Dobrze narysowany. Pamiętam, że duże wrażenie zrobiły na mnie rysowane obrażenia. Fabularnie jest jednak średnio. Taka lekko nudnawa nawalanka.

Dobrze narysowany. Pamiętam, że duże wrażenie zrobiły na mnie rysowane obrażenia. Fabularnie jest jednak średnio. Taka lekko nudnawa nawalanka.

Komiks "Iron Man: Extremis" autorstwa Warrena Ellisa i Adiego Granova to powiew nowoczesności i świeżego spojrzenia na przygody Iron Mana. Ellis, znany ze swoich innowacyjnych pomysłów, i talentowany rysownik Granov tworzą dynamiczną historię, która wprowadza bohatera w erę XXI wieku.

W "Extremis" Warren Ellis eksploruje temat zaawansowanej technologii i jej wpływu na społeczeństwo. Tworzy intrygujący wątek dotyczący niebezpiecznego Extremis, tajemniczego programu, który może zmienić bieg historii. Autor zadaje ważne pytania o granice etyki i odpowiedzialności w stosunku do rozwijającej się technologii, co stawia Tony'ego Starka, czyli Iron Mana, w trudnej sytuacji.

Adi Granov w swojej sztuce wprowadza nowoczesny i futurystyczny styl, który doskonale oddaje atmosferę historii. Jego szczegółowe ilustracje i dynamiczne kompozycje przyciągają wzrok i doskonale oddają moc i elegancję Iron Mana.

"Extremis" to komiks, który nie tylko dostarcza akcji i efektownych scen walki, ale także zagłębia się w psychologiczne aspekty postaci Tony'ego Starka. Ellis eksploruje jego wewnętrzne demony i konflikty moralne, czyniąc go bardziej złożonym i ludzkim bohaterem.

Jednak pomimo innowacyjnych pomysłów i interesującej fabuły, "Iron Man: Extremis" nie jest pozbawiony pewnych niedociągnięć. Niektóre elementy historii mogą być przewidywalne, a tempo narracji nie zawsze jest równomierne. W dodatku, choć komiks wprowadza nowoczesne elementy, niekiedy brakuje mu pełnej eksploatacji potencjału technologicznych aspektów.

Warren Ellis to uznany scenarzysta komiksowy, który słynie z odważnych i oryginalnych pomysłów. Pracował przy wielu znanych tytułach, a jego styl pisania jest rozpoznawalny dzięki mocnym dialogom i głębi postaci. Adi Granov to utalentowany artysta, który zdobył uznanie dzięki swojemu precyzyjnemu rysunkowi i zdolności do oddawania detali.

Podsumowując, "Iron Man: Extremis" to komiks, który wnosząc świeże spojrzenie na przygody Iron Mana, oferuje zarówno widowiskowe sceny akcji, jak i refleksję nad społecznymi konsekwencjami rozwijającej się technologii. Pomimo pewnych niedoskonałości, jest to wartościowa lektura dla fanów Iron Mana i miłośników komiksów. Ocena 7/10.

Komiks "Iron Man: Extremis" autorstwa Warrena Ellisa i Adiego Granova to powiew nowoczesności i świeżego spojrzenia na przygody Iron Mana. Ellis, znany ze swoich innowacyjnych pomysłów, i talentowany rysownik Granov tworzą dynamiczną historię, która wprowadza bohatera w erę XXI wieku.

W "Extremis" Warren Ellis eksploruje temat zaawansowanej technologii i jej wpływu na...

7/10 – BARDZO DOBRY

FABUŁA - 6/10
Scenariusz: Warren Ellis

Z laboratorium firmy FuturePharm ginie dawka Extremis, tajemnej surowicy, która została wynaleziona na potrzeby wojskowego projektu, mającego na celu stworzenie super żołnierza. Serum trafia w ręce terrorystów i zostaje wstrzyknięte jednemu z nich, dzięki czemu mężczyzna zyskuje potężne moce i przeistacza się w nadludzką maszynę do zabijania. Iron Man zmuszony jest stawić czoła niezwykle niebezpiecznemu terroryście. Warren Ellis postanowił przewietrzyć nieco genezę bohatera, przenosząc ją do współczesności oraz narzucając jej obecnie funkcjonuje standardy opowiadania historii obrazkowych. Tym razem heros nie ratuje całego świata przed zagrażającym mu złem obcego pochodzenia, ale stawia czoła wrogowi wewnętrznemu, uosabiającemu to mniej ładne oblicze Amerykańskiego społeczeństwa. Zarówno postać Tony’ego Starka, jak i czarnego charakteru zostały całkiem nieźle ukazane pod względem psychologicznym. Iron Man nie jest bohaterem idealnym, ma swoje wady i niechlubną historię, ale ciągle próbuje być lepszy. Mallenem kieruje natomiast złość, żal oraz chęć zemsty, a jego pogłębiające się szaleństwo ma swoje klarowne źródło w traumie jaką przeżył w młodości. Wszystko to powoduje, że jego konfrontacja z protagonistą (symbolizującym według Mallena uciskający jednostkę system) nabiera znacznie głębszego, niemal osobistego wymiaru. Jedynym poważny minusem „Extremis” jest moim zdaniem tytułowa surowica i możliwości jakie za sobą niesie. W moim przekonaniu koncepcja serum jest mocno przekombinowana i aby nie zepsuć sobie odbioru całości, trzeba lekko przymknąć oko na ten aspekt historii.

