#polski styczeń czyli czytelnicze podróże z Natalią z kanału kursywa

#styczeń jest kobietą - polska autorka

Piękna. O relacjach, o miłości, o tym co możemy sobie nawzajem dać, o życiu i śmierci w sposób najprostszy trafiający do najmłodszego ale jednocześnie satysfakcjonujący dorosłego
Uwielbiam taką literaturę dziecięcą która na różnych meta poziomach jest nieco inną historią dla dzieci i inną dla dorosłych choć oczywiście to nadal ta sama historia
Polecam

#polski styczeń czyli czytelnicze podróże z Natalią z kanału kursywa

#styczeń jest kobietą - polska autorka

Piękna. O relacjach, o miłości, o tym co możemy sobie nawzajem dać, o życiu i śmierci w sposób najprostszy trafiający do najmłodszego ale jednocześnie satysfakcjonujący dorosłego
Uwielbiam taką literaturę dziecięcą która na różnych meta poziomach jest nieco inną...

Poruszająca, piękna, mądra. Taka właśnie jest ta książka, która choć idealna na styczniowy Dzień Dziadka, nada się do czytania cały rok! Nie zapominajcie o niej w ciągu roku, ani o swoich dziadkach...

Relacja Rysia oraz jego dziadka Franka była z początku dość skomplikowana. Chłopiec nudził się na wizytach u schorowanego staruszka i po prostu nie lubił tam być. Dziadziuś tylko siedział w fotelu, nic się nie odzywał i podśmierdywał, lecz pewnego dnia, gdy zostali sam na sam, wszystko się zmieniło! Ich więzy nabrały kolorów, wszelkich uczuć oraz ciekawości. W tę wyjątkową relację wkradła się magia i od tamtej pory stanowili bardzo zgrany duet. Franciszek dzięki wnukowi odzyskał siły i chęci do przełamania swoich ograniczeń tkwiących głęboko w głowie. Od czasu do czasu wychodzili na wspólne spacery, pili gęste kakao i rozmawiali na wiele tematów, często wracając wspomnieniami do odległych czasów. Oboje czerpali radość ze swojego towarzystwa, wiele się od siebie uczyli i stali się dla siebie najlepszymi przyjaciółmi do końca życia i jeszcze dłużej...
.
Urzekająca, wyjątkowa publikacja podejmująca kwestię starości i przemijania, poruszyła moją wrażliwość do granic możliwości. Po jej przeczytaniu długo nie mogłam się pozbierać, a twarz mokrą miałam od łez. Wzruszyła mnie międzypokoleniową relacją, ukazaniem prawdziwej starości ze wszystkimi wadami i zaletami oraz przedstawieniem śmierci w tak łagodny i metaforyczny sposób. Coś pięknego!

Dzięki tej historii młodzi czytelnicy zrozumieją, jak ważna i bezcenna jest relacja z dziadkami, że może przerodzić się ona w niezwykle silną więź. Pokazuje też, że starsze osoby potrzebują kontaktu z innymi i zasługują na szacunek. Samotność jest bardzo przytłaczająca i to dzięki bliskości mogą oni na nowo nabrać ciekawości do świata, cieszyć się z każdej chwili i znów poczuć się kochani.

Ilustracje są bardzo delikatne i wraz z treścią wprowadzają do książki nostalgiczny nastrój.

Polecam z całego serca ❤️

Poruszająca, piękna, mądra. Taka właśnie jest ta książka, która choć idealna na styczniowy Dzień Dziadka, nada się do czytania cały rok! Nie zapominajcie o niej w ciągu roku, ani o swoich dziadkach...

Relacja Rysia oraz jego dziadka Franka była z początku dość skomplikowana. Chłopiec nudził się na wizytach u schorowanego staruszka i po prostu nie lubił tam być. Dziadziuś...

Nie zliczę ile razy ocierałam łzy wzruszenia, uśmiechałam się ciepło, a nawet parskałam śmiechem. Nie zabrakło tu też szczypty magii czyniącej nie raz cuda.

