Jerzy Duda-Gracz

Wydanie takie sobie - jakość reprodukcji średnia, ale dość typowa dla wydań z lat 80. Przeintelektualizowany, martwy znaczeniowo wstęp Toeplitza do książki. Żywsze i bardziej inspirujące są wpisy do ksiąg okolicznościowych pozostawione przez "zwykłych ludzi" zwiedzających wystawy Dudy-Gracza, również zawarte w książce, np. "To boli proszę pana", "Jest mi głupio ponieważ jestem robotnikiem", "Dobre! W mordę!", "Jaka szkoda, że ma Pan rację", "Dobry okulista i wprawny psychoanalityk (nie amerykański) przywróci panu zdrową wyobraźnię", "Czy jest Pan chrześcijaninem?".

Wydanie takie sobie - jakość reprodukcji średnia, ale dość typowa dla wydań z lat 80. Przeintelektualizowany, martwy znaczeniowo wstęp Toeplitza do książki. Żywsze i bardziej inspirujące są wpisy do ksiąg okolicznościowych pozostawione przez "zwykłych ludzi" zwiedzających wystawy Dudy-Gracza, również zawarte w książce, np. "To boli proszę pana", "Jest mi głupio ponieważ...

Dudę-Gracza, albo się kocha, albo nienawidzi. Ja kocham. Natomiast co do książki... Na początek taki cytacik z obszernego wstępu Krzysztofa Teodora Toeplitza. "Industrializacja jedynie we wstępnych wizjach swoich profetów, albo też dużo później, na etapie zautomatyzowanej sterylności przynosi formy uładzone i logiczne, świadczące o jasności myśli i celowości funkcji." Niestety, nie zauważyłem w tym tekście jasności myśli, ani celowości. Ani większych okruchów logiki.
Książka składa się z kolorowych i czarno-białych reprodukcji dzieł Dudy-Gracza oraz tekstów. Co do reprodukcji, to nie ma wątpliwości, że powstały w PRL-u, bo są marnej jakości. Co do tekstu, to powstał on z fragmentów katalogów wystaw oraz fragmentów artykułów prasowych. Żaden z tych urywków nie pokusił się o podsumowanie całej twórczości malarza, o analizę jego techniki; właściwie wszystkie te eseje mają pewną filozoficzno-socjologiczną pretensję, co nie wychodzi im na dobre. Zdecydowanie najciekawsze i najbardziej wartościowe są fragmenty wywiadów z samym artystą.
Dałem 5 gwiazdek ponieważ Dudę-Gracza kocham.

Dudę-Gracza, albo się kocha, albo nienawidzi. Ja kocham. Natomiast co do książki... Na początek taki cytacik z obszernego wstępu Krzysztofa Teodora Toeplitza. "Industrializacja jedynie we wstępnych wizjach swoich profetów, albo też dużo później, na etapie zautomatyzowanej sterylności przynosi formy uładzone i logiczne, świadczące o jasności myśli i celowości funkcji."...