"Kto wczoraj rozlał mleko na serwetę?
Stokrotka.
Kto stłukł talerzyk? Oczywiście nienaumyślnie, ale stłukł.
Stokrotka.
Zapatrzyła się na dużą ćmę, która łopotała miękkimi skrzydłami o jasny abażur lampy, i talerzyk brzdęk!... już na nic.
A kto nie chciał za nic powiedzieć cioci wierszyka o złotej łące i złotym pawiu?
Znów Stokrotka.
Potem poszła do drugiego pokoju, siadła w swoim kąciku z zabawkami. Było jej nawet trochę smutno, ale nie chciała wyjść do cioci. Mama przyszła, objęła, zapytała:
- Dlaczego tu siedzisz, Stokrotko? Nieładnie chować się, kiedy mamy gościa.
-Abo tak...
Właśnie tak: niby chciała być z ciocią, z rodzicami, z Krysią, a coś ją tu trzymało w drugim pokoju, osobno, z daleka..."