Ryś wraz z mamą często odwiedza dziadka. Chłopiec nie lubi tych spotkań, bo dziadek przez cały czas tylko siedzi w fotelu, nic nie mówi i brzydko pachnie. Wszystko zmienia się kiedy mama musi załatwić coś pilnego i zostawia Rysia z dziadkiem Franciszkiem.
Okazuje się, że świat dziadka wcale nie jest taki szary, smutny i nudny, jak mogłoby się wydawać.

Tamtego dnia nawiązuje się między Rysiem a dziadkiem piękna więź. Ryś na nowo budzi w dziadku ciekawość świata, motywuje go do pokonywania ograniczeń spowodowanych starością, a dziadek jest dla chłopca... no właśnie... Staje się kimś najważniejszym. Jest mu wsparciem, przyjacielem, kompanem, obrońcą... Razem cieszą się wspólnie spędzanym czasem, a dziadek odkrywa w sobie pokłady młodzieńczej radości i znów zaczyna czerpać radość z prawdziwego życia.

I jeszcze elementy wspomnianej magii - kwitnąca czereśnia w przedpokoju, ożywiony dziadkowy fotel, Kaczka Bojowa, kubek w ptaki, niewidzialny kot, roześmiany chłopiec na zdjęciach dziadka, Termometr i balony unoszące w przestworza.

Autorka w niesłychanie lekki (dosłownie) sposób przedstawiła wątek starości, przemijania i śmierci, w której wcale nie ma smutku.

Zupełnie szczerze przyznam, że to jedna z najpiękniejszych książeczek, jakie miałam okazję przeczytać i na pewno będę do niej częściej wracać.

Nie zliczę ile razy ocierałam łzy wzruszenia, uśmiechałam się ciepło, a nawet parskałam śmiechem. Nie zabrakło tu też szczypty magii czyniącej nie raz cuda.

Ryś wraz z mamą często odwiedza dziadka. Chłopiec nie lubi tych spotkań, bo dziadek przez cały czas tylko siedzi w fotelu, nic nie mówi i brzydko pachnie. Wszystko zmienia się kiedy mama musi załatwić coś pilnego i...

Dziadek.
Istota o nadludzkiej wyobraźni i bogatej wiedzy.🥰

A Ty jak wspominasz dziadka?
Z czym Ci się kojarzy?🙂

Dla mojej wyobraźni to czuły opiekun.
Taki który serwuje zabawne historie z czasów swojego dzieciństwa i zaraża optymizmem tworząc wyjątkowość chwili.
Nie było mi dane dobrze poznać swoich.

Dlatego też z ogromną przyjemnością sięgnęłam po książkę fantastycznego duetu pisarsko-ilustracyjnego, Zofii Staneckiej i Marianny Sztymy w książce "Świat według dziadka" aby na własnej skórze doświadczyć magii którą wspólnie tworzą przy okazji każdej kolejno współtworzonej publikacji.

Na kartach książki poznajemy sceptycznie nastawionego do starszych ludzi małego chłopca, Rysia. Początkowo przy kazdej kolejnej wizycie w domu dziadka z lekką obawą i lękiem spoglądał w stronę fotela i jego, okrytego kraciastym kocem.
W końcu dziadek jest stary, trochę pomarszczony, szura nogami i jeśli już musi wstać, to powoli sunie przez pomieszczenie o lasce w rytm klapania kapci.

W miarę upływu czasu i przydarzających się okazji na pozostanie samemu, w cztery oczy, udaje się im stworzyć piękną i wyjątkową nić porozumienia. Współtworzą piękne, pełne magii wspomnienia, wśród czterech scian mieszkania i poza nimi, wzbogacając tą niecodzienną historię zabawnymi wstawkami, dotyczącymi braku zębów czy "smrodku" starych ludzi. 😊

To opowieść podzielona na zgrabne i krótkie rozdziały z których każdy na tapetę bierze zupełnie inna historię atrybutów czy elementów życia. Genialna stylistyka językowa sprawia, że nawet młodsze dziecko z ogromną ochotą pozna kolejne z nich, strona po stronie. Wysublimowane ilustracje cieszą oko i uwrażliwiają.

