brawurowy detektyw wychowujący samotnie córkę ,ciekawa intryga ,zemsta po latach.

brawurowy detektyw wychowujący samotnie córkę ,ciekawa intryga ,zemsta po latach.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i całkiem udane. Książka ciekawa, lekko napisana, są tajemnice i zagadki. Bardzo przypadł mi do gustu nietuzinkowy, sympatyczny detektyw, który odbiega od typowego twardziela często spotykanego w innych kryminałach. Z pewnością sięgnę po kolejne części. I oczywiście polecam 🙂

To moje pierwsze spotkanie z autorem i całkiem udane. Książka ciekawa, lekko napisana, są tajemnice i zagadki. Bardzo przypadł mi do gustu nietuzinkowy, sympatyczny detektyw, który odbiega od typowego twardziela często spotykanego w innych kryminałach. Z pewnością sięgnę po kolejne części. I oczywiście polecam 🙂

Ależ to bzdurne! Policja metropolitarna a zachowują się jak banda kretynów nijak nie łącząc faktów, Wolfe wychowuje samotnie 5-latkę i psa pracując na cały etat w policji (!) i łażąc sobie na zajęcia z boksu (taka mało wymagająca na córka, co nie?) a poza tym plącząc się bez sensu po okolicy. Ten moment gdy zupełnie od czapy idzie czytać stary list Kuby Rozpruwacza...! Tak, to był szczyt. Ale nie ma co się wiele po nim spodziewać: to ten typ 'noir' policjanta, który nie daje sobie przemówić do rozsądku, przecież zawsze wie lepiej. Dzięki jego cudownym zagrywkom zabiło się dwóch osobników, w tym jeden pedofil, no talent, nic tylko talent! W ogóle praca policji w tym kryminale to są jakieś kpiny...
Ogromny zawód. Co za zmarnowany potencjał.

Ależ to bzdurne! Policja metropolitarna a zachowują się jak banda kretynów nijak nie łącząc faktów, Wolfe wychowuje samotnie 5-latkę i psa pracując na cały etat w policji (!) i łażąc sobie na zajęcia z boksu (taka mało wymagająca na córka, co nie?) a poza tym plącząc się bez sensu po okolicy. Ten moment gdy zupełnie od czapy idzie czytać stary list Kuby Rozpruwacza...! Tak,...

Dawno nie czytałam tak nudnego kryminału. O ile w ogóle to można nazwać kryminałem. Po kolejne części napewno nie sięgnę. Dwie gwiazdki daję, bo ta książka lepiej sobie poradziła z moimi problemami z zasypianiem jak herbatki ziołowe.

Dawno nie czytałam tak nudnego kryminału. O ile w ogóle to można nazwać kryminałem. Po kolejne części napewno nie sięgnę. Dwie gwiazdki daję, bo ta książka lepiej sobie poradziła z moimi problemami z zasypianiem jak herbatki ziołowe.

Świetna książka. Z zaciekawieniem odkrywałam kolejne części układanki, w której detektyw Max Wolfe musi dociec, kto jest mordercą. Pomimo wskazówek nie domyśliłam się zakończenia i to jest dla mnie duży plus. Styl pisania pana Parsonsa jest przyjemny, mimo tematyki czyta się lekko i sprawnie. Na pewno sięgnę po następne tomy, by poznać dalsze losy detektywa.

Świetna książka. Z zaciekawieniem odkrywałam kolejne części układanki, w której detektyw Max Wolfe musi dociec, kto jest mordercą. Pomimo wskazówek nie domyśliłam się zakończenia i to jest dla mnie duży plus. Styl pisania pana Parsonsa jest przyjemny, mimo tematyki czyta się lekko i sprawnie. Na pewno sięgnę po następne tomy, by poznać dalsze losy detektywa.

