Dom w Emowie
Świt, potem dzień, potem zmierzch, potem noc, potem świt
Świadek dziewięćdziesięciu lat życia rodziny
Cztery pokolenia
Moja pamięć od lat sześćdziesiątych
W opowieściach - czasy przedwojenne
Jak przekładaniec
ciasto babuni Amelii, zwane zawartulą

Każdy z nas lubi powracać wspomnieniami do domu dzieciństwa. Jednak dla większości z nas tamten czas, i tamten świat to już tylko przeszłość. W przypadku domu, który jest "bohaterem" książki Weroniki Naszarkowskiej-Multanowskiej, jest inaczej. Ten dom, schowany wśród mazowieckich sosen blisko dziewięćdziesięcioletni dom w Emowie - żyje nadal. Te same meble, te same przedmioty, pamiętające dotyk tych, którzy kiedyś tu mieszkali. Pewnie dlatego na kolorowych ilustracjach będących zapisem sielskich miesięcy na letnisku, obok postaci współczesnych - pojawiają się ci, których obecność jest już tylko wspomnieniem. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, czas nie zawsze płynie do przodu. Ta piękna, pełna ciepła i pogody książka jest opowieścią o pięknie życia, którego urodę warto smakować "od świtu do świtu": w każdej, nawet najbardziej ulotnej, chwili.