Dziadek, przedstawiony przez autorkę, to dziadek prosto z moich marzeń. Przyjemnością była możliwość poznania kolejnej lektury, która dodaje ciepła na sercu przy jednoczesnym ukazaniu przemijania ludzkiego życia.
To jedna z tych książek, które czytamy aby przypomnieć sobie, że relacja z dziadkami to coś niesamowitego a w dodatku mają szansę zafundować nam wspomnienia pelne inspiracji wspominane z czułością jeszcze przez wiele, wiele lat.

Dziadek.
Istota o nadludzkiej wyobraźni i bogatej wiedzy.🥰

A Ty jak wspominasz dziadka?
Z czym Ci się kojarzy?🙂

Dla mojej wyobraźni to czuły opiekun.
Taki który serwuje zabawne historie z czasów swojego dzieciństwa i zaraża optymizmem tworząc wyjątkowość chwili.
Nie było mi dane dobrze poznać swoich.

Dlatego też z ogromną przyjemnością sięgnęłam po książkę fantastycznego...

Sam tytuł książki bardzo mnie urzekł, spodziewałam się ,że będzie wzruszająco, nie myliłam się. Może też dlatego ,że bardzo dużo zawdzięczam swoim dziadkom ,włożyli dużo pracy w moje wychowanie i sprawili ,że z łezką w oku wspominam swoje dzieciństwo...do którego z chęcią bym wróciła.

Głównych bohaterów poznajemy w dniu który na zawsze odmieni ich życie. Mały Ryś nie przepada za swoim dziadkiem, nie ma z nim bliskich relacji, nie jest chętny na wizyty w jego domu. Natomiast dziadek Franciszek, staruszek w podeszłym wieku,po stracie żony przestał czerpać radość z życia,całe dnie spędza siedząc w fotelu bez chęci nawet do rozmowy.

Wszystko zmienia się za sprawą odrobiny magii-między bohaterami rodzi się nieznane dotąd uczucie,nić porozumienia, która z każdym kolejnym wspólnie spędzonym dniem przeradza się w bardzo silną więź.Oboje zaczynają dostrzegać jak dużo zyskali dzięki tej relacji. Dziadek znów zaczyna czerpać z życia i docenia każdy kolejny spędzony razem z Rysiem dzień ,a maluch poznaje inną perspektywę postrzegania świata.

Autorka tworzy niesamowitą atmosferę ukazując zwykłą codzienność.Codzienność,którą często gubimy gdzieś po drodze biegnąc przed siebie, zapominając o tym co najważniejsze- o osobach ,które miały ogromny wpływ na nasze życie i ,które powinniśmy docenić.Często brakuje nam czasu dla osób które tak bardzo nas potrzebują,przynajmniej tak nam się wydaje ale prawda jest taka ,że to my potrzebujemy ich jeszcze bardziej... żeby zrozumieć, że to dzięki nim jesteśmy w tym miejscu tu i teraz.Chwile są bardzo ulotne ,wspólnie spędzonego czasu nikt nam nie przywróci,a wspomnienia zostają z nami na zawsze,więc warto robić tak by było ich jak najwięcej ❤
Piękna historia ze wzruszającym, skłaniającym do refleksji zakończeniem.

Sam tytuł książki bardzo mnie urzekł, spodziewałam się ,że będzie wzruszająco, nie myliłam się. Może też dlatego ,że bardzo dużo zawdzięczam swoim dziadkom ,włożyli dużo pracy w moje wychowanie i sprawili ,że z łezką w oku wspominam swoje dzieciństwo...do którego z chęcią bym wróciła.

Głównych bohaterów poznajemy w dniu który na zawsze odmieni ich życie. Mały Ryś nie...

