On nie potrafi nikomu zaufać, więc ona musi zacząć żyć własnym życiem, do czego ich to wszystko zaprowadzi.

On nie potrafi nikomu zaufać, więc ona musi zacząć żyć własnym życiem, do czego ich to wszystko zaprowadzi.

Tu nareszcie wyłania się jakaś historia ale to uproszczona wersja "Fifty Shades of Grey ". Wydania dzielą 3 lata. Nie lubię takiego grafomaństwa. No cóż kasa, kasa...... Szkoda czasu.

Tu nareszcie wyłania się jakaś historia ale to uproszczona wersja "Fifty Shades of Grey ". Wydania dzielą 3 lata. Nie lubię takiego grafomaństwa. No cóż kasa, kasa...... Szkoda czasu.

Choć zabrałam się za tom trzeci serii "Prawo miłości "to rewelacyjną przygodę przeżywałam z ciekawymi i super bohaterami.
Autorka zapewniła mi wspaniałe,fajne emocje towarzyszyły mnie od początku do końca czytania książki.
Dużo seksu,pikanterii i wrażeń niesamowitych dała mi autorka.Pióro autorki bardzo dobre,a styl plastyczny,piękny.
To była dobra rozrywka przyjemne chwile spędzone miałam z książką.
Cudna,świetna to lektura😍,poszukam następnych pozostałych serii w swojej bibliotece i zatracę się w nich❤❤

Choć zabrałam się za tom trzeci serii "Prawo miłości "to rewelacyjną przygodę przeżywałam z ciekawymi i super bohaterami.
Autorka zapewniła mi wspaniałe,fajne emocje towarzyszyły mnie od początku do końca czytania książki.
Dużo seksu,pikanterii i wrażeń niesamowitych dała mi autorka.Pióro autorki bardzo dobre,a styl plastyczny,piękny.
To była dobra rozrywka przyjemne chwile...

Lepsza niż poprzednie części, ale i tak bez szału.

Lepsza niż poprzednie części, ale i tak bez szału.

Fajna książka .
Zdecydowanie najlepsza z całej serii .Sporo przewyższa pzostałe tomy które oceniłam na 4-5 gwiazdek . W końcu coś się działo i dało się to czytać z uśmiechem na ustach .

Fajna książka .
Zdecydowanie najlepsza z całej serii .Sporo przewyższa pzostałe tomy które oceniłam na 4-5 gwiazdek . W końcu coś się działo i dało się to czytać z uśmiechem na ustach .

#6/2022
Super. Skończyła się seria i opowieść, a czytało się ją z zapartym tchem. Oczywiście happy end jest najlepszy. Polecam

#6/2022
Super. Skończyła się seria i opowieść, a czytało się ją z zapartym tchem. Oczywiście happy end jest najlepszy. Polecam

Mam za sobą całą serię "Domniemania niewinności" i czuję w swoim czytelniczym sercu coś na wzór pustki.

Przeczytałam wszystko od deski do deski, niemal jednym tchem. Chłonęłam fabułę wszystkimi zmysłami, emocje bohaterów czułam tak wyraźnie jakby były moimi. Przeżywałam z nimi ich upadki, roniąc nawet łezkę i cieszyłam się z ich drobnych sukcesów czy uroczych przepychanek.

Autorka stworzyła naprawdę dobrą historię. Fundując czytelnikom niesamowity emocjonalny rollercoaster. Wciąż czuję ten ucisk w żołądku, gdy niemal z zapartym tchem czytałam kolejne zdania.

Przyznaję szczerze z ręką na sercu, że niespodziewałam się po tej książce aż takiej zagmatwanej (w sensie pozytywnym zagmatwanej. Mam na myśli to, że ta książka naprawdę ma w sobie sporo treści i przekazu) fabuły, tak emocjonującej akcji i tak świetnie stworzonych bohaterów.

Ponadto jestem miło zaskoczona tym, że przeczytałam całą serię i się nie zanudziłam. Niejednokrotnie zdarzało mi się, że czytałam książki gdzie pierwsza była naprawdę świetna a jej kontynuacja była totalną pomyłka, pisaną jakby na siłę. To najgorsze co autor może zrobić. Ale tutaj autorka odwaliła kawał dobrej roboty.

W tych książkach poruszyła wiele trudnych tematów. Pokazała, że niestety nie ma czegoś takiego jak limit na nieszczęście. Można zostać zranionym wiele razy, jak na przykład Andrew. Został zdradzony przez żonę i najlepszego przyjaciela, oskarżono go o wiele rzeczy, których nigdy się nie dopuścił, stracił reputację, firmę, wizerunek, ale co najgorsze, odebrano mu to co najważniejsze w jego życiu - córeczkę, a gdy w końcu po wielu miesiącach walki mógł ją odzyskać, stracił ją bezpowrotnie, co mi złamało serce.

