trochę słabiej, zagadka morderstwa mniej wciągająca, ale za to bohaterowie opowieści lepsi. Fajna była ironia, która aż skapywała z każdego zdania oraz przemyślenia detektywa-księgarza-pisarza. Akcja przeplatała się z procesem twórczym jakim jest pisanie książki. Ciekawy zabieg, pisanie książki na...

Jeśli ktoś, tak jak ja, nie czytałał pierwszej części przygód detektywa-amatora Samuela Espartcie, może czuć się lekko zagubiony. Wkracza się bowiem w świat bardzo zamknięty i niechętny obcym. I nie ważne czy jest się tylko ciekawskim czytelnikiem czy zakochanym w pięknej dziewczynie ,,przywłoką". Szczęśliwie jednak początkowe zagubienie szybko mija a naszą uwagę zajmuje prawdziwe detektywistyczne śledztwo.

Zamkniętą baskijską osadą wstrząsa wiadomość o śmierci pięknej młodej dziewczyny. Znajdują ją martwą za kościołem w ramionach obcego ,,przywłoki", który zostaje okrzykniętym zabójcą i skazany na śmierć. Ta zbrodnia oświeża starą baskijską legendę o pustoszejących nadmorskich cmentarzach. Odtąd to wierzenia będą nadawać ton śledztwu, przywołując coś starszego, mroczniejszego i bardziej nierzeczywistego, budując nastrój grozy i tajemniczości.

,,Pusty cmentarz" to kryminał w konwencji najlepszych klasyków gatunku. Mroczny, trochę duszny, silnie bazujący na pierwotnych wierzeniach i lokalnym folklorze, prezentuje cały wachlarz podejrzanych pomiędzy którymi musi lawirować nasz detektyw. Nie brakuje też szczypty subtelnego humoru. Nie ma tutaj szybkich zwrotów akcji czy radykalnych zawirowań jest za to drobiazgowe, powolne śledztwo, które ma pozwolić uważnemu czytelnikowi na odgadnięcie prawdy. Mnie się to nie udało ale innych zachęcam do podjęcia wyzwania.

Jeśli ktoś, tak jak ja, nie czytałał pierwszej części przygód detektywa-amatora Samuela Espartcie, może czuć się lekko zagubiony. Wkracza się bowiem w świat bardzo zamknięty i niechętny obcym. I nie ważne czy jest się tylko ciekawskim czytelnikiem czy zakochanym w pięknej dziewczynie ,,przywłoką". Szczęśliwie jednak początkowe zagubienie szybko mija a naszą uwagę zajmuje...

Drugi tom cyklu o księgarzu-detektywie okazał się równie interesujący jak pierwszy (dla mnie może nawet ciekawszy, gdyż - w odróżnieniu od pierwszej części - tym razem nie odgadłam, kto jest mordercą i na odsłonięcie prawdy musiałam poczekać do ostatnich stron).

W "Pustym cmentarzu" również, oprócz wątku kryminalnego, pojawiają się motywy autotematyczne i związane z pisaną przez głównego bohatera książką.
Od poprzednich dramatycznych wydarzeń minęły dwa lata, lecz w małej baskijskiej miejscowości niewiele się zmieniło - ludzie nadal żyją plotkami, stanowią zamkniętą społeczność, wrogo nastawioną do obcych, przywiązują ogromną wagę do tradycji, niepisanych praw i zabobonów.
Szczególnie wyeksponowana zostaje tu baskijska legenda o pośmiertnym życiu dusz - odgrywa ona znaczącą rolę w treści i wprowadza atmosferę baśniowości, ale i grozy.

Akcja niezmiennie trzyma w napięciu, wciąż każąc zastanawiać się nad motywami i sprawcą zabójstwa. Przy okazji na jaw wychodzą i mniejsze grzeszki niektórych bohaterów, na przykład młodego duchownego.

Całość napisana jest zgrabnie, z polotem, momentami do głosu dochodzi lekkie poczucie humoru, które zręcznie komponuje się z poważną tematyką.

Bardzo polubiłam głównego bohatera - księgarza, detektywa i początkującego pisarza, zwolennika realizmu i mimetyzmu, miłośnika klasycznych czarnych kryminałów spod znaku Chandlera. Do gustu przypadła mi także atmosfera oraz forma cyklu, więc mam nadzieję, że wkrótce ukażą się jego kolejne części.