W tych stresujących dniach wszyscy potrzebujemy tytułów dla młodszych, niezależnie od naszego wieku. A wszystko dlatego, że wzruszają i bawią, ale ze szczególną delikatnością względem czytelnika. Otulają nasze serce i sprawiają, że łatwo jest poczuć się komfortowo. Jeśli natomiast chodzi o literaturę dla młodszych — tytuły Zofii Staneckiej i Marianny Sztymy biorę w ciemno. Po „Lottcie" (przygodach najsłodszej principiessy świata wydanych nakładem wydawnictwa Kropka) byłam już tego pewna, a ich najnowsza praca moje zdanie jedynie podtrzymała. Zapraszam Was więc do świata kolejnej ciepłej, choć wciąż wzruszajacej historii.


Opowieść o tym, że wiek to tylko liczby. Że starsi ludzie wciąż mogą być świetnymi kompanami zabaw, a samotność jest ich najgorszą chorobą. O potędze wyobraźni i radości z drobnych chwil codzienności. O odchodzeniu, które wcale nie musi być smutne.

Dziadek Franciszek nieprzyjemnie pachniał, siedział całe dnie w jednym miejscu i rzadko się odzywał. A przynajmniej tak postrzegał go Ryś na początku, bo kolejne dni pokazały mu, w jak wielkim był błędzie.

„Świat według dziadka" to zapis powoli postępującej pięknej przyjaźni, dzięki której starszy człowiek krok po kroku ponownie odnajduje radość życia. Wyobraźnia ma tutaj wielki wpływ na kształtowanie rzeczywistości, która czasami daleko odlatuje od realności. Mały chłopiec natomiast na naszych oczach odkrywa, jak wspaniałym kompanem może być jego dziadek, który jeszcze chwilę wcześniej wzbudzał jedynie jego niechęć.

Jest barwnie i jest pięknie. Zofia Stanecka sporo uwagi poświęciła nakreśleniu depresji starszego człowieka, która to zamyka go w kajdanach marazmu. Okazuje się jednak, że dziecko, które cieszy się każdym dniem i jest przepełnione radością życia, to najlepsze lekarstwo. Spotykają się tutaj dwa światy, dwójka zupełnie innych ludzi, i odnajdują kompromis. A wszystko to ubarwia ich bogata wyobraźnia.

Ilustracje Marianny i proza Zofii to połączenie, które nie zawodzi. Które porusza serca i zostawia czytelnika z ciepłem, choć tym razem obawiałam się łez. Będę wykrzykiwać sympatię dla tego duetu głośno i często. Proszę być gotowym!

W tych stresujących dniach wszyscy potrzebujemy tytułów dla młodszych, niezależnie od naszego wieku. A wszystko dlatego, że wzruszają i bawią, ale ze szczególną delikatnością względem czytelnika. Otulają nasze serce i sprawiają, że łatwo jest poczuć się komfortowo. Jeśli natomiast chodzi o literaturę dla młodszych — tytuły Zofii Staneckiej i Marianny Sztymy biorę w ciemno....

Kiedy w nasze ręce trafiła książka Zofii Staneckiej, pięknie ilustrowana przez @mariannasztyma niemal od razu zabraliśmy się za czytanie. Synkowi zależało aby móc opowiedzieć o książce podczas odwiedzin w dniu Święta dziadka.

Ryś i dziadek Franciszek raczej ze sobą nie rozmawiali. Dziadek prawie się nie odzywa, wiecznie przesiaduje w fotelu i wydaje się niezbyt zainteresowany wnukiem. Aż do dnia, kiedy mama musiała coś załatwić i Ryś został z dziadkiem sam.Tego dnia dowiedział się, że jego dziadek to prawdziwy magik, a w jego domu dzieją się czary...

