To kolejne moje spotkanie z twórczością Kraszewskiego i ponownie mogę śmiało powiedzieć, że wypadło ono bardzo dobrze. Chociaż tytuł książki wskazuje na coś w rodzaju kryminału, to myślę, że w tej książce nie chodzi o to. Owszem odnajdziemy w niej wątek stricte kryminalny, jednak jego budowa jest całkiem prosta, by wręcz nie powiedzieć, że banalna. Sama tajemnica wyjaśnia się bardzo szybko (choć ja rozwiązałem ją jeszcze szybciej niż autor). Głównym wątkiem tej powiastki są relacje ludzkie, które oparte są na ugruntowanej tradycji szlacheckiej, co nieraz jest dosyć zabawne. Historia wielkiej miłości Leokadii i Daniela Tremmera jako żywo przypomina losy Abelarda i Heloizy czy Romea i Julii - chociaż, co jest spoilerem, sama historia kończy się w pozytywny sposób. Czymś co mi osobiście podobało się najbardziej jest to swojskie, tradycyjne otoczenie szlacheckie. W powieści pełno jest dworków, gospodarstw szlacheckich. Odnajdziemy w niej również historyczną Warszawę. Znaleźć w niej możemy także zawiść szlachecką, opilstwo i warcholstwo - czyli wszystkie przywary ówczesnych ludzi. Na mnie ów staropolski klimat działa bardzo pozytywnie. Jedynym minusem, który zauważyłem w książce jest staropolski język używany miejscami przez autora - nie jest to jakiś ogromny problem, bowiem moje wydanie miało przypisy - jednak rozumiem, że kogoś może to razić.
Reasumując - ta książka to nie jest nowoczesny kryminał, amatorzy tego stylu pisarskiego nie odnajdą w niej aż takiej przyjemności. Polecam książkę każdemu, kto tak jak ja, darzy ogromną estymą sprawy historyczne i staropolską tradycję. Książka nie powinna zawieść również osób szukających ciekawego wątku romantycznego, który o dziwo, nie jest głupi i wydumany - jest całkiem realny zważając na pojmowanie świata przez ówczesnych ludzi. Miłośnicy Kraszewskiego również nie powinni być zawiedzeni. Chciałbym również zauważyć fakt, że z takich książek w bardzo dobry sposób można czerpać wiedzę na temat przeszłości naszego kraju, można poznawać starodawne zwyczaje i tradycję - a to wszystko w połączeniu z przyjemnością czytania powieści obyczajowej sprawia, że tym bardziej powinniśmy sięgać po takie książki.

To kolejne moje spotkanie z twórczością Kraszewskiego i ponownie mogę śmiało powiedzieć, że wypadło ono bardzo dobrze. Chociaż tytuł książki wskazuje na coś w rodzaju kryminału, to myślę, że w tej książce nie chodzi o to. Owszem odnajdziemy w niej wątek stricte kryminalny, jednak jego budowa jest całkiem prosta, by wręcz nie powiedzieć, że banalna. Sama tajemnica wyjaśnia...

Jeżeli ktoś jest ciekawy powieści to napiszę mu na zachętę fajny fragment.
,, mój księże szczęśliwy jesteś, że nic do czynienia z babami nie masz. Wojna z nimi trudna, a pokój niebezpieczny. Póki to młode, człowiek ślepy i nie widzi, że sobie biedę hołduje, jak podrośnie, już ręka w czuprynie, a gdy postarzeje, bywaj zdrów, choćbyś się Panem wydawał, niewolnikiem ich być musisz... Takie to już nasze przeznaczenie!
Prawda, że świetny fragment. Książka zawiera dużo takich złotych myśli.

Jeżeli ktoś jest ciekawy powieści to napiszę mu na zachętę fajny fragment.
,, mój księże szczęśliwy jesteś, że nic do czynienia z babami nie masz. Wojna z nimi trudna, a pokój niebezpieczny. Póki to młode, człowiek ślepy i nie widzi, że sobie biedę hołduje, jak podrośnie, już ręka w czuprynie, a gdy postarzeje, bywaj zdrów, choćbyś się Panem wydawał, niewolnikiem ich być...

Przeczytałem. No nareszcie nikt nie umiera. Wszystko kończy się dobrze

Przeczytałem. No nareszcie nikt nie umiera. Wszystko kończy się dobrze

Podobnie jak Fleur ta książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Zgrabnie napisana.

Podobnie jak Fleur ta książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Zgrabnie napisana.

Zaskoczyła mnie ta powieść.
Zabrałam się za nią z powodu choroby, gdyż nie mogłam się wybrać do biblioteki, a miałam ochotę na coś, za co w normalnej sytuacji bym się nie zabrała. Akurat moja Mamuś przyniosła do domu kilka starych książek z likwidowanej w jej pracy gabloty i tak oto trafiłam na 'Sprawę kryminalną'.
Kraszewski kojarzył mi się dotąd wyłącznie z językiem polskim w szkole, chociaż nie miałam w obowiązku lektur żadnej z jego książek.
Jest więc to moje pierwsze z Nim spotkanie i muszę przyznać, że miłe.
Na pewno, nie wypada porównywać tego, do dzisiejszych kryminałów.
Główna tajemnica, a więc co stało się z panem Danielem, została szybko rozwiana przez samego autora, poza tym nie o nią tu chodziło. Tak naprawdę głównym tematem jest zakazana miłość i to, co zakochani są w stanie dla niej zrobić.
Jednak mimo to książkę czyta się sprawnie i do samego końca pozostaje niepewność co do losów bohaterów.
Nie przeszkadzała mi nawet staropolszczyzna. Nawet łapałam się na tym, że po odłożeniu książki wdzierała się ona mimochodem do moich wypowiedzi :)
Ja spędziłam przy tej powieści miłe chwile i chętnie polecę ją osobom, które tak jak ja, pukały się w głowę, gdy rodzice i nauczyciele powtarzali: 'Kiedyś sama wrócisz do czytania szkolnych lektur' :)

Zaskoczyła mnie ta powieść.
Zabrałam się za nią z powodu choroby, gdyż nie mogłam się wybrać do biblioteki, a miałam ochotę na coś, za co w normalnej sytuacji bym się nie zabrała. Akurat moja Mamuś przyniosła do domu kilka starych książek z likwidowanej w jej pracy gabloty i tak oto trafiłam na 'Sprawę kryminalną'.
Kraszewski kojarzył mi się dotąd wyłącznie z językiem...

Fajna ciekawa opowieść z wątkiem kryminalnym.

Fajna ciekawa opowieść z wątkiem kryminalnym.