Bajka z mojego dzieciństwa, koło której nie mogłam przejść obojętnie. Stokrotka ma siedem lat i właśnie rozpoczyna swoją przygodę ze szkołą. Na odwagę, bo dziewczynka jest osóbką bardzo nieśmiałą i lękliwą dostaje od ukochanej cioci Misiaczka, którego zabiera ze sobą i który ma jej pomóc przezwyciężyć te wszystko szkolne lęki. Spełnia się w tej roli wyśmienicie! Jest opiekunem, przyjacielem, obrońcą, towarzyszem dziecięcych zabaw, szkolnych radości i kłopocików. Pomaga dziewczynce odnaleźć się w szkolnej rzeczywistości i zaakceptować rówieśników. Prosty, trafiający do dziecka język. Większa, aczkolwiek nie za duża czcionka.
Książkę polecałybyśmy wszystkim dzieciakom, które rozpoczynają swoją przygodę ze szkołą. Drugoklasiści natomiast słuchają jej z sentymentem i uśmiechem na buzi, gdyż przypomina im to, czego tak niedawno doświadczali na własnej skórze. Lubimy Stokrotkę, bardzo

Bajka z mojego dzieciństwa, koło której nie mogłam przejść obojętnie. Stokrotka ma siedem lat i właśnie rozpoczyna swoją przygodę ze szkołą. Na odwagę, bo dziewczynka jest osóbką bardzo nieśmiałą i lękliwą dostaje od ukochanej cioci Misiaczka, którego zabiera ze sobą i który ma jej pomóc przezwyciężyć te wszystko szkolne lęki. Spełnia się w tej roli wyśmienicie! Jest...

feminadomi.blogspot.com
Stokrotka ma typowe problemy dziecka wczesnoszkolnego. Aby umilić jej początek roku szkolnego, pomóc przezwyciężyć strach i nieśmiałość, ciocia obdarowuje ją malutkim misiem, którego Stokrotka nazywa Misiaczkiem. Rezolutny Misiaczek, który w rękach dziewczynki przestaje być tylko maskotką, pomaga jej w zdobywaniu przyjaciół, służy dobrą radą, jest wiernym towarzyszem zabaw i nie opuszcza jej w żadnej trudnej sytuacji. Staje się świadkiem szkolnego życia, w które Stokrotka dopiero wkracza, pomaga jej odnaleźć się w nowej rzeczywistości, jest wspaniałym przyjacielem, na którego zawsze może liczyć. Razem ze Stokrtotką bawią się, nudzą, a ich wyobraźnia zdaje się nieograniczona. Mira Jaworczakowa potrafiła wczuć się w sytuację małej dziewczynki, potrafiła przedstawić ją tak, jakby sama była małym siedmioletnim dzieckiem. Napisana prostym, trafiającym do dziecka językiem wspaniale pomaga dzieciom w zrozumieniu i radzeniu sobie z ich kłopotami i troskami. Mimo, iż napisana w odległych, dla niektórych, czasach nie straciła na uniwersalności.

feminadomi.blogspot.com
Stokrotka ma typowe problemy dziecka wczesnoszkolnego. Aby umilić jej początek roku szkolnego, pomóc przezwyciężyć strach i nieśmiałość, ciocia obdarowuje ją malutkim misiem, którego Stokrotka nazywa Misiaczkiem. Rezolutny Misiaczek, który w rękach dziewczynki przestaje być tylko maskotką, pomaga jej w zdobywaniu przyjaciół, służy dobrą radą, jest...

Ciepła, napisana prostym, zrozumiałym dla dziecka językiem historia dziewczynki, która właśnie rozpoczyna pierwszą klasę szkoły podstawowej. Główna bohaterka, Stokrotka, musi zmierzyć się z trudnościami towarzyszącymi jej w czasie tej ogromnej życiowej zmiany. Pomaga jej w tym mały Misiaczek, który towarzyszy dziewczynce w czasie tych pierwszych dni w szkole. Niełatwo jest przecież z początku odnaleźć się w szkolnej rzeczywistości, zaprzyjaźnić się z nowymi kolegami, oswoić z wieloma nowymi obowiązkami.
Wspaniała lektura dla starszych przedszkolaków oraz pierwszoklasistów, a przede wszystkim klasyka polskiej literatury dziecięcej. Polecam.

Ciepła, napisana prostym, zrozumiałym dla dziecka językiem historia dziewczynki, która właśnie rozpoczyna pierwszą klasę szkoły podstawowej. Główna bohaterka, Stokrotka, musi zmierzyć się z trudnościami towarzyszącymi jej w czasie tej ogromnej życiowej zmiany. Pomaga jej w tym mały Misiaczek, który towarzyszy dziewczynce w czasie tych pierwszych dni w szkole. Niełatwo jest...

