www.tinarecenzuje.pl
www.facebook.com/tinarecenzuje
www.instagram.com/tinarecenzuje

Dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej za egzemplarz recenzencki.

Jestem nowym rezydentem tutejszego szpitala psychiatrycznego. Trochę obawiam się, jak będzie wyglądała praca. Czy na wstępie będą mnie sprawdzać pod każdym możliwym aspektem? A może stwierdzą, że jestem nienormalny i założą mi kaftan bezpieczeństwa? Tak czy inaczej, będę dobrej myśli. A właśnie. Nazywam się Dawid Soja, mam dwadzieścia sześć lat i to jest mój pierwszy dzień w ośrodku dla osób z problemami wewnętrznymi.

Jesteś ciekawy, jak potoczą się moje dalsze losy, z czym przyjdzie mi się zmierzyć w “psychiatryku”? W takim razie zachęcam Cię do zapoznania się z najnowszą, a zarazem debiutującą powieścią autorstwa Pani Kamili Bargiel, pod tytułem: “Piąte piętro, czyli 13 dni w szpitalu psychiatrycznym”. Jest to historia napisana przez psychologa dla dosłownie każdego, kogo ciekawi prezentowany temat, jakim jest praca z pacjentami o licznych zaburzeniach psychicznych.

WFW, czyli Warszawska Firma Wydawnicza powstała w 2008 roku. Ich celem jest łączenie różnych funkcji powiązanych z rynkiem wydawniczym, w tym drukarskim. Firma daje możliwość wydania własnej twórczości w bardzo niskim budżecie. Są członkami Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. O WFW można było przeczytać w między innymi: „Newsweeku”, „Kulturze Liberalnej”, czy „Dzienniku”.

“Piąte piętro, czyli 13 dni w szpitalu psychiatrycznym” to historia młodego lekarza, który dopiero sprawdza się w nowej roli. Jest to zapis z dni przebytych w ośrodku dla chorych psychicznie osób. Dzięki temu czytelnik ma przywilej zajrzeć za zamknięte drzwi “psychiatryka” i zobaczyć, kto kwalifikuje się, aby spędzić część swojego życia w takim miejscu. Z drugiej strony będziesz mógł przekonać się, jaki musi być personel oraz jaki niekoniecznie powinien się zachowywać. Dowiesz się lub utwierdzisz w przekonaniu, że jest to taki sam człowiek, jak każdy z nas. Też boryka się z problemami egzystencjalnymi, też może mieć słabsze dni, napady paniki, sytuacje bez potencjalnego wyjścia…

Pani Kamila Bargiel w swojej debiutanckiej powieści porusza problemy natury psychicznej oczami dopiero co zaczynającego swoją podróż z ludźmi ze schorzeniami umysłowymi rezydenta. Tym samym demonstruje, że życie nie zawsze kończy się happy endem. Mimo usilnych prób czasami ciężko dopatrzyć się słońca po burzy. Lektura jest szalenie ciekawa pod względem tematycznym. Ponieważ lubię książki bazujące na psychologii, ale nie typowe podręczniki, dlatego też wybór była dla mnie oczywisty. Szukałam lektury z przesłaniem, ale jednocześnie bez trudnej terminologii i właśnie to dostałam.

Pani Kamila opisała w ciekawy sposób 13 dni w szpitalu psychiatrycznym. Tę książkę chce się czytać, mimo iż miałam wrażenie, że jest momentami przegadana. Z pewnością wzbudza ciekawość, nie pozwala odpocząć od siebie. W pewnym sensie jest uzależniająca. Żałuję tylko, że jest taka krótka, liczy ledwie ponad sto stron. Z racji tego, że Pani Kamila jest psychologiem i zarazem wykładowcą, to potrafi w przystępny sposób przedstawić specyfikę, wykreować nietuzinkowych bohaterów. Sądzę, że praca taka, a nie inna (doświadczenie zawodowe) wzmogły tylko ekscytujący wydźwięk lektury.

“Piąte piętro, czyli 13 dni w szpitalu psychiatrycznym” jest dokładnie tym, co oczekiwałam. Autorka nie zaskoczyła mnie niczym, porusza się po utartych, jednak niebanalnych szlakach. Powieść czytałam w wielkim skupieniu, napięciu, ale i z zainteresowaniem. Idealnie nie było, ale podobało mi się. Śmiało polecam dla każdego, bez wyjątku. Czytajcie, na pewno nie będziecie zawiedzeni.

www.tinarecenzuje.pl
www.facebook.com/tinarecenzuje
www.instagram.com/tinarecenzuje

Dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej za egzemplarz recenzencki.

