Les romans de la table ronde to skrócona adaptacja starofrancuskiego cyklu Lancelota-Graala, jednego z arcydzieł średniowiecznej prozy powieściowej i bodajże największego romansu idealizującego etos i czystość rycerską wraz z wiarą w Boga, napisaną ponownie na początku lat 20-stych XX wieku. To arcydzieło kompletne, zawierające wszystko co potrzebne do szczęścia i wiedzy miłośnikom średniowiecza, a także poszukiwaczom niemalże mitycznych wierzeń danego regionu. Historia spisana prozą wiedzie nas od samego początku V wieku ukazując nam narodziny i wiedzę legendarnego czarodzieja Merlina wraz z jego zgubą, którą sam sobie przeznaczył, z rąk ukochanej uczennicy Viviany – Pani z Jeziora. W między czasie śledzimy młodość legendarnego władcy Artura dzierżącego miecz z kamienia – Excalibur, jego utworzenie Kaamelotu, założenie tytułowego stołu idealizującego równość braterską, wypędzenie z ziem Logru i Brytanii w wielkich bitwach Saksów i Rzymian, jak i ślub z piękną Ginewrą. Spis „legend” następnie raczy nas największym przystępem o losach Lancelota, wychowanka Viviany, który dąży do miana najznakomitszego rycerza Okrągłego Stołu, a wszystko w imię miłości do królowej Ginewry, poprzez dziesiątki turniejów rycerskich, wyzwoleń zamków z rąk mrocznych czarów i klątw czy walk z najeźdźcami na królestwo Logru. Setki rycerzy, których barwne losy śledzimy w między czasie, gloryfikowany etos czystości fizycznej i umysłowej, niezwykle silna wiara w Boga i niemalże mesjanizm chrześcijański przeciwko poganom i Saracenom, wierność królowi i pomoc wszystkim zranionym przez niesprawiedliwość. Tym właśnie charakteryzuje się ten zbiór historii, co prowadzi nas do dwóch najbardziej istotnych rozdziałów. Poszukiwań Świętego Graala, naczynia ostatniej wieczerzy i do którego zebrano krew Chrystusa po jego śmierci, najświętszej relikwii owych czasów w Europie, ulokowanej w magicznym Zamku Przygód do którego godni będą tylko wejść najczystsi i najbardziej wierni rycerze króla Artura – Galaad, syn Lancelota, młody Percewal z Walii i Bohor, których przeznaczeniem jest powiedzenie go z powrotem do Ziemi Świętej i ostatecznie zwrócenie Niebiosom. Na koniec najokrutniejszy rozdział, zmierzch mitów, bratobójcze walki rycerzy o Ginewrę w przeciwnych obozach – króla Artura i Lancelota z Bretanii, co doprowadzi do zamachu stanu pod nieobecność możnowładcy i śmierci Artura z ręki jego syna spłodzonego z własną siostrą Morganą, rycerza i samozwańczego króla Mordreda. To historia, która poruszy za serce. Okrutna historia pełna śmierci, odkupienia, wierności wobec dawno zaprzysiężonej miłości i utraconego dziedzictwa wraz z opuszczonym królestwem. Ale tak jak mistycznie zmarły Artur odpłynie na wyspę Avalon, by według legendy powrócić, gdy kraj będzie go najbardziej potrzebował, tak nas i kolejne pokolenia będą fascynować jego losy i czasy średniowiecznych ideałów, które rozpalają naszą wyobraźnię przez tyle wieków i rozpalać nas będą przez kolejne niezmierzone czasy.

Les romans de la table ronde to skrócona adaptacja starofrancuskiego cyklu Lancelota-Graala, jednego z arcydzieł średniowiecznej prozy powieściowej i bodajże największego romansu idealizującego etos i czystość rycerską wraz z wiarą w Boga, napisaną ponownie na początku lat 20-stych XX wieku. To arcydzieło kompletne, zawierające wszystko co potrzebne do szczęścia i wiedzy...

To z tej edycji poznałem świat Króla Artura, pozostałych rycerzy i wartosci, które mieli i o które walczyli. Polecam!

To z tej edycji poznałem świat Króla Artura, pozostałych rycerzy i wartosci, które mieli i o które walczyli. Polecam!

