Lalkarz: Odrzucenie

Było naprawdę dobrze, póki trzymało się fantastyki. Nietuzinkowe rasy fantasy, przemyślany świat przedstawiony. Niestety to element, który dawno temu zwrócił moją uwagę, zawiódł solidnie: tu nie ma romansu, co najwyżej kiepskie porno. Bywa, ale jak już się zaczęło pod koniec książki, to było tych scen stanowczo za dużo. Nie wiem czy będę kontynuować - sama fabuła intryguje, ale zbyt wulgarnie się zrobiło przy końcu.

Było naprawdę dobrze, póki trzymało się fantastyki. Nietuzinkowe rasy fantasy, przemyślany świat przedstawiony. Niestety to element, który dawno temu zwrócił moją uwagę, zawiódł solidnie: tu nie ma romansu, co najwyżej kiepskie porno. Bywa, ale jak już się zaczęło pod koniec książki, to było tych scen stanowczo za dużo. Nie wiem czy będę kontynuować - sama fabuła intryguje,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skończyłam swoją przygodę z pierwszym tomem Lalkarza. Zostałam pozytywnie zaskoczona, gdyż wiele osób zniechęcało mnie do tej lektury, mówiąc że nie znajdę w niej nic poza ładną okładką. Otóż ja znalazłam i to wiele. Dobrze zaplanowany wstęp do trylogii; oryginalnych, ciekawie wykreowanych bohaterów; unikatowy i bardzo konsekwentnie wykreowany świat fantasy oraz dużo czasu do przemyśleń na temat tego, dokąd prowadzi ludzka pazerność oraz absolutne przekonanie o tym że jest pępkiem świata i wszystko jej się należy. Co najbardziej mnie ujęło? To z jaką wprawą autorka manewruje między wieloma wątkami, pragnąc zwrócić uwagę na problem zawłaszczania przez ludzkość wszystkiego co zobaczy na swojej drodze lub o czym usłyszy. Przy okazji serwuje nam paletę przeżyć głównych bohaterów prezentując jak paskudnie czuje się wyrzutek, któremu odmawia się prawa do życia w społeczeństwie i jak bardzo bywa on samotny. Wszystko podane w wytwornej oprawie fantasy. Jest to bardzo dobra lektura dla wielbicieli fantastyki z otwartym umysłem, natomiast jeśli chodzi o wielbicielki gatunku yaoi, mogą być one rozczarowane brakiem lekkości, brakiem romansu oraz niewielką ilością scen erotycznych. Nie nazwałabym dzieła Pani Lisowskiej książką o tematyce homoseksualnej z wątkiem fantastycznym, a raczej fantastyką z wątkami homoseksualnymi. Nigdy nie sądziłam że takie twierdzenie wyjdzie z moich ust ale podejrzewam, że ta piękna okładka może być przekleństwem dla tej trylogii uwodząc sobą nie tą grupę odbiorców co trzeba. Z radością przeczytam kolejny tom.

Skończyłam swoją przygodę z pierwszym tomem Lalkarza. Zostałam pozytywnie zaskoczona, gdyż wiele osób zniechęcało mnie do tej lektury, mówiąc że nie znajdę w niej nic poza ładną okładką. Otóż ja znalazłam i to wiele. Dobrze zaplanowany wstęp do trylogii; oryginalnych, ciekawie wykreowanych bohaterów; unikatowy i bardzo konsekwentnie wykreowany świat fantasy oraz dużo czasu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna książka, a dwie kolejne trzymają poziom. Zachwyca mnie to, że po przeczytaniu wszystkich tomów bohaterowie są ze mną nadal, a od tego moment minęło cztery miesiące . Pomysł, aby pokazywać perspektywę z 4 postaci jest mega, gdyż pozwala nam to poznać fabułę i bohatera, który chce czym prędzej dotrzeć do celu, a wciąż mamy 3 bohaterów, którzy skupiają się tylko na sobie. Pani Katarzyna dała nam w trzech tomach dobrze wykreowane postaci kosztem jednej średniej/słabej jakim jest zły Saga.
"Lalkarz" urzekł mnie też dlatego, że są w niej wątki LGBT, co zasługuje za uznanie

