Zachęcona całkiem przyzwoitymi "Baśniami japońskimi" sięgnęłam po kolejną książkę Yei Ozaki i tu niestety spotkało mnie rozczarowanie.
Zbiorek zawiera 11 opowiadań, które w kilku przypadkach (opowiadanie o jenotach nawiedzających świątynię, opowieść o zjawie z latarni, o wierności i lojalności rodowi Sugawarów) nie mają nic wspólnego z miłością - ani synowską, ani małżeńską, ani nawet "występną".
To, że opowiadania w większości są nieciekawe, można śmiało zrzucić na karb czasu, który nielitościwie obszedł się ze zbiorkiem pani Ozaki, na odmienne techniki narracyjne, na inną estetykę i wrażliwość. Być może sprawniejszy autor zdołałby wykrzesać z tych opowiastek coś więcej, ale tym razem się nie udało.
Do tego należy doliczyć cokolwiek - z braku lepszego określenia - tandetny i naiwniutki przekład, gdzie sztucznie (i niepotrzebnie) udziwniony język ("Jurobei uniósł triumfujące oblicze ku nieboskłonowi", str. 10) amatorszczyzną dorównuje skromniutkiemu warsztatowi autorki. Pomijam literówki i błędy typograficzne (żywe paginy na wakatach),ponieważ - jak twierdzi informacja wydawnicza - za korektę nikt nie był odpowiedzialny.
Od kilku osób słyszałam już, że książka jest raczej słaba i w tym miejscu przyznaję rację wszystkim czytelnikom na LC< którzy odwodzili mnie od lektury.
Komu można polecić? Tym czytelnikom, którzy potrzebują Japonii kliszowatej, stereotypowej i zaprawionej szczyptą egzotycznego okrucieństwa.

Zachęcona całkiem przyzwoitymi "Baśniami japońskimi" sięgnęłam po kolejną książkę Yei Ozaki i tu niestety spotkało mnie rozczarowanie.
Zbiorek zawiera 11 opowiadań, które w kilku przypadkach (opowiadanie o jenotach nawiedzających świątynię, opowieść o zjawie z latarni, o wierności i lojalności rodowi Sugawarów) nie mają nic wspólnego z miłością - ani synowską, ani...

Ciekawa książka, jak wszystkie w tej serii. To zbiór opowiadań, więc czyta się lekko. Zaskoczyło mnie, że kilka z nich opartych jest na japońskich dramatach teatralnych. Bardziej mi się podobali "Wojownicy", to fakt, ale i tu nie mam właściwie zastrzeżeń. Edycja też OK. Ogólnie takie książki polecam tym, którzy zaczynają interesować się Japonią albo interesują się nią pobieżnie - lekko, łatwo i bez stereotypowych głupot zachodnich (w tym polskich) autorów.

Ciekawa książka, jak wszystkie w tej serii. To zbiór opowiadań, więc czyta się lekko. Zaskoczyło mnie, że kilka z nich opartych jest na japońskich dramatach teatralnych. Bardziej mi się podobali "Wojownicy", to fakt, ale i tu nie mam właściwie zastrzeżeń. Edycja też OK. Ogólnie takie książki polecam tym, którzy zaczynają interesować się Japonią albo interesują się nią...