To książka dla najmłodszych, ale musicie uwierzyć mi na słowo, że potrafi wzruszyć dorosłego. To cudowna opowieść o rodzącej się przyjaźni pomiędzy dziadkiem, a wnukiem. W prosty ale bardzo subtelny sposób Autorka pokazuje zależności międzyludzkie. Dziadek jest zależny od wnuka, a wnuk czerpie od niego to co najcenniejsze. Dziecko po lekturze książki już wie, że czas spędzony z dziadkiem jest bezcenny, nie potrzebne są żadne gry czy komputery. Dziadek to skarbnica wiedzy, posiada niezwykłą umiejętność snucia opowieśći, wymyślania zabaw, dziadek to też wyjątkowe smaki dziecinstwa. Ale wyjątkowy jest przede wszystkim czas poświęcony tylko wnukowi. Z kolei przy wnuku, dziadek na nowo odkrywa zwykłą codzienność, którą zatracił wraz z wiekiem.

To bardzo urzekająca i wartościowa książka, której zakończenie będziecie czytać ze ściśniętym gardłem. Chusteczki obowiązkowe. Polecam z całego serca!

Kiedy w nasze ręce trafiła książka Zofii Staneckiej, pięknie ilustrowana przez @mariannasztyma niemal od razu zabraliśmy się za czytanie. Synkowi zależało aby móc opowiedzieć o książce podczas odwiedzin w dniu Święta dziadka.

Ryś i dziadek Franciszek raczej ze sobą nie rozmawiali. Dziadek prawie się nie odzywa, wiecznie przesiaduje w fotelu i wydaje się niezbyt...

Z czym Wam się kojarzy dziadek? Rysiowi kojarzy się... cóż... ze specyficznym zapachem🙈

Ryś i dziadek Franciszek raczej ze sobą nie rozmawiali. Aż do dnia, kiedy mama musiała coś załatwić i Ryś został z dziadkiem sam. Tego dnia dowiedział się, że jego dziadek to prawdziwie magiczny jegomość.

Z dnia na dzień ich relacja rozkwitała i stawali się sobie coraz bliżsi. Nikt tak nie rozumiał Rysia jak dziadek. Nikt tak nie dodawał dziadkowi skrzydeł jak Ryś.

Przeżywali wielkie przygody i zupełnie zwyczajne chwile. Dzielili wspólnie troski i radości. A wszystko to ze szczyptą magii i ogromem miłości.

***

Zofia Stanecka, znana z cyklu o Basi, zaproponowała zupełnie ponadczasową i magiczną historię. To historia więzi pomiędzy wnukiem i dziadkiem - niełatwa, niebanalna i jednocześnie tak idealnie uzupełniająca świat młodego człowieka.

To przepiękna, symboliczna opowieść o przemijaniu oraz o wewnętrznym wzrastaniu.

Prawdziwy majstersztyk. Bardzo polecam 🤎

Z czym Wam się kojarzy dziadek? Rysiowi kojarzy się... cóż... ze specyficznym zapachem🙈

Ryś i dziadek Franciszek raczej ze sobą nie rozmawiali. Aż do dnia, kiedy mama musiała coś załatwić i Ryś został z dziadkiem sam. Tego dnia dowiedział się, że jego dziadek to prawdziwie magiczny jegomość.

Z dnia na dzień ich relacja rozkwitała i stawali się sobie coraz bliżsi. Nikt tak...

