Jedna z nielicznych, których nie przeczytałam. W sumie i tak daleko zaszłam... Ale odłożyłam gdzieś na bok i zapomniałam.
Mało ciekawa, ciężko się przez nią brnie. Akcja jakaś taka niemrawa. I widzę, że inni też mieli ten problem...

Jedna z nielicznych, których nie przeczytałam. W sumie i tak daleko zaszłam... Ale odłożyłam gdzieś na bok i zapomniałam.
Mało ciekawa, ciężko się przez nią brnie. Akcja jakaś taka niemrawa. I widzę, że inni też mieli ten problem...

spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Już dawno z żadną książką tak się nie męczyłam....

spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Już dawno z żadną książką tak się nie męczyłam....

Hitler, nazywany Kolekcjonerem, słynął ze swojej obsesji do sztuki. Pewnego dnia, Ernst Vogler, na zlecenie samego Führera, przewozi rzeźbę "Dyskobola" z Rzymu do Monachium. Jego podróż jest pełna przygód i niespodzianek. Przywołuje smutne wspomnienia z dzieciństwa, domu rodzinnego oraz nieciekawe relacje z ojcem. Nasz bohater musi się również zmierzyć ze swoją skrywaną od lat tajemnicą. Podróż powrotna do Niemiec ma przewidzianych dla Ernsta wiele niespodzianek, których nie spodziewa się ani on, ani sam czytelnik. Bohater odnajdzie w małym piemonckim miasteczku swoją największą, choć tragiczną miłość.

Na początku muszę przyznać, że choć książka kusiła mnie swoim tytułem, jak i pełną spokoju okładką, to sam opis nie do końca przekonywał mnie o jej fabule. Wydarzenia opisane w książce sięgają czasów historycznych XX-wiecznej Europy. Autorka skupia się na rozważaniach dotyczących sztuki, które dla czytelnika mogą być bardzo pouczające.
Za najciekawsze w tej książce uważam skomplikowane relacje Ernsta z jego ojcem oraz tajemnicę związaną z jego ciałem, o której dowiadujemy się na samym początku książki, jednak na jej wyjaśnienie musimy długo czekać.

Atmosfera w książce jest ciężka i pełna niepokoju. Czytelnik czeka na dramatyczne wydarzenia już na początku opowieści, jednak dochodzi do nich dopiero w połowie książki. Oprócz dramatyzmu w książce nie brakuje również napięcia, które podnosi ciąg nieprzewidywalnych zdarzeń.
Mimo strasznie nudnej i zniechęcającej do dalszego czytania pierwszej części, "Noc w Piemoncie" jest lekturą, którą szybko się czyta. Niestety myślę, że równie szybko się o niej zapomina.

Dalsza część recenzji na moim blogu:
http://ksiazkowyswiatwyobrazni.blogspot.com/2016/07/16-noc-w-piemoncie-andromeda-romano-lax.html

Hitler, nazywany Kolekcjonerem, słynął ze swojej obsesji do sztuki. Pewnego dnia, Ernst Vogler, na zlecenie samego Führera, przewozi rzeźbę "Dyskobola" z Rzymu do Monachium. Jego podróż jest pełna przygód i niespodzianek. Przywołuje smutne wspomnienia z dzieciństwa, domu rodzinnego oraz nieciekawe relacje z ojcem. Nasz bohater musi się również zmierzyć ze swoją skrywaną od...

"Lepiej wybrać życie i prawdę niż upajać się złudzeniem, obrazem przechowywanym we wspomnieniu" (str 215)
Hitler słynął ze swojej obsesji do sztuki. Nazywany Kolekcjonerem, którego zachcianki spełniał Departament Sztuki. Jedną z nich było zdobycie rzeźby Dyskobola Myrona. W tym celu nasz bohater udaje się do Włoch. Jego podróż jest pełna przygód i niespodzianek. Przywołuje smutne wspomnienia z dzieciństwa, domu rodzinnego, nieciekawych relacji z ojcem,jego skrywaną tajemnicę,udział w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie.Wraca do przyczyny jego fascynacji sztuką starożytną, a szczególnie kształtami ciała ludzkiego wyrzeźbionego przez wysiłek fizyczny. Wszystko to przedstawione w ponurych barwach. Spotkanie z włoską dziewczyną uświadamia mu , że dzieła z przeszłości służą do usprawiedliwienia przyszłości,że człowiek sam nie potrafi zdecydować, które rzeczy z przeszłości warto zapamiętać i wspominać, a które zapomnieć.Ciąg nieprzewidzianych wydarzeń, które mają miejsce podnosi napięcie, lecz jak zapewnia nas Autorka między poszczególnymi wydarzeniami musi istnieć symetria.

