Jeffery Deaver to autor solidnych, dobrze napisanych kryminałów i właściwie spokojnie można go czytać w ciemno. Tak jest też z "Paniką", która zaskakuje do końca i trzyma w napięciu.

Jeffery Deaver to autor solidnych, dobrze napisanych kryminałów i właściwie spokojnie można go czytać w ciemno. Tak jest też z "Paniką", która zaskakuje do końca i trzyma w napięciu.

audio - kiepski lektor (jak dla mnie)
Pomysł na przestępstwo bardzo oryginalny ale akcja trochę przekombinowana i stąd zapewne dłużyzny.
Jasny punkt to kobieta, agentka, piękna i inteligentna, która oczywiście rozwiązuje ten galimatias.

audio - kiepski lektor (jak dla mnie)
Pomysł na przestępstwo bardzo oryginalny ale akcja trochę przekombinowana i stąd zapewne dłużyzny.
Jasny punkt to kobieta, agentka, piękna i inteligentna, która oczywiście rozwiązuje ten galimatias.

Jeffery Deaver ustawił sam sobie wysoko poprzeczkę cyklem o Linkolnie Rhyme'ie. By może stąd moje rozczarownie tą książką. Ot taki sobie kryminał z sympatyczną główną bohaterką. Może czas zrobić sobie przerwę z książkami tego autora.

Jeffery Deaver ustawił sam sobie wysoko poprzeczkę cyklem o Linkolnie Rhyme'ie. By może stąd moje rozczarownie tą książką. Ot taki sobie kryminał z sympatyczną główną bohaterką. Może czas zrobić sobie przerwę z książkami tego autora.

Praktycznie każda książka autora to dobra książka. Możemy spodziewać się dobrej akcji, wątku kryminalnego i ciekawych postaci. Panią Dance już znamy z wcześniejszych tomów, więc wiemy co możemy po niej oczekiwać - na pewno rzetelnego śledztwa. Deaver lubi się skupiać na jakimś konkretnym wątku, tu mamy STRACH. Już sam strach może być zabójczy. Ogólnie ciekawie i dobrze się czyta, ale bez fajerwerków.

Praktycznie każda książka autora to dobra książka. Możemy spodziewać się dobrej akcji, wątku kryminalnego i ciekawych postaci. Panią Dance już znamy z wcześniejszych tomów, więc wiemy co możemy po niej oczekiwać - na pewno rzetelnego śledztwa. Deaver lubi się skupiać na jakimś konkretnym wątku, tu mamy STRACH. Już sam strach może być zabójczy. Ogólnie ciekawie i dobrze się...

To kolejny cykl autorstwa Jeffery Deaver`a. Czytałam już serię o Rhyme i bardzo pozytywnie ją oceniłam. Głowna bohaterka tej serii - Kathy Dance pojawia się tam gościnnie i nawet czytając tamtą serię pomyślałam, że ta akurat bohaterka jest fajna i szkoda, że jej tak mało w powieściach. Po czym okazało się, że jej akurat autor poświęcił osobną serię - więc miałam miła niespodziankę.
Główna bohaterka to policjantka, więc autor część wątków pobocznych przeznaczył na przedstawienie pracy w policji, szowinizmu, trudności, z jakimi borykają się kobiety w mundurach.
Do tego akcja wymusza nawiązywanie do kwestii psychologicznych, bohaterka stosuje analizę zachowania podejrzanych. Zdecydowanie wciągnęła mnie ta seria i bardzo ją polecam!

To kolejny cykl autorstwa Jeffery Deaver`a. Czytałam już serię o Rhyme i bardzo pozytywnie ją oceniłam. Głowna bohaterka tej serii - Kathy Dance pojawia się tam gościnnie i nawet czytając tamtą serię pomyślałam, że ta akurat bohaterka jest fajna i szkoda, że jej tak mało w powieściach. Po czym okazało się, że jej akurat autor poświęcił osobną serię - więc miałam miła...

Autora znałem na razie wyłącznie z cyklu o Lincolnie Rhymie, który to cykl jest naprawdę solidny.
„Panika” rozbudziła więc moje nadzieje. Przyznaję, pomysł całkiem ciekawy, ale sama powieść mnie nie powaliła. Być może źle się stało, że zacząłem od czwartego tomu i dlatego nie do końca umiałem wczuć się w klimat.
Może kiedyś sięgnę po pozostałe części. Sześć gwiazdek to tylko z sympatii do autora.

Autora znałem na razie wyłącznie z cyklu o Lincolnie Rhymie, który to cykl jest naprawdę solidny.
„Panika” rozbudziła więc moje nadzieje. Przyznaję, pomysł całkiem ciekawy, ale sama powieść mnie nie powaliła. Być może źle się stało, że zacząłem od czwartego tomu i dlatego nie do końca umiałem wczuć się w klimat.
Może kiedyś sięgnę po pozostałe części. Sześć gwiazdek to...

Książka byłaby zdecydowanie lepsza, gdyby autor zdecydował się skupić uwagę na jednym wątku. Niestety do samego końca przeplatał kilka z nich, przez co nieustannie towarzyszyło mi uczucie zagubienia i wszechobecnego chaosu. Gdyby tego było mało, Deaver postanowił szerzej wprowadzić czytelnika w sprawy osobiste głównej bohaterki. Dla mnie było tego po prostu za dużo i koniec końców tytuł ten nie pozostanie przeze mnie zapamiętany jako udany.