Jestem nowym rezydentem tutejszego szpitala psychiatrycznego. Trochę obawiam się, jak będzie wyglądała praca. Czy na wstępie będą mnie sprawdzać pod każdym możliwym aspektem? A może stwierdzą, że jestem nienormalny i...

Po lekturze "Piątego piętra" czuję się wręcz oszukana, przede wszystkim przez informację na okładce. Znam realia oddziału zamkniętego i nie odnajduję ich w tej książce. Jest to literatura bardzo niskich lotów. Nie tyle powieść, co anegdota, tyle że nieśmieszna. Wyssane z palca "realia", wymęczone dialogi. Jednostronnie, krzywdząco nakreślony obraz personelu szpitala przeplata się z suchymi opisami "przypadków", zdradzając upodobanie do sensacji i babrania się w brudach. Brak choćby jednej postaci, która budziłaby moją sympatię. I na koniec ta żenująca, niezgrabna puenta... Odradzam!

Po lekturze "Piątego piętra" czuję się wręcz oszukana, przede wszystkim przez informację na okładce. Znam realia oddziału zamkniętego i nie odnajduję ich w tej książce. Jest to literatura bardzo niskich lotów. Nie tyle powieść, co anegdota, tyle że nieśmieszna. Wyssane z palca "realia", wymęczone dialogi. Jednostronnie, krzywdząco nakreślony obraz personelu szpitala...

Psychiatryk okiem młodego lekarza. Rokowała na 10/10 ale... urwała się w połowie. Autorka chyba skończyły się pomysły albo się zagmatwała w akcji i zastosowała wersję typu "Deux et machina" i jednym sprawnym akapitem zakończyła książkę. A tak na marginesie, chyba na okładce jest błąd ortograficzny w imieniu autorki!!!

Psychiatryk okiem młodego lekarza. Rokowała na 10/10 ale... urwała się w połowie. Autorka chyba skończyły się pomysły albo się zagmatwała w akcji i zastosowała wersję typu "Deux et machina" i jednym sprawnym akapitem zakończyła książkę. A tak na marginesie, chyba na okładce jest błąd ortograficzny w imieniu autorki!!!

Czas poświęcony na przeczytanie powieści Kamili Bargiel - "Piąte piętro czyli 13 dni w szpitalu psychiatrycznym", uważam za zmarnowany. Książka jest fatalnie napisana, a autorka nie posiadła jeszcze sztuki pisania dialogów - są nienaturalne. Zamiarem pani Bargiel było przedstawienie historii pacjentów oddziału psychiatrycznego, z punktu widzenia lekarza psychiatry - narrator. Niestety ten zabieg się nie udał. W książce mamy tak naprawdę pokazane spojrzenie psychologa, gdyż pewne zabiegi nie są zgodne ze sztuką lekarską. Wiem, że wiedzę wykorzystaną w powieści, autorka czerpała z własnego doświadczenia (rok 2012) i wykształcenia psychologicznego. Książki nie polecam.

Czas poświęcony na przeczytanie powieści Kamili Bargiel - "Piąte piętro czyli 13 dni w szpitalu psychiatrycznym", uważam za zmarnowany. Książka jest fatalnie napisana, a autorka nie posiadła jeszcze sztuki pisania dialogów - są nienaturalne. Zamiarem pani Bargiel było przedstawienie historii pacjentów oddziału psychiatrycznego, z punktu widzenia lekarza psychiatry -...

Zawsze mnie ciekawiło, co ludzie opowiadają podczas rozmów z psychiatrą.
Tutaj można znaleźć treść takich rozmów. Pacjenci są bardzo różni, i są dosyć dobrze scharakteryzowani. Personel oddziału psychiatrycznego również jest ciekawie przedstawiony. Sporo przykładów, jak oczarować kobietę poprzez spełnianie jej oczekiwać co do jej wyjątkowości, jak można manipulować, wpędzać w poczucie winy.

Zawsze mnie ciekawiło, co ludzie opowiadają podczas rozmów z psychiatrą.
Tutaj można znaleźć treść takich rozmów. Pacjenci są bardzo różni, i są dosyć dobrze scharakteryzowani. Personel oddziału psychiatrycznego również jest ciekawie przedstawiony. Sporo przykładów, jak oczarować kobietę poprzez spełnianie jej oczekiwać co do jej wyjątkowości, jak można manipulować, wpędzać...

Pokazane zostały losy kilku pacjentów szpitala psychiatrycznego, a także sytuacje z życia personelu. Napisane z dużą swobodą. Kilka zabawnych wątków.

Pokazane zostały losy kilku pacjentów szpitala psychiatrycznego, a także sytuacje z życia personelu. Napisane z dużą swobodą. Kilka zabawnych wątków.