Kolejny bardzo fajny tom, choć trochę żałuję, że każdy nie stanowi jednak oddzielnej historii. Dowiadujemy się więcej o rodzinnej historii Miry, jest też trochę napięcia i przygód po drodze. Zakończenie zachęca po sięgnięcie po kolejny tom, więc pewnie to zrobię.

Kolejny bardzo fajny tom, choć trochę żałuję, że każdy nie stanowi jednak oddzielnej historii. Dowiadujemy się więcej o rodzinnej historii Miry, jest też trochę napięcia i przygód po drodze. Zakończenie zachęca po sięgnięcie po kolejny tom, więc pewnie to zrobię.

Trzecia część i udało się całkiem dobrze pociągnąć fabułę dalej. Wątki, które wcześniej były rozwijanie nie zostały porzucone lub źle skończone. Powoli czytelnik dowiaduje się następnych części.

Trzecia część i udało się całkiem dobrze pociągnąć fabułę dalej. Wątki, które wcześniej były rozwijanie nie zostały porzucone lub źle skończone. Powoli czytelnik dowiaduje się następnych części.

Po minionych wydarzeniach w obozie dla potworów Mira postanawia dotrzeć do swojej przeszłości i odnaleźć zaginionych rodziców. Wbrew zakazom wujka Lopusa, dziewczynka zostawia schorowanego brata w karawanie i samotnie rusza w podróż, aby odnaleźć babcię. Tropem Miry ruszają agenci z Urzędu ds. Potworów, liczący na szybkie schwytanie pół człowieka i pół potwora.

W tym samym czasie Sylwester rozpoczyna naukę w szkole dla potworów. Okazuje się, że stworzenia są równie złośliwe i dokuczliwe, co ludzie. Chłopiec już pierwszego dnia spotyka się z niechęcią, a nawet wrogością ze strony swoich rówieśników. W międzyczasie Lopus boryka się z nie lada problemem – ktoś podszywa się pod Dowódcę, a w dodatku zna pewien niebezpieczny sekret, który może sprowadzić katastrofę…

Trzecia część obfituje w wydarzenia i pędzącą akcję. Mira wciąż próbuje odnaleźć rodzinę, nawet za cenę własnej wolności i bezpieczeństwa. Sylwester musi poradzić sobie z odosobnieniem i faktem, że wszystkie potwory traktują go jak intruza. Nad Lopusem wisi widmo zdemaskowania, osądzenia i niechybnej kary. Każda postać musi sama zmierzyć się ze swoimi problemami. Jest więc mnóstwo emocji, problemów i zwrotów akcji.

Coraz bardziej wciągam się w historię, a to wszystko dzięki głównej bohaterce. Jest ciekawą postacią — wie, czego chce i co musi zrobić, aby kontynuować swoje poszukiwania. Jednocześnie wciąż zachodzi w niej powolna przemiana – z zagubionej i rozgoryczonej dziewczynki Mira zmienia się w osobę zdeterminowaną, odważną i dbającą o najbliższych.
Wciąż żałuję, że książki nie są choć odrobinę dłuższe – autor mógłby spokojnie pogłębić kilka wątków lub skupić się bardziej na postaciach drugoplanowych, a cała historia tylko by na tym zyskała.

Mam tylko pewne wątpliwości czy przygody Miry są odpowiednie dla bardzo młodych czytelników. Nie ukrywam, że są niekiedy dość specyficzne, a pewne wybory czy przedstawienie sytuacji potrafią mocno działać na wyobraźnię. Mimo wszystko jestem przekonana, że seria warta jest przeczytania i kontynuowania – ja bawię się coraz lepiej :)

Po minionych wydarzeniach w obozie dla potworów Mira postanawia dotrzeć do swojej przeszłości i odnaleźć zaginionych rodziców. Wbrew zakazom wujka Lopusa, dziewczynka zostawia schorowanego brata w karawanie i samotnie rusza w podróż, aby odnaleźć babcię. Tropem Miry ruszają agenci z Urzędu ds. Potworów, liczący na szybkie schwytanie pół człowieka i pół potwora.

W tym samym...

Podoba mi się rozwój Miry z książki na książkę, strony na stronę. Jej odwaga, charakterek i to jak zaczyna patrzeć na świat i siebie samą. Autor zrobił kawał dobrej roboty jeśli chodzi o rozwój bohaterki w tym tomie.

Podoba mi się rozwój Miry z książki na książkę, strony na stronę. Jej odwaga, charakterek i to jak zaczyna patrzeć na świat i siebie samą. Autor zrobił kawał dobrej roboty jeśli chodzi o rozwój bohaterki w tym tomie.

Książki opowiadają historię Miry, dziewczynki, która odkrywa że została adoptowana. Tutaj chciałabym wspomnieć że tę serię znalazłam na dziale dla dzieci. Moim zdaniem książka jest dla dzieci +9 lat, ponieważ Mira jest szykanowana w szkole z powodu swojego wyglądu. Na początku książki dziewczynka mówi do swojego odbicia "Dlaczego nie możesz po prostu umrzeć?". Dlatego uważam że książka nie jest dla młodszych niż 9 lat.

Chciałabym by więcej dzieci sięgnęło po tą historię. Mi, niestety, pod koniec zupełnie przestała się podobać. Jednak myślę, że jestem po prostu na to za stara, ale myślę że nawet niektórym starszym powinna się spodobać.
http://50twarzyczytelnika.blogspot.com/2016/10/85-rcenzja-serii-mira-i-potwaory-stefan.html

Książki opowiadają historię Miry, dziewczynki, która odkrywa że została adoptowana. Tutaj chciałabym wspomnieć że tę serię znalazłam na dziale dla dzieci. Moim zdaniem książka jest dla dzieci +9 lat, ponieważ Mira jest szykanowana w szkole z powodu swojego wyglądu. Na początku książki dziewczynka mówi do swojego odbicia "Dlaczego nie możesz po prostu umrzeć?". Dlatego...