"Lepiej wybrać życie i prawdę niż upajać się złudzeniem, obrazem przechowywanym we wspomnieniu" (str 215)
Hitler słynął ze swojej obsesji do sztuki. Nazywany Kolekcjonerem, którego zachcianki spełniał Departament Sztuki. Jedną z nich było zdobycie rzeźby Dyskobola Myrona. W tym celu nasz bohater udaje się do Włoch. Jego podróż jest pełna przygód i niespodzianek. Przywołuje...

Nie przypadła mi do gustu ta książka, która opowiada o młodym Niemcu, mający za zadanie przewiezienie pewnej rzeźby z Rzymu do Monachium, w czasie tuż przed II wojną światową. Spodobał mi się sposób, w jaki autorka zaprezentowała i przeciwstawiła cechy narodowe Włochów i Niemców, a jej rozważania o sztuce były b.pouczające. Natomiast zakończenie nie pasuje mi do stylu i konstrukcji powieści, a radykalna metamorfoza głównego bohatera w tak krótkim czasie, wzbudzała zdumienie. Dlatego odejmuję aż 6 gwiazdek.

Nie przypadła mi do gustu ta książka, która opowiada o młodym Niemcu, mający za zadanie przewiezienie pewnej rzeźby z Rzymu do Monachium, w czasie tuż przed II wojną światową. Spodobał mi się sposób, w jaki autorka zaprezentowała i przeciwstawiła cechy narodowe Włochów i Niemców, a jej rozważania o sztuce były b.pouczające. Natomiast zakończenie nie pasuje mi do stylu i...

Bardzo zgrabnie napisana książka. I bez sensu jest ocenianie jej przez pryzmat "Hiszpańskiego smyczka", bo to zupełnie inna historia, z mniejszym rozmachem, bardziej kameralna. Romano-Pax opowiada o kilku dniach z życia młodego Niemca, który dostał zadanie dostarczenia bardzo ważnej, bardzo starej i bardzo pięknej rzeźby do Monachium. I jak te kilka spędzonych we Włoszech dni wpłynęło na całe jego życie. Autorka poruszająco i z niezwykłym wyczuciem ukazała, jak Wielka Historia wpływa na małe, jednostkowe życia.

Bardzo zgrabnie napisana książka. I bez sensu jest ocenianie jej przez pryzmat "Hiszpańskiego smyczka", bo to zupełnie inna historia, z mniejszym rozmachem, bardziej kameralna. Romano-Pax opowiada o kilku dniach z życia młodego Niemca, który dostał zadanie dostarczenia bardzo ważnej, bardzo starej i bardzo pięknej rzeźby do Monachium. I jak te kilka spędzonych we Włoszech...

Na samym początku muszę przyznać, że jest to niestety jedna z tych niewielu książek, których nie udało mi się przeczytać do końca (mimo szczerych chęci…). Sięgnęłam po nią zachęcona ciekawymi recenzjami, opiniami, reklamą zakrojoną na szeroką skalę, opisem na okładce. I dałam się zwieść. Jedno słowo nasunęło mi się po odłożeniu tej książki – rozczarowanie.

Akcja powieści (chociaż w sumie trudno tu mówić o jakiejkolwiek akcji) skupiona jest wokół Ernsta Voglera, niemieckiego kuratora sztuki, który na zlecenie władz ma przywieźć do Niemiec słynną antyczną rzeźbę. W tym celu wyrusza on do Włoch i… no właśnie. We Włoszech snuje się po Rzymie, dużo rozmyśla, wspomina, a dalsza akcja to już jego podróż powrotna do Niemiec, na którą składają się kolejne smętne rozmyślania, opisy przyrody, wspomnienia dzieciństwa i tak w kółko.

