Przyznaję, że kompletnie nie rozumiem, po co oceniać tę książkę gwiazdkami (i dlaczego dostała cztery),ani na podstawie jakich kryteriów można by to zrobić, skoro opracowanie zawiera rozprawy około dwudziestu teoretyków literatury i sztuki. Chodzi o wybór konkretnych stanowisk? Wydaje mi się uzasadniony, ponieważ prezentuje całą panoramę dwudziestowiecznej myśli dotyczącej bardzo złożonego problemu, jakim jest korespondencja sztuk i wymienia się tu naprawdę wybitne nazwiska, jak chociażby Ingarden, Tatarkiewicz, Wallis, Jarzębski, Porębski, Markiewicz, Wysłouchowa czy Kowalczykowa. Jeśli komuś nie podoba się więc treść któregoś z artykułów, jakie można rościć pretensje do redakcji tego zbioru? Trudno sobie przecież wyobrazić mówienie o relacjach między sztukami bez wymieniania tych nazwisk. No cóż, nie o tym jednak chciałam napisać.

Wydaje mi się, że każdy, kto zajmował się komparatystyką, wie, jak łatwo można się zgubić w gąszczu teorii, koncepcji i przeróżnych punktów widzenia. Gąszcz to bardzo eufemistyczne określenie. Dlatego zdecydowanie polecam rozpocząć badania od tego tomiszcza i zaoszczędzić mnóstwo czasu na szukanie rozproszonych tekstów. Tu mamy zebrane najważniejsze opracowania i może to być niezły punkt wyjścia do zagłębiania się w temat.

Polecam!

Przyznaję, że kompletnie nie rozumiem, po co oceniać tę książkę gwiazdkami (i dlaczego dostała cztery),ani na podstawie jakich kryteriów można by to zrobić, skoro opracowanie zawiera rozprawy około dwudziestu teoretyków literatury i sztuki. Chodzi o wybór konkretnych stanowisk? Wydaje mi się uzasadniony, ponieważ prezentuje całą panoramę dwudziestowiecznej myśli dotyczącej...