Chinua Achebe nazywany jest "słoniem literatury afrykańskiej". Rzeczywiście to świetny pisarz.

Chinua Achebe nazywany jest "słoniem literatury afrykańskiej". Rzeczywiście to świetny pisarz.

6.5 Achebe w klarownym stylu daje nam wgląd w codzienne życie ludu Igbo. Ma on ustalony porządek i bogatą kulturę - inne, ale własne, nieidealne, ale czy gdzieś jest idealnie? Okonkwo to nie kukiełka czy zwierzę, tylko człowiek z krwi i kości, na co ostatecznym dowodem jest to nagłe i wstrząsające zakończenie.

"Living fire begets cold, impotent ash."

6.5 Achebe w klarownym stylu daje nam wgląd w codzienne życie ludu Igbo. Ma on ustalony porządek i bogatą kulturę - inne, ale własne, nieidealne, ale czy gdzieś jest idealnie? Okonkwo to nie kukiełka czy zwierzę, tylko człowiek z krwi i kości, na co ostatecznym dowodem jest to nagłe i wstrząsające zakończenie.

"Living fire begets cold, impotent ash."

Krótka opowieść, ale zawierająca w sobie coś takiego, że ciężko się od niej oderwać. Autor przenosi nas do świata, w którym rządzą tradycja i obyczaje. Nieprzestrzeganie ich wiąże się z surową karą, aż do pewnego momentu, gdy społeczność odwiedza niechciany gość i właśnie wtedy wszystko się rozpada...

Krótka opowieść, ale zawierająca w sobie coś takiego, że ciężko się od niej oderwać. Autor przenosi nas do świata, w którym rządzą tradycja i obyczaje. Nieprzestrzeganie ich wiąże się z surową karą, aż do pewnego momentu, gdy społeczność odwiedza niechciany gość i właśnie wtedy wszystko się rozpada...

Najlepsza z książek Achebe, warto.

Najlepsza z książek Achebe, warto.

Arcydzieło i zarazem kamień węgielny literatury afrykańskiej. "Wszystko rozpada się" nie jest, oczywiście, pierwszą afrykańską książką, ani pierwszą książką napisaną przez afrykańskiego autora, ale jest pierwszą książką opowiedzianą "od środka", czyli bez kolonialnej perspektywy.

Achebe w misterny sposób wciąga nas w życie wioski należącej do klanu Ibów (Igbo). Z każdym rozdziałem oprócz historii Okonkwo, głównego bohatera, poznajemy zamknięty w sobie przedkolonialny świat ludu Ibów. Obrazy te składają się na zamkniętą holistyczną całość. Całość ta rozpada się jednak z chwilą przybycia brytyjskich misjonarzy oraz kolonialnej administracji. W starciu z nową religią stary świat, którego broni główny bohater, dosłownie rozpada się.

Achebe przy tym nie moralizuje i nie heroizuje. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że identyfikuje się bardziej z wątpiącym przyjacielem głównego bohatera, niż z samym Okonkwo, który był wielkim i odważnym wojownikiem gotowym walczyć o swoją kulturę, ale cechowało go przy tym zaślepienie. Nie chcę jednak zdradzać nic z fabuły, bo zazdroszczę tym, którzy tej książki jeszcze nie czytali i sięgną po nią po raz pierwszy.

Dodam, że wydanie PIW-u opatrzone jest szczegółowymi przypisami i bogatym aneksem z licznymi informacjami o autorze oraz kulturze ludu Igbo.

Arcydzieło i zarazem kamień węgielny literatury afrykańskiej. "Wszystko rozpada się" nie jest, oczywiście, pierwszą afrykańską książką, ani pierwszą książką napisaną przez afrykańskiego autora, ale jest pierwszą książką opowiedzianą "od środka", czyli bez kolonialnej perspektywy.

Achebe w misterny sposób wciąga nas w życie wioski należącej do klanu Ibów (Igbo). Z każdym...

Opis kolonizacji afrykańskiej wioski przez białego człowieka. Historia pokazana z perspektywy rdzennych mieszkańców plemienia, które ma swoje głęboko zakorzenione tradycje.

Opis kolonizacji afrykańskiej wioski przez białego człowieka. Historia pokazana z perspektywy rdzennych mieszkańców plemienia, które ma swoje głęboko zakorzenione tradycje.

Z coraz większym zaciekawieniem sięgam po pozycje opisujące przełomowe chwile w historii współczesnej z perspektywy autorów nie będących częścią szeroko rozumianego ,,Świata północy" / "Świata białego człowieka". Dają mi one niemal nowe oczy z którymi przyglądam sie dziejom historii i coraz mniej wierzę, że żyjemy w jedynym właściwym porządku.

