Pozycja typowo branżowa, w skrócie...
Keith Devlin jest zdania, iż skoro wciąż mamy do czynienia z rozwojem i powstawaniem nowych szkół starających się analizować komunikację, znaczyć to musi, ni mniej ni więcej, że ludzkość w dalszym ciągu nie pojmuje dostatecznie dobrze zjawiska jakim jest owa komunikacja. W pewnym sensie całokształt dorobku badaczy nowego paradygmatu lingwistycznego jak i ich badania można określić mianem „nowej nauki” o komunikacji, przy czym jednym z jej wspólnych zagadnień są komunikacyjne zdolności człowieka jako gatunku.
Otóż stosując zapis logiczny zakładamy powszechnie, iż każde dowolne słowo posiada jedno, stałe znaczenie jasne dla każdego starającego się odczytać przekaz. Okazuje się jednak, że znaczenie jest nierozerwalnie związane z kontekstem.
Devlin przytacza chyba najsłynniejsze przykłady. Pierwszy to relatywność słowa „duży” – co w zasadzie jest duże? Mamy zarówno duże zwierze jak słoń jak i duże (jak na swoją normę) dziecko ludzkie. Również znane w języku angielskim próby rozróżnienia między słowem several i few które tłumaczę jako niedużo i kilka. Nie można w żadnym razie precyzyjnie określić jaka liczba przedmiotów określa kilka a jaka niedużo. Prowadzone w wielu krajach badania pokazały, że to nie tylko natura przedmiotów i ich liczba ma wpływ na to jak jesteśmy skłonni przyporządkowywać je do zbiorów niedużo i kilka. Także miejsce i otoczenie odgrywało tu ważną rolę. W takim świetle rozumiemy, że nie każdy komunikat języka jest możliwy do zinterpretowania w postaci jednego, uniwersalnego zapisu symbolicznego. Istnieje też pewne inne zjawisko, mianowicie w toku codziennej konwersacji ludzie tworzą nowe ujęcia, jednorazowe znaczenia dla potocznie rozumianych wyrażeń. Zwykle to przezwiska i żartobliwe pseudonimy pełnią taką rolę metaforycznych nowych użyć w kontekście, np: „rozmawiałem z bańką mydlaną”. W kontekście dialogu, intencjonalnie możemy odczytać, iż chodzi tu pewnie o jakąś osobę o takim przezwisku. Owe jednorazowe
określenia noszą często miano nonce sense, jako znaczenie ad hock, doraźne. Co ciekawe, Devlin zauważa, że nie trzeba uczyć ludzi jak należy korzystać z kontekstu, by rozumieć nawzajem swoje wypowiedzi.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych Devlin zaproponował termin infon na określenie prostej, pojedynczej informacji. Współcześnie okazuje się, że tak zaproponowana teoria sytuacji stanowi rozszerzenie logiki klasycznej polegające na uwzględnieniu kontekstu. Klasyczna logika koncentrowała by się na prawej stronie relacji potwierdzania, gdyż sytuacja po lewej stronie traktowana byłaby jako stała. Trzeba pamiętać, że teoria sytuacji jest tylko jedną z wielu możliwych sposobów ujęcia kontekstu w analizie komunikacji językowej. Sama bowiem np. nie zakłada, iż komunikacja miałaby się opierać o jakieś reguły. Jakie by nie były intencje badaczy języka, muszą oni zgodnie przyznać, iż teorie uwzględniające kontekst mają jeszcze daleko do osiągnięcia poziomu ścisłości i jasności logiki zdań. Wydaje się więc, że dla
Devlina komunikacja jest procesem, dziedziną opartą nie na jednym jakowymś wyróżnionym filarze lecz o wiele charakterystycznych których każdy może być rozwijany na swój sposób, różnymi metodami.

Pozycja typowo branżowa, w skrócie...
Keith Devlin jest zdania, iż skoro wciąż mamy do czynienia z rozwojem i powstawaniem nowych szkół starających się analizować komunikację, znaczyć to musi, ni mniej ni więcej, że ludzkość w dalszym ciągu nie pojmuje dostatecznie dobrze zjawiska jakim jest owa komunikacja. W pewnym sensie całokształt dorobku badaczy nowego paradygmatu...