Trzecia część przygód Miry i jej rodziny. Kolejna zagadka rozwiązana i co za tym idzie coraz więcej niewiadomych i nowe przeciwności losu.
Świetna część!
Polecam!

Trzecia część przygód Miry i jej rodziny. Kolejna zagadka rozwiązana i co za tym idzie coraz więcej niewiadomych i nowe przeciwności losu.
Świetna część!
Polecam!

Trzecia część przygód Miry obfituje w sporą dawkę akcji, jest więc niebezpiecznie i zaskakująco, są także momenty wzruszenia oraz trudnych samodzielnych decyzji. Bohaterka przechodzi wewnętrzną przemianę, dojrzewa do pozostawienia za sobą przeszłości i patrzenia w przyszłość. Zaczyna rozumieć, że sam jest odpowiedzialna za swój los, że musi działać, by coś zmienić. Napięcie w opowieści wiąże się z trudnymi decyzjami, jakie musi podjąć ona sama oraz inni bohaterowie przez co fabuła obfituje w liczne zwroty akcji. Autor zaskakuje pewnymi rozwiązaniami, które wcześniej skrupulatnie przygotował dla czytelnika. Do pewnego stopnia oczywiste jest, że np. myszka, którą uratował Vargas odegra jakąś istotną rolę, ale trudno się domyślić jaką. Takie małe smaczki Ljungqvist potrafi świetnie wykorzystać w kulminacyjnych momentach akcji, by zaskoczyć pomysłowością. W każda przygoda Miry wymaga więc koncentracji na szczegółach, dostrzegania zależności przyczynowo-skutkowych oraz logicznego myślenia. Z Mirą nie da się nudzić. Mali wielbiciele grozy z zapartym tchem będą śledzić kolejne dziwne przygody dziewczynki i jej brata, w szczególności będą jednak zadowoleni z możliwości odbycia wspaniałej uczty z okazji Halloween. "Umarli. Nagle zrobiło się ich pełno.przybywali piechotą i płynęli w powietrzu, schodzili się w dużych gromadach pomiędzy wozy karawany i wraz ze swoimi krewniakami zasiadali do stołu. Bez wątpienia dręczył ich głód." /s 90/

[całość recenzji na http://potworkiczytaja.blogspot.com/2015/07/przyszosc-to-niezapisana-karta-mira-i.html]

Wiemy, że małe Potworki lubią Czytać, dlatego zapraszamy na potworkiczytaja.blogspot.com

Trzecia część przygód Miry obfituje w sporą dawkę akcji, jest więc niebezpiecznie i zaskakująco, są także momenty wzruszenia oraz trudnych samodzielnych decyzji. Bohaterka przechodzi wewnętrzną przemianę, dojrzewa do pozostawienia za sobą przeszłości i patrzenia w przyszłość. Zaczyna rozumieć, że sam jest odpowiedzialna za swój los, że musi działać, by coś zmienić. Napięcie...

Pora zacząć trzecią część. Zaraz po drugiej oczywiście - historia wciąga na tyle, że na dłuższe pauzy nie pozwala.

Gdzie więc teraz trafiamy? Trochę z deszczu pod rynnę. Przyjęcie w obozie potworów wcale nie okazało się przyjemne, jak spodziewały się tego dzieci, zmierzając na spotkanie swoich pobratymców. Starszyzna okazała się niezbyt życzliwa, oskarżyła dzieci o sprowadzenie do obozu agentów Urzędu ds. Potworów, sytuacja skomplikowała się także, gdy za zasłoną w wozie przywódcy pojawił się jakiś samozwańczy łajdak, chyba niezbyt przyjaźnie do Miry nastawiony i zdaje się gotowy wykorzystać swoją pozycję przeciwko niej. Na domiar złego Sylwester jest nadal osłabiony po starciu z Obcym i problemach z lekiem.

Ale mimo wszystko pojawia się mała iskierka nadziei - Mira dostała wskazówkę odnośnie tego, jak i gdzie odnaleźć swoją babcię. Rusza więc w podróż, ignorując zakazy Lopusa. Babcia, żyjąca z całymi tuzinami kotów, ma dla niej zagadkę i zadanie, które wymagało będzie wytężenia umysłu i pomysłowości, ale koniec końców przyniesie dziewczynce dalsze informacje i nadzieję. Oczywiście we wszystko, tradycyjnie już, wmiesza się Urząd ds. Potworów, co doprowadzi do dość ciekawego i zabawnego finału.
W tym czasie w obozie potworów odbywają się uroczystości związane ze świętem Halloween - całkiem ciekawe zdarzenia mają miejsce, na uczcie pojawiają się zmarli i napychają dziurawe brzuchy razem z żyjącymi, największą jednak sensacją jest Przywódca, który pierwszy raz od dziesięciu lat wyszedł zza kurtyny...

Jeśli trzymacie w ręku już trzecią część opowieści o Mirze i jej braci szukających rodziców, nie ma chyba potrzeby, żeby zachęcać kogokolwiek do lektury. Mogę jedynie upewnić, że książeczka nie zawodzi.

Pora zacząć trzecią część. Zaraz po drugiej oczywiście - historia wciąga na tyle, że na dłuższe pauzy nie pozwala.

Gdzie więc teraz trafiamy? Trochę z deszczu pod rynnę. Przyjęcie w obozie potworów wcale nie okazało się przyjemne, jak spodziewały się tego dzieci, zmierzając na spotkanie swoich pobratymców. Starszyzna okazała się niezbyt życzliwa, oskarżyła dzieci o...

:)

:)