Mam wrażenie, że wszystkie elementy, które autorka umieściła w książce, są potraktowanie zupełnie powierzchownie i bezuczuciowo. Nie ma tu żadnych emocji, przytoczone opisy Rzymu i krajobrazu włoskiego są nijakie i praktycznie zbędne, a żaden z bohaterów nie zasługuje na większą uwagę.

Być może moja opinia wynika z zawiedzionych oczekiwań wobec tej książki, bo zapowiadała się na-prawdę wspaniale, a jej tematyka też jest niesamowicie interesująca. Motyw pozyskiwania dzieł sztuki przez władze faszystowskich Niemiec stał się ostatnio popularny i w wielu powieściach został wspaniale przedstawiony. Niestety nie wystarczy podjąć się pisania książki na fascynujący temat, trzeba też wiedzieć, w jaki sposób ująć go w ramy literackiej fikcji.

Na samym początku muszę przyznać, że jest to niestety jedna z tych niewielu książek, których nie udało mi się przeczytać do końca (mimo szczerych chęci…). Sięgnęłam po nią zachęcona ciekawymi recenzjami, opiniami, reklamą zakrojoną na szeroką skalę, opisem na okładce. I dałam się zwieść. Jedno słowo nasunęło mi się po odłożeniu tej książki – rozczarowanie.

Akcja powieści...

http://papierowyazyl.blogspot.com/2013/07/185-noc-w-piemoncie.html

http://papierowyazyl.blogspot.com/2013/07/185-noc-w-piemoncie.html

Niestety, książka znacznie słabsza niż "Hiszpański smyczek". Pierwsze sto stron czytało mi się bardzo opornie i dopiero, gdy podczas podróży bohaterów zaczęły piętrzyć się trudności, akcja rozwinęła się na tyle, że wzbudziła moje zainteresowanie.

Za najciekawsze uważam jednak nie bieżące wydarzenia, ale retrospekcje na temat dzieciństwa, dojrzewania i kariery głównego bohatera oraz refleksje dotyczące faszyzmu rozwijającego się w Niemczech w zastraszającym tempie.
Interesujące są również skomplikowane relacje Ernsta z ojcem-fanatykiem oraz tajemnica związana z ciałem młodego Voglera - dowiadujemy się o jej istnieniu już na początku powieści, ale na wyjaśnienie musimy długo czekać.

Atmosfera powieści jest ciężka i pełna niepokoju - czytelnik czeka na dramatyczne wydarzenia już od pierwszych stron. Gdy wreszcie do nich dochodzi, napięcie wcale nie maleje - i to na pewno jeden z atutów fabuły.

Mimo nużącej pierwszej części, czyta się "Noc w Piemoncie" szybko. Obawiam się jednak, że równie szybko się o niej zapomina...

Niestety, książka znacznie słabsza niż "Hiszpański smyczek". Pierwsze sto stron czytało mi się bardzo opornie i dopiero, gdy podczas podróży bohaterów zaczęły piętrzyć się trudności, akcja rozwinęła się na tyle, że wzbudziła moje zainteresowanie.

Za najciekawsze uważam jednak nie bieżące wydarzenia, ale retrospekcje na temat dzieciństwa, dojrzewania i kariery głównego...

Niestety książka rozczarowujaca.W porównaniu do Smyczka rozczarowuje tymbardziej.Akcja rozpoczyna się gdzieś koło 180 strony(na 300 wszystkich) ale i to bez rewelacji.Trudno w sumie połapać się o co autorowi chodziło.Bez sensu,kolejnej książki już nie kupię.

Niestety książka rozczarowujaca.W porównaniu do Smyczka rozczarowuje tymbardziej.Akcja rozpoczyna się gdzieś koło 180 strony(na 300 wszystkich) ale i to bez rewelacji.Trudno w sumie połapać się o co autorowi chodziło.Bez sensu,kolejnej książki już nie kupię.