Książka byłaby zdecydowanie lepsza, gdyby autor zdecydował się skupić uwagę na jednym wątku. Niestety do samego końca przeplatał kilka z nich, przez co nieustannie towarzyszyło mi uczucie zagubienia i wszechobecnego chaosu. Gdyby tego było mało, Deaver postanowił szerzej wprowadzić czytelnika w sprawy osobiste głównej bohaterki. Dla mnie było tego po prostu za dużo i koniec...

Pierwsze karty. Na wyprawie matki i nastoletniej córki na koncert boysbandu w kameralnym klubie najważniejsze dla matki jest sprawdzenie na samym początku, przed występem, warunków bezpieczeństwa, w tym wyjść ewakuacyjnych. Albo ma traumę z przeszłości albo przewiduje przyszłość. Zobaczymy. Zawsze trochę mnie dziwi gdy przestępcy poza swoimi głównymi celami zbrodni wdają się w osobiste rozgrywki że śledczymi i podziwiam jak łatwo - w wersjach autorów uzyskują o nich najbardziej osobiste informacje. Trochę niezrozumiałe jest czemu wewnętrzny imperatyw zbrodni u tego przestępcy nazwano akurat Płodem, bardziej sensowny byłby pierwszy z brzegu Demon lub coś w tym stylu. No i przyczynek ze stron końcowych - szalone internetowe gry młodzieży typu "Zabij wszystko co się rusza" znakomicie mogą kształtować przyszłych psychopatów wcielających je w prawdziwym życiu. Dodać jeszcze trzeba wątek snuff - przypomnienie problemu wręcz obrzydliwego ale jednak istniejącego naprawdę. Poza tym czyta się naprawdę dobrze, udziwnień niewiele. Dobry kanon.

Pierwsze karty. Na wyprawie matki i nastoletniej córki na koncert boysbandu w kameralnym klubie najważniejsze dla matki jest sprawdzenie na samym początku, przed występem, warunków bezpieczeństwa, w tym wyjść ewakuacyjnych. Albo ma traumę z przeszłości albo przewiduje przyszłość. Zobaczymy. Zawsze trochę mnie dziwi gdy przestępcy poza swoimi głównymi celami zbrodni wdają...

To było moje pierwsze zetknięcie z tą serią i z tym autorem. Zdaję sobie sprawę, że "Panika" nie jest pierwszą częścią cyklu, ale liczyłam na to, że skoro każda część opowiada inną historię, to nie przeszkodzi mi to w czytaniu. I nie pomyliłam się.
W książce pojawiają się wątki z życia prywatnego Dance, ale wszystkie zostają przez autora wyjaśnione. Nieznajomość poprzednich tomów wcale mi nie przeszkadzała.
Historia wciągnęła mnie właściwie od pierwszej strony i przez cały czas trzymała w napięciu. Autor doskonale wiedział, w którym miejscu zakończyć rozdział, gdzie urwać wątek jednego bohatera i powrócić do drugiego. Nie wiem, ile razy podczas czytania mówiłam sobie, że "to ostatni rozdział i idę spać", a później czytałam o czymś, co sprawiało, że zdecydowanie nie mogłam wtedy odłożyć książki.
Bardzo polubiłam postać Kathryn, ale także Jon'a (dlatego trochę szkoda mi tej końcówki). Podobał mi się także sposób, w jaki został wykreowany czarny charakter tej książki.
Polecam tę książkę osobom, które lubią trzymające w napięciu kryminały, bo ja się nie zawiodłam. I teraz wiem, że chętnie przeczytam o wcześniejszych akcjach agentki Dance, kiedy tylko znów otworzą biblioteki!

To było moje pierwsze zetknięcie z tą serią i z tym autorem. Zdaję sobie sprawę, że "Panika" nie jest pierwszą częścią cyklu, ale liczyłam na to, że skoro każda część opowiada inną historię, to nie przeszkodzi mi to w czytaniu. I nie pomyliłam się.
W książce pojawiają się wątki z życia prywatnego Dance, ale wszystkie zostają przez autora wyjaśnione. Nieznajomość poprzednich...

Książkę przeczytałam szybko i sprawnie, czytało się bardzo gładko. Fabuła też była ciekawa, ale chyba przytłoczyła mnie ilość intryg i spraw do rozwiązania, które niby trzymały czytelnika w ciągłym zaciekawieniu, ale ich rozwiązanie było zbyt "happy-endowe", mimo że lubię happy endy. No i zakończenie tej części... Rozczarowałam się i główną bohaterką, i ogólnym zakończeniem tej książki. I chyba autor zapomniał do końca pociągnąć wątek głównego podejrzanego albo ja nie umiem czytać. Gdyby nie to zakończenie pewnie mogłabym dać nawet 8. Mimo wszystko - warto przeczytać, bo sama w sobie książka jest przyjemna do przeczytania i fabuła "oddaje".

Książkę przeczytałam szybko i sprawnie, czytało się bardzo gładko. Fabuła też była ciekawa, ale chyba przytłoczyła mnie ilość intryg i spraw do rozwiązania, które niby trzymały czytelnika w ciągłym zaciekawieniu, ale ich rozwiązanie było zbyt "happy-endowe", mimo że lubię happy endy. No i zakończenie tej części... Rozczarowałam się i główną bohaterką, i ogólnym zakończeniem...