Broń masowego rażenia dostaje się w ręce „złych”. Pod koniec lat siedemdziesiątych nie był to nowy pomysł na zawiązanie fabuły. Można jednak było go ciekawie wykorzystać. Początek mamy całkiem niezły (pomijam przydługa i niekonieczną listę postaci). „Złych” (zbiorowych) mamy dwóch. Dalej jest niestety tylko gorzej. Fabuła skonstruowana jest, w znacznej mierze, w oparciu o nieprawdopodobny zbieg niekorzystnych okoliczności. Zamiast wartkiej akcji mamy nudnawe i nienaturalne dialogi. Arcymistrzowsko drętwa jest rozmowa Łucji z playboyem w Porsche. (Przy okazji słyszał ktoś o modelu Gloria?) Bohaterowie są sztuczni, bez życia, pokazani bardzo jednostronnie i schematycznie. Zwykle (wyjąwszy radzieckich polityków) jako mocno ograniczeni intelektualnie i oderwani od rzeczywistości.
Nie należy też oczekiwać nagłych zwrotów akcji. W ich miejsce mamy niezbyt wyrafinowaną propagandę.
Do tego wszystkiego pseudonaukowy, techniczny bełkot. Pamiętam, że autor zastrzega, iż nie opisuje realnych konstrukcji, ale to nie uprawnia do pisania bzdur (pomimo fantazjowania na temat sztucznej grawitacji).
Właściwie nie jest to zaskakujące. Autor uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych propagandystów lat osiemdziesiątych (blisko współpracował z gen. Jaruzelskim przygotowując większość jego przemówień). Nie umiał, się jak widać, oderwać od „jedynie słusznej” publicystyki.
A szkoda.

Broń masowego rażenia dostaje się w ręce „złych”. Pod koniec lat siedemdziesiątych nie był to nowy pomysł na zawiązanie fabuły. Można jednak było go ciekawie wykorzystać. Początek mamy całkiem niezły (pomijam przydługa i niekonieczną listę postaci). „Złych” (zbiorowych) mamy dwóch. Dalej jest niestety tylko gorzej. Fabuła skonstruowana jest, w znacznej mierze, w oparciu o...

Czego mogłem się spodziewać po Górnickim ? Niezłego stylu i namolnej choć nieco zakamuflowanej propagandy. W latach naszej smuty pióro pana Wiesława bardzo się przydawało towarzyszom generałom.

Czego mogłem się spodziewać po Górnickim ? Niezłego stylu i namolnej choć nieco zakamuflowanej propagandy. W latach naszej smuty pióro pana Wiesława bardzo się przydawało towarzyszom generałom.

Dawno nie czytałem tak rozlazłej książki. Co chwilę autor przenosił mnie w inne miejsce. Akcja rewelacyjna, naprawdę trudno powiedzieć, co wydarzy się na następnej stronie.
Ogromny zasób wiedzy autora widać na każdym kroku.
Gorąco polecam te 300 stron pisanych drobnym maczkiem.


A dalej będzie SPOJLER:
Nie rozumim jak można tak świetną książkę popsuć, tak dennym zakończeniem. Pierwsze co przyszło mi na myśl to, że ktoś wyrwał ostatnie kartki. Zakończenie = tragedia. Autor nie wyjaśnił do końca historii kanclerza Luttnera. Eh. Nie oczekiwałem takiego zakończenia.

Dawno nie czytałem tak rozlazłej książki. Co chwilę autor przenosił mnie w inne miejsce. Akcja rewelacyjna, naprawdę trudno powiedzieć, co wydarzy się na następnej stronie.
Ogromny zasób wiedzy autora widać na każdym kroku.
Gorąco polecam te 300 stron pisanych drobnym maczkiem.


A dalej będzie SPOJLER:
Nie rozumim jak można tak świetną książkę popsuć, tak dennym...

Świetna pozycja "zimnowojenna", opowiadająca "co by było gdyby". Wpisuje się w nurt książek batalistycznych, jednak dla mnie antywojennych.

Świetna pozycja "zimnowojenna", opowiadająca "co by było gdyby". Wpisuje się w nurt książek batalistycznych, jednak dla mnie antywojennych.