ILUSTRACJE - 10/10
Szkic: Adi Granov
Tusz: Adi Granov
Kolor: Adi Granov

Genialne rysunki Adiego Granova są pierwszą rzeczą jaka rzuca się w oczy przy czytaniu tego komiksu. Kunszt pochodzącego z Bośni artysty szczególnie widoczny jest w rysowanych przez niego twarzach, gdzie realistycznie ukazana mimika, doskonale odzwierciedla emocje jakie w danym momencie targają bohaterami. Absolutnie urzekającą oprawę graficzną dopełnia miła dla oka pastelowa kolorystyka, dzięki której ilustracje nabierają pewnego rodzaju „gładkości”. O niezwykłej skrupulatności bośniackiego artysty niech świadczy fakt, że sześć zeszytów na jakie składa się ta mini-seria wydanych zostało w ciągu prawie półtora roku. Ilustracje do „Extremis” są wymuskane do granic możliwości, ponieważ Granov każdym pojedynczym kadrem dążył do doskonałości… i wielokrotnie udało mu się ją osiągnąć. Chapeau bas!

WYDANIE - 7/10
Poza tradycyjnymi dla Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela bonusami w postaci krótkiego wstępu dyrektora wydawniczego Panini oraz galerią okładek zeszytowych (przecudne prace Adiego Granova),w albumie tym znajdują się dwa artykuły traktujące o jego twórcach – ten o rysowniku w formie krótkiego wywiadu, w którym artysta opowiada nie tylko o pracy przy niniejszym komiksie, ale również o swoim zaangażowaniu w filmy spod znaku MCU. Dodatkowo przegląd zbroi Iron Mana, począwszy od oryginalnej szarej zaprojektowanej w latach sześćdziesiątych przez Jacka Kirby’ego i Dona Hecka, a skończywszy na współczesnych pancerzach w jakich bohater występował w komiksach wydanych już w XXI wieku.

Dodatki:
• Wstęp autorstwa Marco M. Lupoi’ego – dyrektora wydawniczego Panini (Europa)
• Galeria okładek wydań zeszytowych
• Galeria – Iron Man
• Artykuł „Scenarzysta – Warren Ellis”
• Artykuł „Rysownik – Adi Granov”

Szczegóły wydania:
• Wydawca: Hachette Polska
• Wydawca oryginalny: Marvel Comics
• Cykl: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela
• Seria: -
• Data wydania: Grudzień 2012
• Tłumacz: Tomasz Sidorkiewicz
• Format: 170 x 260 mm
• Liczba stron: 160
• Okładka: Twarda
• Papier: Kredowy
• Druk: Kolor
• ISBN-13: 978-83-7739-202-7
• Cena okładkowa: 29,99 zł

Zawartość:
• The Invincible Iron Man vol.4 #1 – „Extremis, part 1” (styczeń 2005)
• The Invincible Iron Man vol.4 #2 – „Extremis, part 2” (luty 2005)
• The Invincible Iron Man vol.4 #3 – „Extremis, part 3” (marzec 2005)
• The Invincible Iron Man vol.4 #4 – „Extremis, part 4” (październik 2005)
• The Invincible Iron Man vol.4 #5 – „Extremis, part 5” (marzec 2006)
• The Invincible Iron Man vol.4 #6 – „Extremis, part 6” (kwiecień 2006)

PODSUMOWANIE
„Extremis” to bardzo dobry komiks, stanowiący nowe otwarcie dla całej serii o Iron Manie. Świeżości nadało jej uwspółcześnienie postaci bohatera. Warren Ellis zmienił pewne szczegóły w stosunku do oryginalnej historii, dzięki czemu geneza superbohatera stała się bardziej przystępna dla nowego pokolenia czytelników. Sama opowieść jest całkiem intrygująca, ma swoje wzloty i parę ciekawych twistów, ale to przepiękne ilustracje Adiego Granova są bezsprzecznie największą ozdobą tego albumu. Polecam.