Stokrotka, to nieśmiała dziewczynka, która po wakacjach ma pójść do pierwszej klasy. Ciocia, żeby było jej łatwiej w szkole przynosi w prezencie zabawkę. Misia. Dziewczynka jest zauroczona podarunkiem, do tego stopnia, że od tej pory nie rozstaje się z Misiaczkiem. Jest jej wiernym przyjacielem i doradcą. Pomaga jej w trudnych sytuacjach, pociesza w nieszczęściach, namawia do właściwego postępowania. Opowiadania są króciutkie, więc czyta się je szybciutko, a dziecko nie zdąży się nudzić. Wręcz przeciwnie, domaga się kolejnych, pomimo tego, że język opowieści jest już trochę nieaktualny. Polecam.

Stokrotka, to nieśmiała dziewczynka, która po wakacjach ma pójść do pierwszej klasy. Ciocia, żeby było jej łatwiej w szkole przynosi w prezencie zabawkę. Misia. Dziewczynka jest zauroczona podarunkiem, do tego stopnia, że od tej pory nie rozstaje się z Misiaczkiem. Jest jej wiernym przyjacielem i doradcą. Pomaga jej w trudnych sytuacjach, pociesza w nieszczęściach, namawia...

Stokrotka lada dzień ma przekroczyć szkolne mury i zasilić szeregi pierwszoklasistów, ale w przeciwieństwie do starszej o dwa lata siostry Krysi, na której pierwszy września nie robi żadnego wrażenia, nieśmiała Stokrotka z lękiem myśli o nowym otoczeniu oraz nowych koleżankach i kolegach. Z pomocą przychodzi jej ciocia, która wręcza dziewczynce małego misia mieszczącego się w kieszonce swetra. Pluszak, nazwany pieszczotliwie Misiaczkiem, dodaje otuchy Stokrotce nie tylko na lekcjach, ale i w każdej innej sytuacji.

Książka Miry Jaworczakowej składa się z blisko czterdziestu krótkich, niezależnych rozdziałów, które mimo że nie zachowują ciągłości fabularnej, wyraźnie odzwierciedlają upływ czasu: od dni poprzedzających rozpoczęcie roku szkolnego poprzez kolejne pory roku aż do ostatniego tygodnia wakacji po pierwszej klasie. Czytelnik ma okazję zaobserwować zmiany, jakie dokonały się w Stokrotce na przestrzeni roku: stała się odważniejsza, pewniejsza siebie i bardziej otwarta na kontakty z rówieśnikami. A przede wszystkim dowiedziała się, jak wygląda życie ucznia – poznała jego blaski (pochwały nauczycieli, dobre oceny, wycieczki klasowe) i cienie (kreska w dzienniku za spóźnienie, lęk przed promocją do następnej klasy). Autorka poświęciła również sporo miejsca na opis relacji panujących w rodzinie Stokrotki, a w szczególności lekkiej zazdrości o starszą, przebojową siostrę.

Trzeba to wyraźnie podkreślić – język Miry Jaworczakowej po ponad pięćdziesięciu latach od premiery książki prawie się nie zestarzał. Albo inaczej – autorce udało się nie podkreślać w Stokrotce charakterystycznych elementów rzeczywistości lat 60. ubiegłego wieku, które mogłyby utrudnić odbiór tekstu współczesnym czytelnikom.

Stokrotka lada dzień ma przekroczyć szkolne mury i zasilić szeregi pierwszoklasistów, ale w przeciwieństwie do starszej o dwa lata siostry Krysi, na której pierwszy września nie robi żadnego wrażenia, nieśmiała Stokrotka z lękiem myśli o nowym otoczeniu oraz nowych koleżankach i kolegach. Z pomocą przychodzi jej ciocia, która wręcza dziewczynce małego misia mieszczącego się...

No nie wiem, troche a nawet bardzo nudne. Ja nie lubie takich książek.



P.S
Ta książka jest dla mniejszych dzieci.

No nie wiem, troche a nawet bardzo nudne. Ja nie lubie takich książek.



P.S
Ta książka jest dla mniejszych dzieci.

Znalazłam w pudłach ze starociami zniesionymi ze strychu spędzając wakacje u babci na wsi książkę mojej mamy. Miałam 7 lat i książka wydawała mi się strasznie opasła a ma tylko 125 stron ( w tym trochę obrazków)

Znalazłam w pudłach ze starociami zniesionymi ze strychu spędzając wakacje u babci na wsi książkę mojej mamy. Miałam 7 lat i książka wydawała mi się strasznie opasła a ma tylko 125 stron ( w tym trochę obrazków)

Książka mojego dziecniństwa <3

Książka mojego dziecniństwa <3

W sam raz dla pierwszoklasistów, a nawet ciut młodszych dzieci. Rozbudza zainteresowanie szkołą.

W sam raz dla pierwszoklasistów, a nawet ciut młodszych dzieci. Rozbudza zainteresowanie szkołą.

To świetna książka dla dzieci, które niedługo zaczynają szkołę lub zerówkę. Ja czytałam ją w trzeciej klasie i mimo wszystko bardzo mi się podobała.

To świetna książka dla dzieci, które niedługo zaczynają szkołę lub zerówkę. Ja czytałam ją w trzeciej klasie i mimo wszystko bardzo mi się podobała.