Jako okładkowa sroka, naprawdę spodziewałam się, że jej wierzchnia powłoka znajdzie swoje odzwierciedlenie we wnętrzu i chyba poniekąd tak było.

Chociaż dużo w tej książce strachu, bólu i cierpienia, najwięcej jest jednak samotności. Porzucony pół człowiek, pół reptilianin, niepasujący do żadnej rasy, jest tego idealnym przykładem. Nawet jeśli nie zakwalifikujemy „Lalkarza” do literatury wysokich lotów, to nie możemy odmówić jej miejsca w kategorii przystępnego czytadła. Wbrew pozorom, książka jest całkowicie normalna XD.

Autorka ma niesamowitą umiejętność opisywania mało istotnych rzeczy, co chwilami wypycha dynamikę poza margines. To nie jest książka, którą przeczytałabym na raz, niezależnie od tego jak dobrze znałabym fabułę, ponieważ po prostu się nie da. Problemem jest formatowanie i wszystkie aspekty typograficzne, które są po prostu straszne. Objętość tekstu na stronie jest tak męcząca, że czasem trudno było mi zachować skupienie. Sytuacji nie ułatwiały długie rozdziały, ani przypadkowe zbitki liter tworzące wykwintne imiona. Największy problem miałam na dwusetnej stronie, gdyż autorka mocno płynie z nurtem i opisuje wszystko co się da XD.

Ogólnie książka oddaje vibe swoich lat, chociaż słownictwo nie jest typowo blogowe. Fajnie się ją czyta, jak już się człowiek wkręci. Wprowadzenie do historii też jest dobre. Wszystko idzie powoli, od początku i ma nawet sens. Inna kwestią jest ta zaplątana łamigłówka w scenach Lalkarza czy Króla, bo chuj wie o co chodzi, ale buja XD.

Szczerze? Nawet nie wiem jak mam ocenić tę historię. Z jednej strony jestem zainteresowana kontynuacją (pokochalibyście Corta, bo kreatywności i wyobraźni to mu nie brakuje),ale jak sobie pomyślę, że reszta tomów wygląda tak samo jak ten, to już mnie oczy bolą.

Uniwersum jest mega rozbudowane i podoba mi się jak to wszystko w pierwszym tomie ładnie się ze sobą połączyło. Jednak to Czarny Lalkarz skradł moje serce. Posrany jak cholera, ale widać, że postać doskonale dopracowana (z resztą jak wszystkie). Fabuła ma w sobie coś, co zatrzymuje czytelnika i wzbudza jego ciekawość.

Ogólnie, spodziewałam się obezwładniającego raka z dziką sekwencją okropnych smutów i kiepską redakcją, a tu wychodzi na to, że jednak nie. Najwyraźniej wcześniejsze przekreślenie jakiekolwiek jakości zaważyły na ocenie i sposobie odbioru. I tak, pewnie sięgnę po kolejne tomy, bo brak we mnie jakiejkolwiek samokontroli czy zdrowego rozsądku XD.

Jako okładkowa sroka, naprawdę spodziewałam się, że jej wierzchnia powłoka znajdzie swoje odzwierciedlenie we wnętrzu i chyba poniekąd tak było.

Chociaż dużo w tej książce strachu, bólu i cierpienia, najwięcej jest jednak samotności. Porzucony pół człowiek, pół reptilianin, niepasujący do żadnej rasy, jest tego idealnym przykładem. Nawet jeśli nie zakwalifikujemy...

Dobrze się czyta, ale jak dla mnie opisy seksu są za długie i często.....

Dobrze się czyta, ale jak dla mnie opisy seksu są za długie i często.....

Jestem w trakcie 4 tomu, ale już teraz mogę stwierdzić, że jest to najlepszy tytuł Bl jakikolwiek czytałam. Rozległa fabuła opowiadająca 4 wątki czterech głównych bohaterów. Na pozór oddzielne lecz po czasie rozumiemy, iż los prowadzi ich ku siebie. Wiele nowych gatunków, które dotychczas żyły w symbiozie. Z początku skupiamy się na życiu Rezy tylko po to by po czasie dowiedzieć się o Lalkarzu i powolnym rozwoju problemów nadciągających na każdą rasę. Same postacie mają bardzo ciekawe opisy jak i charaktery. Fabuła toczy się w ciekawym tempie i może na początku trudniej jest się połapać o kim jest mowa tak z czasem jest coraz lepiej i lepiej. Wątki miłosne tak naprawdę idą bardzo wolno. Zdarzały się pojedyncze sceny aktu co nie każdemu wpadną do gustu lecz to dodaje takiej dozy autentyczności całego tego "ostrego" klimatu czasów w których rozgrywa się fabuła. Krótko. Polecam całą serię (4 tomu) z całego serca. Szczególnie osobom które przywiązują się do głównego bohatera, bo w 4 tomie totalnie czuje się jak matka ciesząca się każdym krokiem Rezy.

