Życie na ulicy

Ksiazka dosc nietypowa jak na tworczosc Daniel Steel ze wzegledu na forme. Porusza temat bezdomnosci dramat i tragedie tychze ludzi i chec niesienia im pomocy w jaka angazuje sie sama autorka przez dlugie lata a to za sprawa smierci syna i wynikajacej z tego dramatu potrzeby wypelnienia pustki.
W moim odczuciu nie zachwyca ze wzgledu na fakt ze osoby bezdomne bedace glownymi bochaterami zostaja zepchniete na dalszy plan i pozbawione tozsamosci. Fabula jest raczej skoncentrowana na przezyciach autorki jako jenostki niosacej pomoc a nie na osobach tejze pomocy potrzebujacych. Pozycja raczej przecietna.

Ksiazka dosc nietypowa jak na tworczosc Daniel Steel ze wzegledu na forme. Porusza temat bezdomnosci dramat i tragedie tychze ludzi i chec niesienia im pomocy w jaka angazuje sie sama autorka przez dlugie lata a to za sprawa smierci syna i wynikajacej z tego dramatu potrzeby wypelnienia pustki.
W moim odczuciu nie zachwyca ze wzgledu na fakt ze osoby bezdomne bedace...

Jeżeli ktoś spodziewa się odpowiedzi na pytanie jak i dlaczego ludzie stają się bezdomni, czyli ciekawych historii z życia - to się zawiedzie. Niczego nie ujmując charytatywnej działalności pani Steel, bardziej koncentruje się ona na swoich uczuciach i sentymentach niż na "obiektach", którym stara się pomóc, rozdając ciepłe ubrania i żywność. Trochę takie "polizanie tematu" przez szybę.

Jeżeli ktoś spodziewa się odpowiedzi na pytanie jak i dlaczego ludzie stają się bezdomni, czyli ciekawych historii z życia - to się zawiedzie. Niczego nie ujmując charytatywnej działalności pani Steel, bardziej koncentruje się ona na swoich uczuciach i sentymentach niż na "obiektach", którym stara się pomóc, rozdając ciepłe ubrania i żywność. Trochę takie "polizanie...

,,Pisarka angażuje się w pomoc pozbawionym dachu nad głową mieszkańcom metropolii, kiedy przepełniona po śmierci swojego syna, próbuje odzyskać sens życia"

Syn autorki, Nick , chorował na chorobę dwubiegunową. Niestety lekarze uważali, że rozwija się prawidłowo, jednak matka chłopca wiedziała, że coś jest z nim nie tak. Gdy miał 16 lat dopiero otrzymał lekarstwa, zażywał je 2 lata. Postanowił, że je odstawi, jednak jego stan od razu się pogorszył. Wielokrotnie podejmował próby samobójcze, aż w końcu mu się udało. Zmarł, mając 19 lat. Jego śmierć była dla całej rodziny wielkim szokiem. Córka autorki, która chorowała na kolano za radą lekarza została wolontariuszką na oddziale onkologicznym przez co nie myślała za bardzo o swojej chorobie. Autorka pewnego dnia, gdy wybrała się do Kościoła usłyszała głos Boga, aby pomagać bezdomnym. Długo się nad tym zastanawiała, lecz w końcu postanowiła to zrobić. Wszystkie ubrania, śpiwory i inne rzeczy kupowała za własne pieniądze. Następnie dzień przed Wigilią jeździli ze znajomymi i rozdawali je bezdomnym. Drugi raz też usłyszała głos Boga, lecz zastanawiała się krócej. Nazwali się,,Joł, Aniołki". Od czego pochodzi ich nazwa? Ilu ludziom pomogli? Czy wszyscy bezdomni byli dla nich mili? Kto najbardziej utkwił autorce w pamięci?

Muszę przyznać, że ta książka jest nieco inna od innych książek, które czytałam. Ta jest autobiografią autorki, opowiada o jej losach, jej bliskich. Kobieta była bardzo zaangażowana w pomoc bezdomnym. Moim zdaniem jest to najlepsza książka jest autorki, jaką czytałam, gdyż oparta jest na faktach,a nie na wymyślonej fabule, gdzie wszystko dobrze się kończy. Książkę czyta się szybko, jest wciągająca.

Moja ocena : 10/10

,,Pisarka angażuje się w pomoc pozbawionym dachu nad głową mieszkańcom metropolii, kiedy przepełniona po śmierci swojego syna, próbuje odzyskać sens życia"

Syn autorki, Nick , chorował na chorobę dwubiegunową. Niestety lekarze uważali, że rozwija się prawidłowo, jednak matka chłopca wiedziała, że coś jest z nim nie tak. Gdy miał 16 lat dopiero otrzymał lekarstwa, zażywał...

Danielle Steel do tej pory kojarzyła mi się z doskonałymi książkami obyczajowymi i romansami. Była elegancką kobietą, która spoglądała na mnie z okładek swoich książek.
Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że jej najnowsza książka to dokument, który obrazuje jej wieloletnią działalność na rzecz bezdomnych z San Francisco.

To bardzo osobista i wzruszająca książka, która jeszcze lepiej przybliża nam sylwetkę Autorki, jej relacje z otoczeniem i zaangażowanie w pracę społeczną po śmierci ukochanego syna.
Historię życia i śmierci syna ,Nicka, Danielle Steel opisała w biograficznej książce "Światło moich oczu".
Najnowsza książka jest niejako kontynuacją tamtej historii, opowiada o tym, jak ta śmierć odmieniła życie Autorki. Pod wpływem tragicznych wydarzeń założyła stowarzyszenie "Yo!Angel!", które wspiera bezdomnych. Zapewnia im żywność, ciepłą odzież, a co najważniejsze wsparcie, otuchę, chwilę rozmowy.
Wędrując po ulicach San Francisco, przeżywamy wraz z Autorką spotkania z niezwykłymi ludźmi, który na skutek różnych wydarzeń znaleźli się na ulicy. Zdajemy sobie sprawę jak chwiejny jest los i jak niewiele trzeba, aby wszystko stracić. Zauważamy jak działają instytucje, które powinny dawać ludziom wsparcie i otuchę - a oferują obojętność....

"Życie na ulicy" to kolejna książka Danielle Steel, obok której nie można przejść obojętnie. Wstrząsa, wzrusza i daje do myślenia. Niewielka, cienka książka, która niesie za sobą ogromny przekaz emocjonalny.
Nie da się jej odłożyć na półkę i przejść do innych spraw - pozostaje w głowie na długo. To piękna opowieść napisana sercem !

http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2012/03/zycie-na-ulicy-danielle-steel.html

Danielle Steel do tej pory kojarzyła mi się z doskonałymi książkami obyczajowymi i romansami. Była elegancką kobietą, która spoglądała na mnie z okładek swoich książek.
Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że jej najnowsza książka to dokument, który obrazuje jej wieloletnią działalność na rzecz bezdomnych z San Francisco.

To bardzo osobista i wzruszająca...

Powieść 87
A GIFT OF HOPE

to nie jest powiesc, to bardziej reportaz

Powieść 87
A GIFT OF HOPE

to nie jest powiesc, to bardziej reportaz

Można wyciągnąć dużo wniosków z tej powieści, można docenić to, co się ma. Polecam

Można wyciągnąć dużo wniosków z tej powieści, można docenić to, co się ma. Polecam