Szalejący reporter

To klasyka reportażu, ale nie tylko dla studentów dziennikarstwa. Każdy kto chce szerzej wgłębić się w historię tego gatunku powinien sięgnąć po EEK. Czytając jego reportaże można też zauważyć, jak bardzo zmienił się ten gatunek.

To klasyka reportażu, ale nie tylko dla studentów dziennikarstwa. Każdy kto chce szerzej wgłębić się w historię tego gatunku powinien sięgnąć po EEK. Czytając jego reportaże można też zauważyć, jak bardzo zmienił się ten gatunek.

Zbiór reportaży pisanych w latach 30-tych XX w. Kilka np. o diamentach albo Monte Carlo ociera się o genialność. Są tak pełne anegdot, nowych informacji, tak kompletne i dające odpowiedź na wszystkie mogące się nasunąć pytania, że 99% współczesnych reporterów wydaje się niedouczonymi leniami bez krzty dociekliwości.
In minus (?) jak u wzorującego się na EE Kischu Kapuścińskiego jest to momentami bardziej literatura piękna ze skłonnością do ubarwiania świata.
Wykrzywia też obraz lewicowość autora. Jej ekonomiczne podłoże w tamtych czasach "dzikiego kapitalizmu" z Europą przypominającą dzisiejszą Azję da się zrozumieć. Późniejsze zachwyty autora nad Stalinowskim ZSRR będą już mocno rażące.

Zbiór reportaży pisanych w latach 30-tych XX w. Kilka np. o diamentach albo Monte Carlo ociera się o genialność. Są tak pełne anegdot, nowych informacji, tak kompletne i dające odpowiedź na wszystkie mogące się nasunąć pytania, że 99% współczesnych reporterów wydaje się niedouczonymi leniami bez krzty dociekliwości.
In minus (?) jak u wzorującego się na EE Kischu...