Jestem w trakcie 4 tomu, ale już teraz mogę stwierdzić, że jest to najlepszy tytuł Bl jakikolwiek czytałam. Rozległa fabuła opowiadająca 4 wątki czterech głównych bohaterów. Na pozór oddzielne lecz po czasie rozumiemy, iż los prowadzi ich ku siebie. Wiele nowych gatunków, które dotychczas żyły w symbiozie. Z początku skupiamy się na życiu Rezy tylko po to by po czasie...

Nie.
Po prostu nie. Czytało się okropnie, tekst za długi, dialogi dziwne, bohaterowie, mimo że interesujący, nie mogli udźwignąć ciężaru tego jak źle napisana jest ta książka.
Pomysł sam w sobie świetny, wątek postaci queer również na plus, jednak historia opisana przez autorkę zdecydowanie wygląda jak jeden z pierwszych draftów, a nie ukończony produkt. Nie dało się tego czytać, bez chwytania się za głowę. Kompletnie nie wiadomo o co chodzi.
Zupełnie jakby coś poszło nie tak w etapie finalizacji książki. Nic nie rozumiałam, miałam ciągły mętlik w głowie i męczyłam się niesamowicie.
Nie wiem czy dam kolejnym tomom szansę.

Nie.
Po prostu nie. Czytało się okropnie, tekst za długi, dialogi dziwne, bohaterowie, mimo że interesujący, nie mogli udźwignąć ciężaru tego jak źle napisana jest ta książka.
Pomysł sam w sobie świetny, wątek postaci queer również na plus, jednak historia opisana przez autorkę zdecydowanie wygląda jak jeden z pierwszych draftów, a nie ukończony produkt. Nie dało się tego...

Prawdopodobnie moja opinia jest bardzo subiektywna, ponieważ "Lalkarz" jest pierwszą serią fantastyczną, którą świadomie zapragnęłam przeczytać.
Można powiedzieć, że już od pierwszych stron zakochałam się w przedstawionym świecie. Bohaterów da się lubić, nawet bardzo (oczywiście nie wszystkich; mnie np akurat Saga nie podpadł przez to jak postępuje).
Pomimo tego, że nie przepadam za narracją trzecioosobową, to tutaj zakochałam się w sposobie pisania, naprawdę. Być może opisy są przydługie, ale mnie to wcale nie przeszkadzało. Dzięki temu mogłam lepiej poznać mechanizmy, które rządzą światem.
Informacji jest dużo, książka zawiera ogrom wątków i postaci, ale nie uważam tego za wadę. Na swoje szczęście robiłam sobie małe notatki podczas czytania, dzięki czemu większość kwestii zrozumiałam. Jestem ciekawa jak niektóre wątki rozwiążą się w przyszłości.
Wspomnę jeszcze tylko, że Reza i Cort skradli moje serducho. Nolza, znachorka i Behaar w sumie też 💜.
Już nie mogę się doczekać co będzie na mnie czekało w kolejnych tomach!

Prawdopodobnie moja opinia jest bardzo subiektywna, ponieważ "Lalkarz" jest pierwszą serią fantastyczną, którą świadomie zapragnęłam przeczytać.
Można powiedzieć, że już od pierwszych stron zakochałam się w przedstawionym świecie. Bohaterów da się lubić, nawet bardzo (oczywiście nie wszystkich; mnie np akurat Saga nie podpadł przez to jak postępuje).
Pomimo tego, że nie...

Pomijając okładkę która jest noice to ta książka niczego sobą nie oferuje. Owszem przedstawienie postaci jest ciekawe ale ginie razem z postępem "fabuły", a raczej pociętej masy mającej za fabułę służyć. To nie jest nawet narracja nieliniowa, tylko zwyczajnie pogmatwana do tego stopnia że trzeba sobie zaznaczać kluczowe momenty, bo 10 stron dalej nie będziesz czytelniku wiedział o co chodzi.
Erotyka to osobny problem - TO JEST ZWYCZAJNIE OBRZYDLIWE. Ja rozumiem zamysł średniowiecznego fantasy BDSM ale tego się nie da czytać bez żygomiski na kolanach. Opisy są zbyt graficzne i po prostu obrzydliwe. Cały szał na tą książkę był spowodowany wątkiem queer ale nie polecam tego żadnej osobie gejowej. Tylko się zmęczycie niepotrzebnie.

Pomijając okładkę która jest noice to ta książka niczego sobą nie oferuje. Owszem przedstawienie postaci jest ciekawe ale ginie razem z postępem "fabuły", a raczej pociętej masy mającej za fabułę służyć. To nie jest nawet narracja nieliniowa, tylko zwyczajnie pogmatwana do tego stopnia że trzeba sobie zaznaczać kluczowe momenty, bo 10 stron dalej nie będziesz czytelniku...

Miałam wątpliwości, czy sięgnąć po pierwszy tom, ale absolutnie nie żałuję. Książka jest warta swojej ceny i każdej spędzonej z nią sekundy. Reza jest słodki, choć czasem chętnie bym go udusiła, a Behaara uwielbiam! Tylko wobec Sagi mam mieszane uczucia...