7/10 – BARDZO DOBRY

FABUŁA - 6/10
Scenariusz: Warren Ellis

Z laboratorium firmy FuturePharm ginie dawka Extremis, tajemnej surowicy, która została wynaleziona na potrzeby wojskowego projektu, mającego na celu stworzenie super żołnierza. Serum trafia w ręce terrorystów i zostaje wstrzyknięte jednemu z nich, dzięki czemu mężczyzna zyskuje potężne moce i przeistacza się w...

Gdyby nie mąż, który jest fanem Marvela nie sięgnelłabym po ten komiks. Najpierw oglądałam film Iron Men, później pare filmów, w których ten bohater występował. Zaskoczyło mnie to, że jednak mniej lub bardziej zainteresowałam się tą tematyką. Komiks był w pewnym stopniu jakimś uzupełnieniem, historią którą jeszcze nie znałam. Jednak musze przyznać, że film typowo o tym bohaterze bardziej sie mi podobał niż komiks. Komiks sam w sobie nie jest zły, ale czegoś jeszcze mi w nim brakowało.

Gdyby nie mąż, który jest fanem Marvela nie sięgnelłabym po ten komiks. Najpierw oglądałam film Iron Men, później pare filmów, w których ten bohater występował. Zaskoczyło mnie to, że jednak mniej lub bardziej zainteresowałam się tą tematyką. Komiks był w pewnym stopniu jakimś uzupełnieniem, historią którą jeszcze nie znałam. Jednak musze przyznać, że film typowo o tym...

Nie będę ukrywać, że Tony Stark jest w ścisłej czołówce moich ulubionych postaci ze stajni Marvela. Jednak dotąd miałem styczność jedynie z adaptacjami jego przygód — od okropnego serialu animowanego z 1994 roku po jego występy w filmach MCU, z czego jego pierwszy solowy film sprawił, że w ogóle zacząłem interesować się kinematografią oraz amerykańskim komiksem. „Iron Man: Extremis” jest moim pierwszym spotkaniem z tą postacią na łamach medium, którym jest komiks... i mam co do tego kontaktu trochę mieszane uczucia.

Na pewno tym, co zasługuje, na dużą pochwałę jest fabuła. Warren Ellis odwalił kawał dobrej roboty. Tak naprawdę poza samym finałem mało jest tutaj tego typowego superhero. Owszem, tak jak zwykle musimy pokonać tzw. „przeciwnika tygodnia”, ale on sam w sobie stanowi paliwo napędowe dla esencji tego komiksu tj. wewnętrznej walki Tony'ego Starka z jego dawnymi grzechami oraz uzmysłowieniem sobie kim, tak naprawdę jest. I pod tym względem komiks jest naprawdę świetny — aż kilka razy musiałem się upewniać czy ja naprawdę nadal czytam komiks superbohaterski. Jedynym co mi tak bardziej przeszkadzało we wchłanianiu historii Ellisa była kreska Adiego Granova. Nie będę ukrywał — to nie jest zdecydowanie mój styl graficzny i trochę czasu zajęło mi przyzwyczajenie się do niego. Ten nadmierny realizm sprawiał, że czasami niektóre kadry wyglądały dla mnie bardzo dziwnie. Na pewno nie są to rysunki brzydkie czy niszczące przeróżne zasady anatomii (Patrzę na ciebie Rob Liefeld),to po prostu nie jest moja bajka.

Jeśli kiedyś będziecie mieli możliwość przeczytania „Iron Man: Extremis” od razu się za to bierzcie i nie odkładajcie w czasie, bo to naprawdę warta przeczytania historia. Ja osobiście żałuję, że poznałem ją dopiero teraz.

Nie będę ukrywać, że Tony Stark jest w ścisłej czołówce moich ulubionych postaci ze stajni Marvela. Jednak dotąd miałem styczność jedynie z adaptacjami jego przygód — od okropnego serialu animowanego z 1994 roku po jego występy w filmach MCU, z czego jego pierwszy solowy film sprawił, że w ogóle zacząłem interesować się kinematografią oraz amerykańskim komiksem. „Iron Man:...