Chyba najbardziej rzetelne opracowanie opowieści arturiańskich, jakie jest dostępne po polsku.

Chyba najbardziej rzetelne opracowanie opowieści arturiańskich, jakie jest dostępne po polsku.

Wstyd przyznać, ale dopiero tą książką załatałam dziurę w wykształceniu - legendy arturiańskie w mojej głowie były mieszanką omawianego w szkole - tragicznego i trywialnego przez tłumaczenie - "Tristana i Izoldy" oraz... "Monty Pythona i Świętego Graala". Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem! A kto też chce uzupełnić braki w edukacji, polecam serdecznie. Merytoryczny, fachowy wstęp jak z wydań Ossolineum, który wyjaśnia strukturę utworu i motywację nieznanych twórców jest pomocny. Samo tłumaczenie Dolatowskiej i Komendanta bardzo przystępne. Średniowieczne teksty zostały opracowane już w latach 40. XX wieku, więc język nie stawia oporu.

Wstyd przyznać, ale dopiero tą książką załatałam dziurę w wykształceniu - legendy arturiańskie w mojej głowie były mieszanką omawianego w szkole - tragicznego i trywialnego przez tłumaczenie - "Tristana i Izoldy" oraz... "Monty Pythona i Świętego Graala". Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem! A kto też chce uzupełnić braki w edukacji, polecam serdecznie....

Bardzo przystępnie napisana książka, będąca adaptacją starofrancuskich legend arturiańskich. Dla czytelnika, który chce tylko dowiedzieć się, o co w ogóle chodzi z tym Arturem i Graalem, pozycja ta może oszczędzić sporo czasu. Jednakże mnie nie powstrzymała od przeczytania wszystkich wersji owych legend, do jakich tylko udało mi się dobrać. Tak więc polecam tę książkę, a do pełnego obrazu sprawy polecam całą resztę.

Bardzo przystępnie napisana książka, będąca adaptacją starofrancuskich legend arturiańskich. Dla czytelnika, który chce tylko dowiedzieć się, o co w ogóle chodzi z tym Arturem i Graalem, pozycja ta może oszczędzić sporo czasu. Jednakże mnie nie powstrzymała od przeczytania wszystkich wersji owych legend, do jakich tylko udało mi się dobrać. Tak więc polecam tę książkę, a do...

Nie czyta się tego łatwo - i ze względu na odtworzenie średniowiecznego sposobu prowadzenia narracji, i zupełnie odrealnienie bohaterów, a przede wszystkim brak poczucia humoru (no może - między wierszami - niektórzy bohaterowie są jak ten czarny rycerz na rozstaju dróg z filmu Monty Pytona...). Ale jest w tym jakaś prawda o średniowieczu - nie chodzi o realia życia, tylko o świat przedstawiony w opowieściach. Dopiero czytając to , można zrozumieć Don Kichota lub bawić się z Monty Pytonem.

Nie czyta się tego łatwo - i ze względu na odtworzenie średniowiecznego sposobu prowadzenia narracji, i zupełnie odrealnienie bohaterów, a przede wszystkim brak poczucia humoru (no może - między wierszami - niektórzy bohaterowie są jak ten czarny rycerz na rozstaju dróg z filmu Monty Pytona...). Ale jest w tym jakaś prawda o średniowieczu - nie chodzi o realia życia, tylko...

Pisana trudnym językiem, monotonna, ciągnąca się w nieskończoność. Może na początku ciekawa - co za chorzy ludzie to pisali? Później co drugie zdanie o "zbawcy" zaczyna irytować. Robi się coraz nudniej... i nudniej... i nudniej...

Pisana trudnym językiem, monotonna, ciągnąca się w nieskończoność. Może na początku ciekawa - co za chorzy ludzie to pisali? Później co drugie zdanie o "zbawcy" zaczyna irytować. Robi się coraz nudniej... i nudniej... i nudniej...

ciekawa - jeżeli ktoś nie czyta lektur polonistycznych z przymusu, to go ona zainteresuje :)

ciekawa - jeżeli ktoś nie czyta lektur polonistycznych z przymusu, to go ona zainteresuje :)