Dzieło Achebe daje nam piękny ale i niebaśniowy opis kultury jednego z rdzennych afrykańskich plemion. Czytamy o ludziach z własną kulturą i wierzeniami, które zostały niemal zadeptane przez białego człowieka, siłą wkraczającego w ich świat. Książka pokazuje inny od znanego nam obraz misjonarzy. Dowiadujemy się, że religia po raz kolejny została wykorzystana jedynie jako narzędzie do eliminacji innych kultur a praca misjonarza miała służyć przede wszystkim celom politycznym a nie duchowym.

Książka nie daje nam gotowych odpowiedzi na to czy wkroczenie kultury europejskiej było jednoznacznie złe czy dobre i pozwala nam na refleksję czy mamy prawo ingerować w inne społeczeństwa nawet jeśli poza naszymi korzyściami mogłoby to choćby częściowo poprawić poziom życia jego członków.

Z coraz większym zaciekawieniem sięgam po pozycje opisujące przełomowe chwile w historii współczesnej z perspektywy autorów nie będących częścią szeroko rozumianego ,,Świata północy" / "Świata białego człowieka". Dają mi one niemal nowe oczy z którymi przyglądam sie dziejom historii i coraz mniej wierzę, że żyjemy w jedynym właściwym porządku.

Dzieło Achebe daje nam...

Z jednej strony przerażające, z jaką łatwością porzucamy to, co "nasze", na rzecz nowego, rzekomo lepszego. Choć to, co nasze bywa trudne, przysparzające cierpień i krwi, to nigdy nie będziemy w stanie przewidzieć do czego doprowadzi nas "nowe" i czy lepiej tęsknić do nieznanego niż do swojego, które nigdy nie powróci.

Z jednej strony przerażające, z jaką łatwością porzucamy to, co "nasze", na rzecz nowego, rzekomo lepszego. Choć to, co nasze bywa trudne, przysparzające cierpień i krwi, to nigdy nie będziemy w stanie przewidzieć do czego doprowadzi nas "nowe" i czy lepiej tęsknić do nieznanego niż do swojego, które nigdy nie powróci.

"Wszystko się rozpada", kiedy do afrykańskiej wioski żyjącej od wieków swoim rytmem przybywa zadufany w swojej rzekomej wyższości "cywilizowany" biały człowiek. Spojrzenie na kolonizację od strony mieszkańców Czarnego Lądu. Piękna i mądra opowieść.

Pierwsza część powieści to tacy afrykańscy "Chłopi" Reymonta. Poprzez losy głównego bohatera Okonkwo i jego rodziny (kilka żon i gromadka dzieci) poznajemy egzotyczny świat ludu Igbo. Później Okonkwo zmuszony jest na kilka lat opuścić rodzinną wioskę a kiedy wraca - nic już nie jest takie, jak przedtem.
Powieść uzupełniają interesujące eseje o autorze i nigeryjskiej grupie etnicznej Igbo.

Bardzo byłam ciekawa książki określanej jako "najlepsza powieść afrykańska", tym bardziej, że Egipcjanin Mahfuz wysoko postawił poprzeczkę swoimi "Opowieściami starego Kairu". To zupełnie inna literatura i ciężko porównać te dwie pozycje, choćby dlatego, że jedna opowiada o świecie islamu, druga o plemieniu żyjącym w czarnej Afryce według pradawnych obyczajów i wierzeń. W jednej i drugiej jednak Europejczycy są intruzami, którzy chcą urządzać tubylcom życie mając się za bardziej cywilizowanych/lepszych.

"Wszystko się rozpada", kiedy do afrykańskiej wioski żyjącej od wieków swoim rytmem przybywa zadufany w swojej rzekomej wyższości "cywilizowany" biały człowiek. Spojrzenie na kolonizację od strony mieszkańców Czarnego Lądu. Piękna i mądra opowieść.

Pierwsza część powieści to tacy afrykańscy "Chłopi" Reymonta. Poprzez losy głównego bohatera Okonkwo i jego rodziny (kilka...

Rewelacyjna opowieść o mentalności członków lokalnej afrykańskiej wspólnoty, ich przywództwie i zwyczajach (ten, kto przynosi kola, przynosi życie). Cudnie potraktowany temat przodków.

Rewelacyjna opowieść o mentalności członków lokalnej afrykańskiej wspólnoty, ich przywództwie i zwyczajach (ten, kto przynosi kola, przynosi życie). Cudnie potraktowany temat przodków.