Bohaterowie tej książki to 12-letnie bliźnięta. Mieszkają "po złej stronie" uroczego miasteczka Nod's Limbs w starym wysokim domu w kształcie wieży, na którym nad drzwiami wejściowymi widnieje napis: "Schadenfreude", który można przetłumaczyć jako "przyjemność czerpaną z nieszczęścia innych". Ten właśnie napis, bardzo trafnie, opisuje naturę bliźniaków, które są zadowolone i szczęśliwe, gdy mogą się nad kim lub nad czymś poznęcać. Edgar i Ellen znęcają się nad sobą nawzajem. Z lubością pastwią się nad swoim tajemniczym domowym zwierzakiem. Systematycznie nękają również mieszkańców miasteczka.
Pewnego dnia kradną wszystkie zwierzęta w miasteczku: psy, koty, pytona, kury, chomiki itp. Zanurzają je w farbach o różnych kolorach, a następnie przyklejają do ich ciał ozdoby choinkowe, kawałki zepsutych zabawek, oczy, stopy, dłonie lalek. Mamy tu opisy dręczenia zwierząt.
Bliźnięta chcą sprzedać zwierzaki jako niezwykłe stwory, a zarobione pieniądze przeznaczyć na zakup rzeczy niezbędnych do wywołania powodzi w miasteczku.

Nie polecam tej książki dzieciakom. "Promieniuje" z niej zła aura. Dużo tu opisów przemocy werbalnej i fizycznej.
Edgar i Ellen są zawsze "po złej stronie" i "czerpią przyjemność z nieszczęścia innych" to ich kręci.
Książka rekomendowana jako literatura grozy.
I rzeczywiście groza ogarnia człowieka, gdy poznaje poczynania bliźniąt oraz innych jej bohaterów, także dorosłych.

Oto dobry przykład:

"Ellen kopnęła go.
Dzieci otoczyły bliźnięta kręgiem i obserwowały całe zajście. Po chwili krzyknęły:
-To BÓJKA!
Bliźniaki, podskakując z bólu, ciągnęły się nawzajem za włosy.
- Bójka! Bójka! Bójka! - skandowały dzieci, a dorośli wyciągali szyje, żeby lepiej widzieć.
Ellen machnęła rękami, po czym pięściami uderzyła brata w uszy. Edgar zawył.
- Bójka! Bójka! Bójka!
Edgar złapał siostrę za nos i pozbawił ją tchu kopniakiem w brzuch."

Tyle chyba wystarczy.........
Odrażające to i okrutne. A poza tym wygląda i brzmi jak przepis na brutalną bójkę.
Zdecydowanie odradzam dawanie dzieciom tej okrutnej książki do czytania.

Bohaterowie tej książki to 12-letnie bliźnięta. Mieszkają "po złej stronie" uroczego miasteczka Nod's Limbs w starym wysokim domu w kształcie wieży, na którym nad drzwiami wejściowymi widnieje napis: "Schadenfreude", który można przetłumaczyć jako "przyjemność czerpaną z nieszczęścia innych". Ten właśnie napis, bardzo trafnie, opisuje naturę bliźniaków, które są zadowolone...

W Polsce wydano tylko pierwszy tom cyklu Charlesa Ogdena. Nie da się ukryć, że "Niesamowite stwory" nie są historią którą zbytnio porywającą, rodzicom głównie nie spodobało się jednak co innego: to, że główni bohaterowie są postaciami negatywnymi. Owszem, małym czytelnikom, raczej trudno utożsamić się z TAKIMI bohaterami (a gdyby to zrobili byłby to niepokojący sygnał dla opiekunów),ale co by nie mówić nawet w tym wypadku zło zostało ukarane: rodzeństwu nie udało się osiągnąć celu. Kotki, pieski, ptaki, chomiki, a nawet pyton, bezpiecznie wróciły do domów, a ich właściciele dali popalić dwójce młodocianych przestępców. Poza tym okazało się, że fortuna śpi spokojnie w ich własnym domu, pod postacią regularnie maltretowanego jednookiego Zwierzaka. O tym jednak szubrawcy mają się nigdy nie dowiedzieć, nie zasługują bowiem na wygraną, póki zaślepia ich zło. Dziecięca potrzeba sprawiedliwości została więc w tej krótkiej opowiastce zaspokojona.

Więcej na temat na: http://alicya.pl/egar-i-ellen-niezwykle-stwory-charles-ogden/

W Polsce wydano tylko pierwszy tom cyklu Charlesa Ogdena. Nie da się ukryć, że "Niesamowite stwory" nie są historią którą zbytnio porywającą, rodzicom głównie nie spodobało się jednak co innego: to, że główni bohaterowie są postaciami negatywnymi. Owszem, małym czytelnikom, raczej trudno utożsamić się z TAKIMI bohaterami (a gdyby to zrobili byłby to niepokojący sygnał dla...

Nie wiem czemu ta książka jest tak słabo oceniana. Nie jest to literatura wysokich lotów jednak jest oryginalna i taka inna. Nie jest schematyczna . Uważam że można się tą pozycją zainteresować jeśli chcemy się trochę oderwać od ciężkiej literatury. Czyta się lekko ,przyjemnie a przy tym książka jest ciekawa i wciąga.

Nie wiem czemu ta książka jest tak słabo oceniana. Nie jest to literatura wysokich lotów jednak jest oryginalna i taka inna. Nie jest schematyczna . Uważam że można się tą pozycją zainteresować jeśli chcemy się trochę oderwać od ciężkiej literatury. Czyta się lekko ,przyjemnie a przy tym książka jest ciekawa i wciąga.

ot, książeczka na kilka chwil tuż przed zaśnięciem. ambitne dziełko toto nie jest, ale idealnie sprawdza się jako przerywnik między grubszymi i poważniejszymi książkami.

ot, książeczka na kilka chwil tuż przed zaśnięciem. ambitne dziełko toto nie jest, ale idealnie sprawdza się jako przerywnik między grubszymi i poważniejszymi książkami.