Spotkamy się pod drzewem ombu

Wyzwanie LC na wrzesien

Wyzwanie LC na wrzesien

Pokaż mimo to

Książka trochę czasu leżała na mojej półeczce i czekała na swoją kolej. W pewnym momencie udostępniłam ją koleżance, która przyznała się, że nie była w stanie przeczytać jej do końca. Ponieważ mamy podobne upodobania przyznaję, że trochę się zniechęciłam do książki, lecz postanowiłam sama wykonać podejście.
Niestety nie jestem zwolenniczką tego typu powieści i bardzo szybko się poddałam. Miałam wrażenie, że wchodzę w argentyńską telenowelę, która będzie się ciągła bez końca, a to zupełnie nie moje klimaty.
Ponieważ książki nie przeczytałam do końca nie będę jej oceniać.

Książka trochę czasu leżała na mojej półeczce i czekała na swoją kolej. W pewnym momencie udostępniłam ją koleżance, która przyznała się, że nie była w stanie przeczytać jej do końca. Ponieważ mamy podobne upodobania przyznaję, że trochę się zniechęciłam do książki, lecz postanowiłam sama wykonać podejście.
Niestety nie jestem zwolenniczką tego typu powieści i bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Walka z własną dumą, honorem, potrzebą zaznaczenia swojego miejsca na ziemi. Juz jako dziecko Sofia ciągle próbowała zwrócić na siebie uwagę innych, podkreślała, że ona jest najważniejsza i świat należy do niej. Niestety jej zachowanie rodziły odwieczne niezadowolenie i krytykę u jej matki. Dopiero po latach, spędzonych na wyganiu w Anglii, Sofia odnajduję spokój w swoim świecie.

Walka z własną dumą, honorem, potrzebą zaznaczenia swojego miejsca na ziemi. Juz jako dziecko Sofia ciągle próbowała zwrócić na siebie uwagę innych, podkreślała, że ona jest najważniejsza i świat należy do niej. Niestety jej zachowanie rodziły odwieczne niezadowolenie i krytykę u jej matki. Dopiero po latach, spędzonych na wyganiu w Anglii, Sofia odnajduję spokój w swoim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To chyba będzie najgrubsza książka, przeczytana w tym roku, choć chyba nie najlepsza.
Sofie i Santi. Dwoje kuzynów, mieszkających w tej samej posiadłości, gdzieś na argentyńskiej pampie. Wychowują się razem, dojrzewają i w pewnym momencie odkrywają, że się kochają. Zaczynają po kryjomu wymykać się z domu, a ich ulubionym miejscem spotkań jest drzewo ombu, rosnące na pampie. Ich romans zostaje odkryty przez rodzinę. Sofie zostaje odesłana do kuzynów do Europy aż do czasu, kiedy zakochanie nie wywietrzeje obydwojgu z głowy. Jednak Sofie nie potrafi wybaczyć odrzucenia ze strony rodziców i postanawia nigdy nie wrócić do Argentyny. Osiedla się w Anglii. Pewnego dnia dostaje list od ciotki, czyli matki Santiago, że jej kuzynka jest śmiertelnie chora. Czy Sofie zdecyduje się jechać do domu? Czy spotka tam swego ukochanego? Co się z nim działo przez te wszystkie lata? I co z życiem, które sobie zbudowała w nowej ojczyźnie?
Nie powiem, żeby mnie książka znudziła, bo czytało się ciekawie. Ale też żadne to arcydzieło, choć powszechnie za takie jest uważana. Romans z niezłym tłem obyczajowym i słabo zarysowanym historycznym.

To chyba będzie najgrubsza książka, przeczytana w tym roku, choć chyba nie najlepsza.
Sofie i Santi. Dwoje kuzynów, mieszkających w tej samej posiadłości, gdzieś na argentyńskiej pampie. Wychowują się razem, dojrzewają i w pewnym momencie odkrywają, że się kochają. Zaczynają po kryjomu wymykać się z domu, a ich ulubionym miejscem spotkań jest drzewo ombu, rosnące na pampie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

jeżeli ktoś lubi przegadane telenowele, to polecam bo ta książka właśnie taka jest. Mnie wymęczyła i momentami drażniła właśnie tym " przegadaniem".

jeżeli ktoś lubi przegadane telenowele, to polecam bo ta książka właśnie taka jest. Mnie wymęczyła i momentami drażniła właśnie tym " przegadaniem".

Pokaż mimo to

Moja pierwsza "dorosła" powieść i autorka którą pokochałam od razu. Jest ze mną już od 17 lat i nie przepuściłam ani jednej jej powieści. W tych książkach kryje się jakaś magia. Wciągają od pierwszych stron a krajobrazy opisywane przez autorkę bez problemu wędrują w mojej głowie.
Wielopokoleniowa rodzina, bogate tło historyczne, konflikty, zakazana miłość, rozstania, powroty i cudowna argentyńska pampa... Wzruszająca powieść o sile miłości i przebaczeniu.

Moja pierwsza "dorosła" powieść i autorka którą pokochałam od razu. Jest ze mną już od 17 lat i nie przepuściłam ani jednej jej powieści. W tych książkach kryje się jakaś magia. Wciągają od pierwszych stron a krajobrazy opisywane przez autorkę bez problemu wędrują w mojej głowie.
Wielopokoleniowa rodzina, bogate tło historyczne, konflikty, zakazana miłość, rozstania,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna, choć chwilami infantylna lektura.
Nawet można się wzruszyć, fajne czytadełko jeśli tolerujesz latynoskie klimaty ;)

Przyjemna, choć chwilami infantylna lektura.
Nawet można się wzruszyć, fajne czytadełko jeśli tolerujesz latynoskie klimaty ;)

Pokaż mimo to

Dałam się ponieść! Niesamowita, pięknie napisana, wciągająca... i można tak wymieniać i wymieniać...

Dałam się ponieść! Niesamowita, pięknie napisana, wciągająca... i można tak wymieniać i wymieniać...

Pokaż mimo to

Rzadko zdarza mi się ocenić powieść tak wysoko. Musi naprawdę poruszyć czułe struny w mojej duszy, zapaść w pamięć, sprawić, że jeszcze po zakończeniu lektury przedstawiona w powieści historia zaprząta moje myśli. I tak właśnie było z przepiękną opowieścią "Spotkamy się pod drzewem ombu", która urzekła mnie klimatem, kreacją bohaterów, którzy w swoich wyborach, dylematach, namiętnościach byli tak ludzcy i prawdziwi. Polecam serdecznie.

Rzadko zdarza mi się ocenić powieść tak wysoko. Musi naprawdę poruszyć czułe struny w mojej duszy, zapaść w pamięć, sprawić, że jeszcze po zakończeniu lektury przedstawiona w powieści historia zaprząta moje myśli. I tak właśnie było z przepiękną opowieścią "Spotkamy się pod drzewem ombu", która urzekła mnie klimatem, kreacją bohaterów, którzy w swoich wyborach, dylematach,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna powiesc.

Przyjemna powiesc.

Pokaż mimo to