Przyjemna książka, a dwie kolejne trzymają poziom. Zachwyca mnie to, że po przeczytaniu wszystkich tomów bohaterowie są ze mną nadal, a od tego moment minęło cztery miesiące . Pomysł, aby pokazywać perspektywę z 4 postaci jest mega, gdyż pozwala nam to poznać fabułę i bohatera, który chce czym prędzej dotrzeć do celu, a wciąż mamy 3 bohaterów, którzy skupiają się tylko na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Było lepiej, niż się spodziewałam, ale czy na tyle dobrze, bym chciała sięgnąć po następny tom trylogii? Hm.
Koncept na historię niecodzienny, co jest niewątpliwie zaletą, bo dostajemy coś nieszablonowego i z reguły już to wywołuje ciekawość, ale sam pomysł nie wystarczy, gdy technicznie to wszystko kuleje.
Bardzo dużo informacji, mniej lub bardziej potrzebnych, wiele postaci i wątków, i to wcale nie byłoby takim minusem, gdyby nie stanowiło takiej zagmatwanej plątaniny, która na dobrą sprawę nie pozwala wczuć się w fabułę, bo wymagana jest stała czujność. Panuje jakiś taki irytujący chaos, łapanie zbyt wielu srok za ogon. Autorka wymienia jakieś wydarzenia, jakieś imiona, jakieś niedopowiedziane hinty z puszczeniem oczka, jakby to było coś, co czytelnik już zna, ale przecież nie ma o tym pojęcia, a w efekcie jest jeszcze bardziej skonfundowany. Nie chodzi o to, by podać wszystko na złotej tacy, a skąd, ale gdy jest czegoś za dużo, zdecydowanie nie sprzyja to opowiadanej historii; zwłaszcza, gdy w pewnym momencie zaczynamy podejrzewać, że sam autor nie do końca wie, dokąd z tym wszystkim zmierza.
Muszę za to pochwalić okładkę i cudnie wykonaną grafikę, której autorką jest Aleksandra Zapotoczna, robota na A+.

Było lepiej, niż się spodziewałam, ale czy na tyle dobrze, bym chciała sięgnąć po następny tom trylogii? Hm.
Koncept na historię niecodzienny, co jest niewątpliwie zaletą, bo dostajemy coś nieszablonowego i z reguły już to wywołuje ciekawość, ale sam pomysł nie wystarczy, gdy technicznie to wszystko kuleje.
Bardzo dużo informacji, mniej lub bardziej potrzebnych, wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo mi się podobała.
Zostałam zarzucona dużą dawką informacji jak na początek ale jakoś dałam sobie z nimi radę.
Uważam, że Pani Kasia ma bardzo piękny sposób opowiadania jednak musiałam bardzo się skupić przy czytaniu bo łatwo było się pogubić.
Mam nadzieję, że niedługo uda mi się zakupić i przeczytać pozostałe tomy :) <3

Książka bardzo mi się podobała.
Zostałam zarzucona dużą dawką informacji jak na początek ale jakoś dałam sobie z nimi radę.
Uważam, że Pani Kasia ma bardzo piękny sposób opowiadania jednak musiałam bardzo się skupić przy czytaniu bo łatwo było się pogubić.
Mam nadzieję, że niedługo uda mi się zakupić i przeczytać pozostałe tomy :) <3

Pokaż mimo to

Zawsze miałam jakieś uprzedzenie do fantastyki, ale ta książka bardzo mi się spodobała. Historia Rezy przypadła mi do gustu a postacie to cud miód. Pochłonęłam ją szybko, bo z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawsza poczynań głownego bohatera ;-) Szczerze, przyznaję się bez bicia, że kupiłam książkę, bo zachęciło mnie "boy x boy" ale bez tego i wątku, który ukazuje się pod koniec i nie jest specjalnie widoczny ksiązka jest świetna, a to zwyczajnie można traktować jako mały bonus dla yaoistek ;=)

Zawsze miałam jakieś uprzedzenie do fantastyki, ale ta książka bardzo mi się spodobała. Historia Rezy przypadła mi do gustu a postacie to cud miód. Pochłonęłam ją szybko, bo z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawsza poczynań głownego bohatera ;-) Szczerze, przyznaję się bez bicia, że kupiłam książkę, bo zachęciło mnie "boy x boy" ale bez tego i wątku, który ukazuje się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co mogę powiedzieć o tej książce. Jest to pierwsza część trylogii, o tematyce homoseksualnej z wątkiem fantastycznym. Bardzo mi się spodobało, bo mimo iż jednak dość dokładnie opisane są sceny namiętności, to cała opowieść nie skupia się tylko na seksie. Jest mnóstwo wątków. Widać, że autorka, dokładnie zapoznała się ze światem magicznych stworzeń i to jest ciekawe. Fabuła jest skupiona na tajemnicy, oraz losach świata zarówno ludzi, jak i stworów fantastycznych. Polecam, jak najbardziej. Jest to pozycja godna zainteresowania.

