Autorka opisuje charakterystyczne rysy duchowości prawosławnej, nie wszystkie oczywiście. Skupia się przede wszystkim na modlitwie, głównie w formule tzw. modlitwy Jezusowej. Temu poświęca zdecydowanie najwięcej miejsca wykorzystując pisma bp. Kallistosa. W pierwszej części podkreśla rolę i znaczenie Pisma Świętego, wraca do pierwotnego monastycyzmu oraz przywołuje dziedzictwo greckie tworzące intelektualny rys duchowości prawosławnej. W drugiej części sporo miejsca jest poświęcone idei hezychazmu. Jego źródłom, zarysie historii oraz recepcji modlitwy Jezusowej w dzisiejszym Zachodzie. Czytając to opracowanie miałem ciągłe i nieodparte wrażenie, że taką samą treść mógłbym znaleźć w opracowaniu napisanych przez rzymskiego katolika – naprawdę wiele nas łączy, może nawet wszystko, a tylko pycha jednostek i kontekst kulturowy powoduje, że jako chrześcijanie jesteśmy gdzie jesteśmy.

Autorka opisuje charakterystyczne rysy duchowości prawosławnej, nie wszystkie oczywiście. Skupia się przede wszystkim na modlitwie, głównie w formule tzw. modlitwy Jezusowej. Temu poświęca zdecydowanie najwięcej miejsca wykorzystując pisma bp. Kallistosa. W pierwszej części podkreśla rolę i znaczenie Pisma Świętego, wraca do pierwotnego monastycyzmu oraz przywołuje...