Whitney w subtelny, nieprzesadzony ale naszpikowany emocjami sposób, pokazała nam jak ze szczęśliwego człowieka, który miał wszystko, Andrew stał się wrakiem człowieka i zimnym, nieczułym draniem, który zraził się do kobiet i związków tak bardzo aby nie chcieć dać żadnej z nich niczego więcej niż "jedna kolacja, jedna noc, zero powtórek".
A później stopniowo budowała napięcie, stawiając przed nim Aubrey, która wbrew jego woli zaczęła wkradać się w jego myśli, i mimo wszelkich zawirowań, kłamstw, niedomówień i kłótni, w końcu skradła mu serce, czego przyznania bardzo się bał.

Aubrey też nie miała lekkiego życia. Jej rodzice totalnie ignorowali jej marzenia, pasję do baletu i wszystko co było dla niej ważne, na pierwszym miejscu stawiając swoją pracę i zawodowe przedsięwzięcia, zakładając, że ich córka musi się im podporządkować.

To była naprawdę świetna historia. Trochę śmiechu, trochę smutku, trochę ognia, kilka łez. Niesamowita historia pokazująca, że czasem bardzo, mimo naszego uporu, strachu i uników, potrzebujemy drugiej osoby u boku, która samą swoją obecnością uciszy nasze demony przeszłości. Takie jest prawo miłości. ❤️

Polubiłam Andrew i Aubrey. Nie! Ja ich pokochałam. Za to wszystko co działo się w ich głowach i między nimi. Za całą ich osobowość. Za to jacy byli i jak o siebie walczyli, albo jak się unikali myśląc, że tak będzie lepiej. Było w nich coś pociągającego i poruszającego, coś zachwycającego i zasmucającego.

Wiem, że ta książka nie dostanie Nobla
ale totalnie mnie to nie obchodzi, bo dla mnie jest prawdziwym emocjonalnym arcydziełem, bo wdarła się do mojej duszy, poruszyła każdą z najbardziej wrażliwych strun i pozwoliła przeżyć tą historię tak jakby była prawdziwa, jakby była moją własną, całą sobą...

Ostatnio ciężko mi było znaleźć książkę, która naprawdę by mnie wciągnęła i jakkolwiek na mnie zadziałała. Trylogii "Domniemanie niewinności" się to udało. Nie wiem jak, ale historia Andrew i Aubrey jest jedną z moich ulubionych książkowych miłości.

Polecam z całego serca! ❤️

Mam za sobą całą serię "Domniemania niewinności" i czuję w swoim czytelniczym sercu coś na wzór pustki.

Przeczytałam wszystko od deski do deski, niemal jednym tchem. Chłonęłam fabułę wszystkimi zmysłami, emocje bohaterów czułam tak wyraźnie jakby były moimi. Przeżywałam z nimi ich upadki, roniąc nawet łezkę i cieszyłam się z ich drobnych sukcesów czy uroczych...

Część trzecia - czyli on się płaszczy (co w ogóle nie pasuje do tego typu),a ona ucieka (bez przekonania). Bzdet.

Część trzecia - czyli on się płaszczy (co w ogóle nie pasuje do tego typu),a ona ucieka (bez przekonania). Bzdet.

Trzeci tom trylogii czytało się równie przyjemnie co dwa poprzednie. W tej książce trochę więcej się dzieje przez, co jest ciekawsza. Jest nawet trochę grubsza. Tu wszystkie sekrety wychodzą na jaw. Dowiadujemy się co przeżył Andrew, a on sam w końcu uświadamia sobie jak ważna jest dla niego Aubrey i postanawia walczyć o swoją miłość. I choć mogłaby to być normalnie jedna książka - to bardzo dobrze spędziłam z nią czas.

Trzeci tom trylogii czytało się równie przyjemnie co dwa poprzednie. W tej książce trochę więcej się dzieje przez, co jest ciekawsza. Jest nawet trochę grubsza. Tu wszystkie sekrety wychodzą na jaw. Dowiadujemy się co przeżył Andrew, a on sam w końcu uświadamia sobie jak ważna jest dla niego Aubrey i postanawia walczyć o swoją miłość. I choć mogłaby to być normalnie jedna...

Ej, szkoda, że już koniec 😅 no zżyłam się z nimi. Fajnie, że chociaż ostatnia część była odrobinę dłuższa, niż dwie pierwsze.

Ej, szkoda, że już koniec 😅 no zżyłam się z nimi. Fajnie, że chociaż ostatnia część była odrobinę dłuższa, niż dwie pierwsze.