Miałam wątpliwości, czy sięgnąć po pierwszy tom, ale absolutnie nie żałuję. Książka jest warta swojej ceny i każdej spędzonej z nią sekundy. Reza jest słodki, choć czasem chętnie bym go udusiła, a Behaara uwielbiam! Tylko wobec Sagi mam mieszane uczucia...

Było naprawdę dobrze, póki trzymało się fantastyki. Nietuzinkowe rasy fantasy, przemyślany świat przedstawiony. Niestety to element, który dawno temu zwrócił moją uwagę, zawiódł solidnie: tu nie ma romansu, co najwyżej kiepskie porno. Bywa, ale jak już się zaczęło pod koniec książki, to było tych scen stanowczo za dużo. Nie wiem czy będę kontynuować - sama fabuła intryguje, ale zbyt wulgarnie się zrobiło przy końcu.

Było naprawdę dobrze, póki trzymało się fantastyki. Nietuzinkowe rasy fantasy, przemyślany świat przedstawiony. Niestety to element, który dawno temu zwrócił moją uwagę, zawiódł solidnie: tu nie ma romansu, co najwyżej kiepskie porno. Bywa, ale jak już się zaczęło pod koniec książki, to było tych scen stanowczo za dużo. Nie wiem czy będę kontynuować - sama fabuła intryguje,...

Skończyłam swoją przygodę z pierwszym tomem Lalkarza. Zostałam pozytywnie zaskoczona, gdyż wiele osób zniechęcało mnie do tej lektury, mówiąc że nie znajdę w niej nic poza ładną okładką. Otóż ja znalazłam i to wiele. Dobrze zaplanowany wstęp do trylogii; oryginalnych, ciekawie wykreowanych bohaterów; unikatowy i bardzo konsekwentnie wykreowany świat fantasy oraz dużo czasu do przemyśleń na temat tego, dokąd prowadzi ludzka pazerność oraz absolutne przekonanie o tym że jest pępkiem świata i wszystko jej się należy. Co najbardziej mnie ujęło? To z jaką wprawą autorka manewruje między wieloma wątkami, pragnąc zwrócić uwagę na problem zawłaszczania przez ludzkość wszystkiego co zobaczy na swojej drodze lub o czym usłyszy. Przy okazji serwuje nam paletę przeżyć głównych bohaterów prezentując jak paskudnie czuje się wyrzutek, któremu odmawia się prawa do życia w społeczeństwie i jak bardzo bywa on samotny. Wszystko podane w wytwornej oprawie fantasy. Jest to bardzo dobra lektura dla wielbicieli fantastyki z otwartym umysłem, natomiast jeśli chodzi o wielbicielki gatunku yaoi, mogą być one rozczarowane brakiem lekkości, brakiem romansu oraz niewielką ilością scen erotycznych. Nie nazwałabym dzieła Pani Lisowskiej książką o tematyce homoseksualnej z wątkiem fantastycznym, a raczej fantastyką z wątkami homoseksualnymi. Nigdy nie sądziłam że takie twierdzenie wyjdzie z moich ust ale podejrzewam, że ta piękna okładka może być przekleństwem dla tej trylogii uwodząc sobą nie tą grupę odbiorców co trzeba. Z radością przeczytam kolejny tom.

Skończyłam swoją przygodę z pierwszym tomem Lalkarza. Zostałam pozytywnie zaskoczona, gdyż wiele osób zniechęcało mnie do tej lektury, mówiąc że nie znajdę w niej nic poza ładną okładką. Otóż ja znalazłam i to wiele. Dobrze zaplanowany wstęp do trylogii; oryginalnych, ciekawie wykreowanych bohaterów; unikatowy i bardzo konsekwentnie wykreowany świat fantasy oraz dużo czasu...

Przyjemna książka, a dwie kolejne trzymają poziom. Zachwyca mnie to, że po przeczytaniu wszystkich tomów bohaterowie są ze mną nadal, a od tego moment minęło cztery miesiące . Pomysł, aby pokazywać perspektywę z 4 postaci jest mega, gdyż pozwala nam to poznać fabułę i bohatera, który chce czym prędzej dotrzeć do celu, a wciąż mamy 3 bohaterów, którzy skupiają się tylko na sobie. Pani Katarzyna dała nam w trzech tomach dobrze wykreowane postaci kosztem jednej średniej/słabej jakim jest zły Saga.
"Lalkarz" urzekł mnie też dlatego, że są w niej wątki LGBT, co zasługuje za uznanie

Przyjemna książka, a dwie kolejne trzymają poziom. Zachwyca mnie to, że po przeczytaniu wszystkich tomów bohaterowie są ze mną nadal, a od tego moment minęło cztery miesiące . Pomysł, aby pokazywać perspektywę z 4 postaci jest mega, gdyż pozwala nam to poznać fabułę i bohatera, który chce czym prędzej dotrzeć do celu, a wciąż mamy 3 bohaterów, którzy skupiają się tylko na...