Drugi tom cyklu o księgarzu-detektywie okazał się równie interesujący jak pierwszy (dla mnie może nawet ciekawszy, gdyż - w odróżnieniu od pierwszej części - tym razem nie odgadłam, kto jest mordercą i na odsłonięcie prawdy musiałam poczekać do ostatnich stron).

W "Pustym cmentarzu" również, oprócz wątku kryminalnego, pojawiają się motywy autotematyczne i związane z...

Postanowiłam przeczytać tę książkę ze względu na jej tematykę - tajemnicze zabójstwo. Według mnie ten nurt powieści ukazuje, jak zdolnym i ambitnym człowiekiem jest pisarz, ponieważ spisanie skomplikowanych działań śledczych i motywów oraz nakreślenie ciekawych postaci, biorących udział w tych wydarzeniach, nie jest łatwe.
Autor - Ramiro Pinilla - był (zmarł w 2014 roku) jednym z najważniejszych baskijskich pisarzy, który napisał ponad dwadzieścia powieści, za które otrzymał wiele nagród.

Akcja książki rozgrywa się w małym miasteczku - Getxo, w czasach powojennych. Atmosfera po reżimie nie do końca opuściła dusze mieszkańców. W trakcie odpustowej zabawy, w dzień świętego Baskarda, mieszkańcy odkrywają zwłoki przepięknej Anari. Młoda dziewczyna była zakochana w mieszkańcu obcej "cywilizacji" zza rzeki, którego widziano nad jej zwłokami. To staje się głównym powodem do oskarżenia młodzieńca o morderstwo. Tymczasem do biblioteki Sancha Bordaberriego, nazywanego na potrzebę śledztwa Samuelem Espartą, przychodzą chłopcy, którzy proponują zapłatę bibliotekarzowi w zamian za uniewinnienie swojego przyjaciela. Esparta, zaciekawiony tą sprawą, zaczyna zbierać dowody. Po pewnym czasie wszystko komplikuje komisarz policji od generała Franco, który dostał zlecenie poprowadzenia swojego dochodzenia w tej sprawie. Dodatkowo wiejska legenda o pośmiertnej wędrówce ukochanych z nadmorskich cmentarzy napędza akcję śledztwa...
Fabuła książki jest bardzo skomplikowana i trudna do zrozumienia. Można znaleźć wątki, które rozumie się dopiero po dokładnym przewertowaniu historii Hiszpanii. Mimo to zakończenie książki jest zaskakujące i zapadające w pamięci. Jeden z lepszych kryminałów, jakie czytałam.
Powieść nie jest długa, tylko 259 stron, jednak złożone i długie wypowiedzi bohaterów mogą przedłużać czas czytania. Rozdziały są w miarę długie, a czcionka średniej wielkości. W dodatku okładka książki jest zachwycająca i zachęca do zatopienia się w jej treści.
"Pusty cmentarz" polecam absolutnym wielbicielom kryminałów i powieści śledczych. Książka godna polecenia!

Kadża

Recenzja dostępna na naszym blogu: http://library1gim.blogspot.com/

Postanowiłam przeczytać tę książkę ze względu na jej tematykę - tajemnicze zabójstwo. Według mnie ten nurt powieści ukazuje, jak zdolnym i ambitnym człowiekiem jest pisarz, ponieważ spisanie skomplikowanych działań śledczych i motywów oraz nakreślenie ciekawych postaci, biorących udział w tych wydarzeniach, nie jest łatwe.
Autor - Ramiro Pinilla - był (zmarł w 2014 roku)...

Ciekawa, szybko się czyta, nie odgałam kto zabił piękną Anari - wszystko co potrzeba na zimowe wieczory pod kocem. Zaczęłam od drugiego tomu, lecz zapewne sięgnę po pierwszy.

Ciekawa, szybko się czyta, nie odgałam kto zabił piękną Anari - wszystko co potrzeba na zimowe wieczory pod kocem. Zaczęłam od drugiego tomu, lecz zapewne sięgnę po pierwszy.

Strasznie nudna fabuła, odpuściłam 50 stron przed końcem kompletnie nie zainteresowana tym, kto był mordercą.

Strasznie nudna fabuła, odpuściłam 50 stron przed końcem kompletnie nie zainteresowana tym, kto był mordercą.