Pierwsze moje spotkanie z twórczością Tony'ego Parsonsa i od razu pozytywne zaskoczenie. Niby temat oklepany - opowieść o zemście po latach - ale autor pisze w taki sposób że kartki przewracają się same. Jak na brytyjski kryminał to zbyt często przewija się wątek obyczajowy, a dokładnie prywatne życie detektywa Wolfe'a (strasznie to "skandynawskie"),ale nie jest to zbyt nachalne i da się to przełknąć. Sam detektyw Wolfe zbyt często daje się postrzelić, dźgać nożem tudzież być bitym, co powoduje jego dość częste wizyty w charakterze pacjenta szpitali, ale... Może to jego karma? Wątek kryminalny ciekawy, nie jest rozwleczony, śledztwo postępuje bardzo wiarygodnie. Autor momentami myli czytelnika, ale nie zawsze mu się to udaje. Mocne zakończenie. Ogólnie książka bardzo fajna, idealna na czas urlopowego wypoczynku.

Pierwsze moje spotkanie z twórczością Tony'ego Parsonsa i od razu pozytywne zaskoczenie. Niby temat oklepany - opowieść o zemście po latach - ale autor pisze w taki sposób że kartki przewracają się same. Jak na brytyjski kryminał to zbyt często przewija się wątek obyczajowy, a dokładnie prywatne życie detektywa Wolfe'a (strasznie to "skandynawskie"),ale nie jest to zbyt...

"Krwawa wyliczanka" kolejny thriller owiany tajemnicą, grozą i zagadką. Historia ciekawa, lecz nie wciągająca. Zawiera, jak w każdej książce z tego gatunku: winnego, detektywa i poszkodowanych. Nic nowego, nic nadzwyczajnego.

"Krwawa wyliczanka" kolejny thriller owiany tajemnicą, grozą i zagadką. Historia ciekawa, lecz nie wciągająca. Zawiera, jak w każdej książce z tego gatunku: winnego, detektywa i poszkodowanych. Nic nowego, nic nadzwyczajnego.

Generalnie książka przyjemna i wciągająca, niestety dużym minusem jest to, że autor od samego początku wyjaśnia sprawę, przez co zakończenie staje się oczywiste, a łączenie wątków nie jest tak zaskakującym elementem, a szkoda.

Generalnie książka przyjemna i wciągająca, niestety dużym minusem jest to, że autor od samego początku wyjaśnia sprawę, przez co zakończenie staje się oczywiste, a łączenie wątków nie jest tak zaskakującym elementem, a szkoda.

Bardzo dobry kryminał, wciąga od pierwszych stron. Ciekawa fabuła do tego nietuzinkowa postać głównego bohatera. Polecam!

Bardzo dobry kryminał, wciąga od pierwszych stron. Ciekawa fabuła do tego nietuzinkowa postać głównego bohatera. Polecam!

Kiedy widzę serię kryminalną z policjantem na czele, jaram się niczym pochodnia. Jeżeli dochodzi do tego jeszcze krew w tytule, zachwytów nie ma końca. Niestety mimo moich najszczerszych chęci nie wyszło do końca tak, jak na to liczyłam. A wystarczyło doczytać, że Krwawa wyliczanka to połączenie obyczajówki z kryminałem. Może wtedy moje oczekiwania nie byłyby tak wygórowane.
Siedmiu bogatych uczniów elitarnej szkoły zostaje przyjaciółmi. Mija dwadzieścia lat i nagle po kolei, wszyscy giną w okrutny sposób. Detektyw Mark Wolf wpada na trop zbrodni mimo iż jest nowy w londyńskim wydziale zabójstw. Im więcej ofiar ma zabójca na koncie, tym bardziej czuje się bezkarny. Czy uda się go dopaść w odpowiednim momencie?
Opis brzmiał świetnie. Jak się z nim zaznajomiłam, nie sądziłam, że to może się nie udać. Postać Maxa była fajnie napisana. Samotny ojciec wychowujący córkę - dawno nie spotkałam się z tym motywem. Relację między nimi fajnie się obserwowało. Tego, czego mi zabrakło w historii to dojechania jej na maksa. Ode mnie 5/10. Mam nadzieję, że dwie kolejne części mnie nie zawiodą.

Kiedy widzę serię kryminalną z policjantem na czele, jaram się niczym pochodnia. Jeżeli dochodzi do tego jeszcze krew w tytule, zachwytów nie ma końca. Niestety mimo moich najszczerszych chęci nie wyszło do końca tak, jak na to liczyłam. A wystarczyło doczytać, że Krwawa wyliczanka to połączenie obyczajówki z kryminałem. Może wtedy moje oczekiwania nie byłyby tak...