Absurd. Takie rzeczy nie powinny powstawać. Łączenie autentycznej biografii sióstr Bronte (i mistyfikacji przy okazji) z "Wichrowymi Wzgórzami" i "Jane Eyre" - oto czym jest ten twór. Nie wnosi zupełnie nic do lektury. Ewentualnie narastającą frustrację. Nie polecam.

Absurd. Takie rzeczy nie powinny powstawać. Łączenie autentycznej biografii sióstr Bronte (i mistyfikacji przy okazji) z "Wichrowymi Wzgórzami" i "Jane Eyre" - oto czym jest ten twór. Nie wnosi zupełnie nic do lektury. Ewentualnie narastającą frustrację. Nie polecam.

Autorka pisząc o nieznanych losach Heathcliffa (po jego ucieczce z Wichrowych wzgórz) łączy w powieści losy pisarki Charlotty Bronte, pana Lackwood'a (bohatera "Wichrowych Wzgórz"),z opowieścią o Heathcliff'ie, jego miłości do Cathy, włączając w to losy Edwarda Rochester'a i Jane Eyre ("Dziwne losy Jane Eyre"). Wszystko to składa w fenomenalną całość. A zakończenie pozostawia wiele dla wyobraźni.

Autorka pisząc o nieznanych losach Heathcliffa (po jego ucieczce z Wichrowych wzgórz) łączy w powieści losy pisarki Charlotty Bronte, pana Lackwood'a (bohatera "Wichrowych Wzgórz"),z opowieścią o Heathcliff'ie, jego miłości do Cathy, włączając w to losy Edwarda Rochester'a i Jane Eyre ("Dziwne losy Jane Eyre"). Wszystko to składa w fenomenalną całość. A zakończenie...

W tej książce dowiadujemy się więcej szczegółów o życiu Heathcliffa. Również historia miłosna Heathcliffa i Katarzyny jest zaskakująca. Książka jest uzupełnieniem "Wichrowych Wzgórz", dużo wyjaśnia. Czytałam ją z przyjemnością i zainteresowaniem ponieważ losy bohaterów nie są mi obojętne.

W tej książce dowiadujemy się więcej szczegółów o życiu Heathcliffa. Również historia miłosna Heathcliffa i Katarzyny jest zaskakująca. Książka jest uzupełnieniem "Wichrowych Wzgórz", dużo wyjaśnia. Czytałam ją z przyjemnością i zainteresowaniem ponieważ losy bohaterów nie są mi obojętne.

Książka jest okropna. Nie wnosi niczego nowego i nie są to żadne dalsze losy a raczej wyjaśnianie tego co nie zostało wyjaśnione w "Wichrowych Wzgórzach".

Książka jest okropna. Nie wnosi niczego nowego i nie są to żadne dalsze losy a raczej wyjaśnianie tego co nie zostało wyjaśnione w "Wichrowych Wzgórzach".

Dziwna kontynuacja "Wichrowych wzgórz" w zupełnie innym stylu. I nie wiem właściwie, czy takie mieszanki (bo są tam jakieś wtrącenia z "Dziwnych losów Jane Eyre")powinny powstawać... czy jest to wykorzystywanie cudzego sukcesu. Zwłaszcza, że są dużo gorsze od oryginału, jak niby-kontynuacja "Przeminęło z wiatrem" czy właśnie "Powrót Heathcliffa". Mnie nie zachwyciła.

Dziwna kontynuacja "Wichrowych wzgórz" w zupełnie innym stylu. I nie wiem właściwie, czy takie mieszanki (bo są tam jakieś wtrącenia z "Dziwnych losów Jane Eyre")powinny powstawać... czy jest to wykorzystywanie cudzego sukcesu. Zwłaszcza, że są dużo gorsze od oryginału, jak niby-kontynuacja "Przeminęło z wiatrem" czy właśnie "Powrót Heathcliffa". Mnie nie...

Trudno było mi przekonać się do tej książki, po którą sięgnęłam dlatego, że ujęła mnie sama postać Heathcliffa. Autorka dobrze oddała jego osobowość, lecz moim zdaniem nieco przesadziła z jego zgorzknieniem i brakiem emocji, przez co nie widać było w nim tej pasji i "iskry".

Trudno było mi przekonać się do tej książki, po którą sięgnęłam dlatego, że ujęła mnie sama postać Heathcliffa. Autorka dobrze oddała jego osobowość, lecz moim zdaniem nieco przesadziła z jego zgorzknieniem i brakiem emocji, przez co nie widać było w nim tej pasji i "iskry".

Podczas podróży pociągiem Charlotte Brontë poznaje pana Lockwooda, który prosi ją o dość nietypową przysługę. Daje jej bowiem do przeczytania list napisany przez Heathcliffa do Katarzyny Earnshaw. Szczegółowo relacjonuje w nim zdarzenia, jakie miały miejsce po opuszczeniu przez niego Wichrowych Wzgórz. Informuje również o swoim powrocie i chęci poślubienia Katy. List nie dociera jednak nigdy do rąk adresatki. Niania, Nelly Dean, decyduje się go ukryć i zataić jego treść przed swoją panią. Konsekwencje znamy z "Wichrowych Wzgórz"... Na łożu śmierci Nelly oczekuje przebaczenia i potwierdzenia, że postąpiła słusznie. Zwraca się z tym jednakże do osób niemal zupełnie sobie obcych. Dlaczego? Skąd tak silne wyrzuty sumienia? A jeśli zakończenie opowiedziane przez Nelly mija się z prawdą? Jeśli Katy wcale nie umarła przy porodzie tylko 5 lat później...?

Opowiedziana na nowo historia Katy i Heathcliffa wciąga i urzeka. Pojawiają się w niej nowe, ciekawe wątki. Autorka stara się wiernie oddać klimat pierwowzoru, co, moim zdaniem, jej się udaje. Mimo próby wyjaśnienia niektórych zdarzeń, Wichrowe Wzgórza nadal otacza aura tajemniczości. Pojawiająca się w powieści Emily Brontë proponuje alternatywne zakończenie, jednak po jego wysłuchaniu Charlotte pyta:
Dałaś słowo, że to, co mi opowiedziałaś, było prawdą. Wierzę ci całym sercem. Lecz czy to wszystko istotnie się wydarzyło?
Nie dostajemy zatem jednoznacznej odpowiedzi na pytanie: "Co było dalej?", lecz jedynie dwie wersje zakończenia tej historii. W którą uwierzymy? Wybór należy do nas.

Polecam.

http://ogrodksiazek.blogspot.com/

Podczas podróży pociągiem Charlotte Brontë poznaje pana Lockwooda, który prosi ją o dość nietypową przysługę. Daje jej bowiem do przeczytania list napisany przez Heathcliffa do Katarzyny Earnshaw. Szczegółowo relacjonuje w nim zdarzenia, jakie miały miejsce po opuszczeniu przez niego Wichrowych Wzgórz. Informuje również o swoim powrocie i chęci poślubienia Katy. List nie...

książka ciekawa i dobra

książka ciekawa i dobra