Jak dobrze jest przeczytać komiks zrobiony z jajem.

Podróż w krainę ironicznie wydestylowanej grafomanii i egzaltacji. To jest o nas, bo pewnie wszyscy lubimy podkolorować nasze opowieści. Każdy z nas czasami jest postacią z tego komiksu – chcemy być ładni a wyglądamy nieporadnie, chcemy powiedzieć coś bystrego a wychodzi budyń. Ale w zasadzie nie ma znaczenia o czym to jest. Chodzi o to, jak to jest zrobione.

Sieńczyk tropi antyepickie perypetie, przypadkowe spotkania, celebruje to, co niezgrabne. Trochę jak Białoszewski zanurza się w języku, trochę jak Bareja ironizuje z naszych poważnych przedsięwzięć i osiągnięć. Każdy z nas prowadzi swój własny aparat "Wisła", czego byśmy nie robili – i tak brniemy przez areał kukurydzy.

Sieńczyk nie tylko rysuje w sposób unikatowy i rozpoznawalny (czego wielu innych artystów nie potrafi osiągnąć),ale jego styl wizualny idealnie pasuje do tego jak i co pisze. W wywiadzie dla WP [ https://magazyn.wp.pl/informacje/artykul/maciej-sienczyk-nie-zauwazylem-zadnych-zmian-od-25-lat-zyje-na-uboczu ] mówi o artefaktach, które kolekcjonuje i jasno widać, skąd bierze inspiracje.

Szkoda tylko, że to nie jest tak naprawdę dłuższa opowieść, tylko krótkie epizody posklejane (bardzo zgrabnie) w całość. Po cichu liczę, że autor rzuci się na coś większego i nie utknie w powtarzalnej formule (choć np. Gorey trzymał się jednej konwencji i nie wyszło mu to na złe).

Od strony wizualnej – zrobione perfekcyjnie. Tylko inaczej.

Jak dobrze jest przeczytać komiks zrobiony z jajem.

Podróż w krainę ironicznie wydestylowanej grafomanii i egzaltacji. To jest o nas, bo pewnie wszyscy lubimy podkolorować nasze opowieści. Każdy z nas czasami jest postacią z tego komiksu – chcemy być ładni a wyglądamy nieporadnie, chcemy powiedzieć coś bystrego a wychodzi budyń. Ale w zasadzie nie ma znaczenia o czym to...

Komiks o snuciu opowieści. Mikro-szkatułki. Trochę śmieszne, częściej odjechane i surrealistyczne. Nieźle narysowane i świetnie pokolorwane.

Komiks o snuciu opowieści. Mikro-szkatułki. Trochę śmieszne, częściej odjechane i surrealistyczne. Nieźle narysowane i świetnie pokolorwane.

Konstrukcja książki-komiksu to zabawa formą. Jedna historia przechodzi w drugą,wraca do początku bo za chwilę rozpocząć nową opowieść. Muszę przyznać, że poziom absurdu autora bardzo mi się spodobał, lubię takie pokręcone historyjki, bazujące na granicy odurzenia albo snu;-)Świetny język wywołujący co chwilę salwy śmiechu. Otwórzmy się i pozwólmy porwać tej zabawie. Plus za świetne rysunki.
"Przedzieranie się przez gęstwinę drobnych, ale niezwykle splątanych gałęzi stało się wkrótce dość uciążliwe.Chciałbym mieć aparat do inspekcji areałów kukurydzianych Wisła- szepnąłem"

cyt.strona 98

Konstrukcja książki-komiksu to zabawa formą. Jedna historia przechodzi w drugą,wraca do początku bo za chwilę rozpocząć nową opowieść. Muszę przyznać, że poziom absurdu autora bardzo mi się spodobał, lubię takie pokręcone historyjki, bazujące na granicy odurzenia albo snu;-)Świetny język wywołujący co chwilę salwy śmiechu. Otwórzmy się i pozwólmy porwać tej zabawie. Plus za...

Krótko: opowieści dziwnej treści, przy czytaniu których dobrze się bawiłam.

Krótko: opowieści dziwnej treści, przy czytaniu których dobrze się bawiłam.

Perwersyjna książka, która pretenduje do odkrywczej wiwisekcji kondycji współczesnego człowieka, mitologizowania życia i setki innych znaczeń, jakie nadają jej krytycy i wydawca, a i zapewne sam autor. Do tego dochodzą jeszcze "achy" i "ochy" nad odkrywczością formy tego niby-komiksu. Moim zdaniem to jednak bardzo banalna opowieść, której daleko do prawdziwe interesujących "wiwisekcji kondycji współczesnego człowieka", nie mówiąc już o formie, która autorowi "Przygód..." tym razem nie dopisała. Nominacja do Nike znacznie przesadzona.

Perwersyjna książka, która pretenduje do odkrywczej wiwisekcji kondycji współczesnego człowieka, mitologizowania życia i setki innych znaczeń, jakie nadają jej krytycy i wydawca, a i zapewne sam autor. Do tego dochodzą jeszcze "achy" i "ochy" nad odkrywczością formy tego niby-komiksu. Moim zdaniem to jednak bardzo banalna opowieść, której daleko do prawdziwe interesujących...

Wbrew pozorom przygody opisane przez anonimowego autora nie są współczesną wersją Przypadków Robinsona Cruzoe czy Wyspy skarbów.
Co prawda jest statek (wspaniały, ogromny transatlantyk),jest wyprawa na południe (do Afryki, choć mapa nie jest dokładna),jest lądowanie na wyspie (ludnej i zabudowanej),jest cudowne ocalenie i powrót do domu rodzinnego (powrotu syna rodzice nie doczekali; na ostatniej planszy bohater stoi na cmentarzu, trzyma białego kota na rękach). Te wszystkie wydarzenia mają miejsce. Czytelnik dowiaduje się o nich, ma możliwość śledzenia ich, jednakże następują one jakby z boku, poza głównym nurtem historii.
Więc na czym zasadza się akcja "Przygód na bezludnej wyspie"? Na czym polegają tytułowe „przygody”?
Na swoistym horror vacui, który w wykonaniu Sieńczyka sprowadza się do przymusu opowiadania.


- - -
całość tu:
http://dybuk.wordpress.com/2012/07/02/przygody-na-bezludnej-wyspie/

Wbrew pozorom przygody opisane przez anonimowego autora nie są współczesną wersją Przypadków Robinsona Cruzoe czy Wyspy skarbów.
Co prawda jest statek (wspaniały, ogromny transatlantyk),jest wyprawa na południe (do Afryki, choć mapa nie jest dokładna),jest lądowanie na wyspie (ludnej i zabudowanej),jest cudowne ocalenie i powrót do domu rodzinnego (powrotu syna rodzice...

Komiks w Polsce ma długą i bogatą tradycję. Tutaj najciekawsza jest konstrukcja opowieści, wielowarstwowa i złożona, a obok tego rysunki !!

Komiks w Polsce ma długą i bogatą tradycję. Tutaj najciekawsza jest konstrukcja opowieści, wielowarstwowa i złożona, a obok tego rysunki !!