Moje drugie podejście do Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela, choć to trzeci tom tej serii i dalej jest wielce przeciętnie, choć miało być tak super.
Scenarzysta tego tomu, Warren Ellis jest mi znany z pierwszego tomu Transmetropolitan, tomu gdzie było dla mnie wielkie WOW, do tego zasłyszane opinie o nim, jako tym Brytolu co namieszał na amerykańskim komiksowym podwórku, nie będzie źle, co nie? Rysunki, Adi Gronov, nie kojarzę tego pana, pierwszy rzut oka, o... coś innego, dobrą, realistyczną kreskę gościu ma. Nie może być źle, prawda? Nie może. Niestety może. I sumarycznie może wyszło co najwyżej średnio, kilka plusów jest, kilka minusów i ostatecznie drugie podejście do Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela coś mi tak mówi, że to nie moje uniwersum. A przecież je lubię, może mi daleko do psychofana, ale nie mówię nie. Lubię zajrzeć.
Grafika. Po pierwszym WOW przyszła dokładniejsza lektura i czar prysł. Muszę przyznać, że Adi ma ciekawy styl, w komiksie na pewno się wyróżniający. Postacie są realistycznie jak na komiks superbohaterski narysowane. Mimika, sylwetka – fajnie. Tylko co z tego, jeśli reszta jest delikatnie mówiąc skromna. Te kadry to pustynia! Te rysunki się ogląda, przerzuca kartkę i leci dalej. Nie ma czego szukać w tych kadrach, drugi plan nie istnieje. Czy to jest niepowtarzalny styl Adiego, czy masowa produkcja, ile z tego to praca żony, która pomogła to obrobić w photoshopie? Gdybym miał kupować pojedyncze tomy a nie ich zbiorcze wydanie, to już po pierwszym postawiłbym krzyżyk na serii – tutaj się nic nie dzieje. Statyczne, kadry z dającymi głowami. Łezka samobójcy i wściekła twarz protestującego, to chyba jedyne wyróżniające się kadry z pierwszych kilkunastu stron. No ok, jest jeszcze ostatni kadr pierwszej części. No i tutaj przejdę do scenariusza. Ostatecznie, po lekturze całego tomu zawiodłem się. Czy to ten sam Warren? Tutaj serwuje nam bardzo zachowawczą, poprawną historyjkę skleconą pod komercyjne potrzeby Marvela. Miał powstać film, trzeba było uwspółcześnić Iron Mana. Zamiast Wietnamu mamy Afganistan. Zamiast żołnierzy Wietkongu są terroryści. Taka powtórka dobrze już znanej fanom historii. Potrzebne było zapoznanie nowych fanów – Warren to zrobił. Dla mnie w sposób nudny. A ten Zły? Może chociaż on doda smaczku. Sprawdzałem, szukałem. Nie ma nigdzie informacji, żeby „postać” Extremis była wyłoniona w konkursie organizowanym wśród gimbazy. Jejciu, to wymyślił dorosły facet a nie zakompleksiony nastolatek? To coś stworzył twórca Transmetropolitana? A może jego wnuczek? Dostajemy postać jakiegoś faceta, który zaaplikował sobie tajemniczą substancję i trzy dni później dalej jako istota białkowa, jest mega szybki, jeszcze bardziej wytrzymały i jeszcze bardziej silny – o, powtórka z Morluna, tylko trochę więcej gada. Tylko, że tym razem to za mało. Dorzucili mu błyskawice z palców i zionięcie ogniem z ust. Do tego ta walka Dobrego ze Złym. Dobry zbiera bęcki, podnosi się, ulepsza, spuszcza manto temu Złemu. Ziew.
Po pierwszym WOW zostało tylko Łeee.

Moje drugie podejście do Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela, choć to trzeci tom tej serii i dalej jest wielce przeciętnie, choć miało być tak super.
Scenarzysta tego tomu, Warren Ellis jest mi znany z pierwszego tomu Transmetropolitan, tomu gdzie było dla mnie wielkie WOW, do tego zasłyszane opinie o nim, jako tym Brytolu co namieszał na amerykańskim komiksowym podwórku,...

IM: EXTREMIS jest historią na której po części opierała się fabuła pierwszej i trzeciej części kinowego filmu o Iron Manie. Jest to początek działalności Starka jako Iron Mana tyle, że jeszcze nikt nie wie, że to on skrywa się pod zbroją. Historia ciekawa wprowadza nieco więcej światła do genezy głównego bohatera( strach przed własnymi słabościami i niemożność kontroli tego co nadejdzie w przyszłości),ilustracje piękne ich "akwarelność" wraz z fotorealizmem sprawiają, że historii można dotknąć. Szkoda tylko, że w WKKM nie będzie kontynuacji tej historii w końcu dzięki Extremis Stark pozyskał nowe możliwości bojowe, jego samego jak i zbroji, której wiele już nie brakuje do technicznej doskonałości.

