Opinia dotyczy czterech tomów: Jesień 1152 Tom 1 i 2; Zima 1152 tom 1 i 2

Świat zantropomorfizowanych myszy, a w nim główni bohaterowie czyli członkowie Straży dbający o bezpieczeństwo mysich osiedli. Trochę to przywodzi na myśl dumasowskich muszkieterów. Konotacje te uprawnione są, jak mi się zdaje, w niewielkim stopniu - w granicach ogólnego wrażenia.

Estetycznie rzecz mi się bardzo podoba. Grafiki bywają pomysłowe, ale przede wszystkim dobrze oddają atmosferę pewnego napięcia, niepokoju, czasem grozy, a nawet makabryczności.

Niestety warstwa fabularna jest sporo słabsza. Jesień i Zima to w zasadzie dwie odrębne, zamknięte historie. Pierwsza - Jesień - jest zdecydowanie słabsza i po prostu słaba. Wątki skonstruowane są prostacko, niemal prymitywnie. Postacie, zdarzenia trzymają się kupy na ślinę i taśmę przylepną. Zima, choć wciąż daleka od doskonałości, jest pod tym względem sporo lepsza. Opowieść jest bardziej koherentna, głębsza. Ale to wciąż historia raczej prosta i lichowata. Petersen powinien zostać przy rysowaniu, a do opowieści zatrudnić jakiego sprytnego scenarzystę. Bo jest potencjał. Wymyślony świat jest bardzo pojemny, robi dobre wrażenie i aż się prosi o wykorzystanie, czego niestety tu brakuje.

Grafika: 8/10
Fabuła: Jesień 3/10, Zima 6/10

Opinia dotyczy czterech tomów: Jesień 1152 Tom 1 i 2; Zima 1152 tom 1 i 2

Świat zantropomorfizowanych myszy, a w nim główni bohaterowie czyli członkowie Straży dbający o bezpieczeństwo mysich osiedli. Trochę to przywodzi na myśl dumasowskich muszkieterów. Konotacje te uprawnione są, jak mi się zdaje, w niewielkim stopniu - w granicach ogólnego wrażenia.

Estetycznie rzecz...

Wszystko zmierza do wielkiego finału, który rozstrzygnie, czy uzurpatorowi dzierżącemu czarny topór uda się zawładnąć mysią krainą. A może jednak Gwendolyn, przywódczyni mysiej straży uda się utrzymać władzę w mieście i swoją pozycję wśród podwładnych. Jak zakończy się starcie? Kim jest tajemniczy spiskowiec? Czy strażnikom uda się wpłynąć na los rewolty? Czy Sadie zaniesie wiadomość do Lockhaven na czas? Komiks czyta się szybko, strony przewracają się same, a oczy nie mogą oderwać od pięknej kreski. Dużo się dzieje, jak to już bywa w książkach batalistycznych. Wszystkie wydarzenia są dobrze wyjaśnione, więc nawet młodszy czytelnik nie powinien mieć problemu z nadążaniem za wartkim strumieniem akcji. Lektura naprawdę przyjemna, już sobie zęby ostrzę na kolejny tom.

Wszystko zmierza do wielkiego finału, który rozstrzygnie, czy uzurpatorowi dzierżącemu czarny topór uda się zawładnąć mysią krainą. A może jednak Gwendolyn, przywódczyni mysiej straży uda się utrzymać władzę w mieście i swoją pozycję wśród podwładnych. Jak zakończy się starcie? Kim jest tajemniczy spiskowiec? Czy strażnikom uda się wpłynąć na los rewolty? Czy Sadie zaniesie...

Pierwsza część przygód trzech dzielnych myszy Lieama, Saxona i Kenziego ukazała się w październiku minionego roku. Wydawnictwo zapowiadało, że na następna będziemy czekać najwyżej dwa miesiące. Niestety musieliśmy czekać dłużej, bo aż do lutego. Piszę o tym jedynie w celach informacyjnych, ponieważ ostatecznie nie ma to najmniejszego znaczenia. Liczy się jedynie fakt, że drugi tom właśnie się ukazał.

Jak pamiętamy, a może i nie, dlatego pozwolę sobie przypomnieć, część akcji poprzedniego tomu rozgrywa się w mieście Barkstone. Tam właśnie, ku uciesze gawiedzi, Saxon i Kenzie organizują pokazowy pojedynek, który delikatnie wymyka się spod kontroli – po chwili bohaterzy walczą już całkiem serio. W tym samym czasie trzeci towarzysz udaje się na zwiady i przez przypadek zostaje uznany za poplecznika Topora. Dzięki czemu ma możliwość wglądu w działania mające doprowadzić do upadku Mysiej Straży.

Myślę, że nie zdradzę zbyt wiele, jeśli napiszę, że właściwie część pierwsza, to była jedynie przygrywka, a właściwa akcja rozgrywa się w albumie, który dopiero co trafił do sprzedaży. Powiększa się grupa postaci, których losy czytelnik ma okazję poznać. Pojawia się główny antagonista – Topór, jedynie wspominany w poprzednim tomie.

Pamiętajmy, że opowiada seria to saga fantasy. A tego typu opowieść nie może się obyć bez „magicznego” artefaktu. Oczywiście nie zamierzam zdradzać mocy i właściciela, dość powiedzieć, że dla dalszego rozwoju akcji ma on zasadnicze znaczenie. Wydarzenia przenoszą się do miasta Lackhaven, będącego od wieków siedzibą Mysiej Straży.

Jesień 1152; Tom 2 to dość mroczna opowieść o zdradzie i honorze, w którym akcja toczy się wartko i zaskakująco. Narracja w pierwszej części prowadzona była statycznie, spokojnie, od wydarzenia do wydarzenia. Natomiast teraz znacznie przyspiesza za sprawą dramatycznego oblężenia, szermierskich pojedynków i odwagi bohaterów. Mocno polecam, warto. Pozycja dla wszystkich, niezależnie do wieku.

- - -
całość tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/02/14/rekomendacje-mysia-straz-jesien-1152-tom-2/

Pierwsza część przygód trzech dzielnych myszy Lieama, Saxona i Kenziego ukazała się w październiku minionego roku. Wydawnictwo zapowiadało, że na następna będziemy czekać najwyżej dwa miesiące. Niestety musieliśmy czekać dłużej, bo aż do lutego. Piszę o tym jedynie w celach informacyjnych, ponieważ ostatecznie nie ma to najmniejszego znaczenia. Liczy się jedynie fakt, że...

Znakomity cykl (choc momentami nieco brutalny) - nada sie dla dzieci 10+

Znakomity cykl (choc momentami nieco brutalny) - nada sie dla dzieci 10+

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2812-mysia-straz-jesien-1152-tomy-1-i-2

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2812-mysia-straz-jesien-1152-tomy-1-i-2