Co mogę powiedzieć o tej książce. Jest to pierwsza część trylogii, o tematyce homoseksualnej z wątkiem fantastycznym. Bardzo mi się spodobało, bo mimo iż jednak dość dokładnie opisane są sceny namiętności, to cała opowieść nie skupia się tylko na seksie. Jest mnóstwo wątków. Widać, że autorka, dokładnie zapoznała się ze światem magicznych stworzeń i to jest ciekawe. Fabuła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na taką historię czekałam! :D
Z jakiegoś powodu lista książek, które zawierałyby wątki "smaczkowe" i fantastyczne jest porażająco krótka (chyba, że to tylko moja lista, a ktoś inny ma dłuższą i chciałby się nią ze mną podzielić, za co z góry dziękuję). Efekt jest taki, że każde wpisujące się w te bardzo niskie wymagania witam z wielkim uśmiechem na twarzy i zabieram się do niego jak najdłużej, aby rozłożyć sobie przyjemność czytania na wiele tygodni, a czasem nawet miesięcy.
Do pierwszego tomu "Lalkarza" zabierałam się prawie rok, a gdy już zaczęłam czytać to nie mogłam się oderwać. Historia sama w sobie nie jest w cale tak zagmatwana, jak można by się było spodziewać, ale na szczęście nie poraża też przesadną prostotą. Każda postać zbudowana jest w sposób bardzo dokładny, a część z nich udało mi się nawet polubić, co w moim przypadku wcale nie jest proste.
Ach, gdybym tylko miała więcej wolnego czasu od razu wgryzłabym się w drugi tom!
Choć niewątpliwie przemawia przeze mnie zazdrość, to i tak mogę tylko pogratulować stworzenia tak smakowitej książki ;)

Na taką historię czekałam! :D
Z jakiegoś powodu lista książek, które zawierałyby wątki "smaczkowe" i fantastyczne jest porażająco krótka (chyba, że to tylko moja lista, a ktoś inny ma dłuższą i chciałby się nią ze mną podzielić, za co z góry dziękuję). Efekt jest taki, że każde wpisujące się w te bardzo niskie wymagania witam z wielkim uśmiechem na twarzy i zabieram się do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem czy się śmiać czy płakać, że to wydali :D Ale ma momenty :D

Nie wiem czy się śmiać czy płakać, że to wydali :D Ale ma momenty :D

Pokaż mimo to

W dwóch słowach: rozczarowałam się.
Historia zapowiadała się o wiele ciekawiej, piękna okładka przyciągała jak magnes, a sam początek książki też obiecywał coś więcej. Niestety, w miarę czytania moja mina zrzedła. Mam wrażenie, że albo autorka zbyt wiele uwagi poświęciła Razie, albo niepotrzebnie wprowadzała wątki poboczne, których czytanie, niestety, nuży.
Choć książkę udało mi się połknąć w jeden dzień, to nie raz łapałam się na czytaniu w kółko tego samego zdania. Niekończące się opisy, oddające każdy szczegół świata przedstawionego, nie zachęcały do kontynuowania lektury. Przyznam się więc ze wstydem, że niektóre pominęłam.
Na pewno jednak muszę pochwalić autorkę za postać Razy, która wydaje się najlepiej dopracowana, najbardziej realistyczna i prawdziwa. Obserwowanie, jak walczą w nim dwie sprzeczne natury skłaniało do refleksji nad samym sobą. Bo czy i nam nie wydaje się czasem, że mamy dwa zupełnie różne oblicza? Szkoda, że pozostali bohaterowie nie zostali tak wyraźnie nakreśleni, ponieważ nie potrafię poczuć z nimi jakiejkolwiek więzi.
Reasumując: książka bez wątpienia miała ogromny potencjał, sam pomysł był zresztą niezwykle oryginalny, tylko została ugryziona przez autorkę od niekoniecznie właściwej strony.

W dwóch słowach: rozczarowałam się.
Historia zapowiadała się o wiele ciekawiej, piękna okładka przyciągała jak magnes, a sam początek książki też obiecywał coś więcej. Niestety, w miarę czytania moja mina zrzedła. Mam wrażenie, że albo autorka zbyt wiele uwagi poświęciła Razie, albo niepotrzebnie wprowadzała wątki poboczne, których czytanie, niestety, nuży.
Choć książkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to