IM: EXTREMIS jest historią na której po części opierała się fabuła pierwszej i trzeciej części kinowego filmu o Iron Manie. Jest to początek działalności Starka jako Iron Mana tyle, że jeszcze nikt nie wie, że to on skrywa się pod zbroją. Historia ciekawa wprowadza nieco więcej światła do genezy głównego bohatera( strach przed własnymi słabościami i niemożność kontroli tego...

Jak doprowadzić do powstania nudnego i niewartego uwagi komiksu o Iron Manie? Recepta jest bardzo prosta: wystarczy potworna grafika, z której emanuje sztuczność i przeładowanie photoshopem oraz nieporywająca, wtórna i nudna jak flaki z olejem fabuła: pojawia się zły i niedobry wróg oraz problem do rozwiązania, główny bohater cudem przeżywa, postać pozytywna dostaje cudownego "power-upa" i odnosi zwycięstwo.

Jak doprowadzić do powstania nudnego i niewartego uwagi komiksu o Iron Manie? Recepta jest bardzo prosta: wystarczy potworna grafika, z której emanuje sztuczność i przeładowanie photoshopem oraz nieporywająca, wtórna i nudna jak flaki z olejem fabuła: pojawia się zły i niedobry wróg oraz problem do rozwiązania, główny bohater cudem przeżywa, postać pozytywna dostaje...

Trzecim albumem wydanym w ramach Wielkiej Kolekcji Komiksow Marvela był Iron Man – Extremis. Historia spisana przez Warrena Ellisa, którą graficznie zrealizował Adi Granov.
Komiks ten opowiada o starciu Tonego Starka z terrorystą, który poddał się militarnemu eksperymentowi o nazwie Extremis. Po przyjęciu dawki tajemniczej substancji stanowiącej sendo projektu Extremis, nieznany terrorysta stał się żywą maszyną bojową. Wszczepienie mu mikroelektronicznych podzespołów, które poprzez ośrodek regeneracji spowodowały zmutowanie ciała dało mu nadludzką siłę, wystarczająca żeby gołymi rękoma powyginać pancerz Iron Mana. W pakiecie znajdowało się również kilka innych przydatnych w życiu terrorysty funkcji, np. zionięcie ogniem ;)

Cała recenzja na naszym blogu:
http://czasnakomiks.pl/index.php/wkkm-3/

Oceniał: Paweł

Trzecim albumem wydanym w ramach Wielkiej Kolekcji Komiksow Marvela był Iron Man – Extremis. Historia spisana przez Warrena Ellisa, którą graficznie zrealizował Adi Granov.
Komiks ten opowiada o starciu Tonego Starka z terrorystą, który poddał się militarnemu eksperymentowi o nazwie Extremis. Po przyjęciu dawki tajemniczej substancji stanowiącej sendo projektu Extremis,...

Warren Ellis wielkim scenarzystą jest. Czytałem wiele jego genialnych komiksów, ale tu mu chyba odrobinę nie wyszło. Zaczynam podejrzewać, że jak Warren pisze coś dla Marvela, to mu się włącza tryb marvelowaty... Szkoda... Fabuła nieznośnie schematyczna i boleśnie pompatyczna. To, co prawdopodobnie wybaczyłbym szeregowym wyrobnikom od Marvela, jest niedopuszczalne u twórcy Transmetropolitan i Authority. Nie ten poziom panie dzieju. Na pochwałę zasługują rysunki. Adi Granov rysuje niesamowicie, ale bliżej mu do francuskiego wydawnictwa Humanoides, niż do amerykańskiego superbohaterkowa. Brawo Panie Granov, dla mnie prawdziwe cudo.

Podsumowując, Anthony Stark zrobił z siebie cyborga... Teraz ma komórkę we łbie i modem w d... A ja biedny nie wiem, czy mam się z tego śmiać, czy może jednak płakać...

Warren Ellis wielkim scenarzystą jest. Czytałem wiele jego genialnych komiksów, ale tu mu chyba odrobinę nie wyszło. Zaczynam podejrzewać, że jak Warren pisze coś dla Marvela, to mu się włącza tryb marvelowaty... Szkoda... Fabuła nieznośnie schematyczna i boleśnie pompatyczna. To, co prawdopodobnie wybaczyłbym szeregowym wyrobnikom od Marvela, jest niedopuszczalne u twórcy...