instagram : pomaranczowe_czytanki : Wybierając tę książkę, po tytule czułam, że poruszy mnie bardzo mocno.
Nie myliłam się. Czytając ja, miałam przed oczyma mojego dziadka, za którym po wielu, wielu latach nadal tęsknię. Ta niepozorna książka utrzymana jest w klimacie troszkę nostalgicznym, skłaniającym do zatrzymania się, powspominania tego, co utracone, a w przypadku dzieci - do zadania sobie pytania, jak ważną dla nich osobą jest dziadek czy babcia.
Tytułowego dziadka poznajemy jako staruszka u kresu swojego życia, z którego nie ma siły czerpać już radości. Uleciała, kiedy usiadł w fotelu i tak już został. Nie pomaga w tym niechęć wnuczka do wizyt u niego. Wszystko się jednak zmienia pewnego dnia, kiedy do mieszkania dziadka wkracza magia. Rodzi się zrozumienie wnuczka do dziadka, nawiązują silna nić porozumienia, która mocno zaplata miłość płynąca z dwóch stron. Okazuje się, że stają się dla siebie bardzo ważni, dziadek odkrywa piękno codzienności, która niegdyś tak lubił, a człowiek dostrzega świat z innej perspektywy.Zofia Stanecka jak zawsze pięknie operuje słowem i tworzy niepowtarzalną atmosferę w miejscu, gdzie mogłoby być zwyczajnie - w naszej codzienności. To zdecydowania książka konieczna do przeczytania i zapamiętania - szczególnie, że zbliżają się święta i spotkania z tymi, dla których normalnie brakuje nam czasu, a którzy nas tak bardzo potrzebują - a może my potrzebujemy ich jeszcze bardziej?
Pamiętajcie tylko, aby przed rozpoczęciem czytania zaopatrzyć się w chusteczki.

instagram : pomaranczowe_czytanki : Wybierając tę książkę, po tytule czułam, że poruszy mnie bardzo mocno.
Nie myliłam się. Czytając ja, miałam przed oczyma mojego dziadka, za którym po wielu, wielu latach nadal tęsknię. Ta niepozorna książka utrzymana jest w klimacie troszkę nostalgicznym, skłaniającym do zatrzymania się, powspominania tego, co utracone, a w przypadku...

„Świat według dziadka” to urzekająca i bardzo wartościowa książka, która opowiada o relacji dziadka z wnukiem. Pięknie ilustrowana, subtelnie opowiedziana, podejmuje trudne tematy z niezwykłą wrażliwością i głębią. Ta historia niespodziewanie szarpnęła mnie za struny serca i przywołała wspomnienia. Zofia Stanecka idealnie opisała więź łącząca kilkuletniego Rysia z jego dziadkiem Franciszkiem, która przecież jest tak ważna i potrzebna każdemu z nas. Wspólne spędzania czasu z rodziną jest bardzo ważne, bo tworzy wspomnienia na lata.

Historia opowiada o małym chłopcu, Rysiu, który początkowo ma trudności z nawiązaniem bliższej relacji ze swoim dziadkiem. Siedzą razem, ale nie odzywają się do siebie i nie wykazują chęci bliższego poznania. Jednak z czasem okazję się, że u dziadka dzieje się magia. Mamy okazję obserwować jak ta dwójka otwiera się na siebie i spędza wspólnie czas. Ich relacja rozkwita i łapie za serce. Oboje stają się dla siebie przyjaciółmi.

Ta książka roztopiła moje serce. Pomimo tego, że przeznaczona jest dla dzieci stanowi świetny przykład nostalgii, czytanej przez dorosłych. Myślę, że warto mieć ją w swojej biblioteczce. Warto wieczorem usiąść z całą rodziną i przeczytać słowa, które w magiczny sposób otwierają serce i pokazują, co tak naprawdę w życiu jest najważniejsze. Czasami warto się zatrzymać i zastanowić nad relacjami, które łącza nas z innymi.

Zofia Stanecka napisała szczerą i wzruszającą historię, która jest bogata w szczegóły. Ilustracje Marianny Sztymy doskonale oddają sens historii i są idealnym uzupełnieniem całości. „Świat według dziadka to piękna, wzruszająca i pouczająca historia o miłości. Ja naprawdę jestem nią oczarowana, a Wojtek zachwycony, pomimo początkowej niechęci. Zachęcam Was do czytania i polecam z całego serca.

„Świat według dziadka” to urzekająca i bardzo wartościowa książka, która opowiada o relacji dziadka z wnukiem. Pięknie ilustrowana, subtelnie opowiedziana, podejmuje trudne tematy z niezwykłą wrażliwością i głębią. Ta historia niespodziewanie szarpnęła mnie za struny serca i przywołała wspomnienia. Zofia Stanecka idealnie opisała więź łącząca kilkuletniego Rysia z jego...